Γιατί το τσιμέντο των Ρωμαίων αντέχει για χιλιάδες χρόνια; (βίντεο)
Στα γνωστά γραπτά του για την αρχιτεκτονική, κάπου στο 79 μ.Χ., ο Πλίνιος εξέφραζε τον θαυμασμό του που από την «καταστροφή της Γης παράγεται η σκόνη των Πουτεόλι για αντίσταση στην εισροή της θάλασσας και η οποία αμέσως μόλις πέσει στο νερό γίνεται πέτρα», αναφερόμενος στην ασύφταστη τεχνολογία των ρωμαϊκών τσιμέντων, τα caementi.
Επί αιώνες οι Ρωμαίοι κατασκεύαζαν τα λιμάνια τους με ένα συνδυασμό των τσιμέντων αυτών, ενεργού ασβέστου και ηφαιστειακών υλικών, που η σύγχρονη τεχνολογία παρασκευής σκυροδέματος άργησε πολλούς αιώνες να ξαναεφεύρει. Σήμερα, γεωλόγοι και μηχανικοί πασχίζουν να ανακαλύψουν ποια είναι η ακριβής σύνθεση των ρωμαϊκών τσιμέντων, που κατορθώνουν να παραμένουν άθικτα 1.500 χρόνια μετά, εκεί που σύγχρονες κατασκευές διαβρώνονται από το θαλασσινό νερό.
Οι επιστήμονες τονίζουν πως, σε αντίθεση με το σημερινό σκυρόδεμα—που μόλις έλθει σ’ επαφή με το αλμυρό νερό έχει αμέσως απώλεια αλκαλικών στοιχείων και ασβεστοποιείται—το τσιμέντο που κατασκεύαζαν οι Ρωμαίοι αποκτά μεγαλύτερη συμπύκνωση κι ανθεκτικότητα με την επαφή του με το θαλασσινό νερό, χάρις στην αντίδρασή του με τα ηφαιστειακά υλικά της σύνθεσής του.
Όπως τονίζει η γεωλόγος Μαρί Τζάκσον, που συνυπογράφει μία επαναστατική μελέτη του Πανεπιστημίου της Γιούτα στις ΗΠΑ για τις ρωμαϊκές κατασκευές, οι ρωμαίοι μηχανικοί «είχαν αφιερώσει τρομερό όγκο εργασίας για την ανάπτυξη αυτού (του τύπου τσιμέντου). Ήσαν πολύ έξυπνοι άνθρωποι.
Η Τζάκσον κι οι συνεργάτες της τονίζουν στην περιοδική έκδοση American Mineralogist πως μετά την επιστημονική μελέτη κι ανάλυση τμημάτων από τις λιμενικές κατασκευές των Ρωμαίων έχουν πλέον ανακαλύψει τη σύσταση των ρωμαϊκών τσιμέντων και των θαυματουργών ιδιοτήτων τους, που σήμερα μόνο με την ανάπτυξη των σκυροδεμάτων τύπου Πόρτλαντ –που παράγεται από την επίτηξη σε 1500 0C ενώσεων οξειδίου του ασβεστίου, αναμεμειγμένες με οξείδια πυριτίου, αργιλίου και σιδήρου—μπορούμε να επιτύχουμε.
Η ανάλυση των υλικών στο μηχάνημα ‘σύγχροτρον’ στο Εθνικό Εργαστήριο "Λόρενς Μπέρκλεϊ" με τη βοήθεια της ειδικής φασματοσκοπικής τεχνικής Raman, αποκάλυψαν «διάφορα μεταλλικά στοιχεία και ιδιαίτερα αινιγματικές ακολουθίες κρυστάλλωσης σε μικροσκοπική κλίμακα», τονίζει η Τζάκσον.
Η ίδια εξηγεί πως σε προηγούμενες αναλύσεις είχαν διαπιστωθεί μέσα στον ασβεστόλιθο του μίγματος η παρουσία του τοβερμορίτη (ΣΣ ενός μεταλλικού παραπροϊόντος της ασβέστου, που σε φυσική μορφή έχει εντοπισθεί σε εκπομπές ηφαιστείων στην Ισλανδία και τεχνικά παράγεται από τον 19ο αιώνα) κατά την αντίδρασή της με το θαλασσινό νερό και τα ηφαιστειακά υλικά, παράγοντας θερμότητα.
Ωστόσο, η τωρινή φασματοσκόπηση αποκάλυψε κι άλλο ένα μυστικό του ρωμαϊκού τσιμέντου: «μελετώντας ξανά το σκυρόδεμα ανακάλυψα μεγάλο σχηματισμό τοβερμορίτη μέσα στον ιστό του τσιμέντου, συχνά σε συνδυασμό με φιλιπσίτη (ΣΣ ενός ζεόλιθου που απαντάται σε δευτερογενή ορυκτά σε κοιλότητες πυριγενών πετρωμάτων, π.χ. σε ηφαίστεια)».
Η ίδια τονίζει πως στον συνδυασμό αυτό αποκαλύφθηκε η νέα αντίδραση, που προσδίδει την ιδιαίτερη αυτή σκλήρυνση στο ρωμαϊκό τσιμέντο: «με τον καιρό, η κάθιση του θαλασσινού νερού στο σκυρόδεμα διέλυε τους ηφαιστειακούς κρυστάλλους και ύαλους, με τον τοβερμορίτη και τον φιλιπσίτη να παίρνουν τη θέση τους στη δομή».
Κατά την ίδια τα υλικά αυτά ενισχύουν το σκυρόδεμα, αποτρέποντας τη δημιουργία ‘σκασιμάτων’, με τη δομή του τσιμέντου να γίνεται πιο ανθεκτική όσο περνά ο καιρός, σε αντίθεση με τα σημερινά σκυροδέματα Πόρτλαντ, που δεν πρέπει να υφίστανται αλλαγές μετά την πήξη τους, με οποιαδήποτε δευτερεύουσα αντίδραση να τους προκαλεί βλάβες.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Μηχανικής Κατασκευών του Πολυτεχνείου της Βαλένθια Βίκτορ Γιέπες, «το ρωμαϊκό τσιμέντο ήταν καλύτερο από το σημερινό κακό σκυρόδεμα, αλλά όχι καλύτερο από το καλό τωρινό σκυρόδεμα». Η επαναστατικότητα της επινοητικότητας των Ρωμαίων, κατά τον ίδιον, έγκειται στο γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν Πουζολανικά υλικά, φυσικά ηφαιστειακά υλικά, «που δεν απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα κατά την παρασκευή τους, σε αντίθεση με τα σημερινά». Η βιομηχανία σκυροδέματος είναι υπεύθυνη για το 5% των εκπομπών ρύπων CO2, μόλο που κατά τον κύκλο ζωής του σκυροδέματος μεγάλο μέρος από τις εκπομπές αυτές ανακτάται κατά τη διαδικασία ανθρακοποίησης που υφίστανται οι κατασκευές.
Εάν όμως η σύγχρονη τεχνολογία σκυροδέματος κατόρθωνε να επιτύχει την ‘κρύα επίτηξη’ του ρωμαϊκού τσιμέντου, η συμμετοχή της βιομηχανίας σκυροδέματος στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα μειωνόταν σημαντικά, τονίζει η Τζάκσον, που εργάζεται προς την κατεύθυνση αυτή με τη συμμετοχή του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ.
Ωστόσο, ο δρόμος για την πρακτική εφαρμογή της ρωμαϊκής τεχνολογίας σκυροδέματος αναμένεται να είναι ακόμη μακρύς. Στα εργαστηριακά πειράματα εξομοίωσης της ρωμαϊκής μεθόδου, η Τζάκσον χρησιμοποίησε νερό από τον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο και ηφαιστειακά υλικά από τις δυτικές ΗΠΑ, χωρίς όμως να επιτύχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τα ρωμαϊκά τσιμέντα.
Κατά την Τζάκσον, μολονότι «η έρευνα δεν έχει επιλύσει τα ζητήματα της παρασκευής των πρώτων υλών και της μεθόδου παρασκευής τους», ωστόσο «ανοίγει νέους δρόμους για τον τρόπο κατασκευής του σκυροδέματος—το πώς αυτό που εμείς εννοούμε σήμερα ως διάβρωση μπορεί να ουσιαστικά να παράξει εξαιρετικά χρήσιμο ορυκτό τσιμέντο και να οδηγήσει στην διηνεκή αντοχή, ενισχύοντας ίσως την αντοχή του κατά την πορεία». «Η πρόκληση έγκειται στη χρήση κοινών ηφαιστειακών προϊόντων—κι αυτό κάνουμε τώρα», κατέληξε.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Εγκεφαλική διαταραχή πλέον η ΔΕΠΥ, σύμφωνα με τους επιστήμονες
Η μελέτη, η μεγαλύτερη έως σήμερα που έκανε συγκριτική απεικόνιση του εγκεφάλου τόσων πολλών ανθρώπων με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, εντόπισε διαφορές σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου τους, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οι διαφορές είναι πιο αισθητές στα παιδιά παρά στους ενηλίκους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μαρτίν Χούγκμαν του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Ράντμπουντ της πόλης Ναϊμέχεν της Ολλανδίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχιατρικής "The Lancet Psychiatry", μελέτησαν τον εγκέφαλο 1.713 ανθρώπων με διαγνωσμένη ΔΕΠΥ και -για λόγους σύγκρισης- 1.529 χωρίς ΔΕΠΥ, ηλικίας τεσσάρων έως 63 ετών.
Διαπιστώθηκε ότι πέντε εγκεφαλικές περιοχές έχουν μικρότερο όγκο στα άτομα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας: ο κερκοφόρος πυρήνας, ο επικλινής πυρήνας, το κέλυφος, η αμυγδαλή και ο ιππόκαμπος. Από αυτές, μόνο ο κερκοφόρος πυρήνας και το κέλυφος είχαν στο παρελθόν συσχετισθεί με τη ΔΕΠΥ.
Οι διαφορές μεγέθους, σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι πολύ μικρές (της τάξης των λίγων ποσοστιαίων μονάδων) και παρόμοιες έχουν εντοπισθεί σε άλλες ψυχιατρικές διαταραχές, ιδίως στη μείζονα κατάθλιψη.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι η νέα μελέτη βοηθά στην καλύτερη κατανόηση της ΔΕΠΥ και καταρρίπτει την αντίληψη ότι πρόκειται απλώς για μια «ετικέτα» που αφορά "δύσκολα" παιδιά ή ότι αποτελεί συνέπεια της κακής ανατροφής τους.
Η δυσκολία συγκέντρωσης της προσοχής, η υπερβολική δραστηριότητα και η παρορμητική συμπεριφορά χαρακτηρίζουν τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, από την οποία μπορεί να πάσχει περίπου το 5% των παιδιών κάτω των 18 ετών (ένα στα 20). Σχεδόν δύο στα τρία από αυτά που έχουν διαγνωσθεί με ΔΕΠΥ, συνεχίζουν να έχουν συμπτώματα και μετά την ενηλικίωσή τους.
Προηγούμενες μελέτες είχαν συσχετίσει τη ΔΕΠΥ με το μειωμένο μέγεθος του εγκεφάλου, αλλά λόγω του μικρού αριθμού των συμμετεχόντων δεν ήταν δυνατό να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Η νέα μελέτη, που έγινε σε μεγαλύτερο δείγμα από κάθε άλλη φορά, φαίνεται να επιβεβαιώνει οριστικά το «αποτύπωμα» της ΔΕΠΥ στον εγκέφαλο.
Η έρευνα δείχνει ότι οι πέντε εμπλεκόμενες εγκεφαλικές περιοχές είναι οι ίδιες ασχέτως αν κανείς επί χρόνια παίρνει φάρμακα για τη ΔΕΠΥ ή όχι. Συνεπώς, οι όποιες διαφορές στον εγκέφαλο δεν αποτελούν συνέπεια της χορήγησης των φαρμάκων.
«Τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν ότι οι άνθρωποι με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας έχουν διαφορές στην εγκεφαλική δομή τους, κάτι που συνεπώς υποδηλώνει ότι η ΔΕΠΥ είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου. Ελπίζουμε ότι αυτό θα βοηθήσει να μειωθεί το στίγμα που συσχετίζει τη ΔΕΠΥ με τα δύσκολα παιδιά ή την κακή ανατροφή. Σίγουρα δεν είναι αυτή η περίπτωσή τους», δήλωσε η Χούγκμαν.
Πάντως ούτε η νέα μελέτη διαφώτισε τους επιστήμονες για το πώς εξελίσσεται διαχρονικά η ΔΕΠΥ σε έναν άνθρωπο και γιατί υπάρχουν διαφορές από άνθρωπο σε άνθρωπο. Γι' αυτό, κατά τους επιστήμονες, το επόμενο βήμα θα είναι μια μελέτη σε βάθος χρόνου, που θα παρακολουθήσει τα ίδια άτομα με ΔΕΠΥ από την παιδική ηλικία έως μετά την ενηλικίωσή τους.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο εγκέφαλος προσαρμόζεται για να διευκολύνει το ψέμα
Όσο περισσότερα ψέματα λέμε, τόσο πιο εύκολη γίνεται σταδιακά η διαστρέβλωση της αλήθειας, απέδειξαν Βρετανοί ερευνητές που κατάφεραν να τεκμηριώσουν πειραματικά αυτό το φαινόμενο της «χιονοστιβάδας» και τον βιολογικό μηχανισμό που τον διευκολύνει.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Nature, στην αρχή ο ψεύτης αισθάνεται κάπως άβολα, όμως αυτή η ενόχληση μειώνεται, όσο μεγαλώνει ο κατάλογος με τα ψέματα που εκστομίζει, καθώς η αμυγδαλή του εγκεφάλου, το τμήμα που αναλαμβάνει τις ενστικτώδεις λειτουργίες και σχετίζεται με τα συναισθήματα, και ειδικά με τον φόβο, και τις αντιδράσεις σε αυτά, με κάποιον τρόπο προσαρμόζεται σε αυτήν την κατάσταση.
«Είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύουμε εμπειρικά ότι μια ανέντιμη συμπεριφορά εντείνεται όσο επαναλαμβάνεται», εξηγεί ο Νιλ Γκάρετ, του τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (UCL), όπου διεξήχθη η έρευνα.
«Είτε πρόκειται για μια περίπτωση συζυγικής απιστίας, είτε για ντοπάρισμα αθλητή, για παραποιημένα επιστημονικά δεδομένα ή για φορολογικές απάτες, οι δράστες αναφέρουν συχνά ότι όλα ξεκίνησαν με μικρά παραπτώματα που σταδιακά εξελίχθηκαν σε χιονοστιβάδα» πρόσθεσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, η ερευνήτρια Τάλι Σάροτ.
Οι ερευνητές έδωσαν σε 80 ενήλικες, 18 έως 55 ετών, μια φωτογραφία υψηλής ανάλυσης που έδειχνε ένα γυάλινο δοχείο γεμάτο με νομίσματα. Κατόπιν τους ζητήθηκε να βοηθήσουν έναν «συνεργάτη» τους να υπολογίσει το ποσό των χρημάτων που περιέχονταν στο βάζο. Το πρόσωπο αυτό (ένας ηθοποιός) είχε στη διάθεσή του μια άλλη φωτογραφία του ίδιου δοχείου, αλλά μέτριας ποιότητας.
Στην αρχή ειπώθηκε στους συμμετέχοντες στο πείραμα ότι, αν έβρισκαν το ακριβές ποσό θα επωφελούνταν τόσο οι ίδιο όσο και οι «συνεργάτες» τους, αφού όλοι θα κέρδιζαν το αντίστοιχο ποσό. Προφανώς, όλοι τους είπαν την αλήθεια στον συνεργάτη με τον οποίο επικοινωνούσαν μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Τα αποτελέσματα αυτού του τεστ χρησιμοποιήθηκαν ως μέτρο αναφοράς για τα επόμενα πειράματα. Στη συνέχεια ζητήθηκε στους συμμετέχοντες να υποεκτιμήσουν ή να υπερεκτιμήσουν το ποσό οπότε θα κέρδιζαν οι ίδιοι ή οι συνεργάτες τους ή και οι δύο.
«Οι άνθρωποι ψεύδονται περισσότερο όταν θα βγουν κερδισμένοι, τόσο οι ίδιοι, όσο και κάποιος άλλος, πιθανόν επειδή τότε δεν αισθάνονται τόσο άσχημα. Αν πρόκειται να κερδίσουν οι ίδιοι αλλά κάποιος άλλος να υποστεί ζημιά, ψεύδονται λιγότερο», υποστήριξε η Δρ Σάροτ.
Για να κατανοήσουν οι επιστήμονες τι συνέβαινε στον εγκέφαλο των εθελοντών, το 25% από αυτούς υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία κατά τη διάρκεια του πειράματος. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αμυγδαλή ενεργοποιείτο όταν οι άνθρωποι ψεύδονταν για προσωπικό τους όφελος. Με κάθε νέο ψέμα, όμως η αντίδραση της αμυγδαλής μειωνόταν.
«Είναι ένα είδος συναισθηματικής προσαρμογής. Μπορεί να οδηγήσει σε μια ‘κατηφόρα’, όταν μια μικρή παρέκκλιση από την αλήθεια μπορεί να πυροδοτήσει μια κλιμάκωση που θα εξελιχθεί σε μεγάλα ψέματα», εξήγησε η ερευνήτρια.
Ο Δρ Γκάρετ σημείωσε ότι το συμπέρασμα της μελέτης ενισχύει την αντίληψη ότι η αμυγδαλή μπορεί «να αντιδρά σε πράξεις που θεωρούμε κακές ή ανήθικες. Σε αυτό το πείραμα παρατηρήσαμε μόνο την ανέντιμη συμπεριφορά. Όμως, η ίδια αρχή μπορεί να ισχύει και για άλλες συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα στη βίαιη ή τη ριψοκίνδυνη συμπεριφορά», κατέληξε.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τι να ελέγχετε ΠΑΝΤΑ στα πλαστικά μπουκάλια νερού το καλοκαίρι
Τι ξέρετε ακριβώς για τους κινδύνους της αγοράς διαφόρων ειδών πλαστικών μπουκαλιών νερού;
Το πιο πιθανό είναι ότι κανείς δεν σας έχει πει μέχρι τώρα κάποιες λεπτομέρειες που πρέπει να ξέρετε για τα πλαστικά μπουκάλια και το πώς μπορεί να επηρεάσουν την υγεία σας.
Σε κάθε μπουκάλι επιβάλλεται να αναφέρεται σε κάποιο σημείο από τι είδους πλαστικό είναι κατασκευασμένο. Η πληροφορία αυτή είναι πολύ σημαντική, καθώς και κάθε είδους πλαστικό περιέχει διαφορετικές χημικές ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν διάφορες βλάβες στο ανθρώπινο σώμα.
Ο τύπος των πλαστικών υποδεικνύεται με γράμματα και αριθμούς, υπό την μορφή συμβόλων όπως τα ακόλουθα:
Δείτε τι σημαίνουν όλα αυτά:
PET ή PETE
Το ΡΕΤ είναι ένα από τα συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα πλαστικά σε καταναλωτικά προϊόντα και βρίσκεται στα περισσότερα πλαστικά μπουκάλια για νερό και αναψυκτικά. Προορίζεται για πλαστικά μίας μόνο χρήσης. Η επαναλαμβανόμενη χρήση αυξάνει τον κίνδυνο της ανάπτυξης βακτηριδίων. Αυτά τα μπουκάλια μπορεί να απελευθερώσουν βαρέα μέταλλα και χημικές ουσίες που επηρεάζουν την ορμονική ισορροπία του οργανισμού. Το πλαστικό ΡΕΤ είναι δύσκολο να απολυμανθεί και να καθαριστεί σωστά.
HDP ή HDPE
Το πλαστικό HDPE είναι το άκαμπτο πλαστικό που χρησιμοποιείται για τα μπουκάλια γάλακτος, για απορρυπαντικού και για μπουκάλια με λάδι. Αυτό το είδος πλαστικού δεν απελευθερώνει ουσιαστικά καθόλου χημικές ουσίες. Οι ειδικοί συστήνουν την επιλογή αυτών των φιαλών κατά την αγορά εμφιαλωμένου νερού, επειδή είναι ίσως το ασφαλέστερο (και ως εκ τούτου, περιέχει το καθαρότερο νερό) που μπορείτε να βρείτε στην αγορά.
PVC ή 3V
Το PVC είναι ένα μαλακό, εύκαμπτο πλαστικό, που χρησιμοποιείται για να καταστήσει ασφαλές το πλαστικό περιτύλιγμα τροφίμων, τα παιδικά παιχνίδια και τα παιχνίδια για τα κατοικίδια ζώα. Απελευθερώνει δύο τοξικές χημικές ουσίες που επηρεάζουν τις ορμόνες στο σώμα σας. Οι ειδικοί συστήνουν να μην αγοράζετε πλαστικά μπουκάλια νερού με αυτή την ένδειξη, αν είναι δυνατό.
LDPE
Αυτό το πλαστικό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή φιαλών, ακόμη και αν δεν απελευθερώνει κανένα απολύτως χημικό στο νερό. Ωστόσο, δεν είναι και καλή ιδέα να αγοράσετε τρόφιμα μέσα σε τέτοια πλαστική συσκευασία. Μπορεί να μην βγάζει χημικά στο νερό, αλλά βγάζει άλλες πολύ επικίνδυνες χημικές ουσίες.
PP
Είναι λευκού χρώματος, ή ημιδιαφανές πλαστικό, που χρησιμοποιείται ως συσκευασία για τα σιρόπια και τα κυπελλάκια γιαουρτιού. Το πλαστικό πολυπροπυλένιο είναι σκληρό και ελαφρύ και έχει εξαιρετικές ιδιότητες θερμικής αντοχής. Όταν θερμανθεί, δεν λιώνει. Είναι επομένως σχετικά ασφαλές για μπουκάλι νερού.
PS
Το πολυστυρένιο είναι ένα φθηνό, ελαφρύ πλαστικό με μια ευρεία ποικιλία χρήσεων. Χρησιμοποιείται στα πλαστικά ποτηράκια μιας χρήσης από φελιζόλ, τα χαρτοκιβώτια αυγών και τα πλαστικά μαχαιροπίρουνα. Απελευθερώνει κάποιες καρκινογόνες ουσίες όταν θερμαίνεται. Είναι εντελώς ακατάλληλο για μακροχρόνια χρήση ως δοχείο τροφίμων ή ποτών.
PC ή μη-επισημασμένο πλαστικό
Συχνά χρησιμοποιείται για την μπουκάλια με ενεργειακά ποτά και συσκευασίες τροφίμων. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο πλαστικό που θα συναντήσετε. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει τα πολυανθρακικά (PC) και “άλλα” πλαστικά. Αυτό σημαίνει ότι τα πρωτόκολλα επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης αυτών των πλαστικών δεν είναι τυποποιημένα. Η κύρια ανησυχία με αυτά τα πλαστικά είναι η πιθανότητα χημικής έκπλυσης στις τροφές και τα ποτά που περιέχουν, όταν μεταξύ άλλων αποτελούνται και από το χημικό BPA (δισφαινόλη Α).
Από σήμερα και μπρος, λοιπόν, πάντα να ελέγχετε το πλαστικό μπουκάλι νερού που αγοράζετε!
http://http://www.iatropedia.gr/tips/ti-na-elegchete-panta-sta-plastika-mpoukalia-nerou-kalokairi/57002/
Το μυστήριο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων βαίνει προς επίλυση - Στο φως η υψηλή τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων (βίντεο)
Συνολικά πρόκειται για 3.400 χαρακτήρες που αποτελούν το 1/3 του συνολικού κειμένου που περιγράφει τα «μυστικά» του.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τους επιστήμονες ο μηχανισμός δεν διέθετε απλώς ένα αστρονομικό ημερολόγιο και ενα πλήρες πλανητάριο, το οποίο έσπασε κατά τη διάρκεια του ναυαγίου και εκτιμάται ότι βρίσκεται στο βυθό, αλλά και ένα πρωτότυπο και ανερμήνευτο έως σήμερα σύστημα πρόγνωσης των εκλείψεων.
115 χρόνια μετά την ανέλκυση του μοναδικού ευρήματος η Ομάδα Μελέτης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων πιστεύει ότι είχε και ένα ημερολόγιο το οποίο ενδέχεται σε επόμενη φάση να δείξει τον δημιουργό του «αρχαιου μηχανικού σύμπαντος» που ακόμη και σήμερα αφήνει άφωνους τους επιστήμονες.
«Το σημαντικότερο είναι ότι ανακαλύψαμε ένα σύστημα πρόγνωσης των εκλείψεων στο πίσω μέρος του μηχανισμου. Εκεί υπάρχει μια μεγάλη σπείρα που μας δίνει την περιοδικότητά τους μαζί με μια φράση που το 2005 είχαμε διαβάσει ως εξής: "Από Νότου περί Ισπανίας δέκα" και είχε προκαλέσει αίσθηση διότι ήταν η πρωτη αναφορά της λέξης Ισπανία. Τώρα όμως διαπιστω΄σαμε ότι γράφει "Από Νότου περιίστανται δε και καταλήγουσι στο μικραί το χρώμα δε μέλαν". Περιγράφει τις εκλείψεις και τις κατηγοριοποιεί ανάλογα με το μέγεθος, το χρώμα και την κατευθυνση τους. Πρόκειται για ένα μοναδικό κείμενο που δεν υπάρχει αντίστοιχό του» δηλώνει στην εφημερίδα τα ΝΕΑ ο Γιάννης Μπιτσάκης.
Μυστικά αποκαλύπτει και μία από τις δύο εκτενέστερες σωζόμενες επιγραφές που βρίσκεται σε μια πλάκα στην μπροστινή πλευρά του μηχανισμου και ήταν η πιο δύσκολη να διαβαστεί. Και αποδεικνύει, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι ο Μηχανισμός λειτουργούσε ως πλανητάριο που έδειχνε τις κινήσεις των πλανητών - του Ερμή, της Αφροδιτης, του Αρη, του Δία και του Κρόνου - καθώς είναι διαιρεμένη αντίστοιχα σε πέντε μέρη αποδεικνύοντας πως ενα μέρος του μηχανισμού το οποίο προεξείχε (όπως δείχνουν και τα ίχνη πάνω στο κεντρικό γρανάζι) έχει παραμείνει στο βυθό.
Βρήκαν την ημερομηνία που σκότωσε ο Οδυσσέας τους μνηστήρες;
Μια νέα απόπειρα χρονολόγησης των ομηρικών επών, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, έκαναν επιστήμονες και ερευνητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, στηριζόμενοι στην μελέτη των φυσικών φαινομένων που περιγράφει ο Όμηρος στα ποιήματά του, σε σχέση με τα πραγματικά, καταγεγραμμένα επιστημονικά, αστρονομικά φαινόμενα.
«Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα», λέει η καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Παναγιώτα Πρέκα - Παπαδήμα, που πρωτοστάτησε στην έρευνα και εξηγεί στην Καθημερινή, πώς ακριβώς εργάστηκε η ομάδα.
«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε ημέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο και τότε συνέβη η μνηστηροφονία» λέει η κυρία Παπαδήμα. «Από το 1300 π.Χ. έως το 1130 π.Χ. που είναι τα χρόνια που τοποθετούνται τα ομηρικά έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε. Δύο από αυτές ήταν στο 2%, οπότε δεν έγιναν αντιληπτές.
Άλλη μία έγινε με τη Δύση, οπότε μένουν δύο. Η μία έγινε το 1143 π.Χ., πολύ κοντά δηλαδή στην παρακμή του Μυκηναϊκού πολιτισμού και η άλλη στις 30 Οκτωβρίου του 1207 π.Χ., από τις 14:30 έως τις 17:30», εξηγεί και επισημαίνει ότι θεωρεί πως είναι σε απόλυτη συμφωνία με τις ομηρικές γραφές, όπως αναφέρονται στην ραψωδία Υ (μετάφραση Καζαντζάκη), όταν ο Θεοκλύμενος λέει στους Μνηστήρες: «Σαν τι κακό σας δέρνει, δύστυχοι, κι έχουν ζωστεί με νύχτα και οι κεφαλές σας και τα πρόσωπα και χαμηλά τα γόνα; Κι άναψε σύθρηνο, και γέμισαν τα μάγουλά σας δάκρυα, και ραντισμένοι οι τοίχοι μ' αίματα και τα ώρια μεσοδόκια, ίσκιους πλημμύρισε κι η αυλόπορτα, κι η αυλή πλημμύρισε ίσκιους, που ξεκινούν στα μαύρα Τρίσκοτα να κατεβούν, κι ο γήλιος απ' τα ουράνια εχάθη, κι άπλωσε βαριά καταχνιά ολούθε».
http://www.pronews.gr