Γεννήθηκε στον Πειραιά, 4. 11. 1929. Έλαβε το απολυτήριο Γυμνασίου το έτος 1947 (άριστα 199/11) και το Πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1952 (άριστα 9,53 – η υψηλότερη βαθμολογία πτυχιούχου της Θεολογικής Σχολής Αθηνών).
Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές Θρησκειολογίας, Eθνολογίας, Iεραποστολικής, Aφρικανολογίας, στα Πανεπιστήμια Aμβούργου και Mαρβούργου Γερμανίας (1965-69), ως υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt.
Αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970, ομόφωνα άριστα, με ειδικό βραβείο).
Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1952-54) φοίτησε στις Σχολές Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου και Διαβιβάσεων Χαϊδαρίου (και στις δύο πρώτευσε και έγινε «Αρχηγός Σχολής»).
Γλώσσες: εκτός της μητρικής και της αρχαίας ελληνικής, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, αλβανικά, έχει επίσης γνώσεις λατινικής, ισπανικής, ιταλικής, ρωσικής, κισουαχίλι. Μελέτησε τα διάφορα θρησκεύματα (Αφρικανικά θρησκεύματα, Ινδουϊσμό, Βουδδισμό, Ταοϊσμό, Κομφουκιανισμό, Ισλάμ) στις χώρες που ακμάζουν (Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία, Νιγηρία, Ινδία, Ταϋλάνδη, Κεϋλάνη, Κορέα, Ιαπωνία, Kίνα, Βραζιλία, Καραβαϊκή, Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, Τουρκία κ.α.).

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία
Εντολή διδασκαλίας Νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας – Πανεπιστήμιο Μαρβούργου Γερμανίας (1965-69). Οργάνωση και διεύθυνση του «Κέντρου Iεραποστολικών Σπουδών» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1971-76). Οργάνωση και διεύθυνση του «Διορθοδόξου Κέντρου Αθηνών της Εκκλησίας της Ελλάδος» – Πεντέλη (1971-76). Έκτακτος Kαθηγητής της Iστορίας των Θρησκευμάτων του Παν/μίου Aθηνών (1972-76).
Tακτικός Kαθηγητής (1976-92). Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας-Kοινωνιολογίας του Ποιμαντικού Tμήματος του Παν/μίου Aθηνών (1981-83). Kοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Aθηνών και Συγκλητικός (1983-86). Αντιπρόεδρος Εφορείας Πανεπιστημιακής Λέσχης (1978-79, 1983-86).
Πρόεδρος της «Επιτροπής Συμπαραστάσεως Kυπριακού Aγώνος» του Πανεπιστημίου Aθηνών (1975-84). Mέλος της Eπιτροπής Eρευνών του Πανεπιστημίου Aθηνών (1986-90) και του Δ.Σ. του Kέντρου Mεσογειακών και Aραβικών Σπουδών (1978-82). Aντεπιστέλλον Μέλος της Aκαδημίας Aθηνών (1993-2005) και εν συνεχεία Επίτιμο Μέλος.
Επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας (ThD,DD): της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, Brookline, Ma. H.Π.A. (1989)· του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1995)· του St. Vladimir’s Theological Seminary (2003)· της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κραγιόβας Ρουμανίας (2006)· Επίτιμο μέλος της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας (1998)˙ Δίπλωμα π. Δημητρίου Στανιλοάε (η ανώτερη θεολογική διάκριση), Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου (2003)· της Ποντιφικής Θεολογικής Σχολής της Νοτίου Ιταλίας (2009) και της Fordham University Νέας Υόρκης (2014).
Επίτιμος διδάκτωρ Φιλολογίας ή Φιλοσοφίας (PhD): του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1996)· του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Aθηνών (1996)· του Tμήματος Πολιτικής Eπιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής των Nομικών, Oικονομικών και Πολιτικών Eπιστημών του Πανεπιστημίου Aθηνών και όλων των Tμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών (1998)· του Tμήματος Διεθνών και Eυρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς (2001)· του Tμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης (2002)· των Τμημάτων Φυσικής, Ιατρικής, Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και Πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (2003)· Doctor of Humane Letters του Boston University (2004)· των Τμημάτων Ιατρικής και Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας· επίσης Χρυσούν Μετάλλιον (η ανώτατη διάκρησις) του ως άνω Πανεπιστημίου (2005)· του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2007)· του Πανεπιστημίου Κορυτσάς (2008)· του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας καθώς και εκείνου της Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξείνιων Λαών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2009)· του Πανεπιστημίου Κύπρου (2010) · Πανεπιστημίου Απόστολος Ανδρέας Τυφλίδος, Γεωργίας (2010).
Τμήματος φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Καλαμάτα (2016). Η ανώτατη επιστημονική διάκριση του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Χρυσούς Αριστοτέλης» (2018).
Αναγορεύθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Διοικητικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (2020).
Διετέλεσε εντεταλμένος Σύμβουλος του Δ.Σ. Aνωτέρας Σχολής Kοινωνικής Εργασίας – Διακονισσών (1977-84)· μέλος του Aνωτάτου Yπηρεσιακού Συμβουλίου της Eκκλησίας της Eλλάδος (1977-85)· του Yπηρεσιακού Συμβουλίου Eκκλησιαστικής Eκπαιδεύσεως Yπουργείου Eθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1977-82)· του Δ.Σ. της Eυρωπαϊκής Λέσχης Yγείας· του Δ.Σ., της Eπιτροπής για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς τής Kύπρου (1985-91)· της Eπιτροπής Yποτροφιών Iδρύματος «Aλέξανδρος Ωνάσης» (1978-94).
Mέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Iδρύματος «Aλεξάνδρος Ωνάσης» (1994-2005). Είναι Eταίρος της εν Aθήναις Φιλεκπαιδευτικής Eταιρείας (1994 εξ.)˙ Εταίρος της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης (2001 εξ.).
Επίτιμος Πρόεδρος των Αποφοίτων του Β΄ Γυμνασίου αρρένων Αθηνών (2008 εξ.).

Εκκλησιαστική και κοινωνική διακονία
Στην Ελλάδα. Ως λαϊκός θεολόγος (1952 – 60) εργάσθηκε σε διάφορους τομείς της εσωτερικής ιεραποστολής (κήρυγμα, χριστιανική αρθρογραφία, κατήχηση, οργάνωση κύκλων βιβλικών μελετών, νεανικών και φοιτητικών κατασκηνώσεων).
Πρωτοστάτησε στην αναζωπύρωση της Ορθοδόξου εξωτερικής ιεραποστολής (1959), εξέδωσε το πρώτο ιεραποστολικό περιοδικό «Πορευθέντες» στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, και ίδρυσε το ομώνυμο Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες».
Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ασωμάτων – Πετράκη (1.8.1960). Χειροτονήθηκε Ιεροδιάκονος (7.8.1960), Πρεσβύτερος με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου (24.5.1964), Τιτουλάριος Επίσκοπος Aνδρούσης (19. 11. 1972), για την οργανική θέση του Γενικού Διευθυντού της «Aποστολικής Διακονίας της Eκκλησίας της Eλλάδος».
Με εντολή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνέγραψε τρία Κατηχητικά Βοηθήματα για τους διδάσκοντες στα Μέσα Κατηχητικά Σχολεία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία, εξυπηρέτησε ιερατικώς τους εκεί έλληνες εργάτες και φοιτητές.
Από τη θέση του Γενικού Διευθυντού της «Αποστολικής Διακονίας», προώθησε διάφορα θεολογικά, εκπαιδευτικά, οικοδομικά και εκδοτικά προγράμματα της Eκκλησίας.
Κινητοποίησε τους αρμοδίους παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού και τις Ιερές Μητροπόλεις της Ελλάδος για την καταγραφή της εκκλησιαστικής κειμηλιακής περιουσίας.
Ιδιαίτερα ανέπτυξε τον τομέα εξωτερικής ιεραποστολής με τη συνεχή συμπαράσταση στα ιεραποστολικά κλιμάκια Kορέας, Iνδίας, Aφρικής και με την οργάνωση της Eβδομάδος Eξωτερικής Iεραποστολής.
Ανατολική Αφρική. Ταξίδεψε αρχικά τον Μάϊο – Ιούλιο του 1964 στην Ουγκάντα, Τανζανία και Κένυα διερευνώντας τις δυνατότητες συστηματικής Ορθοδόξου Ιεραποστολής.
Το θέρος και το φθινόπωρο του 1967 διεξήγαγε θρησκειολογική έρευνα παραδοσιακής θρησκευτικότητος στην Ουγκάντα. Στη δεκαετία 1981-1991, ως Τοποτηρητής της I. Μητροπόλεως Eιρηνουπόλεως – Ανατολικής Αφρικής (Kένυα, Oυγκάντα, Tανζανία), ίδρυσε και οργάνωσε την Πατριαρχική Σχολή «Aρχιεπίσκοπος Kύπρου Mακάριος», την οποία διηύθυνε επί δεκαετία.
Xειροτόνησε 62 αφρικανούς κληρικούς και χειροθέτησε 42 αναγνώστες – κατηχητές προερχόμενους από οκτώ αφρικανικές φυλές (μεταξύ των οποίων τους τέσσερις πρώτους κληρικούς Τανζανούς)· συγχρόνως προώθησε τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικανικές γλώσσες.
Μερίμνησε για τη σταθεροποίηση 150 περίπου Ορθοδόξων ενοριών και πυρήνων και την ανέγερση δεκάδων ναών˙ ανήγειρε επτά ιεραποστολικούς σταθμούς, φρόντισε για τη δημιουργία σχολείων και ιατρικών σταθμών. Αναγνωρίσθηκε «Μέγας Ευεργέτης» του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας (2009).
Αλβανία. Tο εκκλησιαστικό έργο του Aναστασίου κορυφώνεται στην αποστολή που του ζητήθηκε από το Oικουμενικό Πατριαρχείο για την εκ των ερειπίων αναστήλωση της Oρθοδόξου Aυτοκεφάλου Eκκλησίας της Aλβανίας, η οποία είχε καταρρεύσει ύστερα από τον επί 46 έτη διωγμό υπό του μοναδικού «αθεϊστικού κράτους» της υφηλίου. Αρχικά εργάσθηκε ως Πατριαρχικός Έξαρχος (Iαν. 1991 – Iούν. 1992).
Ανυψώθηκε σε Μητροπολίτη Aνδρούσης (Aυγ. 1991 – Iούν. 1992) και εξελέγη Aρχιεπίσκοπος Tιράνων και πάσης Αλβανίας (24 Ιουνίου 1992).
Μέσα σε τεράστιες δυσκολίες, κατώρθωσε να ανασυγκροτήσει εκ βάθρων την Αυτοκέφαλη Eκκλησία της Aλβανίας: Διαμόρφωσε νέο Καταστατικό Χάρτη (2006)˙ Με επίσημη Συμφωνία με την Κυβέρνηση της Αλβανίας, η οποία έγινε νόμος του Κράτους (2009), καθορίσθηκαν οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας.
Συγκροτήθηκαν πάνω από 400 ενορίες. Ίδρυσε τη Θεολογική-Iερατική Σχολή (Aκαδημία) «Aνάστασις» στο Δυρράχιο (1992 εξ.), το Eκκλησιαστικό Λύκειο «Tίμιος Σταυρός», στο Aργυρόκαστρο (1998 εξ.) και στο Σούκθ-Δυρράχιο (2007-18)˙ Σχολή της Βυζαντινής Μουσικής στα Τίρανα (2012 εξ.).
Όλα λειτουργούν σε ιδιόκτητα συγκροτήματα με οικοτροφεία. Mόρφωσε και χειροτόνησε 168 νέους κληρικούς. Ίδρυσε Κέντρα Νεολαίας σε διάφορες πόλεις. Φρόντισε για τη μεταφραστική προσπάθεια, την έκδοση λειτουργικών και άλλων θρησκευτικών βιβλίων.
Συνέστησε Τεχνική Υπηρεσία της Eκκλησίας και μερίμνησε για την ανοικοδόμηση 150 νέων ναών (μεγάλων και μικρών), αναστήλωσε 60 ναούς και μοναστήρια-πολιτιστικά μνημεία και επισκεύασε 160 ναούς και 70 εκκλησιαστικά κτίρια για σχολεία, νεανικά κέντρα, κέντρα υγείας, ξενώνες, εργαστήρια, συσσίτια για τους φτωχούς κ.λ.π., στο σύνολο 450 κτίρια. Ανέπτυξε τη φιλανθρωπική μέριμνα της Εκκλησίας, με διανομή εκατοντάδων τόννων τροφίμων, ιματισμού, φαρμάκων.
Ίδρυσε την πρώτη Ορθόδοξη αλβανική εφημερίδα Ngjallja «Aνάστασις» (1992 εξ.), το παιδικό περιοδικό Gëzohu «Χαίρε» (1997 εξ.), το νεανικό περιοδικό Kambanat «Καμπάνες» (), την επιστημονική επιθεώρηση Kërkim «Έρευνα» (2009 εξ.), το δελτίο «News from Orthodoxy in Albania» (1996-2002), καθώς και Ραδιοφωνικό σταθμό Radio-Ngjallja (1997 εξ.).
Μερίμνησε για τη δημιουργία Εργαστηρίων της Εκκλησίας (τυπογραφείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο, εργαστήρια αγιογραφίας και αποκαταστάσεως εικόνων). Αγωνίσθηκε για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Παράλληλα με την ανασύσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ανέπτυξε πρωτοποριακά προγράμματα στους τομείς εκπαιδεύσεως, υγείας, κοινωνικής προνοίας, αγροτικής αναπτύξεως, πολιτισμού και οικολογίας.
Ίδρυσε την Ορθόδοξο Κλινική «Ευαγγελισμός» (Διαγνωστικό Ιατρικό Κέντρο) με 24 ειδικότητες και τρία πολυϊατρεία σε άλλες πόλεις·
Επίσης το Ινστιτούτο Επαγγελματικής Καταρτίσεως, με έξι ειδικότητες στα Tίρανα και τέσσερις ειδικότητες στο Αργυρόκαστρο (το οποίο λειτούργησε από 1998-2008).
Τούτο αναβαθμίστηκε εν συνεχεία στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο «Λόγος» (2009 εξ.)˙ Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο στο Μεσοπόταμο˙ τρία εννιάχρονα Σχολεία και Λύκεια στα Τίρανα, στο Δυρράχιο, στην Κορυτσά και στο Αργυρόκαστρο˙ Οικοτροφείο Μαθητριών Λυκείου στο Βουλιαράτι, 19 νηπιαγωγεία σε διάφορες πόλεις. Φρόντισε για την κατασκευή δρόμων, υδραγωγείων, γεφυρών, την επισκευή δημοσίων σχολείων, κ.α.
Κατά την περίοδο 2013 – 2019 πραγματοποιήθηκε η κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων συνολικής ισχύος 19 MW (Librazhd, Llenge, Sllabinja), τα οποία συμβάλλουν στην ενίσχυση των υποδομών της χώρας και έχει σαφή κοινωνικό σκοπό.
Με τα έσοδά τους, η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας θα συνεχίσει τις πνευματικές, φιλανθρωπικές και εκπαιδευτικές προσπάθειες. Μετα την εξόφληση των δανείων ένα ποσοστό θα διατίθεται για πτωχότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Mε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες δόθηκε εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, δημιουργήθηκαν σοβαρά έργα κοινωνικής υποδομής και η Ορθόδοξος Εκκλησία της Αλβανίας αναδείχθηκε σε πολυδύναμο πνευματικό και αναπτυξιακό παράγοντα.
Ο Αρχιεπίσκοπος υπήρξε επίσης, ιδρυτικό μέλος και κατά διαστήματα Πρόεδρος της Διομολογιακής Βιβλικής Εταιρείας της Αλβανίας (2009 εξ.) και του Διαθρησκειακού Συμβουλίου της Αλβανίας (2007 εξ.), το οποίο τιμήθηκε απο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το ανώτατο παράσημο “Nderi i Kombit” (Τιμή του Έθνους) (2021). Στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου (1999) οργάνωσε ευρύτατο ανθρωπιστικό πρόγραμμα, το οποίο βοήθησε 33.000 περίπου πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της Αλβανίας.
Συνέδεσε την Εκκλησία της Αλβανίας με διεθνείς Εκκλησιαστικούς Οργανισμούς. Kατά την ένταση μεταξύ Ελλάδος – Αλβανίας συνέβαλε στην εκτόνωσή της και στην προσέγγιση των δύο χωρών. Συγχρόνως αγωνίσθηκε για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια.
Το 2000, κατόπιν προτάσεως 33 Ακαδημαϊκών της Ακαδημίας Αθηνών και πολλών προσωπικοτήτων της Αλβανίας, υπήρξε υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης.

Διεθνής διεκκλισιαστική δραστηριότητα
Γενικός Γραμματεύς της «Eκτελεστικής Eπιτροπής δια την Eξωτερικήν Iεραποστολήν» του «Συνδέσμου» (1958-61). Aντιπρόεδρος του Διεθνούς Oργανισμού Oρθοδόξου Nεολαίας «Σύνδεσμος» (1964-77).
Mέλος της Διεθνούς «Eπιτροπής για ιεραποστολικές μελέτες» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Eκκλησιών (1963-69). Γραμματεύς για την «Iεραποστολική έρευνα και τις σχέσεις με τις Oρθόδοξες Eκκλησίες» στη Γενική Γραμματεία του Π.Σ.E. (Γενεύη, 1969-71). Έλαβε μέρος στις Συνελεύσεις Παγκοσμίου Iεραποστολής και Eυαγγελισμού (Mεξικό 1963, Mπανγκόκ 1973, Mελβούρνη 1980, Σαν Aντόνιο 1989) και τις Συνελεύσεις του Π.Σ.E. (Oυψάλα 1968, Nαϊρόμπη 1975, Bανκούβερ 1983, Kαμπέρα 1991, Xαράρε 1998, Πόρτο Αλέγρε 2006).
Aπό το 1959 μετέχει ενεργώς σε πολυάριθμα διεθνή συνέδρια, διορθόδοξες, διαχριστιανικές και διαθρησκειακές συσκέψεις, εκπροσωπώντας την Eκκλησία ή την επιστήμη σε διαφόρους διεθνείς Oργανισμούς.
Έχει δώσει διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστημιακά κέντρα του εξωτερικού, σχετικά με τη σύγχρονη χριστιανική σκέψη, τον διαθρισκειακό διάλογο, την παγκόσμια αλληλεγγύη και ειρήνη. Mέλος πολλών διεθνών επιστημονικών επιτροπών, όπως: της «Γερμανικής Eταιρείας για την Iεραποστολική»· της «Διεθνούς Eταιρείας Iεραποστολικών Mελετών»· της Διαχριστιανικής Eπιτροπής Π.Σ.E. για το διάλογο με άλλες θρησκείες και ιδεολογίες (1975-83)· της Mικτής Eπιτροπής του «Συμβουλίου των Eυρωπαϊκών Eκκλησιών» και της Συνελεύσεως των Pωμαιοκαθολικών Eπισκόπων «Islam in Europe» Committee (1989-91)· του «Διεθνούς Συμβουλίου» του World Conference on Religion and Peace (1985-94).
Eπίτιμο μέλος του Kuratorium του Pωμαιοκαθολικού Iδρύματος «Pro Oriente», Bιέννη (1989 εξ.). Πρόεδρος-Συντονιστής της «Commission on World Mission and Evangelism» του Π.Σ.E. (1984-1991).
Mέλος της Kεντρικής Eπιτροπής του Π.Σ.E. (1998-2006) και της Eπιτροπής «Πίστις και Tάξις» (2000-2006). Μέλος των: European Council of Religious Leaders/Religions for Peace (ECRL) (2001-2013)˙ Council of 100, World Economic Forum, Davos (2003).
Αντιπρόεδρος της Conference of European Churches (2003-2009). Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (2006 – 2013)˙ Επίτιμος Πρόεδρος της “Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη” (2006 εξ.).

Διακρίσεις
Τιμήθηκε με τα παράσημα του Τιμίου Σταυρού του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, A΄ Τάξεως, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (1985)· της Αγίας Αικατερίνης της Μονής Σινά (1985)· του Κυρίλλου και Μεθοδίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Τσεχοσλοβακίας (1986).
Έλαβε το Αργυρούν μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών, «ως εμπνευστής και πρωτοπόρος της ιεραποστολικής θεολογίας και δράσεως» (1987)˙ από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό τον Xρυσούν Σταυρόν μετά δάφνης (1994), «για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην Ορθοδοξία, την Εκκλησία, τον λαό της Αλβανίας και την πολυσήμαντη συμβολή του στην προώθηση της φιλίας των λαών Ελλάδος και Αλβανίας»· τoν Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Τιμής (1997) της Ελληνικής Δημοκρατίας· το παράσημο του Ισαποστόλου μεγάλου ηγεμόνος Βλαδιμήρου (A’ τάξεως) της Ρωσικής Εκκλησίας (1998)· το παράσημο του Αποστόλου Ανδρέου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1999)· τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου (2000).
Tο «βραβείο έργου ζωής» του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, για τις προσπάθειές του για την ειρήνη και συνεργασία των λαών της Βαλκανικής και την ενδυνάμωση του οικουμενικού πνεύματος της Ορθοδοξίας (2000).
Τιμήθηκε επίσης με τα βραβεία Athenagoras Human Rights Award 2001 (Νέα Υόρκη)· το «Pro Humanitate» (2001), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Ιδρύματος Pro Europe (Freiburg)· του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Αποστόλου Παύλου της Εκκλησίας της Ελλάδος (2001)· το Χρυσό μετάλλιο Τιμής και Ευποιΐας της Πόλης των Αθηνών (2001)· το Χρυσό Κλειδί της πόλης Θεσσαλονίκης (2002), της Λαμίας (2002)· το “Οδύσσειο βραβείο” της Παγκόσμιας ομοσπονδίας Κεφαλλήνων και Ιθακησίων (2002)· Επίτιμος Δημότης Κεφαλληνίας (2002)· το Πολωνικό ανθρωπιστικό βραβείο, “Ecce Homo” για τη συνεπή δράση με ανιδιοτελή αγάπη προς τον συνάνθρωπο (2003). Μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών (2003). Παράσημο από τον Πρόεδρο της Ρουμανικής Δημοκρατίας (2003).
Χρυσό Μετάλλιο Α’ Τάξεως Δήμου Πειραιώς (2005). Επίτιμος δημότης Τιράνων (2005) και Κορυτσάς (2007). Βραβείο “διακεκριμένων δραστηριοτήτων για την ενότητα των Ορθοδόξων Εθνών” (Μόσχα 2006). Παράσημο «Πρίγκιπος Γιαροσλάβ του Σοφού» Γ΄ τάξεως, της Δημοκρατίας της Ουκρανίας (2008). «Μέγα Χρυσόν Παράσημον του Αποστόλου Βαρνάβα» της Εκκλησίας της Κύπρου (2008). Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (2009).
Παράσημο «Γεωργίου Καστριώτη – Σκεντέρμπεη» της Δημοκρατίας της Αλβανίας (2010)˙ Ανώτατο παράσημο της Εκκλησίας της Σερβίας του Αυτοκράτορος Αγίου Κωσταντίνου του Μεγάλου (2013)˙ Ανώτατο παράσημο «Πρίγκιπος Γιαροσλάβ του Σοφού» Α΄ τάξεως της Δημοκρατίας της Ουκρανίας (2013).
«Βραβείο δοκιμίου ελευθέρου στοχασμού» Παν. Φωτέα (2015). Παράσημο του Αγίου Ιωάννου Βλαδιμήρου του Πατριαρχείου Σερβίας (2016)˙ Επίτιμος δημότης Δυρραχίου (2016), Καλαμάτας (2016), Λάρισας (2017), Πρέβεζας (2017). Ιδρύματος Μπότση στην 35η απονομή δημογραφικών βραβείων – Ειδική τιμητική διάκριση για το όλον έργο του (Ιανουάριος 2019). Γερμανικό βραβείο «Klaus Hemmerle» της κινήσεως Fokolare για την συμβολή στην προσέγγιση και ειρηνική συνύπαρξη λαών και πολιτισμών (2020). ‎

Συγγραφικό έργο
Έχει συγγράψει και εκδώσει 24 βιβλία (θρησκειολογικές εύρυνες, ιεραποστολικά δοκίμια, Ορθοδόξου πνευματικότητος) και πλέον των 200 μελετών και άρθρων θεολογικού ή θρησκειολογικού περιεχομένου. Βιβλία και διάφορα κείμενά του έχουν μεταφραστεί σε 17 γλώσσες. Κατά τή μακρόχρονη Ὀρθόδοξη μαρτυρία του συνδύασε θεολογική γνώση καί θρησκειολογική ἔρευνα μέ ἱεραποστολική καί ποιμαντική διακονία, μέ κοινωνική εὐαισθησία καί προσφορά.
Η συμβολή του στην επιστήμη, τη σύγχρονη χριστιανική μαρτυρία, την διαχριστιανική προσέγγιση, τον διαθρησκεικό διάλογο και την ειρηνική συνύπαρξη λαών και θρησκειών έχει διεθνώς αναγνωριστεί.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

• Θρησκειολογικές Ἔρευνες -Ἱεραποστολικά Δοκίμια

• Τά πνεύματα μ᾽μπάντουα καί τά πλαίσια τῆς λατρείας των. Θρησκειολογική διερεύνησις πλευρῶν τῆς ἀφρικανικῆς θρησκείας. Διατριβή ἐπί διδακτορίᾳ, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1970, σελ. 294 + κγ´ + Xπίνακες.

• «Κύριος τῆς λαμπρότητος».Ὁ Θεός τῶν παρά τό ὄρος Κένυα φυλῶν. Θρησκειολογική ἔρευνα, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1971, σελ. 246. 2η ἔκδ. ἐπηυξημένη 1973, σελ. 272. 3η ἔκδ. 1983.

• Ὁ ὄρθρος τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν Ἰαπωνίαν,ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1971, σελ. 70.

• Μορφαί ἀφρικανικοῦ τελετουργικοῦ.Μύησις καί πνευματοληψία ἀνατολικῶς τοῦ «Ρουενζόρι». Ἔρευνα θρησκειολογική, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1972, σελ. 176. 2η ἔκδ. 1973, σελ. 192. 3η ἔκδ. 1981.

• Ρουχάν᾽γκα – Ὁ Δημιουργός.Συμβολή εἰς τήν ἔρευναν τῶν περί Θεοῦ καί ἀνθρώπου ἀφρικανικῶν δοξασιῶν, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1975, σελ. 138. 2η ἔκδ. 1983.

• Θέσεις τῶν χριστιανῶν ἔναντι τῶν ἄλλων θρησκειῶν(Πανεπιστημιακές παραδόσεις), Ἀθῆναι 1975, σελ. 144.

• Ὄψεις Ἰνδουισμοῦ – Βουδδισμοῦ(Πανεπιστημιακές παραδόσεις), Ἀθήνα 1985, σελ. 176.

• Ἰσλάμ.Θρησκειολογική ἐπισκόπησις, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1975, σελ. 340. 14η ἔκδ. Ἀκρίτας, Ἀθῆναι 2004. Νέα ἔκδοση (15η) ἐκσυγχρονισμένη, στή δημοτική, μέ πρόσθετο φωτογραφικό ὑλικό, Ἀθήνα 2006, σελ. 506. Τό 2016 ἐξεδόθη σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση καί κυκλοφόρησε σέ δεκάδες χιλιάδες ἀντίτυπα μέ τήν ἐφημερίδα Τό Βῆμα (17.1.2016). Τό 2017 ἐπανακυκλοφόρησε μέ τήν ἐφημερίδα Τά Νέα (4.3.2017).

• Παγκοσμιότητα καί Ὀρθοδοξία.Μελετήματα Ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ, Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2000, 6η ἔκδ. 2005, σελ. 285.

• Ἴχνη ἀπό τήν ἀναζήτηση τοῦ Ὑπερβατικοῦ.Συλλογή θρησκειολογικῶν μελετημάτων, Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2004, σελ. 496, 3η ἔκδ. 2006. Τό 2016 ἐξεδόθη σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση μέ τόν τίτλο: Ἱστορία Ἐπιζώντων Θρησκευμάτων. Σημαντικά κεφάλαια. Θρησκεύματα Κίνας, Ἰνδίας, Μέσης Ἀνατολῆς, Ἀφρικῆς, Μυστικισμός κ.ἄ. Μιά Ὀρθόδοξη ἄποψη. Κυκλοφόρησε μέ τήν ἐφημερίδα Τό Βῆμα (24.1.2016) σέ δεκάδες χιλιάδες ἀντίτυπα. Ἡ εἰδική αὐτή ἔκδοση ἐπανακυκλοφόρησε μέ τήν ἐφημερίδα Τά Νέα (11.4.2017).

• Ἱεραποστολή στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2007, 2η ἔκδ. 2009, σελ. 374. Κυκλοφόρησε σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση ἀπό τήν ἐφημερίδα Δημοκρατία (7.12.2013).

• Μοναχοί καί Ἱεραποστολή κατά τούς 4ο καί 9ο αἰῶνες,Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2008, σελ. 98.

• Ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2009, 2η ἔκδ. 2013, σελ. 388. Κυκλοφόρησε σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση ἀπό τήν ἐφημερίδα Δημοκρατία (2.11.2013).

• Στήν Ἀφρική,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2010, 2η ἔκδ. 2013, σελ. 478.

• Στήν Ἀλβανία – Σταυρός καί Ἀνάσταση,Ἐκδοτικός Ὀργανισμός Λιβάνη, Ἀθήνα 2011, 2η ἔκδ. 2013, σελ. 430.

• Ἡ λησμονημένη ἐντολή: «Πορευθέντες…». Ἀπό τόν λήθαργο στήν ἀφύπνιση, Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2013 σελ. 526.

• Ἡ ἀνασύσταση τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας(1991-2012), Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2013, σελ. 94, 2η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2013, σελ. 176, 3η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2015, σελ. 204, 4η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2017, σελ. 221.

• Συνύπαρξη:Εἰρήνη, φύση, φτώχεια, τρομοκρατία, ἀξίες. Θρησκειολογική θεώρηση, ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα, 1η ἔκδ. Νοέμβριος 2015, σελ. 198, 2η καί 3η ἔκδοση 2016.

• Ἐγρήγορση:χρέος τῶν Ὀρθοδόξων , ἐκδόσεις Ἐν Πλῶ, Ἀθήνα, 1η  ἔκδ. Μάϊος 2017, σελ. 279, 2η Σεπτέμβριος σελ. 303.

• Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν περιοχή τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας (1ος -20ου αί.), ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2019. 

• Ἐποικοδομητικά, Απολογισμοί κ.τ.λ.

• Ἀδιαφορία γιά τήν Ἱεραποστολή σημαίνει ἄρνησι τῆς Ὀρθοδοξίας,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθῆναι 1971. Γ´ ἔκδ. 1973, σελ. 30.

• «Ἁπλές σκέψεις ἀπό τό Εὐαγγέλιο» (Σύντομα κηρύγματα), Φωνή Κυρίου23 (1972). ἀρ. φύλλ. 1-52.

• Λεωνίδας Ἰω. Φιλιππίδης. Ὁ ἐπιστήμων, ὁ ἄνθρωπος,Ἀθῆναι 1976, σελ. 56. Ἀνάτυπον ἀπό τήν Ἐπιστημονικήν Ἐπετηρίδα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τόμ. ΚΑ΄.

• «Εἰς ἔργον διακονίας».Ἔκθεσις πεπραγμένων Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ἀπό Αὔγ. 1977 ἕως Αὔγ. 1980), Ἀθῆναι 1982, σελ. 108.

• «Ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία».Ἔκθεσις πεπραγμένων Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ἀπό Σεπτ. 1980 ἕως Αὔγ. 1983), Ἀθῆναι 1984, σελ. 140.

• Ὑπόμνημα εἰς τήν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν,Ἀθῆναι 1981, σελ. 104.

• Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί…,Μαΐστρος, Ἀθήνα 2006, 5η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2011, σελ. 216.

• Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός…,Μαΐστρος, Ἀθήνα 2007, 4η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2011, σελ. 218.

• Mιά ἄλλη ἄποψη,Kείμενα καί ἠχογραφήσεις (CD) ἀφηγήσεων, ὁμιλιῶν, στοχασμῶν, Bondus music, Ἀθήνα 2007.

• Θεῖα Μηνύματα. Βασικά θέματα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή,Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2014, σελ. 376.

• Πνευματική πορεία. Βασικά θέματα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή,Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2014, σελ. 333.

• Ἀκτίνες ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου,Α΄ τόμος, Φθινόπωρο καί χειμώνας, ἔκδοση «Ngjallja» (Ἀνάσταση), Τίρανα 2016, σελ. 224.

• Ἀκτίνες ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, Β΄ τόμος, Άνοιξη καί Καλοκαίρι, έκδοση «Εν Πλώ», Αθήνα 2019, σελ. 309.

ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Ἀγγλικά:

• Monks and Mission in the Eastern Church during the Fourth Century,Athens 1966, σελ. 46. Ἀνάτυπον ἀπό Go Ye 8 (1966). Ἀναδημοσ.: International Review of Missions, Geneva 58 (1969), σ. 208-226.

• Various Christian Approaches to the Other Religions.A Histo­rical Outline. ἔκδ. Πορευθέντες, Athens 1971, σελ. 134.

• Facing the World. Orthodox christian essays on global Concerns, Vladimir’s Seminary, Crestwood NY, καί WCC, Geneva 2003, σελ. 208.

• Mission in Christ’s Way.Holy Cross Orthodox Press, Boston, World Council of Churches Publications, Geneva 2010, σελ. 316.

• In Africa. Orthodox Witness and Service,Holy Cross Orthodox Press, Boston 2015, σελ. 448.

• In Albania. Cross and Resurrection, Vladimir’s Seminary, Crestwood NY 2016, σελ. 378.

• The Orthodox Church in the area of modern Albania (1stto the middle of 20th), Orthodox Autocephalous Church of Albania, Tirana 2019.

• Coexistence: Peace, Nature, Poverty, Terrorism, Values (Religious Perspectives). World Council of Churches Publications, Geneva 2020, 184 pages.

 
Ἀλβανικά:

• Globalizmi dhe Orthodhoksise,Ngjallja, Τίρανα 2004, σελ. 302.

• Messazhe Hyjnore,Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, Τίρανα 2009, σελ. 269.

• Gjurmë nga Kërkimi i Transendentes,Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, Τίρανα 2010, σελ. 376.

• Perëndia u shfaq në mish…,Ngjallja, Τίρανα 2011, ἐπηυξ., σελ. 193.

• Udhetim Shpirtëror,Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, Τίρανα 2011, σελ. 443.

• Tani të gjitha u mbushën më dritë,Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, Τίρανα 2007, 2η ἔκδ. ἐπηυξ. 2012, σελ. 202.

• Ringritja e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë (1991-2012),Τίρανα 2013, σελ. 94, 2η ἔκδ. ἐπηυξ. 2013, σελ. 176.

• Deri në skajet e dheut,botimet «Ngjallja», Tirana 2017 σελ. 401

• Kisha Orthodhokse në hapësirën të Shqipërisë së sotme (Shek. I mesi i Shek. XX),  Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, Tiranë 2019.

• Bashkekzistencë: Paqja, natyra, varfëria, terrorizmi, vlerat (Këndvështrim fetarologjik), Τίρανα 2021,

• Γκλομπαλιζάμ ι Πραβοσλάβιε,Μπογκοσλόβσκομ Φακουλτέτ, Βελιγράδι 2002, σελ. 234.

• Ισλάμ,Χριστιάνσκι Κουλτούρνι, Τσεντάρ, Βελιγράδι 2005, σελ. 300.

• Ortodoxia si problemeve lumili contemporane, Bizantina, Βουκουρέστι 2003, σελ. 248.

• Misiune per urmele lui Hristos, Andreiana, Sibiu 2013, σελ. 296.

• ΠραβοσλάβιετοΓκλομπαλιζάτσιγιατα, Φοντάτσιγια, Nτέμος, Σόφια 2005, σελ. 200.

• Мисията на Църквата – по стъпките на Христос (Ἱεραποστολήστά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ),  Σόφια 2017 σελ.253 .

• Αλ-Μασιχία φί Ζαμάν Αλ-Αλαχία,Μαρμαρίτα 2010.

• Bashkëjetesë:  paqe, natyra, varfëria, tororismi, vlera.  Ngjallja, Toena, Tirana, 2019

• Misia na wzor christusa, Warszawska Metropolia Prawostawna, Βαρσοβία 2016, σελ. 301.

• (Ἱεραποστολή στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ), μτφρ. ἀπό τό πρωτότυπο, ed. The Bible Society of Armenia, Ἔρεβαν 2016, σελ. 371.

• (Παγκοσμιότητα καί Ὀρθοδοξία), μτφρ. ἀπό τήν ἀγγλική μετάφραση, Σεούλ 2016, σελ. 253.

• “Даже до края земли” (Деян.1.8). Исследования по истории миссии. М.: Издательский дом “Познание”, 2018, 224 с.

• “Миссия по стопам Христа” Издательский дом Издательский отдел Украинской Православной Церкви, 2021.

• Apostolado, Hacer Misión Tras Los Pasos De Cristo (Ἱεραποστολήστά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ), Estudios y Conferencias Teológicas, Publicado por: Juan Ramon Saravia Krohne, Ediciones Theosis, Bogota 2019, p.263.

• Mission auf dem Weg Jesu Christi. (Mission in Christ’s Way), Translated by Sbeghen, Renate, Vergauwen, Guido, and Wyrwoll, Nikolaus, Edited by Barbara Hallensleben, Aschendorff Verlag, Münster, 2020, p. 278

•  Υπό έκδοσίν μετάφραση του ιδίου βιβλίου στα γαλλικά, ουκρανικά, σερβικά.

• Vivere insieme. εκδόσεις Qiqajon, Comunita di Bose, 2017, 158 pag.

• Al-Masihia fi zamam Al Alaxis, Matmazita, 2010.

Μελετήματα καί Ἄρθρα σέ Περιοδικά,
Ἐφημερίδες καί Συλλογικά Ἔργα

• «The Forgotten Commandment, Mt 28:19», The World,Chicago 3 (1959), σ. 3-5.

• «A Prayer Campaign», Syndesmos(London) 2 (1959), σ. 2-4.

• «Τὸ πρόβλημα τῆς προσωπικῆς ζωῆς», Ἀκτῖνες23 (1960), σ. 361-366.

• «The Missionary Activities of the Churches of East in Central and Eastern Asia», Go Ye3 (1961), τεῦχ. 10, σ. 3-6.

• «Ἡ ἐπιστήμη δὲν φθάνει», Σκαπάνη,Ἀπρ. 1961, σ. 22-23.

• «Ὁ οἰκουμενικὸς ἄνθρωπος», Σκαπάνη,Φεβρ. 1962, σ. 35-37.

• «Ἡ Ὀρθοδοξία εἰς τὴν Ἀλάσκαν», Πορευθέντες5 (1963), τεῦχ. 17-18, σ. 14-22, τεῦχ. 13-20, σ. 44-47. Νέα ἐπεξεργασία, «Ἀλάσκα», Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία, τόμ. 2 (1963), σ. 11-19.

• «Orthodoxy in Alaska», Go Ye5 (1963), τεῦχ. 17-18, σ. 14-22, τεῦχ. 19-20, σ. 44-47. Σύνοψις, Orthodoxy 1964. A Pan-Orthodox Symposium, Athens 1964, σ. 333-349, 433-435.

• «Βυζάντιον, ἔργον Εὐαγγελισμοῦ», Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία,τόμ. 4 (1964), σ. 19-59.

• «Orthodoxy in the Land of the Rising Sun», Orthodoxy 1964– A Pan-Orthodox Symposium, Athens 1964, σ. 300-319, 438-460.

• «Orthodoxy and Mission»,  Vladimir’s Seminary Quarterly,New York 8 (1964), σ. 139-148.

• «Orthodoksisen kirkon lahetystyö», Aamun Koitto,Joensuu (1964), σ. 234-239.

• «Missions Orthodoxes», Parole et Mission,Paris 8 (1965), σ. 5-18.

• «Grekist-Orthodoxt Kyrkomissionstänkande», Svensk Missionstidskrift,Uppsala 53 (1965), σ. 15-27 (μτφρ. B. Sharpe).

• Initial Thoughts toward an Orthodox Foreing Mission,Athens 1969, σ. 24. Ἀνάτυπον ἀπὸ Go Ye 10 (1968).

• «The Report by the Second Section at the Fourth Assemply WCC», Go Ye11 (1969) τεῦχ. 41-42, σ. 2-9.

• «Eindrücte von einem Orthodoxen Gottesdienst in Zentral Kenya», Orthodoxe Rundschau,Wilhelmdorf, Δυτ. Γερ­μανία, 1 (1969).

• «Mission aus der Sicht eines Orthodoxen», Neue Zeitschrift für Missionswissenschaft – Nouvelle Revue de science missionnaire26 (1970), σ. 241-252.

• «Réflexions d’un Orthodoxe sur la coopération inter-confessionnelle dans la Mission», Oecuménisme en Mission, 40e semaine de Missiologie de Louvain,Louvain 1970, σ. 101-110.

• «Les Missions des Églises d’Orient», Encyclopaedia Universalis,Paris, tom. 11 (1972), σ. 99-102.

• The Inter-Orthodox Centre of Athens – Perspectives and Presuppositions,Athens 1973, σ. 12.

• «Ἐπικήδειος λόγος διὰ τὸν καθηγητὴν Λεωνίδαν Φιλιππίδην», Ἐκκλησία51 (1974), σ. 14-16.

• «Pour que le monde croie», Contacts27 (1975), σ. 319-322.

• «Growing into awareness», J.B. Taylor, ed., Primal World Views: Christian Dialogue with Traditional Thought Forms, Ibadan, Nigeria 1976, σ. 72-78. Ἀναδημοσ.: «Christian Awareness of Primal World Views», Mission TrendsNo 5, ed. by G. Anderson, T. Stransky, New York – Toronto, Paulist Press, 1981, σ. 249-257.

• «Θεολογία – Ἱεραποστολὴ καὶ Ποιμαντική», Πρακτικὰ τοῦ Δευτέρου Συνεδρίου Ὀρθοδόξου Θεολογίας,Ἀθῆναι 12-19 Αὐγούστου 1976, Ἀθῆναι 1980, σ. 291-309.

• «Theology – Mission and Pastoral care», Procès-Verbaux du Deuxième Congrès de Théologie Orthodoxe à Athènes, 19-29 Août 1976. Athènes 1978, σ. 292-311. Βλ. καὶ The Greek Orthodox Theological Review22 (1977), σ. 157-180.

• «Mexico City 1963: Old wine into fresh wineskins», International Review of Mission 67 (1978), σ. 354-364.

• Mildenberger (Hrsg.), Dendpause im Dialog,Frankfurt (Otto Lembeek) 1978, σ. 114-116 (συνέντευξη).

• «A la redécouverte de l’éthos missionnaire de l’Église Orthodoxe», Aspects de l’Orthodoxie, Strasbourg 1978, σ. 78-96.

• «Ἡ συνειδητοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου ἱεραποστολικῆς μαρτυρίας», Ἐκκλησιαστικὴ Ἀλήθεια3 (1979). Ἀναδημοσ.: Ἱεραποστολικὴ Βιβλιοθήκη, ἀρ. 10, Θεσσαλονίκη 1979.

• «“Χριστός Ἀνέστη” στήν Κίνα», ἐφημ. Τά Νέα,5.1979 (συνέντευξη).

• «Discovering the Orthodox Missionary Ethos», Martyria-Mission. The Witness of the Orthodox Churches, Geneva 1980, σ. 20-29.

• «Relations between Man and Nature in the World Religions», Bulletin – Secretariatus pro non Christianis, Città del Vaticano 47 (1981), σ. 134-142· καί Proceedings – World’s Religionists Ethics Congress,Tokyo 1983, σ. 149-159.

• «The Ascent of Human Nature», International Review of Mission69 (1980), σ. 202-206. Βλ. καί Your Kingdom Come. Mission Perspectives, Geneva 1981, σ. 237-242.

• Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγ.Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Πρόλογος, Ἀθῆναι 1980, σ. 3-6.

• «Myös luonto on pyhä», Aamun Koitto,Joensuu (1981), σ. 391-394.

• Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς Ο´,Πρόλογος, Ἀθῆναι 1981, σ. vii-viii.

• Καινὴ Διαθήκη.Τὸ πρωτότυπο κείμενο μὲ νεοελληνικὴ μετάφραση, Πρόλογος, Ἀθῆναι 1981, σ. ι´-ια´.

• «Ἕξι χριστιανικές θέσεις στό θέμα τῶν ἐκτρώσεων», Ἐκτρώσεις καί δημογραφικό πρόβλημα (Κέντρο Οἰκογενειακοῦ Προγραμματισμοῦ Μαιευτικῆς καί Γυναικολογικῆς Κλινικῆς Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων), Ἰωάννινα 1982, σ. 59-65, 71, 75-79.

• «L’élévation de la nature humaine», Que ton Règne Vien­ne!Perspectives missionnaires, Genève 1982, σ. 101-105.

• «Die Mystik in Byzanz», Erbe und Auftrag,Benediktinische Monatsschrift, Beuron, Γερμανία, 59 (1983), σ. 437-449.

• «Ἰνδουιστικές αἱρέσεις στόν ἑλλαδικό χῶρο», Ἐκκλησία,61 (1984), σ. 196-201.

• «Ἰνδουιστικές αἱρέσεις. Κοινωνικές διαστάσεις τοῦ φαινομένου», Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια, 3.1984, σ. 3.

• «Utanfulizi» (Εἰσαγωγή) – Liturghia Takatifu iliyoandikwa na Yohana Krisostomo(Θ. Λειτουργία Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου – στή γλώσσα κισουαχίλι), Nairobi 1985, σ. 5-10.

• «Ἡ δομή τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν», ἐφημ. Τά Νέα,1.1985.

• «Δυνατές ἐξελίξεις στήν πορεία τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν», ἐφημ. Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια, 2.1985, 1.3.1985.

• «Ἡ συζήτηση γιά τή δομή τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν», ἐφημ. Ἑλληνικός Βορρᾶς,2.1985.

• «Les moines et la mission dans l’Église d’Orient au IVe siècle», περιοδ. Paix(Monastère orthodoxe Sain-Nicolas de la Dalmerie, F 34260) 1986, No 47-48.

• «Meditation on Peace in the Opening Service», Religion for Human Dignity and World Peace, World Comference on Religion and Peace, IV Assembly (ed. J.B. Taylor – G. Gebhardt), Geneva 1986, σ. 307.

• «Lähetystyöntekiyä», Lähetysviesti,Helsinki (1986), τεῦχ. 2, σ. 5-6.

• «Orthodoksisuus ja Ihmisoikeudet», Ortodoksia,Kuopio, Finland (1986), τεῦχ. 35, σ. 5-30.

• «Jumalanpalvelus, Palvelu, Todistus», Lähetysviesti,Helsinki (1986), τεῦχ. 3, σ. 4-5.

• «Ortodoksisen Lähetyksen, teologinen Lähtökohta», Lähetysviesti,Helsinki (1987), τεῦχ. 1, σ. 16-19.

• «Ortodoksisen Kirkon Lähetystyö», Lähetysviesti,Helsinki (1987), τεῦχ. 2, σ. 20-24.

• «Orthodoksisuus Yiösnpusemus Lähetystyö», Lähetysviesti,Helsinki (1987), τεῦχ. 1, σ. 5-6.

• «Ortodoksisen Lähetys ja pyhä entoollinen», Lähetysviesti,Helsinki (1987), τεῦχ. 2, σ. 4-7.

• «Ortodoksisesta lähetystyöstä vieraissa maissa», Lähetysviesti,Helsinki (1987), τεῦχ. 3, σ. 4-5.

• «Ἀθήνα, πόλη συνεχοῦς θεολογικῆς καί πολιτιστικῆς συμβολῆς». Εἰσήγηση στό ὁμώνυμο Συμπόσιο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἐθνικὸ καί Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν – Ἐπίσημοι λόγοι, τόμ. 28, Ἀθήνα 1988, σ. 363-369.

• «Remembering Some Basic Facts in Today’s Mission», International Review of Mission77 (1988), σ. 4-11.

• «Your will be done – Mission in Christ’s way. A meditative introduction», International Review of Mission77 (1988), σ. 173-178.

• «Emerging Perspectives on the Relationships of Christians to People of Other Faith – An Eastern Orthodox Contribution», International Review of Mission77 (1988), σ. 332-346.

• «Βουδδισμός καί ἀγωγή», Παιδαγωγική Ψυχολογική Ἐγκυκλοπαίδεια – Λεξικό,Ἑλληνικά Γράμματα, τόμ. 2, Ἀθήνα 1989, σ. 1025-1028.

• «Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολή. Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον», Γενηθήτω τό θέλημά σου. Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα.Ἐπιμ. Γ. Λαιμόπουλος, Νεάπολη – Θεσσαλονίκη 1989, σ. 69-95.

• «Orthodox Mission – Past, Present, Future», Your Will be done. Orthodoxy in Mission(ed. G. Lemopoulos), Katerini, Tertios – Geneva, WCC, 1989, σ. 63-92.

• «Dein Wille geschehe – Mission in der Nachfolge Christi». Dein Wille geschehe – Mission in der Nachfolge Jesu Christi. Weltmissionskonferenz in San Antonio,1989 (Hrsg. J. Wietzke), Otto Lembeck, Frankfurt a.M. 1989, σ. 217-235. Ἐπίσης, Jahrbuch 6, des Evangelischen Missionswerkes in Südwestdeutschland. Mission bei uns gemeinsam mit den Partnern, Stuttgart 1989, σ. 82-88.

• «Address by the Conference Moderator», International Review of Mission(The San Antonio Conference) 78 (1989), σ. 316-328. Ἐπίσης, The San Antonio Report, Your Will be Done. Mission in Christ’s Way, Fr. R. Wilson, Geneva, WCC, 1990, σ. 100-114.

• «Hagase tu voluntad. La mision conforme a Cristo». San Antonio, Texas, Μάιος 1989 (WCC, Ref. 274.007).

• «Ἀποστολική Διακονία», Παιδαγωγική Ψυχολογική Ἐγκυκλοπαίδεια – Λεξικό,τόμ. 2 (1989), σ. 679-680.

• «Εἰς μνημόσυνον τοῦ Νικαίας Γεωργίου», Φῶς στήν πορεία τοῦ λαοῦ,12 (1990), σ. 195-196.

• «In Tribute to Bishop Lesslie Newbigin», International Review of Mission79 (1990), σ. 86.

• «Ἰνδουισμός καί ἀγωγή», Παιδαγωγική Ψυχολογική Ἐγκυκλοπαίδεια – Λεξικό,τόμ. 4 (1990), σ. 2425-2429.

• «Ske Din vilja – Mission pa Kristi sätt», Till Hela Varlten – pa Kristi sätt,Uppsala, Svenska, Missionsradet, 1990, σ. 7-17.

• «Holistic Mission, from an Orthodox Perspective», Missionary Research14 (1990), σ. 53-56.

• «Kisha Orthodhokse, bekim për Shqripërine – Fjalimi i fronëzimit», Ngjallja2 (1992), σ. 2.

• «Παράδοση καί ὅραμα εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων στήν Ἀλβανία». Ὁμιλία κατά τήν ὑποδοχή ὡς ἀντεπιστέλλοντος μέλους τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, 14.12.1993, Ἀθῆναι 1993. Πρακτικά τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν,τόμ. 68 (1993), σ. 492-511. Βλ. καί Ἐκκλησία 71 (1994), σ. 231-234, 279-282, 329-330, 360-363.

• «Μιά Ἐκκλησία σέ μακροχρόνιο πολύτροπο διωγμό». Ὁμιλία κατά τήν ἀναγόρευση εἰς ἐπίτιμο Διδάκτορα τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 13.12.1995, Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα Θεολογικῆς Σχολῆς, Νέα Σειρά, Τμῆμα Θεολογίας, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τόμ. 6, Θεσσαλονίκη 1996· ἀνάτυπο σ. 28-48.

• «Ἄνθρωπος καί φύση στίς μεγάλες θρησκεῖες», 75 Χρόνια Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, 1920-1995, Ἰούνιος 1996, σ. 93-105.

• «Byzantine and Contemporary Greek Orthodox Approaches to Islam», Journal of Ecumenical Studies,33:4, Fall 1996, σ. 512-527.

• «The Global Vision of Proclaiming the Gospel», The Greek Orthodox Theological Review,  42, (Geneva) 1997, Nos. 3-4, σ. 401-417.

• «Address by the Conference Moderator on World Mission and Evangelism», San Antonio 1989, The Ecumenical Movement. An Anthology of Key-texts and Voices,  M. Kinnamont and B.E. Cope, WCC, Geneva, 1997, σ. 388-392.

• «Turn to God. Rejoice in Hope-Anamnesis», Diane Kes­sler, ed., Together on the Way. Official Report of the 8th Assembly of the WCC, WCC, Geneva, 1999, σ. 28-33.

• «Anamnesis», Faisons route ensemble.Rapport officiel de la Huitième Assemblée du Conseil oecuménique des Églises, publié sous la direction de N. Lossky, WCC, Genève, 1999, σ. 22-27.

• «Anamnese» (γερμ.), «Anamnesis» (ἱσπαν.), 8th Assembly WCC, Harare (WCC, Ref. 362.003/10).

• «Οἱ θρησκεῖες δέν πρέπει νά ρίχνουν λάδι στή φωτιά τοῦ πολέμου». Συνέντευξη στόν Γρ. Καλοκαιρινό, Ἡ Καθημερινή,4.1999. «Religion mustn’t add fuel to the fire of conflict». Interview Gr. Kalokairinos, Herald Tribune, 13.4.1999.

• «May Peace and Justice Once More Reign in the Bal­kans», For the Peace from Above. An Orthodox resource book on world peace and nationalism, ed. «Syndesmos», The World Fellowship of Orthodox Youth, Byalistok, Poland 1999, σ. 160-163. It was also published in French, in Service Orthodoxe de Presse(SOP), No 240, June 1999, and in the newspaper Zeri i Popullit, Tirana, May 1999.

• «Orthodoxe Mission. Vergangenheit, Gegenwart, Zu­kunft», Die Orthodoxe Kirche. Eine Stand-Ortbestimmung under Jahrtausend-wende. Festschrift für Anastasios Kalis, herausgegeben von Eumenius von Lefka, Athanasios Basdekis und Nikolaos Thon, Frankfurt am Main, Lembek, 1999, σ. 93-121.

• «Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Ἱστορική – πνευματική παράδοση», Ὁ Θησαυρός τῆς Ὀρθοδοξίας 2000. Ἱστορία, μνημεῖα, τέχνη, Β΄ τόμος, Ἐκδοτική Ἀθηνῶν, Ἀθήνα 2000, σ. 486-506.

• «Orthodoxy Faces the Third Millenium», The Splendour of Orthodoxy 2000 years.History, Monuments, Arts. Vol. II, Patriarchates and Autocephalous Churches, Ekdotike Athinon, Athens 2000, σ. 12-21.

• «The Church of Albania. History and Spiritual Tradition», The Splendour of Orthodoxy 2000 years. History, Monuments, Arts. Vol. II, Patriarchates and Autocephalous Churches, Ekdotike Athinon, Athens 2000, σ. 486-506.

• «Ἀνάμνηση», περιοδ. Σύναξη, τεῦχ. 73, Ἰανουάριος-Μάρτιος 2000, σ. 5-10.

• «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες», (ἐπιμέλεια) Α. Walker, Κ. Καρρᾶς, Ζωντανή Ὀρθοδοξία στόν σύγχρονο κόσμο,Ἑστία, Ἀθήνα 2001, σ. 43-62, 260-262.

• «Τρία κρίσιμα διαχρονικά θέματα», Ἐλευθεροτυπία,11.2001.

• «Νά μήν μπλέκουμε θρησκεία μέ τρομοκρατία». Συνέντευξη στόν Στ. Τζίμα, Ἡ Καθημερινή, 10.2001.

• «Ἡ συμβολή στήν ὑπερνίκηση τῆς βίας: Ἄμεσο ἐνδιαφέρον καί χρέος τῶν Ἐκκλησιῶν». Πειραϊκή Ἐκκλησία,τεῦχ. 122, Δεκέμβριος 2001, σ. 45-50.

• «Responsabilité apostolique et dimension universelle de l’Église», Service Orthodoxe de Presse (SOP), 263, Decembre 2001, σ. 23-27.

• «Problems and Prospects of Inter-religious Dialogue», Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός, Ἀφιέρωμα στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Δημήτριο, Ἐπιμ. Σ. Δαμασκηνός, Φ. Δωρῆς, Β. Κύρκος, Ἰ. Μουτσούλας, Γ. Μπαμπινιώτης, Κ. Μπέης, Θ. Πελεγκρίνης, Α.Ν. Σάκκουλας, Ἀθήνα 2002, σ. 1-8.

• «Et moi je suis avec vous», 75e Anniversaire de la Foi et Constitution, Lausanne 25.8.2002 (WCC, Ref. 230.2.03).

• «I will be with you», Lausanne 2002 (ἔνθ. ἀν.) (WCC, Ref. 230.2.03).

• «Und siehe, Ich bin bei euch», Lausanne 2002 (ἔνθ. ἀν.) (WCC, Ref. 230.2.03).

• «Y he aqui, yo estoy con vosotros», Lausanne 2002 (ἔνθ. ἀν.) (WCC, Ref. 230.2.03).

• «Ἡ ἠθική στίς ἐπιχειρήσεις. Ἡ ἑταιρική εὐθύνη καί ἡ κοινωνική ἀλληλεγγύη», Οἰκονομικός Ταχυδρόμος,9 Νοεμβρίου 2002, σ. 18-20.

• “An Oral Contribution to the Discussion: Peace, Justice, Development,” in Peace: a Single Goal and a Shared Intention. Vatican City: Pontifical Council for Interreligious Dialogue, 2002. Pp 46-47

• «Orthodoxe Mission», Leitfaden Ekumenische Missions-theologie, Chr. Tahlin-Sander, An. Schultze, D. Werner, H. Wrogemann, Chr. Kaizer, Güttersloch, 2003, σ. 113-129.

• «The Spirit of Love», The Adriatic Sea. A Sea at Risk, a Unity of Purpose,eds N. Ascherson and An. Marshall, Religion, Science and the Environment, Athens 2003, σ. 89-91.

• «Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28:20), Σύναξις Εὐχαριστίας.Χαριστήρια εἰς τιμήν τοῦ γέροντος Αἰμιλιανοῦ, Ἴνδικτος, Ἀθῆναι 2003, σ. 111-118.

• «Confessing Christ today», The Bond of Unity, H. Bos, «Syndesmo’s» fifty years of work for Orthodox Youth and unity, «Syndesmos», Athens, 2003, σ. 177-190.

• «The Apostolic Responsibility and Worldwide Dimension of Orthodoxy. Key-note Address at the Syndesmo’s Festival», St Morin, France, 30.8.2001. Bonds of Unity,  by H. Bos, Syndesmos, Athens, 2003, σ. 199-208.

• «Developing Shared Values and Common Citizenship in a Secular and Pluralistic Society: How Religious Communities can contribute», Facilitating Freedom of Religion or Belief: A Desk Book,eds T. Lindholm, W. Colterham, Junior, and Bahia G. Tachsip Leek, Netherlands, Kluwer Law International, G. Reuben Clark Law School, Brigham Young University, Provo Utach, USA, 2004.

• «Contribuţia Ortodoxâ la dezbaterea temelor majore ale lumii contemporane»,  Facultâtii de Teologie Ortodoxâ,Universitatea Bucureşti, Bucureşti 2004, σ. 195-205.

• «Relaţiile Ortodoxiei cu celelalte religii»,  Facultâtii de Teologie Ortodoxâ,Universitatea Bucureşti, Bucureşti 2004, σ. 265-275.

• «Οἱ θρησκεῖες καί ἡ φτώχεια τοῦ κόσμου», περιοδ. Σύναξη,τεῦχ. 94 (2005), σ. 41-52.

• «La manifestation de la gloire de Dieu à tous les hommes», A. Argyriou (ed.), Clemins de la Christologie orthodoxe,Desclée, Paris 2005, σ. 23-36.

• «Εὐρωπαϊκή συνύπαρξη Χριστιανῶν – Μουσουλμάνων», ἐφημ. Ἡμερησία,12.04-2.1.05.

• «Ατνασιένιε πραβοσλάβιγια κ ντρουγκίμ ρελίγκιαμ», Πραβοσλάβιε β σαβρεμένομ μήρε, Αλετέια, Ἁγία Πετρούπολις 2005, σ. 35-51.

• «Χαιρετισμός», Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἰς τήν θεολογίαν τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου Νύσσης,Πρακτικά Θ´ Διεθνοῦς Συνεδρίου, Ἀθῆναι 2005, σ. 33-35.

• «Ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση καλεῖται νά ἀντισταθεῖ», Ἐλεύθερος Τύπος,12.2006.

• «God, in your grace transform the world», Τhe Ecumenical Review,«Αfesta de vida», Documents and Reports from the WCC 9th Assembly in Porto Alegre, vol. 58, No 1-2, January/April 2006, σ. 6-15.

• «Transform le monde, Dieu, dans ta grâce», Service Orthodoxe de Presse (SOP)307, Avril 2006, σ. 19-26.

• «In deiner Gnade, Gott, verwandle die Welt», 9th Assembly WCC, Porto Alegre 2006 (WCC Ref. 363.007/02).

• «Dios, en tu gracia, transforma el mundo», Porto Alegre 2006 (ἔνθ. ἀν.).

• «Deus, tua graça, transforma o mundo», Porto Alegre 2006 (ἔνθ. ἀν.).

• «Ἡ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου», Ἀνάπλασις,ἀρ. φ. 423, Μάιος-Ἰούνιος 2006, σ. 67-70.

• «Rediscovering our apostolic indentity in the 21st century», XVII General Assembly Report of the World Fellowship of Orthodox Youth – Syndesmos 14-22 July 2003, Durrës, Albania, Athens 2006, σ. 37-51.

• «Χριστιανικές ἀρχές τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως», Ἀντίδωρον τῷ Μητροπολίτῃ Μεσσηνίας Χρυσοστόμῳ Θέμελῃ, Καλαμάτα 2006, τόμ. 1ος, σ. 179-187.

• «Οἱ Χριστιανοί στήν πολυθρησκευτική Ἑνωμένη Εὐρώπη», Προοπτικές τῆς Εὐρώπης. Πρακτικά ἑλληνογερμανικοῦ συμποσίου.Ἐπιμ. W. Schultheiss, Εὐ. Χρυσός, Ἵδρυμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, Ἀθήνα 2007, σ. 97-109.

• «Christen in einem multi-religiösen geeinten Europa», Europa Perspektiven,Beiträge eines Deutsch-griechischen Symposiums, verl. Εv. Chrysos und W. Schultheiss, Athen 2007, σ. 91-104.

• «The Light of Christ and Europe», Τhird European Ecumenical Assembly, «The Light of Christ shines upon all. Hope for renewal and Unity in Europe», Sibiu, 4-9 September 2007.

• «La lumière du Christ et l’Europe», Service Orthodoxe de Presse (SOP),τεῦχ. 324, Janv. 2008, σ. 97-109.

• «Ἡ Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας σήμερα», Ἱστορία τῆς Ὀρθοδοξίας, Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἐκδ. Road, Ἀθήνα 2008, σ. 254-283.

• «Αλμπάνιγια – Αλμπάνσκαγια πραβοσλάβναγια τσέρκοφ», Πραβοσλάβναγια εντσικλοπέντιγια, Ἔκδοση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Μόσχα 2008, τόμ. 1ος, σ. 448-455.

• «Called to one hope in Christ», 13th CEC Assembly,Lyon, France 15-21 July, 2009.

• «Αppelés à une seule espérance en Christ» (ἔνθ. ἀν).

• «Quelques notes sur l’histoire de l’Église Orthodoxe d’Albanie au XXe siècle, et sa résurrection depuis 1991», Christine Chaillot, L’Église orientale au XXe siècle,Le Cerf, Paris 2009, σ. 133-150.

• «Meditation on Peace», Central Committee WCC 16.2.2011. (Ἐπίσης μετάφρ. στά γαλλικά, γερμανικά, ἱσπανικά).

• «Drita e Krishtit dhe Europa», Κërkim,Tirana, Nr. 1, 2009, σ. 9-14.

• «Vlerat mbarënjerëzore të feve», Kërkim,Tirana, Nr. 2, 2009, σ. 7-21.

• «Ndarja e Lajmit të Mirë dhe ndërtimi i Kishës në ditët e sotme», Kërkim, Tirana, Nr. 9, 2012, σ. 111-122.

• Συνέντευξη στήν Ἀντιγόνη Σολωμονίδου-Δρουδιώτου γιά τήν ἐφημερίδα Φιλελεύθερος(Κυριακή, 27 Ἰουνίου 2010),

• «Αλληλεγγύη, ο αληθινός πλούτος της κοινωνίας», εφημ. Μακεδονία, 3.4.2010 σ. 3

• Ἑβδόμη διάλεξη εἰς μνήμην Ντίνου Λεβέντη, Πανεπιστήμιο Κύπρου, σ. 66-80.

• «Βσεμίρναγιε Βηντιένιε Προβοζβέστιγια Ἐβαγνκέλιγια», Βέλικα Ζνάτβα, α Ραμποτνίκοβ Μάλο-Ο, Μόσχα 2010, σ. 16-33.

• «Feja», Kërkim,Tirana, Nr. 4, 2010, σ. 5-21.

• «Fetë dhe varfëria e botës», Kërkim,Tirana, Nr. 5, 2010, σ. 5-21.

• «Kirilli dhe Metodi – Udhërrëfyes», Kërkim,Tirana, Nr. 6, 2010, σ. 5-20.

• «Some notes on the History of the Orthodox Church of Albania in the Twentieth Century and its Resurrection from 1991», in Christine Chaillot, The Orthodox Church in Eastern Europe in the Twentieth Century, Peterdang, Oxford, Berlin, Bruxelles, Bern 2011, σ. 135-155.

• «Per la comprensione teologica delle altere religioni. Una prospettiva Ortodossa», Vivens Homo,Revista di Teologia e Scienze religiose 22 (2011), σ. 417-440.

• «Dhimbja brenda dritës së Ngjalljes», Kërkim,Tirana, Nr. 7, 2011, σ. 5-8.

• «Njeriu dhe natyra në fetë e mëdha», Kërkim,Tirana, Nr. 8, 2011, σ. 5-23.

• «Νέοι καί Ἐκκλησία σ’ ἕναν μεταβαλλόμενο κόσμο», περιοδ. Παρεμβολή,τεῦχ. 100 (Ἰαν. – Μάρτ. 2012), σ. 5-9. Περίληψη ἀγγλική, σ. 48-49.

• «LOGOS, Pasuria e mrekullueshme dhe horizontet e gjera të një fjale», Πανεπιστήμιο Λόγος,Τίρανα, περιοδ. Logos 1 (2012), σ. 7-11.

• «Μέ καρτερική ὑπομονή», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Σάββατο 22 – Κυριακή 23.1.2012.

• «Νά μήν ἐνδώσουμε σέ νέους διχασμούς», Συνέντευξη στόν Στ. Τζίμα, ἐφημ. Ἡ Καθημερινή, Κυριακή 20.1.2013.

• «Ἀστείρευτη δύναμη κατά τῆς ἀπογνώσεως ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Σάββατο 4 – Κυριακή Πάσχα 5.5.2013.

• «Kriza financiare – roli që mund të luajë Kisha», Kërkim,Tirana, Nr. 10, 2013, σ. 5-11.

• «Orthodox Missions – Past, Present, Future», P. Vassiliades (ἐπιμέλεια), Orthodox Perspectives on Mission, Regnum Edinburg Canterbury Series 17, Oxford Centre for Mission Studies, Regnum, Oxford 2013.

• «1700 χρόνια ἀπό τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Κυριακή 20.10.2013.

• «Liria fetareështë pazgjidhshmërisht e lidhur me kthimin e vendeve të shenjta të kultit», Kërkim, Tirana,  Nr. 11, 2013. σ. 15-19.

• «Ἡ ἀσύλληπτη ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Χριστούγεννα 29.12.2013.

• «Sharing the Good News in a Multi-Religious Country. Theological Reflections on Other Religions», Orthodoxy in America Lecture Series,January 28, 2014; Bronx, NY: Fordham University, Orthodox Christian Studies Center.

• «Μέ ἀναστάσιμο ὁλόλευκο φῶς στή ζωή μας», ἐφημ. Τό Βῆμα, Πάσχα 17.4.2014.

• «Ripërtërihuni!», Kërkim,Tirana, Nr. 12, 2014, σ. 23-32.

• «Ἐκπληκτικές οἱ ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ. Ὑπέρβαση τοῦ ἀδυνάτου», Ἡ Καθημερινή,Χριστούγεννα 25.12.2014.

• «Ἀνάσταση: Ἀνύψωση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Πάσχα 12.4.2015.

• «Tradita dhe vizioni i Bashkekzistencës paqësore të komuniteteve fetare në Shqipëri», Kërkim,Tirana, Nr. 13, 2015. σ. 5-19.

• «Δοκιμασίες καί παρουσία τοῦ Θεοῦ», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Χριστούγεννα 25.12.2015.

• «Ἔξοδος ἀπό τήν ἀπογοήτευση», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Πάσχα 30.4.2016.

• «Δικαιοσύνη γιά ὅλους τούς λαούς, ἡ θεραπεία τῆς Τζιχάντ», Συνέντευξη στή Μαρίνα Ζιώζου, ἐφημ. Ἔθνος τῆς Κυριακῆς,12.2016.

• «Ἀνατροπή τῆς ἀλαζονείας», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Χριστούγεννα 23.12.2016.

• «Church Raised from the Ruins». Interviwed by Genc Mlloja. Albania Daily News,Tirana, 23.1.2017, σ. 8-9· «Kisha e ngritur nga gërmadhat» (E plotë) Ngjallja, 2017, σ. 4-8.

• «Ἀνανέωση μέ εὐφροσύνη», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,Πάσχα 16.4.2017· ἐφημ. Τό Βῆμα, 16.4.2017.

• «25 χρόνια δημιουργικῆς προσπάθειας», Συνέντευξη στό ΑΠΕ-ΜΠΕ, στή Μ. Τζώρα, Κυριακή 18.6.2017. Δημοσιεύθηκε σέ πολλές ἱστοσελίδες: «Ἡ ἐλπίδα ἀναστήθηκε», «δημιουργήθηκε νέα προοπτική γιά τὀ μέλλον», real.gr, flash96, migration.com, euro2dayκ.ἀ.

• «Αλλοίωση και ουσιαστικό νόημα των Χριστουγέννων», εφημ. Ἡ Καθημερινή, 22.12.2017.

• «Να αντισταθούμε στην παρακμή», συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά, εφημ. Ἡ Καθημερινή, 30-31.12.2017 σελ. 14-15.

• «Ειρηνική συνύπαρξη και θρησκευτικός πλουραλισμός» εφημ. Ἡ Καθημερινή, 4.11.2018 σελ.12

• «Αντίδοτο στην ανασφάλεια», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή, 25.12.2018

• «Μια εκπληκτική πρόσκληση», ἐφημ. Ἡ Καθημερινή, 14.4.2018

• «Biblical and Theological Perspectives on discrimination, persecution and martyrdom», Discrimination, Persecution, martyrdom: Following Christ together, Report of global consultation, Tirana, Albania, 2-4 November 2015 ed. Global Christian Forum Bonn, Germany 2019 p. 84-91

• «Drejt Sinodit të Shenjtë dhe të Madh» Kërkim, Tirana nr.14 fq. 5-9, 2016

• «Në linjën e Etërve. Kuptimi dinamik i traditës së Tre Hierarkëve» Kërkim, Tirana nr.15 fq. 17-30, 2017

• «Hierapostullim në gjurmët e Krishtit» Kërkim, Tirana nr.16 fq. 5-25, 2019

• « Ελπίδα χωρίς όρια» εφημ. Τα Νέα, 25.4.2019, εφημ. Ἡ Καθημερινή, 25.4.2019

• «Από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών σε κρίσιμες αποστολές: Σταθμοί πορείας και εμπειρίας ενός μέλους της», Ομιλία κατά τον εορτασμό της 180ης  επετείου από της ιδρύσεώς του ΕΚΠΑ. Επίσημοι λόγοι Πρυτανεία Αθαν. Μελ. Δημοπούλου, 2015-2019, τ. 37, έτη 2016-2017, Αθήνα, σελ.238-247.

• «Η αναζωπύρωση της Ορθοδόξου Ιεραποστολής σε νέα σύνορα και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας» και αγγλ. «The revival of Orthodox Mission in new borders and the Holy and Great Council of the Orthodox Church», 8th International Conference of Orthodox Theology, The Holy and Great Council of the Orthodox Church: Orthodox Theology in the 21st Century ,Thessaloniki 21-24 May 2018.

• «Religion as an Instrument for Peace»: Religion as an Instrument for Peace: Participants’ Speeches, Tipografia Dollonja, Tiranë, 2019, pg. 59-63

• Γράμματα προς τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ. Κύριλλον, (10.10.2018 και 7.11.2018) και στον Παναγιωτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον (14.1.2019 και 21.3.2019) και αγγλική μετάφραση, Website: (https://orthodoxalbania.org/2020/el/2019/05/04/γράμματα-προς-το…καριώτατον-πατρι/)

• «Briefe Seiner Seligkeit Anastasios, Erzbischof von Tirana, Durrës und ganz Albanien», Orthodoxe Kirche in der Ukraine – wohin? Dokumente zur Debatte um die Autokephalie, Ashendroff Verlag Műnster 2019.

• «Εν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019, Ἔκκληση – Δέηση γιά τήν ὑπέρβαση τῆς ἐκκλησιαστικής πολώσεως»: ἐφημ. Ἡ Καθημερινή,11.2019, 13

• «Οι θέσεις του Αναστασίου για το Ουκρανικό» ἐφημ. Δημοκρατία,12.2019,

• «Συμφιλίωση»: ἐφημ. Τα Νέα,12.2019, Ἡ Καθημερινή, 25.12.2019.

• «Η αλληλεγγύη θα νικήσει την πανδημία»: ἐφημ. Ἡ Καθημερινή, 12.4.2020, 31.

• «Αφοβία»: ἐφημ. Ἡ Καθημερινή, 18.4.2020. Ἐστία, 18.4.2020.

• «Let us transmit from heart to heart the light of hope», Συνέντευξη με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, στη Marianne Ejdersten, Διευθύντρια Επικοινωνίας ΠΣΕ, (https://www.oikoumene.org/en/press-centre/news/archbishop-anastasios-let-us-transmit-from-heart-to-heart-the-light-of-hope-1) μετάφραση ελληνικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά, ισπανικά, αραβικά, αλβανικά, προσπελάστηκε 5.2020.

• «The Revival of Orthodox Mission in New Borders and the Holy and Great Council of the Orthodox Church»: The Ecumenical Review, τόμ. 72 (2020), σ. 444-451.

 
ΠΡΟΛΟΓΟΙ σέ διάφορα βιβλία:

• Ἀπόστολος (1979), Στὶς σειρές: «Ἐπὶ τὰς πηγὰς» (1973).

• «Λογική Λατρεία» (1980 ἑξ.).

• Καινή Διαθήκη (1981).

• Παλαιά Διαθήκη (1981).

• WCC: Your Will be Done – Orthodoxy and Mission(1989).

• Orthodox Editions (Nairobi – Athens): Θεία Λειτουργία στίς ἀφρικανικές γλῶσσες: Κισουαχίλι (1985), Κικούγιου (1986), Λουγκάντα (1987).

• Καινή Διαθήκη (1993). Ἐπίσης πρόλογοι σέ ὀκτώ λειτουργικά καί θεολογικά βιβλία στά ἀλβανικά (1992-2003).

• Στά βιβλία τῶν Κ. Clémens, The Churches in Europe as Witnesses to Healing,Geneva 2003.

• Hoppe, Resurrection, The Orthodox Autocephalous Church of Albania 1991-2003.Ngjallja, Tirana 2003.

• Veronis, Go Forht, Stories of mission and Resurrection in Albania,Concilie Press, Bon Omond, California 2009.

• Ἀναστηλώσεις μνημείων τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας,Τίρανα 2005 (ἀλβανικά, ἑλληνικά, ἀγγλικά).

• 2000 Years Christian Art and Culture in Albania, International Symposium organized by the Albanian Orthodox Autocephalous Church (Tirana 16-18 Nov. 2000), Tirana 2006.

• Οἰκοδομικό ἔργο τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας κατά τά ἔτη 1992-2012,τόμ. Α´: Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Τιράνων, Τίρανα 2012 (ἀλβανικά, ἑλληνικά καί ἀγγλικά). Τόμ. Β´: Ἱερά Μητρόπολη Ἀργυροκάστρου, Τίρανα 2012 (ἀλβανικά, ἑλληνικά καί ἀγγλικά).

• Tetëtingullshi Ngjallësor, Tirana, 2018.

• Colours of Orthodoxy, Warsaw 2019 (ελληνικά, αγγλικά, αλβανικά, πολωνικά, ρωσικά).

• Δημήτρης Παπαποστόλου, Συμφωνική Ορθόδοξη Λειτουργία, Ιωάννου του Χρυσοστόμου Missa Graeca, εκδ. Panas Music Παπαγρηγορίου – Νάκας, Αθήνα 2020

• Ἵδρυση, διεύθυνση καί ἔκδοση (1960-1970) τοῦ τριμηνιαίου ἱεραποστολικοῦ περιοδικοῦ Πορευθέντες – Go Ye,στά ἑλληνικά καί στά ἀγγλικά.

• Ἵδρυση καί διεύθυνση τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ Πάντα τά ἔθνη,ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (1981-1992).

• Ἵδρυση καί ἐποπτεία τῆς μηνιαίας ἐφημερίδος Ngjallja,Τίρανα (1992 ἑξ.).

• Ἵδρυση καί ἐποπτεία τοῦ περιοδικοῦ Kërkim, Revistë Periodike, Theologji, Shkencë, Kulturë, Aktualitet,Τίρανα (2009 ἑξ.).

• Μελέτες καί ἄρθρα τοῦ συγγραφέως ἔχουν δημοσιευθεῖ, ἐκτός τῶν ἑλληνικῶν, στά ἀγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ἀλβανικά, ρωσικά, σουηδικά, φιλλανδικά, σουαχίλι, πορτογαλικά, ἱσπανικά, σερβικά, ρουμανικά, βουλγαρικά, ἀραβικά, ἀρμενικά, πολωνικά, κορεάτικα.

Πηγή: https://orthodoxalbania.org/2020/el/αρχιεπίσκοπος-τιράνων-δυρράχιου-και/

Tags: Αναστάσιος Γιαννουλάτος

Πηγή: https://flash.gr

Tags: Ελληνική γλώσσα, Σπύρος Σπυρόπουλος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Tags: Μακεδονία, Οδυσσέας Ελύτης, Μελίνα Μερκούρη, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Γιάννης Γεωργάκης, Αριστόβουλος Μάνεσης, Δημήτρης Τσάτσος

Την συστηματική διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας προτείνουν ξένοι καθηγητές, σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock, η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα…το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.

Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:

1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών.
Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους. Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.
Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!

Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!
(Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010).

Επίσης βλ. σχετικά Αρχαία Ελληνικά κατά δυσλεξίας (εφημ. Καθημερινή)

Tags: Δυσλεξία, Εγκέφαλος, Ελληνική γλώσσα

https://http://www.iatropedia.gr

Tags: ΔΕΠΥ

Η αγωγή των νέων στην αρχαία Αθήνα είναι παρόμοια με την αγωγή των νέων σε άλλες ελληνικές πόλεις, με εξαίρεση την Σπάρτη. Απλώς γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην αγωγή των Αθηναίων νέων, γιατί η αρχαία Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα αποτελεί γενικότερο πρότυπο σε αυτό το βιβλίο.

Στην αθηναϊκή οικογένεια, την αγωγή αναλάμβανε ο πατέρας ο οποίος ήταν και ο αρχηγός της οικογενείας. Μπορούσε, όμως, η αγωγή να ανατεθεί σε άλλους. Μέχρι τα 7 τους έτη τα αγόρια και τα κορίτσια μεγάλωναν μαζί στον γυναικωνίτη και έπαιζαν μαζί διάφορα ευχάριστα παιχνίδια. Από τα 7 τους έτη τα αγόρια, με τη συνοδεία του παιδαγωγού, πήγαιναν στο σχολείο. Ο παιδαγωγός ήταν ένας ηλικιωμένος και έμπιστος δούλος της οικογενείας. Σε ό,τι αφορά τα κορίτσια, αυτά έμεναν στο σπίτι και η μητέρα τους τα δίδασκε ανάγνωση, γραφή, μουσική, χορό και την οικοκυρική τέχνη.

Η αγάπη των Αθηναίων νέων για το σχολείο φαίνεται από το μάθημα της μουσικής στο οποίο πήγαιναν παραταγμένοι σε ομάδες και σιωπηροί, χωρίς να οχλαγωγούν – όπως οι σημερινοί νέοι.
Στα μαθήματα αναφέρθηκε ότι οι νέοι παρέμεναν κόσμιοι και σοβαροί, δεν έκαναν αστεία και ποτέ δεν αντιμιλούσαν στον δάσκαλο, κάτι που γίνεται κατά κόρον σήμερα. Εντούτοις, αν κάποιος μαθητής έδειχνε ασέβεια στο μάθημα και γελούσε ή έκανε φασαρία, τότε ο δάσκαλος τον χτυπούσε. Σήμερα, οι δάσκαλοι φοβούνται να ρίξουν ένα χαστούκι ή με το ραβδί να χτυπήσουν τα χέρια ενός άτακτου μαθητή, για να μην μηνυθούν από τους γονείς του και χάσουν την δουλεία τους από την πειθαρχική επιτροπή του υπουργείου παιδείας. Και όμως, χωρίς να προτείνεται το (πάλαι ποτέ) δεσποτικό γερμανικό σύστημα, είναι εμφανές ότι η αντιμετώπιση των άτακτων μαθητών στην αρχαία Αθήνα σωφρόνιζε τους ιδίους και παραδειγμάτιζε τους άλλους.

Οι νέοι στην αρχαία Ελλάδα, εν αντιθέσει με τους σημερινούς νέους, έδειχναν σεβασμό στους μεγαλυτέρους και τους δασκάλους τους, και ας λέει ο κωμωδιογράφος Αριστοφάνης (445 -385 π.Χ.) ότι πείραζαν τους γέροντες. Ο Αριστοφάνης, επί τη ευκαιρία, είναι γνωστός για την υπερβολή του (…ποιητική αδεία) και δεν μπορεί να προσφέρει αξιόπιστες ιστορικές πληροφορίες.
Γνωστό παράδειγμα είναι το πώς παρουσιάζει τον Σωκράτη. Επιστρέφοντας στους νέους της Αθήνας, οι «σωφρονιστές΄΄ και οι παιδαγωγοί ήταν αυτοί που επέβλεπαν τη συμπεριφορά τους που έπρεπε να ήταν κοσμία. Οι νέοι στέκονταν μπροστά στους ηλικιωμένους σιωπηρά, χωρίς να μιλούν – εκτός αν τους ρωτούσαν κάτι. Αν ήθελαν να πουν κάτι το έλεγαν χαμηλοφώνως, μιας και η δυνατή φωνή (που έχουν οι νέοι σήμερα) έδειχνε κακή αγωγή. Η ζωή των νέων στην αρχαία Ελλάδα ήταν γενικά συγκρατημένη, ενώ οι σύγχρονοι νέοι έχουν χάσει το μέτρο.

Οι νέοι στην Αθήνα, έπειτα από την βασική τους εκπαίδευση, έπαιρναν ανώτερη μόρφωση. Διδάσκονταν γεωμετρία, μαθηματικά, φυσική, αστρονομία, ιατρική, ρητορική, φιλοσοφία και διάφορες τέχνες. Στην αρχαία Αθήνα οι νέοι μπορούσαν να μαθητεύσουν δίπλα σε κάποιον φιλόσοφο ή σοφιστή. Αυτοί δίδασκαν επί πληρωμή, με κάποιες εξαιρέσεις όπως του Σωκράτη και του σκυλοσόφου Διογένη.
Οι σοφιστές και οι φιλόσοφοι δίδασκαν συνήθως στις στοές. Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε η Ακαδημία του Πλάτωνα, η Περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη, η ρητορική σχολή του Ισοκράτη, η σχολή του Επίκουρου, η Στοά του Ζήνωνα, η Κυνική σχολή του Αντισθένη, η Κυρηναϊκή σχολή του Αρίστιππου από την Κυρήνη (ελληνική αποικία στη Λιβύη) και η Μεγαρική σχολή του Ευκλείδη από τα Μέγαρα. Ιατρικές σχολές υπήρχαν στο νησί Κω – υπό την διεύθυνση του Ιπποκράτη, στην Πέργαμο (ελληνική πόλη στην Μ.Ασία), στην Κυρήνη, στον Κρότωνα (ελληνική αποικία στην Κάτω Ιταλία) υπό την διεύθυνση του Αλκμαίονα, και αλλού.

Στην αρχαία Ελλάδα δινόταν τεραστία σημασία στην αγωγή, την εκπαίδευση και την παιδεία των νέων. Σήμερα δίδεται έμφαση μόνον στην στείρα και μονοδιάστατη εκπαίδευση που αποτελεί υποσύνολο της παιδείας … Τελικά, η αρχαιοελληνική παιδεία προβάλλεται ως ανεπανάληπτο επίτευγμα, μιας και αναδεικνύεται ως η μοναδική που ανέδειξε την προσωπικότητα των νέων και δεν τους αντιμετώπισε ως νούμερα ενός σχολείου.
Σκοπός της αρχαιοελληνικής παιδείας ήταν η απόκτηση του αγαθού και του κάλλους, δηλαδή η ανάπτυξη του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος. Έτσι, η πολιτεία αποσκοπούσε στην συγκρότησή της από ώριμους πολίτες με ηθικοπνευματική καλλιέργεια και σωματική ευεξία. Άλλωστε, οι Αθηναίοι πολίτες του 5ου π.Χ αιώνα, μεσώ της εκκλησίας του δήμου και της Βουλής των πεντακόσιων, αποφάσιζαν για την τύχη της πόλης. Δεν αποφάσιζε κάποιος τύραννος ή βασιλιάς ή αρχηγός ή με τα σημερινά δεδομένα κάποια κυβέρνηση που «αντιπροσωπεύει΄΄ το λαό…

Προαναφέρθηκε ότι η καθημερινή ζωή των νέων στην αρχαία Ελλάδα περιλάμβανε την σχολική εκπαίδευσή τους σε δασκάλους και αργότερα σε φιλοσόφους ή σοφιστές, την μουσική αγωγή τους, την ενασχόλησή τους με τον χορό, την απαγγελία και το τραγούδι ποιημάτων και επών και την αθλητική αγωγή τους στα γυμναστήρια (για αθλητισμό βλ.Κεφ. «Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα΄΄).
Επιπρόσθετα, οι νέοι συμμετείχαν σε ομαδικά παιχνίδια, βοηθούσαν τον πατέρα τους στο επάγγελμα που ασκούσε και πήγαιναν για κυνήγι ή αλιεία, ανάλογα με το αν η περιοχή που διέμεναν ήταν κοντά στο βουνό ή στην θάλασσα. Μέρος της ζωής των νέων ήταν και η συμμετοχή τους σε αθλητικά γεγονότα, καθώς και εορτές.

Tags: Αρχαία Αθήνα, Εκπαιδευτικό σύστημα

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Tags: ΔΕΠΥ

του Γιάννη Παναγιωτόπουλου

Πόσες φορές έχουμε θαυμάσει ένα όμορφο δέντρο και έχουμε ζηλέψει τους καρπούς του; «Πράγματι, για ένα δέντρο είναι φυσική αρετή να δίνει καρπό στην ώρα του, αλλά του δίνουν κάποια ομορφιά και τα φύλλα που κουνιούνται στα κλαδιά.
Έτσι λοιπόν, και η ψυχή έχει την αλήθεια πρώτα για καρπό, αλλά είναι ωραίο να φορά και την κοσμική σοφία, κάτι σαν τα φύλλα που προστατεύουν τον καρπό και ομορφαίνουν την όψη του δέντρου», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε, προσδιορίζοντας τη σχέση της θεολογίας και της ελληνικής σκέψης.
Άλλωστε ζει και εργάζεται σε μια εποχή που δομούνται οι προϋποθέσεις ενός νέου πολιτιστικού μεγέθους, που ονομάζεται Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός! Ο ίδιος θα σημειώσει ότι ο θεολόγος που διακρίνει στην ορολογία μορφή και περιεχόμενο είναι ορθόδοξος.

Η ομορφιά, όμως, δεν υπάρχει μόνο στις σκέψεις ή στην ποίηση, αλλά και η δημιουργία ολόκληρη έχει «ομορφιά», κάλλος, γιατί είναι δημιούργημα του Θεού, που είναι το κατ᾽ εξοχήν κάλλος.

Ο Μέγας Βασίλειος απέκτησε ελληνική παιδεία στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα, γευόμενος την παιδεία όσο κανείς άλλος στην εποχή του. Αλλά αυτό που τον σαγήνευσε ήταν ο τρόπος ζωής των αναχωρητών και των θεοπτών της ερήμου, που γνώρισε σε ένα μοναδικό ταξίδι μαθητείας στην Αίγυπτο. Σύντομα και ο ίδιος εγκατέλειψε πλήρως την κοσμική ζωή του, και αφοσιώθηκε στην πνευματική ζωή της άσκησης μακριά από τον κόσμο, στη δική του έρημο.

Ο ίδιος ο Βασίλειος άφησε μόνο έμμεσες νύξεις για την πνευματική του κατάσταση και τη διαδικασία φωτισμού την οποία βίωνε. Ο Γρηγόριος Θεολόγος και ο Γρηγόριος Νύσσης κατηγορηματικά μας βεβαιώνουν ότι ο Βασίλειος είχε ελάμψεις και εντρύφησε, κατοίκησε, στο ίδιο το άγιο Πνεύμα.

Η ζωή του, η πνευματική του εγρήγορση τον κατέστησαν όχι μόνο αναγκαίο διδάσκαλο και θεολόγο, αλλά και ποιμένα. Το έργο του θα μείνει στην ιστορία, όχι για την τεράστια πνευματική του παραγωγή, αλλά για την αξεπέραστη ποιμαντική του δράση, προσφέροντας μια ολόκληρη πόλη κοινωνικής μέριμνας προς κάθε πάσχοντα και αδύναμο, που ονομάστηκε Βασιλειάδα.

Και ίσως για κάποιους που τα διαβάζουν όλα αυτά να αποτελούν κενό γράμμα, να προκαλούν αδιαφορία και σε κάποιους αποτροπιασμό. Η ζωή, όμως, του Μεγάλου Βασιλείου απετέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε ολόκληρη η ασκητική παράδοση της Ανατολής, είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε ένας ισχυρός θεολογικός λόγος και ασφαλώς είναι στύλος της ορθοδοξίας. Είναι δηλαδή η ανεξάντλητη πηγή όλων αυτών που είμαστε και θέλουμε να λεγόμαστε, ορθόδοξοι και Έλληνες! Και δεν θα ήμασταν Έλληνες εάν δεν μέναμε ορθόδοξοι, και εάν δεν μέναμε ορθόδοξοι δεν θα ήμασταν Έλληνες.

Αυτός ο χρόνος ας αποτελέσει αφετηρία αυτοσυνειδησίας και κυρίως αφετηρία έργων, που θα μας οδηγήσουν ασφαλώς στο να αναδείξουμε ηγέτες ανάλογους της κληρονομιάς μας, και να δούμε τον λαό μας να προοδεύει!

Καλή και ευλογημένη χρονιά!

Ο Γιάννης Παναγιωτόπουλος είναι Επ.. Καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας, στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Tags: Μ. Βασίλειος

Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Tags: Εγκέφαλος και Ψέμα

Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.

 

Το γεγονός μαθεύτηκε στη μικρά τότε Αθήνα και εκτός από τους μαθητές, πλήθος ανθρώπων «διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων» συνέρρευσε στην Πνύκα το πρωί της 8ης Οκτωβρίου για να ακούσει τον ηγέτη της Επανάστασης του '21.
 
Ξαφνικά, στον χώρο της ομιλίας εμφανίσθηκε «σμήνος χωροφυλακής», αποφασισμένο να διαλύσει τη συγκέντρωση, επειδή προφανώς, ως βασιλικότερο του βασιλέως Όθωνα, τη θεώρησε αντικαθεστωτική. 
 
Όμως, μετά τη διαβεβαίωση του γυμνασιάρχη και των καθηγητών για το «αθώο της πράξεως», οι χωροφύλακες αποχώρησαν και η ομιλία έγινε κανονικά.

Η Ομιλία του Στρατηγού:

 
Παιδιά μου!
 
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. 
 
Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. 
 
Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. 
 
Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
 
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. 
 
Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. 
 
Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. 
 
Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
 
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. 
 
Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. 
 
 
Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. 
 
Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.
 
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
 
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
 
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!
 
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. 
 
Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. 
 
Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. 
 
Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
 
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. 
 
Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. 
 
Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
 
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. 
 
Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. 
 
Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
 
Τελειώνω το λόγο μου.
Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων!
Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι!
Ζήτω η Ελληνική Νεολαία

Tags: Κολοκοτρώνης θεόδωρος, Λόγος στην Πνύκα

Tags: Αρχαία Ελληνική Ιστορία, Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων, Προγράμματα Σπουδών, Φίλης

Θρησκευτικά σύμβολα, "Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός", "Τα 99 Ωραιότατα Ονόματα για τον Αλλάχ των μουσουλμάνων", Εβραϊκή Πρωτοχρονιά και προτεινόμενα... τραγούδια, περιλαμβάνει η διδακτέα ύλη των θρησκευτικών από το δημοτικό μέχρι το λύκειο.

Μία ύλη... αχταρμάς, χωρίς καμία συνοχή, με περιέχομενο που προκαλεί... πολλές απορίες, καθώς πόση σχέση μπορεί να έχουν τραγούδια της Ριάνα, τουΝίκου Πορτοκάλογλου και της Νατάσας Μποφίλιου με τη διδασκαλία των θρησκευτικών, ειδικά όταν προστίθενται στις... λίγο από όλα πληροφορίες για τις θρησκείες του κόσμου;

Σε επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τους πολιτικούς αρχηγούς, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος ασκεί αυστηρή κριτική στον υπουργό Παιδείας, Νίκο φίλη και κάνει αναφορές στην ύλη: (ακολουθεί απόσπασμα της επιστολής)
 

Στην Γ΄ Δημοτικού
 
"Η Γ' Δημοτικού, που είναι η πρώτη τάξη διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, το εκπαιδευτικό υλικό αναλύει θρησκευτικές έννοιες και το περιεχόμενό τους σε διάφορα θρησκεύματα:
i) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 2: Θρησκευτικές γιορτές: μέρες γεμάτες χαρά και σημασίες» ο μαθητής των 7-8 ετών διδάσκεται «Χαιρόμαστε γιορτάζοντας»: την Ρος Ασανά (Εβραϊκή Πρωτοχρονιά), την Ιντ αλ-φιτρ των μουσουλμάνων. Για τις ορθόδοξες εορτές υπάρχει μία μονοσέλιδη αναφορά για τα είδη τους. ii) ακολουθεί αναφορά στα θρησκευτικά σύμβολα της κάθε θρησκείας και ανάλυσή τους, ενώ το εκπαιδευτικό υλικό πληροφορεί τον οκτάχρονο μαθητή για «Τα 99 Ωραιότατα Ονόματα για τον Αλλάχ των μουσουλμάνων» και τα «Τα ονόματα του Θεού για τους Εβραίους: Γιαχβέ, Αδωναϊ, Ελοχίμ». Σε αυτόν τον θεματικό κύκλο εκτίθενται οι εορτές με τα σύμβολα του Θεού, χωρίς να υπάρχει οργανική και λογική σύνδεση ανάμεσά τους. Σε μια από τις θεματικές με τίτλο «Αναγνωρίζοντας σύμβολα του Θεού» αναφέρονται θρησκευτικά σύμβολα, που δεν είναι σύμβολα του θεού των θρησκειών. Δίπλα στα σύμβολα του Θεού στον Χριστιανισμό (ιχθύς, άμπελος κ.λπ.), παρατίθενται σύμβολα, όπως η ημισέληνος, το Γιν και Γιάνγκ κ.ά. που δεν είναι σύμβολα των θεών των συγκεκριμένων θρησκευμάτων. Εντελώς άσχετη με την συγκεκριμένη Θεματική Ενότητα (εορτές) και τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματά της είναι η υποενότητα με τα ονόματα του θεού των μουσουλμάνων και των εβραίων. Δηλαδή, η απόπειρα συσσώρευσης κοινών στοιχείων από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις είναι ολοφάνερα πιεσμένη και επιπόλαια, με αποτέλεσμα την σύγχυση των μαθητών. iii) πιο κάτω υπάρχουν λίγες παράγραφοι υπό τον τίτλο «Η Κυριακή των Χριστιανών» και ακολουθεί το «Σάββατο των Εβραίων» (Τι σημαίνει «Σάββατο», Η Συναγωγή, Η Τορά, Η Μενορά, κ.λπ), «Η Παρασκευή των Μουσουλμάνων» (Ποια η σημασία της «Παρασκευής», Το κάλεσμα σε προσευχή του μουεζίνη από τον μιναρέ, Νίψεις προσώπου, χεριών και ποδιών, ανυποδησία, Οι πιστοί μέσα στο τζαμί την ώρα της προσευχής, Κοράνιο, Ιμάμης, Κοράνιο, Ιμάμης, Μια παρουσίαση του τζαμιού από Μουσουλμάνους συμμαθητές μας). iv) δίδεται ως εκπαιδευτικό υλικό (σελ. 34) στους μαθητές απόσπασμα για την Υπαπαντή του 12ετούς Ιησού («Ο Συμεών υποδέχεται τον μικρό Ιησού – Υπαπαντή») και παράλληλα δίδεται στον μαθητή η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (UNICEF 1989). Αναρωτιέται κανείς εάν πρόκειται για εκπαιδευτικό υλικό για το μάθημα των Θρησκευτικών σε παιδιά Γ΄ Δημοτικού ή υλικό σεμιναρίου κάποιας μη κυβερνητικής οργανώσεως για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το γεγονός λοιπόν της Υπαπαντής του Ιησού ως παιδιού δεν αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ανάλυσης της θεολογικής επιστήμης, αλλά στο πλαίσιο μιας κοινωνικής, πολιτικής και νομικής ανάλυσης για την ιδιαίτερη θέση και σημασία των παιδιών στον κόσμο και την κοινωνία. v) στη «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 6: Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός;» το εκπαιδευτικό υλικό προτείνει στον μαθητή για τον Χριστό τα εξής κεφαλαιώδη χαρακτηριστικά του Ιησού: «1. Ήρθε στον κόσμο σαν ξένος», «2.  Ο Μεσσίας που όλοι προσδοκούσαν», «3. Ένας δάσκαλος που όλοι θαύμαζαν» «4.  Κοντά σε όλους χωρίς διάκριση», «5.  Αρνήσεις και κατατρεγμοί» και μέχρις εκεί. Ο Χριστός δηλαδή για εμάς τους ορθοδόξους ήταν περίπου ένας φέρελπις, σοφός και κατατρεγμένος μετανάστης – δάσκαλος. Αγνοούνται ιδιαίτερες θεολογικές διαστάσεις που αναδεικνύουν μία μοναδικότητα της αποστολής και του προσώπου του Κυρίου, χωρίς σύγχυση με κοσμικές έννοιες (δάσκαλος, ξένος κ.λπ.). Η πολύ βασική σωτηριολογική προοπτική της έλευσης του Ιησού «Οὐκ ἦλθον κρῖναι τόν κόσμον, ἀλλά σῶσαι τόν κόσμον» επίσης παραβλέπεται πλήρως.
 
Στην Δ΄ Δημοτικού
i) Στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 1: Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται» ο μαθητής των 9 ετών μαθαίνει γενικώς, με οριζόντια ανάπτυξη, περί της «προσευχής» στην Βίβλο, στην Καινή Διαθήκη, στο Ισλάμ, στον Ιουδαϊσμό καθώς και μία Ινδιάνικη προσευχή. Η προσευχή δεν αναλύεται δηλαδή μέσα ένα θεολογικό πλαίσιο, αλλά ως μια διεθνής συνήθεια, από την άποψη της κοινωνιολογίας των θρησκειών. ii) ακολουθεί η «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Σπουδαία παιδιά», όπου μεταξύ άλλων, δίδεται εκπαιδευτικό υλικό για τον Ισαάκ, τον Μωυσή, Δαβίδ και ακολουθεί ο «Ο διψασμένος κότσυφας», λαϊκό παραμύθι από το Μπαγκλαντές και «Ο Φαντασμένος» της Ζωρζ Σαρρή – όλα αυτά μαζί. Το βάρος πέφτει όχι στο παιδί ως έννοια μέσα στην θεολογία, αλλά στο πώς οι διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις, λαϊκές παραδόσεις, λογοτεχνικά κείμενα κ.λπ. αντιμετωπίζουν το παιδί. iii) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 4: Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί» παρέχεται εκπαιδευτικό υλικό μεταξύ άλλων για το χριστιανικό Βάπτισμα, για το Βάπτισμα και Χρίσμα των Ρωμαιοκαθολικών, Βάπτισμα των Προτεσταντών, τις «Τελετές ενηλικίωσης στον Ιουδαϊσμό», τις «Τελετές ενηλικίωσης των Μουσουλμάνων». Είναι ξεκάθαρη η μη θεολογική, λαογραφική και εθνολογική οπτική της ανάλυσης. iv) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 5: Ιεροί τόποι και ιερές πορείες» δίδεται εκπαιδευτικό υλικό με εναρκτήριο το κείμενο: «Οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές της την ακούν και την ζηλεύουν: και πού δεν έχει πάει η Ζωή! Αυτά, όμως, μέχρι πέρσι· γιατί φέτος άλλαξε προορισμούς η Ζωή: πρώτα σε ένα κοντινό κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, μετά στο νοσοκομείο της πόλης μας, στο τέλος σε μια φυλακή. Τρόμαξαν τα άλλα παιδιά μόλις άκουσαν τους νέους προορισμούς». Προφανώς το κείμενο αποβλέπει, πλην άλλων, να ευαισθητοποιήσει τα παιδάκια της Δ΄ Δημοτικού για το προσφυγικό πρόβλημα ως ανθρωπιστικό ζήτημα. Το κάνει όμως όχι απλώς με όρους απολύτως μη θεολογικούς και γενικά μη θρησκευτικούς. Το εκθέτει ως ζήτημα κοινωνικής ψυχολογίας ή ως έρεθισμα για αναθεώρηση της προσωπικής μας βιοθεωρίας –η θεολογική διάσταση απουσιάζει. Στο ίδιο κεφάλαιο συνδέεται το εκπαιδευτικό υλικό συγκεχυμένα με την πορεία των Εβραίων προς την Γη της Επαγγελίας, τα ταξίδια του Ιησού, και με τους τόπους προσκυνήματος των χριστιανών στην Ελλάδα, των Ρωμαιοκαθολικών στην Πορτογαλία, το χατζ στην Μέκκα, το Μπενάρς των ινδουϊστών στο Γάγγη κ.λπ.. Το ζήτημα είναι η περιπλάνηση του ανθρώπου στην αναζήτηση του Θεού, που δεν διαφέρει από την περιπλάνηση ενός πρόσφυγα, ως αντικείμενο κοινωνιολογικής εξιστόρησης και φιλοσοφικής μελέτης. v) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 6: Χριστιανοί άγιοι και ιερά πρόσωπα άλλων θρησκειών» δίδεται εκπαιδευτικό υλικό για τον άγιο Φραγκίσκο και τα ζώα, την Αγία Λυδία την Φιλιππησία, Μωάμεθ, τον απεσταλμένος του Αλλάχ, Ραβίνο Ελεάζαρ, τον Bούδα τον «φωτισμένο δάσκαλο», όπως αποκαλείται, τον Κομφούκιο τον «φιλόσοφο της Ανατολής», τον Λάο-Τσε τον γεροδιδάσκαλο κ.λπ.. vi) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 7: Ιερά βιβλία» δίνεται εκπαιδευτικό υλικό για την Αγία Γραφή το «Ιερό βιβλίο των Χριστιανών», το Κοράνιο των Μουσουλμάνων, την Τανάκχ των Εβραίων, τις Βέδες των Ινδουϊστών, το Ταό-Τε-Κίνγκ του Λάο Τσε. Εκτός των προβλημάτων που δημιουργεί η πρόχειρη παράθεση διαφορετικών θρησκευτικών στοιχείων κάτω από «κοινές» έννοιες, επιπρόσθετες δυσκολίες δημιουργούνται από τις διαφορές στη νοηματοδότηση των στοιχείων αυτών. Εν προκειμένω, τα ιερά κείμενα έχουν διαφορετική σημασία και αξία στη ζωή των πιστών τον Ινδοϊσμό από ό,τι στο Ισλάμ. Ο κατακερματισμός των θρησκειών σε επιμέρους στοιχεία προκειμένου να αναδειχθούν κάποιες ομοιότητες μεταξύ τους, δεν επιτρέπει στους μαθητές να κατανοήσουν τη λειτουργική θέση των στοιχείων αυτών σε ένα οργανωμένο όλο, όπως είναι η θρησκεία, από την οποία έχουν αποκοπεί τα στοιχεία αυτά.
 
Στην Ε΄ Δημοτικού
i) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 1: Μαθητές και δάσκαλοι» ο Χριστός παρουσιάζεται βάσει του εκπαιδευτικού υλικού στους μαθητές απλώς ως δάσκαλος που «δίδασκε παντού» («Ο Θεάνθρωπος ως διδάσκαλος, συνοδοιπόρος και οδηγός»). ii) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 2: Συμπόρευση με όρια και κανόνες» δίδεται ως εκπαιδευτικό υλικό η «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΗΕ (1948)». Η ύλη αυτή προσφέρεται σε παιδιά, που, σε αυτήν την ηλικία, ακόμα δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι είναι ο Ο.Η.Ε. και η νομική και πολιτική έννοια των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Και εξ άλλου αυτό το υλικό έχει σχέση με ένα μάθημα θρησκευτικής αγωγής ή τα Θρησκευτικά έγιναν μάθημα πολιτικής ηθικής ή προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; iii) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 2: Συμπόρευση με όρια και κανόνες» παρέχεται εκπαιδευτικό υλικό στα παιδιά για τις Δέκα Εντολές, την εντολή του Κυρίου για την αγάπη προς τους εχθρούς, και τους «Κανόνες σε άλλες θρησκείες»: την Χαντίθ των μουσουλμάνων, τον νόμο του Ντάρμα των Ινδοϊστών, τον κανόνα της μη βίας των Βουδιστών, την αφοσίωση των Εβραίων στον νόμο, iv) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Προχωράμε αλλάζοντας» το εκπαιδευτικό υλικό ξεκινά με τον όρο «Ζητώντας συχώρεση / δίνοντας συχώρεση» (sic) και κείμενα για την «Μετάνοια και συγχώρηση στη βιβλική εμπειρία», την «Συγγνώμη και άφεση στην παράδοση της Εκκλησίας», την Νηστεία και άσκηση στις θρησκείες του κόσμου:  Ισλάμ, Ινδοϊσμός, Βουδισμός. v) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 6: Αποστολές για την «καλή είδηση» παρουσιάζεται μέσα από κείμενα το: ¨«Χριστός Ανέστη!» Μια «καλή είδηση» για όλο τον κόσμο¨. Η Ανάσταση εμφανίζεται στον μαθητή αποθρησκευτικοποιημένη, εξομοιωμένη με την εμπειρία μίας καλής ειδήσεως να δίνεται βαθύτερη εξήγηση μέσα από τα προτεινόμενα κείμενα της θεολογικής διάστασης της Ανάστασης στην ορθόδοξη θεολογία.
 
Στην ΣΤ΄ Δημοτικού
 
Στο Κεφάλαιο «3.Μπροστά στον «ξένο» σήμερα» ο μαθητής διδάσκεται την άποψη του μαρξιστή δημιουργού Μπέρτολτ Μπρεχτ για τους ξένους μέσα από το ποίημά του ¨Για τον όρο «μετανάστες»¨. Ο μαθητής παραμένει ανυποψίαστος ότι πολλά περισσότερα και βαθύτερα για τον «ξένο» είχαν ειπωθεί στη γραμματεία της Εκκλησίας μας (σε επόμενη τάξη (Β΄ Γυμνασίου) παρατίθεται ο λόγος Αγίου Επιφανίου «Δος μοι τούτον τον ξένον») και κυρίως για την ορθόδοξη οπτική του ξένου όχι ως «άλλου» με τους όρους της κοινωνιολογίας και της πολιτικής ή εθνολογικής θεωρίας, αλλά ως «πλησίον» κατά την ορθόδοξη θεωρεία. Δυστυχώς όλη η διδακτική ύλη είναι διαιρεμένη σε αφηρημένες έννοιες της ψυχολογίας, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας της θρησκείας, της ηθικής φιλοσοφίας (λατρεία, αυτογνωσία, αγιότητα, επικοινωνία, ήθος, προσευχή, γιορτή κ.λπ.), για τις οποίες παρατίθενται σε διαθρησκειακό και πολιτιστικό επίπεδο απόψεις και δείγματα γραφής από κείμενα.
Στη Β΄ Γυμνασίου
i) στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 2.Ποιος είναι ο Θεός των Χριστιανών; «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;»  σχετικά με τις «Γνώμες των ανθρώπων για τον Ιησού Χριστό i. Πρόσωπα της εποχής του (Πιλάτος, Νικόδημος, Ιώσηπος, Κέλσος) ii. Φιλόσοφοι, καλλιτέχνες (Μπ. Πασκάλ, Μ. Μπούμπερ, Μ. Γκάντι, Τ. Λειβαδίτης)» και μετά από ένα εκπαιδευτικό υλικό με κείμενα και υποθέματα με τίτλο «ΙΙ. Ο Ιησούς Χριστός στην Καινή Διαθήκη» ακολουθεί εκπαιδευτικό υλικό: «III. Ο Ιησούς στο Κοράνιο και στις Χαντίθ i. Κοράνιο, Ο Υιός της Μαρίας (2, 87 και 253. 3,45 και 4.157,171), Ιησούς και λόγος του Θεού (3, 39, 45 και 4, 71) Προφήτης (3, 49, 53), Εσχατολογικός προφήτης (93, 61) Θαυματουργός (21, 91 και 66, 12), ii. Χαντίθ. Ο Ιησούς απρόσβλητος από τον πειρασμό τη στιγμή της γέννησής του, i. Κοράνιο: Ο Υιός της Μαρίας (2, 87 και 253. 3,45 και 4.157,171), Ιησούς και λόγος του Θεού (3, 45 κ.α.)» κ.λπ. και για τον Χριστό στην: «ii. Χαντίθ. Ο Ιησούς απρόσβλητος από τον πειρασμό τη στιγμή της γέννησής του». Προκύπτει το ερώτημα για πόσους «Χριστούς» θα αποκτήσει γνώσεις ο μαθητής των 13 ετών;  Η ισόρροπη ανάπτυξη σ’ αυτήν την ηλικία, χωρίς μια στέρεη χριστολογική ανάλυση σε προηγούμενες τάξεις, δεν προκαλεί, το λιγότερο, θρησκευτική σύγχυση σε έναν ορθόδοξο μαθητή, που μπορεί να έχει ακούσει στην οικογένεια ή στο κατηχητικό για τον Ιησού και πληροφορείται στο σχολείο ότι υπάρχουν, όχι ένας, αλλά 3 «Χριστοί»; ii) στη Β΄ Γυμνασίου και στην «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 3. Ποιος είναι ο άνθρωπος;» το εκπαιδευτικό υλικό εκτείνεται «Από τον Οδυσσέα μέχρι τους υπερήρωες των σύγχρονων κόμικ» (ακολουθεί προτεινόμενο δοκίμιο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου «Το τέλος του ηρωισμού», στίχοι από τα τραγούδια ο «Μικρός Ήρωας» του Λ. Κηλαηδόνη, και «Ο αγαπημένος ήρωάς μου» της Τατιάνας Ζωγράφου). Ακολουθούν οι απόψεις του Έριχ Φρομ και του Άγγελου Τερζάκη στο βασικό θέμα: «ii. Η δύναμη και η αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου» για να συνεχίσει η ύλη στο: «II. Ο σκοπός και το νόημα της ζωής του ανθρώπου: Η βιβλική πρόταση και η θεολογική ερμηνεία» με αποσπάσματα κειμένων και βιογραφιών ορθοδόξων Αγίων (8 σελίδες) και να καταλήξει με κείμενα για το βασικό θέμα: «IV. Ο άνθρωπος στις άλλες θρησκείες i. Ιουδαϊσμός, Ο άνθρωπος ως αντικείμενο της θείας φροντίδας (Ψλ 8, 5-7) ii. Ισλάμ, Ο άνθρωπος ως «χαλίφης» (τοποτηρητής) της δημιουργίας του Θεού (Κοράνιο, 2, 30-34), Ορθοπραξία (Κοράνιο, Πέντε Στύλοι), Ο άνθρωπος ως μικρόκοσμος (Ρουμί, Ντιβάν 13, 7-11), iii. Ινδουισμός, Κάρμα και άτμαν: Καλές πράξεις και ατομική «ψυχή», Η λύτρωση του ανθρώπου μέσα από την αφοσίωση και την αγάπη, iv. Βουδισμός, Ο σεβασμός απέναντι σε όλα τα πλάσματα). Δηλαδή ο άνθρωπος εντάσσεται σε ένα προβληματισμό, που αφορά καλλιτέχνες, φιλοσόφους, παιδαγωγούς, ψυχολόγους και την αντίληψη των θρησκειών. Κέντρο της ανάλυσης του εκπαιδευτικού υλικού είναι ο άνθρωπος ως έννοια όχι απαραίτητα θρησκευτική και επ’ ευκαιρία της ανάλυσης αυτής δίδεται υλικό για την θέση του ανθρώπου στα διάφορα θρησκεύματα. Είναι σαφές ότι το παραπάνω αντικείμενο θεματικά και μεθοδολογικά δεν έχει πλέον κεντρική σχέση με την θεολογία, αλλά μπορεί να το διδάξει ένας φιλόλογος για το μάθημα της «Έκφρασης- Έκθεσης» ή της φιλοσοφίας. iii) στη Β΄ Γυμνασίου «ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 4: Εμείς και οι «άλλοι»» ουσιαστικά το μάθημα εκτρέπεται σε πολιτική επιστήμη, κοινωνιολογία, ηθική φιλοσοφία, και θεωρία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα βασικά θέματα επαναλαμβάνουν την ύλη της ΣΤ΄ Δημοτικού, αφορούν τον «άλλον», τον ξένον, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό προς αυτήν και είναι: «Ποιος είναι για μας ο «άλλος»; i.Από τις παραδοσιακές κλειστές κοινότητες στις σύγχρονες πλουραλιστικές κοινωνίες των «άλλων», ii. Ο άλλος ως ξένος. Από τον «μακρινό» στον «ανεπιθύμητο», iii. Όψεις της ετερότητας (γλωσσική, θρησκευτική, πολιτισμική, φυλετική ετερότητα), iv. Ο πολιτισμένος κόσμος απέναντι στον «άλλο», •Ακρότητες και εντάσεις: Μισαλλοδοξία, ρατσισμός, διακρίσεις, πόλεμοι, γενοκτονίες και «ολοκαυτώματα», προσφυγιά, ξενοφοβία, • Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και η νομική κατοχύρωσή τους: Μια απάντηση του πολιτισμένου κόσμου» ενώ ακολουθεί υλικό με βασικά θέματα: «ΙΙ.Ο ξένος σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις i. Ιουδαϊσμός «Ξένον μην καταπιέζετε, γιατί ξέρετε πώς αισθάνεται ο ξένος, αφού κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι» (Εξ 23, 9. Λευ 19, 33-34. Αρ 15, 15-16), ii. Ισλάμ, Η μετοίκηση του Μωάμεθ και ο μετανάστης στο Κοράνιο, Ο πιστός ως ξένος στον κόσμο για χάρη της πίστης (Κοράνιο, 2, 18), iii. Ινδοϊσμός, Η ξενιτειά και η περιπλάνηση ως όρος της φωτισμένης ζωής, iv. Βουδισμός, Σεβασμός και φροντίδα για τον ξένο και τον περιπλανώμενο, Ιουδαϊσμός, «Ξένον μην καταπιέζετε, γιατί ξέρετε πώς αισθάνεται ο ξένος, αφού κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι» (Εξ 23, 9. Λευ 19, 33-34. Αρ 15, 15-16). δ. αξίζει να σημειωθεί ότι η «Ορθοδοξία και Νέος Ελληνισμός» ως «βασικό θέμα» δίδεται μόνο στη Β΄ Γυμνασίου και με εκπαιδευτικό υλικό 26 σελίδων στο τέλος της διδακτέας ύλης και  επομένως και του σχολικού έτους (ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 6), χωρίς να εκτίθεται ως βασικό θέμα σε καμία άλλη τάξη από την Γ΄ Δημοτικού μέχρι την Γ’ Λυκείου. ε. εξ ίσου εντυπωσιακό είναι ότι η Μητέρα Εκκλησία των Ορθοδόξων Εκκλησιών, το «Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης» υπάρχει ως «βασικό θέμα» μόνο στην εκπαιδευτικό υλικό της Β΄ Γυμνασίου και στο τέλος της σχολικής ύλης, καταλαμβάνοντας έκταση μόλις μισής σελίδας (με 2 παραγράφους «α. Η ιστορία του», «β. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη σύγχρονη Ορθοδοξία»).
Στο Λύκειο
 
Το εκπαιδευτικό υλικό για το μάθημα επικεντρώνεται στην μελέτη εννοιών από την άποψη της ηθικής φιλοσοφίας, της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας της θρησκείας και κοινωνιολογίας της θρησκείας.
Ενδεικτικά: i) στην Α΄ Λυκείου (Θρησκεία και σύγχρονος άνθρωπος) και στην «ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 1.1. Αναζήτηση του Θεού» δίδεται στους μαθητές το τραγούδι «Ο Προσκυνητής» του Αλκίνοου Ιωαννίδη με κενά σε ορισμένους στίχους και ο μαθητής καλείται να βρει από πού λείπουν και συμπληρώσει τις λέξεις: «ταξίδι – ψυχή μου – κάποιος – τάματα (2) – προσευχή – έρωτας – αγάπη». ii) στην Α΄ Λυκείου, στη «ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 1.3. Επικοινωνία» (με τους ανθρώπους;  με τον Θεό;) το εκπαιδευτικό υλικό παραθέτει προς διδασκαλία και μελέτη: α) ένα ινδιάνικο παραδοσιακό παραμύθι (Ο Άνεμος) για τον «Άνεμο», που απήγαγε την όμορφη κόρη ενός ινδιάνου φύλαρχου, β) τους στίχους από το τραγούδι «Ο Μπαγάσας» του Νικόλα Άσιμου (1997, «Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω…»), γ) τους στίχους από το «Περιβόλι» (1966) και την «Συννεφούλα» (1966) του Διον. Σαββόπουλου, δ) τον 61ο Ψαλμό, ε) στίχους από το τραγούδι «Umbrella» (2007) της Rihanna, στ) κείμενα για τον «Θείο Έρωτα» και την «Προσευχή», ζ) κείμενο του Ισπανού Αγίου της Ρ/καθολικής Εκκλησίας Ιωάννου του Σταυρού, η) τους στίχους από το τραγούδι «Δίψα» (2003) του Νίκου Πορτοκάλογλου («Δεν είν’ η Κίρκη, η μάγισσα, του σεξ η θεά, η Καλυψώ, η Ναυσικά με του μπαμπά τα λεφτά…») και θ) αμέσως μετά ακολουθεί απόσπασμα από την «Επί του Όρους ομιλία» (Ματθ. κεφ. 5-7). Προφανώς, μόνο εάν υποβαθμισθεί η βαθειά θεολογική και ανθρωπολογική διάσταση της «Επί του Όρους ομιλίας» μπορεί να συνδεθεί με τους στίχους των παραπάνω τραγουδιών. Το εκπαιδευτικό υλικό δίνει τροφή για σκέψη πάνω σε έννοιες, όπως η «επικοινωνία», που έχουν, πλην άλλων, και θρησκευτική σημασία, προσπαθώντας όμως να προβληματίσει γι’ αυτές με τα εργαλεία της ψυχολογίας ή της μουσικής κ.λπ., αλλά πάντως όχι ως κύριο αντικείμενο θεολογικού προβληματισμού. iii) στην Α΄ Λυκείου το κεντρικό ζήτημα της ελευθερίας και του αυτεξούσιου του ανθρώπου, στο οποίο έχει συνεισφέρει τόσα πολλές και κεφαλαιώδεις προτάσεις η ορθόδοξη πατερική και εν γένει θεολογική γραμματεία («ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 4.1 Ελευθερία») περιορίζεται σε εκπαιδευτικό υλικό με πατερικά κείμενα μόλις 1 σελίδας και εμπλέκεται με, άσχετα προς την ορθόδοξη οπτική, δοκίμια για τους φυλακισμένους, στίχους από ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι για την φυλακή, στίχους για την «Έξοδο» των Εβραίων από ξένα τραγούδια (spirituals, όπως το «Go Down Moses» του Louis Armstrong κ.λπ.). Είναι σαφές και εδώ πού πέφτει το κέντρο βάρους: η βασική θέαση του ζητήματος της ελευθερίας με αφετηρία την κοσμική οπτική διαφόρων τεχνών και επιστημών (πολιτική, κοινωνιολογία κ.λπ.), στην οποία απλώς συνεισφέρει και συμβάλλει και η θεολογική προσέγγιση. iv) στην Β΄ Λυκείου δίνονται στον μαθητή ως αφορμές για προβληματισμό γύρω από την έννοια «Στερεότυπα» διάφορες φωτογραφίες, της μουσουλμάνας μαθήτριας με μανδίλα σε ελληνική παρέλαση, από κατάστημα μουσουλμάνου ιδιοκτήτη με αραβική επιγραφή στο κέντρο της Αθήνας, η φετινή φωτογραφία της Αιγύπτιας αθλήτριας και της Γερμανίδας αθλήτριας από αγώνα μπιτς βόλεϊ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Είναι ενδεικτική και εδώ η εξαλλαγή του μαθήματος με επίκεντρο την κοινωνιολογία της θρησκείας, την εθνολογία ή την πολιτική επιστήμη και όχι τον θεολογικό προβληματισμό πάνω στις διαθρησκειακές ή εθνολογικές διαφορές. v) στην ίδια τάξη, στο πλαίσιο νοηματοδοτήσεως της έννοιας «Διάλογος» δίδεται μία γελοιογραφία του Economist για τους θρησκευτικούς πολέμους: ένα πεδίο μάχης γεμάτο ερείπια και νεκρούς, ένας επιζών αναφέρει «Όλα ξεκίνησαν με μια διαφωνία ποιανού ο θεός ήταν πιο ειρηνικός, καλοσυνάτος και συγχωρητικός». Πρόκειται για αντιθρησκευτικά ερεθίσματα, που υποβάλλουν στον μαθητή, στο πλαίσιο ενός μαθήματος θρησκευτικής αγωγής, την αποδοχή της ιδέας ότι οι θρησκείες είναι υπαίτιες για την βία στον κόσμο και ότι η ισχυρή πίστη οδηγεί σε μισαλλοδοξία. Αυτή είναι η θέση του επίσημου σχολείου στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών; Και εν πάση περιπτώσει μήπως αυτό είναι αντικείμενο ανάλυσης της κοινωνιολογίας των θρησκειών ή του μαθήματος της αγωγής του πολίτη; vi) επίσης στην ίδια τάξη, κατά την νοηματοδότηση της έννοιας «Διάλογος», παρατίθεται και η εξιστόρηση του Σχίσματος Δυτικής Εκκλησίας και Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού. Η εξιστόρηση αυτή στο πλαίσιο της έννοιας «Διάλογος» βγάζει το σύνθετο πρόβλημα του Σχίσματος από την ανάλυση της θεολογικής διαφοράς των δύο Εκκλησιών, και το αντιμετωπίζει απλώς ως ένα πρόβλημα έλλειψης «Διαλόγου» με κοσμικά κριτήρια κοινωνικής ή ηθικής ανάλυσης.
 
Το μουσικό υλικό
 
Η διδακτέα ύλη των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο συμπληρώνεται από προτεινόμενο μουσικό υλικό για εκπαιδευτική χρήση. Τα προτεινόμενα μουσικά έργα συσχετίζονται με τις «θεματικές ενότητες» της ύλης και τα «βασικά θέματά» τους και προτείνονται με ορισμένη σειρά μουσικά έργα της εκκλησιαστικής και της κοσμικής μουσικής. Χωρίς φυσικά πρόθεση υποτιμήσεως του έργου και της αξίας των δημιουργών, των οποίων τα τραγούδια επιλέχθηκαν και προτείνονται ως διδακτέα ύλη στο μάθημα των Θρησκευτικών, αναρωτιέται κανείς τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους, αλλά και με το μάθημα των Θρησκευτικών, τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι σπουδαίο αντικείμενο προβληματισμού και διδασκαλίας σε άλλα μαθήματα ηθικής ή μουσικής αγωγής, όπως ενδεικτικά: α. στην Θεματική Ενότητα 1 της Γ΄ Δημοτικού «Ζούμε μαζί» προτείνεται το τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί» (1983) του Διονύση Σαββόπουλου και μαζί προτείνεται στους μαθήτες (αμέσως μετά στο ίδιο κεφάλαιο) το «Απολυτίκιο Τριών Ιεραρχών,  Ἦχος α΄». β. στην Θεματική Ενότητα 5 της Γ΄ Δημοτικού «Τα παιδιά: H χαρά και η ελπίδα του κόσμου» με βασικό θέμα: «ΙΙ. Ο Ιησούς ως παιδί» προτείνονται τα τραγούδια «Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό» (1966) του Μάνου Χατζηδάκη, «Καλημέρα, τι κάνεις» (1992) του Σταμάτη Σπανουδάκη, ακολουθεί το «Ἀπολυτίκιον Ὑπαπαντής» και μετά προτείνεται το τραγούδι «Η μικρή Ελπίδα» (1994) των «Χαΐνηδων». Πρόκειται για αξιόλογα τραγούδια, αλλά, επειδή αναφέρονται στα παιδιά, αρκεί αυτό για να συνδεθούν, από την άποψη του συγκεκριμένου μαθήματος, με το εκκλησιαστικό γεγονός του Υπαπαντής του Ιησού ως παιδιού και να αποτελούν εκπαιδευτικό υλικό για τα «Θρησκευτικά»; Αφήνοντας στην άκρη ότι εκκοσμικεύεται και ισοπεδώνεται η ιδιαιτερότητα της εορτής της Υπαπαντής για τους ορθοδόξους χριστιανούς, δεν είναι αυτή μια εξαιρετικά ρηχή και μη θεολογική προσέγγιση της εισόδου του μικρού Χριστού στον Ναό των Ιεροσολύμων, που την αποσυνδέει από τις βαθύτερες θρησκευτικές και σωτηριολογικές διαστάσεις της; Αν το Υπουργείο Παιδείας πιστεύει ότι ο μαθητής του Δημοτικού είναι ακόμα ανέτοιμος για να διδαχθεί και να κατανοήσει την θεολογική σημασία ενός εκκλησιαστικού γεγονότος είναι προτιμότερο να το αφήσει για επόμενη σχολική τάξη, αντί να το υποβιβάζει ή να υπεραπλουστεύει την σημασία του, προκαλώντας και σύγχυση στα παιδιά. γ. το μουσικό υλικό της Ε΄ Δημοτικού ξεκινά με την υπόμνηση προς τον εκπαιδευτικό: « … , καλό είναι να υπάρχει μια σχετική προετοιμασία από τον διδάσκοντα πριν την ακρόαση ή να προτρέπονται οι μαθητές ώστε να αντλήσουν τις σχετικές πληροφορίες. Ένα παράδειγμα: αποκτά άλλη διάσταση η ακρόαση του τραγουδιού «Η δική μου η πατρίδα» (1998), σε στίχους της Νεσιέ Γιασίν και μουσική του Μάριου Τόκα, αν γνωρίζουν τα παιδιά ότι οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν το 1977 από τη τότε δεκαοχτάχρονη τουρκοκύπρια ποιήτρια Νεσιέ Γιασίν (Neshe Yashin), σήμερα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου, και ότι ο ελληνοκύπριος μουσικοσυνθέτης Μάριος Τόκας υπηρετούσε τη θητεία του ως φαντάρος κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Και, βέβαια, έχει τη δική του σημασία να ακουστεί το τραγούδι ερμηνευμένο, εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα, και από Μάριο Τόκα ή την Δικοινοτική Χορωδία για την Ειρήνη, τραγουδισμένο και στις δύο γλώσσες». Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν περιλαμβάνεται στο προτεινόμενο μουσικό υλικό. Ωστόσο οι υποδείξεις του Ι.Ε.Π. για την δυνατότητα παρουσίασης της Τραγωδίας της Κύπρου μέσα από ένα τραγούδι, το οποίο κατά το Ι.Ε.Π. συμβολίζει τη «δικοινοτική συναδέλφωση» δίνει ένα ξεκάθαρο στίγμα: ότι το Ι.Ε.Π. ενθαρρύνει, όποιον δάσκαλο επιθυμεί, να περάσει μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών συγκεκριμένες πολιτικές απόψεις πάνω σε ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά ζητήματα. Δεν νομίζω ότι επιτρέπεται το μάθημα των Θρησκευτικών να μετατραπεί σε διαδικασία μυήσεως των μαθητών σε συγκεκριμένες ιδεολογικές τοποθετήσεις, που θα διχάσουν την σχολική κοινότητα και για τις οποίες καλό είναι τα παιδιά, αφού μορφωθούν κατάλληλα, να αποκτήσουν προσωπική γνώμη, χωρίς την αφ’ υψηλού υπαγόρευση του σχολείου. δ. στην Θεματική Ενότητα 2 της Ε΄ Δημοτικού με τίτλο «Συμπόρευση με όρια και κανόνες» προτείνονται ως εκπαιδευτικό υλικό τα τραγούδια το «Κανονάκι» (1979) του Διον. Σαββόπουλου, το «Ρίσκο» (1985) των «Φατμέ», η «Βαβέλ» (2016) της Νατάσας Μποφίλιου κ.λπ.. Παραμένει και εδώ ασαφές τι σχέση μπορούν να έχουν με ένα μάθημα θρησκευτικής αγωγής, αντί να ενταχθούν σε ένα μάθημα μουσικής παιδείας ή ηθικής. ε. στην Θεματική Ενότητα 3 της Ε΄ Δημοτικού με τίτλο «Προχωράμε αλλάζοντας» με βασικό θέμα: «Όλοι κάνουμε λάθη» προτείνονται ως εκπαιδευτικό υλικό τα τραγούδια «Ο παπαγάλος»  (2000) του Μίλτου Πασχαλίδη, «Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι» (1996) του Διονύση Τσακνή, και αμέσως μετά με θέμα «ΙΙ. Μετάνοια και συγχώρηση στη βιβλική εμπειρία» προτείνεται το «Ελέησόν με, ο Θεός» (ηχογράφηση 2016 από τον Πατριαρχικό Ναό Αγ. Γεωργίου Κων/πόλεως). στ. στην ίδια τάξη, Θεματική Ενότητα 4 «Οι Προφήτες της Βίβλου: Κλήση για μετάνοια και αναγγελία του ερχομού του Μεσσία» και βασικό θέμα: «Κλήση και αφοσίωση, i. Ζωή γεμάτη περιπέτειες και αφοσίωση στον Θεό: • Ηλίας (Β΄ Βασ 17) • Ησαΐας» προτείνεται ως εκπαιδευτικό υλικό το τραγούδι «Κεμάλ» (1993) του Μάνου Χατζηδάκι, ένα σπουδαίο τραγούδι κοινωνικού και επαναστατικού προβληματισμού, άσχετο όμως με το θέμα του ερχομού του Μεσσία ως θεολογικού γεγονότος, μετά ο «Καλόγερος» (1972) του Γιάννη Μαρκόπουλου και στο ίδιο κεφάλαιο ακολουθούν ο Ψαλμός «Μακάριος ο φοβούμενος τον Κύριον» και τέλος το τραγούδι «Άγγελος Εξάγγελος» (1972) των Μπομπ Ντίλαν – Διον. Σαββόπουλου. ζ. στην ΣΤ΄ Δημοτικού στην Θεματική Ενότητα 4 με τίτλο «Η Θεία Ευχαριστία: Πηγή και κορύφωση της ζωής της Εκκλησίας» με βασικό θέμα «ΙΙ. Το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας ή Ευχαριστίας: η καρδιά της εκκλησιαστικής ζωής» προτείνεται ως εκπαιδευτικό υλικό το τραγούδι «Εφτά ποτάμια» (2005) των «Χαΐνηδων», ακολουθεί ο «Μυστικός Δείπνος» (1985) του Σταμάτη Σπανουδάκη, η «Λειτουργία του Αγίου Χρυσοστόμου» του Sergei Rachmaninoff (Opus 31) κ.λπ. Πρόκειται για απόλυτο κυκέωνα".

Tags: Θρησκευτικά, Προγράμματα Σπουδών, Φίλης, Ιερώνυμος

από το βιβλίο: Θέματα Ζωής τόμος Α’
Κεφάλαιο: Η ανατροφή των παιδιών
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου

Tags: Ιωάννης Χρυσόστομος

Tags: Μαρκούλης Παντελής, άριστοι

http://http://www.iefimerida.gr/news/276776/ereyna-sok-oi-gopes-tsigaron-poy-petioyntai-exo-epistrefoyn-sto-fagito-mas

Tags: Στρες, άγχος, Ψυχική υγεία

Tags: Εκπαιδευτικό σύστημα

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διαπιστώσει κανείς τις ανισότητες στις συνθήκες ζωής που υπάρχουν ανάμεσα σε διάφορα μέρη του πλανήτη... Μία ματιά σε μία σχολική αίθουσα, είναι ένα από αυτά.

Σε κάποιες χώρες, τα παιδιά κάθονται οκλαδόν σε πάρκα, ή σε αγρούς και κοιτάζουν έναν μαυροπίνακα, αν υπάρχει κι αυτός. Αλλού, πιτσιρικάδες πιάνουν από νωρίς στα χέρια τους tablet και διδάσκονται με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Η Deutche Welle έκανε ένα φωτογραφικό αφιέρωμα από σχολικές αίθουσες σε όλο τον κόσμο, που αποκαλύπτει αυτές τις διαφορές.

Η Νότια Κορέα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα ψηφιακά μέσα για την εκπαίδευση. Υπολογιστές και διαδίκτυο υπάρχουν σε κάθε τάξη και η κυβέρνηση σκοπεύει να αντικαταστήσει όλα τα βιβλία με ηλεκτρονικά. Στις φτωχότερες οικογένειες, το κράτος δίνει δωρεάν tablet στα παιδιά.


Αλλού, μία τάξη αποτελείται απλά από έναν πίνακα και πάγκους για τους μαθητές. Σε σύγκριση με τους γείτονές της, η Γκάνα έχει χαμηλό ποσοστό αναλφαβητισμού, καθώς τα έξι πρώτα χρόνια του σχολείου είναι δωρεάν. Επίσημα, οι μαθητές πρέπει να πάνε στο σχολείο για εννιά χρόνια, αλλά τα περισσότερα παιδιά στο ύπαιθρο συχνά δεν μπορούν να μιλήσουν την επίσημη γλώσσα διδασκαλίας, τα αγγλικά.



Οι μαθητές σε αυτό το σχολείο στη Γερμανία δεν χρησιμοποιούν ποτέ μολύβια και τετράδια, αλλά netbook και smartboard. Στόχος είναι να ενισχυθεί η κατανόηση και χρήση των ψηφιακών μέσων.


Στις βιομηχανικές χώρες σχολείο σημαίνει κάτι παραπάνω από τη βασική εκπαίδευση. Στις χώρες με υψηλό εισόδημα δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στη μάθηση στα πρώτα χρόνια και περίπου το 70% των παιδιών αρχίζουν την τυπική μάθηση πριν από το δημοτικό σχολείο. Σε χώρες χαμηλού εισοδήματος, μόλις 3 στα 20 παιδιά έχουν προσχολική εκπαίδευση.


Στην Κένυα, όλα τα παιδιά μπορούν να πάνε στο σχολείο δωρεάν για 8 χρόνια. Τα περισσότερα όμως σταματούν νωρίτερα. Οι απαιτούμενες σχολικές στολές, τα παπούτσια, τα βιβλία, τα τετράδια και τα μολύβια είναι πράγματα που δεν μπορούν να αγοράσουν οι γονείς. Οι δημόσιες σχολικές τάξεις έχουν φτωχό εξοπλισμό και ξεχειλίζουν από μαθητές. Οι οικογένειες που μπορούν, στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.


Στη Μ. Βρετανία, οι περισσότεροι μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο με στολή. Αυτό θεωρείται ότι τους βοηθά περισσότερο να επικεντρωθούν στη μάθηση. Σε αντίθεση με τις αναπτυσσόμενες χώρες, εκεί οι οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώσουν τις στολές μπορούν και πάλι να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, καθώς υπάρχει δημόσια δαπάνη για να καλυφθεί αυτό το πρόβλημα.


'Οταν δεν υπάρχουν σχολεία, απαιτούνται αυτοσχεδιασμοί. Οπως στο Πακιστάν, όπου τα παιδιά παρακολουθούν μαθήματα σε πάρκα. Η χώρα έχει μειώσει τον προϋπολογισμό της για την Παιδεία και ξοδεύει περισσότερα σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς.


Στο Αφγανιστάν, σημαντικά τμήματα του πληθυσμού μεγάλωσαν χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, εξαιτίας του εμφυλίου και του καθεστώτος των Ταλιμπάν. Μόλις μία στις τέσσερις γυναίκες μπορεί να διαβάσει ή να γράψει, ενώ το 52% των ανδρών έχει αυτή την ικανότητα. Στη χώρα υπάρχει έλλειψη σχολείων, εκπαιδευτικών και εκπαιδευτικού υλικού.


Παρόμοια είναι η κατάσταση στο Νότιο Σουδάν, όπου μόλις το 16% των γυναικών ξέρουν ανάγνωση και γραφή. Η εκπαίδευση των κοριτσιών αποτελεί ένα μεγάλο στόχο για τους οργανισμούς βοήθειας από το εξωτερικό. Ο πολύχρονος εμφύλιος πόλεμος έχει αφήσει πίσω του ένα καταρρακωμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Στα λίγα σχολεία της χώρας, δεν υπάρχουν καρέκλες και θρανία, ενώ βιβλία υπάρχουν μόνο στα μισά.


Μαθητές στις αγροτικές περιοχές της Βραζιλίας πηγαίνουν συνήθως σε υποτυπώδη σχολεία.

http://www.ipaideia.gr/deite-poso-diaferoun-ta-sxoleia-kathe-gonia-tou-kosmou-photos.htm (09-12-2015)

Tags: Σχολεία

Στο σχολείο υπάρχουν πολλά βασικά μαθήματα που κάνουν τα παιδιά, Μαθηματικά, Γλώσσα, Ιστορία κλπ.,  υπάρχουν όμως και μαθήματα επιλογής που τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και αυτό συμβαίνει, σε γενικές γραμμές, παγκοσμίως. 
 
Μαθαίνω όμως, ότι στην Ιαπωνία υπάρχει ένα μάθημα που όλα τα παιδιά Δημοτικών και Γυμνασίων είναι υποχρεωμένα να παρακολουθήσουν: το Soji No Jikan. 

Το Soji No Jikan δηλ.  "Η ώρα της καθαριότητας", είναι ένα διάστημα 15 λεπτών στο οποίο οι μαθητές καθαρίζουν τις αίθουσες διδασκαλίας.
Και να πώς έχει το πρόγραμμα:
αφού οι μαθητές φάνε το γεύμα τους, έχουν 30 λεπτά ελεύθερα για να παίξουν.
Όταν τελειώσει αυτός ο χρόνος ακούγεται μία συγκεκριμένη μουσική από τα μεγάφωνα του σχολείου και όλα τα παιδιά αναγνωρίζουν ότι ξεκινά ο χρόνος του Soji No Jikan, συνήθως 1:30 - 1:45 μ.μ. 
 

 
Συγκεντρώνονται λοιπόν, στις ομάδες τους και στις αίθουσες που έχουν αναλάβει και αρχίζουν το καθάρισμα για ένα τέταρτο. Και καθαρίζουν όλο το σχολείο, όχι μόνο τις αίθουσές τους. Δηλ. υπάρχουν ομάδες που αναλαμβάνουν να καθαρίζουν το γήπεδο, τις τουαλέτες, την πισίνα, τα τζάμια, τους διαδρόμους κλπ. Κάθε παιδί που έρχεται στο σχολείο έχει τα δικά του εργαλεία καθαριότητας: κουρέλι, ξεσκονόπανο, σκούπα.

Τώρα θα ρωτήσετε το κουρέλι τι χρειάζεται. Μα για το σφουγγάρισμα φυσικά! Γιατί στα Ιαπωνικά σχολεία το σφουγγάρισμα δε γίνεται με σφουγγαρίστρες, αλλά με κουρέλι και στα τέσσερα!
 

 

 

Το υποχρεωτικό μάθημα του Soji No Jikan διδάσκεται στην Ιαπωνία για ένα συγκεκριμένο λόγο: θέλει να διδάξει σε μικρά και μεγάλα παιδιά την υπευθυνότητα, την εκτίμηση, τη φροντίδα, την υπερηφάνεια και το σεβασμό που θα πρέπει να επιδεικνύουν για τις εγκαταστάσεις που έχουν το προνόμιο να χρησιμοποιούν.  Και φυσικά το συγκεκριμένο μάθημα έχει την απόλυτη αποδοχή των γονέων. 
 
 
 

 
 
Σαφώς υπάρχει μια τεράστια πολιτισμική διαφορά ανάμεσά μας. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν εδώ, αν βάζαμε τα παιδιά ένα τέταρτο πριν σχολάσουν, να καθαρίσουν όλα όσα είχαν λερώσει από το πρωί στο σχολείο τους.

Για δείτε και τα βίντεο...

Tags: Soji No Jikan

Πηγή: http://www.defencenet.gr

Tags: Μονοτονικό, Σαράντος Καργάκος

Tags: Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία, Μπαλτάς Αριστείδης, Εξετάσεις, Εκπαιδευτικό σύστημα, άριστοι

Tags: Φιλανδία, Δημοτικό σχολείο

Αυστηρές κυρώσεις ισχύουν στο εξωτερικό για τους γονείς που δεν μεριμνούν για την τακτική φοίτηση των παιδιών τους

Τα στατιστικά στοιχεία που προέρχονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας δείχνουν ότι μεγάλος αριθμός μαθητών, που ξεπέρασε τις 16.000, εγκατέλειψαν την τελευταία τετραετία το δημοτικό σχολείο, ενώ πέρυσι 1.130 παιδιά έφυγαν από τα ελληνικά σχολεία και «σκόρπισαν» σε όλα τα σημεία του πλανήτη, ακολουθώντας προφανώς τους γονείς τους οι οποίοι εγκαταστάθηκαν για δουλειά σε κάποια άλλη χώρα. Ετσι βλέπουμε μαθητές να... κινούνται κυρίως προς τη Γερμανία (527 παιδιά), την Αγγλία (61 παιδιά), την Αυστραλία (56 παιδιά), την Αλβανία (πρόκειται κυρίως για οικογένειες μεταναστών από τη συγκεκριμένη χώρα που επέστρεψαν στην πατρίδα τους), την Τουρκία (48 παιδιά) και λιγότερο προς άλλες χώρες, όπως οι Ιταλία, Ελβετία, Ντουμπάι, Παναμάς, Νορβηγία, Ν. Αφρική κ.ά.
Το εντυπωσιακό από τα στατιστικά στοιχεία είναι ότι οι περισσότεροι μαθητές που μεταναστεύουν προέρχονται κατά κύριο λόγο από την Κεντρική Μακεδονία και μετά ακολουθούν περιοχές όπως η Αττική, η Ηπειρος και η Ανατολική Μακεδονία. Ελάχιστοι είναι οι μαθητές που έφυγαν από τα νησιά και την Πελοπόννησο.
Οπως εκτιμούν οι υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, οι περιπτώσεις αυτών των μαθητών που φεύγουν από τα ελληνικά σχολεία για άλλη χώρα δεν είναι «ανησυχητικές», καθώς τα παιδιά αυτά είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν τη φοίτησή τους σε κάποια άλλη περιοχή του κόσμου στην οποία οι γονείς τους αποφάσισαν να εργαστούν και να ζήσουν μαζί με τα παιδιά τους.

• φτώχεια
• ανεργία
• υψηλά ποσοστά φαινομένων νεανικής παραβατικότητας, βίας και κακοποίησης στο εσωτερικό της σχολικής κοινότητας.
• παρουσία φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας και μη ομαλής συνύπαρξης των ομάδων διαφορετικής πολιτισμικής ταυτότητας
• φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης
• Προβληματικές συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής σε σχολείο, αλλά και οικογένεια
• Ελλειψη σχολικών μονάδων στο εσωτερικό της κοινότητας ή σε κοντινή απόσταση από αυτή

Νικολίτσα Τρίγκα
Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64118174

Tags: Μετανάστευση, Σχολική διαρροή, Δημοτικό σχολείο

http://health.in.gr/news/scienceprogress/article/?aid=1231236237

Tags: Σχολικός εκφοβισμός, Ψυχική υγεία

Προφίλ στο facebook από το νηπιαγωγείο. Αυτό έδειξε έρευνα (10/5/2011 έως 25/9/2011) του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου και 2.319 εκπαιδευτικών από όλη τη χώρα. Σύμφωνα με την έρευνα, στο 76% των νηπιαγωγείων, τουλάχιστον ένα στα 10 νήπια χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο εκτός σχολείου. Στο 25% των νηπιαγωγείων, τρία στα 10 νήπια το χρησιμοποιούν, ενώ στο 10% αυτών, το 50% των νηπίων σερφάρει. Στο 10% των νηπιαγωγείων, ένα στα 10 νήπια έχει δικό του κινητό. Στο 14% των νηπιαγωγείων, ένα έως δύο νήπια έχουν, ήδη, προφίλ σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Στο 56% των δημοτικών, τα μισά παιδιά χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο εκτός σχολείου, ενώ στο 19% των δημοτικών, το 80% των μαθητών κάνει ανάλογη χρήση. Στο 30% των δημοτικών, οι μισοί μαθητές έχουν δικό τους κινητό, ενώ στο 20%, οι μισοί μαθητές έχουν προφίλ στο facebook. Στο σύνολο των δημοτικών, το 15% των παιδιών έχει, ήδη, ένα τέτοιο προφίλ. Και να σκεφθεί κανείς ότι η χρήση facebook απαγορεύεται ρητά από τον ίδιο τον ιστοχώρο σε ανηλίκους κάτω των 13 ετών.
Παλαιότερα, οι γονείς «πάρκαραν» τα παιδιά μπροστά στην τηλεόραση. Τώρα κάνουν περίπου το ίδιο με το Διαδίκτυο. Το σώμα τους είναι εκεί, στο σπίτι, ήσυχο, παγιδευμένο σε μια φαινομενικά ακίνδυνη ασχολία. Για τους πολυάσχολους, κουρασμένους γονείς που θέλουν να απολαύσουν λίγες στιγμές ηρεμίας, το παιδί «παίζει». Όμως τι γνωρίζει ένα νήπιο για τη ζωή που ανοίγεται διάπλατα μπροστά του και το καλεί να προχωρήσει, να κάνει το μεγάλο άλμα χωρίς δίχτυ ασφαλείας; Δεν είναι μόνο το προφανές, ότι μπορεί να συνάψει σχέσεις-παγίδες για το ίδιο, να πλοηγηθεί σε σελίδες ακατάλληλες για την ηλικία του. Είναι κυρίως ότι το νήπιο εκτίθεται σε όλες τις προκλήσεις της ενήλικης ζωής, χωρίς το ίδιο να διαθέτει ακόμη το φίλτρο της εμπειρίας που θα το κρατήσει στην αναγκαία απόσταση. Ωθείται να εισχωρήσει σε έναν κόσμο χωρίς προθάλαμο προετοιμασίας, να κολυμπήσει στα ύδατα των μεγάλων, να παίξει το παιχνίδι με τους δικούς τους όρους και κανόνες. Να αντιγράψει, με τη μικρή του ηλικία και πείρα, ώριμους τρόπους επεξεργασίας προβλημάτων, απόκρισης, συμπεριφοράς. Να εκτεθεί σε κοινωνικά διλήμματα και ανακατατάξεις, σε ετερόκλητες πληροφορίες, σε συμβάντα παράδοξα, δραματικά, παρεκκλίνοντα, ενδεχομένως να δεχθεί τη λεκτική βία, τον σαρκασμό, τη χλεύη, το χοντροκομμένο αστείο, την μπαμπεσιά, την αθυροστομία, να βρεθεί ίσως σε περιβάλλοντα όπου, πίσω από το προπέτασμα φιλίας, έρπει διάχυτα η επιδειξιομανία, ο ατομοκεντρισμός, ο σκληρός ανταγωνισμός. Πώς θα διαχειριστεί καταστάσεις που το ξεπερνούν χωρίς να γεμίσει άγχος, ανασφάλεια, φόβο; Πώς, μέσα σε ρευστούς δεσμούς, θα καταφέρει να πλάσει έναν στέρεο κόσμο πραγματικών διαστάσεων;
Η χαμένη παιδικότητα είναι το τίμημα ενός πολιτισμού όπου έχουν υποχωρήσει οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις διαφορετικές περιόδους της ζωής του ανθρώπου. Νήπια, έφηβοι, νέοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι μοιάζουν να μετεωρίζονται σε έναν κοινό χώρο, με τη δυνατότητα να υποδυθούν όλους τους ρόλους (μικρομέγαλα, νεάζοντες, παλίμπαιδες). Πιο οδυνηρή από την παράταιρη επιστροφή στην πρώιμα απολεσθείσα αθωότητα είναι η αστραπιαία ανάλωση της πρώτης νιότης. Όταν θα έχουν καταστραφεί όλα τα μυστήρια, όταν θα έχουν αφαιρεθεί οι παρθενικές μονώσεις της ψυχής...

Τασούλα Kαραϊσκάκη
Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/10/2011_458034

Tags: Διαδίκτυο, Δημοτικό σχολείο

Στην χώρα μας επικρατούν πολλοί μύθοι. Στο χώρο της Παιδείας, το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας θεωρείται από τα καλύτερα του κόσμου. Δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε. Από τη στιγμή μάλιστα που πολλά διεθνή, αρμόδια όργανα κατατάσσουν τους αποφοίτους των φιλανδικών λυκείων, πρώτους στον κόσμο σε πολλούς τομείς. Αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων στο άρθρο του Θοδωρή Μανίκα στο περιοδικό «Κ» της εφημερίδας «Καθημερινή της Κυριακής» της 11ης Σεπτεμβρίου 2011, με τον ομώνυμο τίτλο (χωρίς το ερωτηματικό …). Αυτό το ερωτηματικό θα προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε.

Στην αρχή του άρθρου διαβάζουμε: «Προσπαθώ να περάσω τις εξετάσεις για να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών, λέει ο Τσέλου (Φινλανδός απόφοιτος). Να φανταστείς, η σχολή με βάζει με δεκάδες άλλους να κάνω προεργασίες και, από αυτούς, δώδεκα θα επιλεγούν να δώσουν εξετάσεις και θα μπουν οι δύο. Έτσι, διαβάζω τέσσερις με πέντε ώρες την ημέρα και μετά αράζω …».

Με έκπληξη, διαπιστώνουμε ότι, από τους δεκάδες καταπληκτικούς αποφοίτους των φινλανδικών λυκείων (σύμφωνα και με το γνωστό διεθνές σύστημα αποτίμησης σπουδών, γνωστό ως Pisa), μόνο δύο κρίνονται ικανοί να φοιτήσουν στη σχολή καλών τεχνών. Είναι άραγε τόσο ανταγωνιστικό το εκπαιδευτικό τους σύστημα; Ακόμα μας παραξενεύουν τα τελευταία λόγια του υποψηφίου Φινλανδού φοιτητή: «διαβάζω τέσσερις με πέντε ώρες και μετά … αράζω». Έχει υπόψη του ο αρθογράφος του «Κ», πόσες ώρες διαβάζουν οι συνειδητοί μαθητές της Γ΄ Λυκείου στην Ελλάδα; Ή πόσες ώρες … αράζουν; Ο αιφνιδιασμός μας, όμως συνεχίστηκε όταν διαβάσαμε αμέσως παρακάτω τα εξής: «Η Ιλίνα συμπληρώνει ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις στη Φινλανδία είναι σκληρές και πολλές φορές χρειάζονται χρόνια σκληρής μελέτης για να μπεις. Χαϊδεύει το πράσινο μαλλί της και λέει: Φέτος, έπειτα από δύο χρόνια, είχα τα λεφτά για να πάω φροντιστήριο και ελπίζω να περάσω. Αν όχι, θα πάω σε κάποιο ΤΕΙ».
Αν είναι δυνατόν! Στο καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα του κόσμου χρειάζονται εισαγωγικές εξετάσεις! Και το χειρότερο … «τρισκατάρατα φροντιστήρια»! Μα πώς είχαμε την εντύπωση ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν αυτά;

Αφήνουμε ασχολίαστα και τα … υπόλοιπα του άρθρου για τα … γλέντια των αποφοίτων του λυκείου, στο Ελσίνκι. Ή ακόμα για το πόσο «γερά ποτήρια είναι οι νεαροί Φινλανδοί» οι οποίοι «σάρωναν τις βότκες».
Aς προβληματιστούμε λοιπόν, δάσκαλοι και γονείς, για την κατάσταση της Παιδείας στη χώρα μας. Ειδικά αυτή την περίοδο της κρίσης ας προσπαθήσουμε, χωρίς μεγάλα λόγια (και κυρίως χωρίς να ισοπεδώνουμε τα πάντα), να βάλουμε ένα λιθαράκι σε αυτό, το τόσο ταλαιπωρημένο οικοδόμημα!

Σ..Γ. Εκπαιδευτικός

Tags: Φιλανδία, Εξετάσεις, Εκπαιδευτικό σύστημα