Οι καλοί βαθμοί κάνουν καλό και στην … υγεία

Οι καλοί βαθμοί των μαθητών δεν κάνουν καλό μόνο στην αυτοπεποίθησή τους, αλλά και στην υγεία τους ως ενηλίκων, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η εκπαίδευση συνδέεται με καλύτερη υγεία γενικά, αλλά η νέα έρευνα δείχνει συγκεκριμένα ότι οι καλύτερες επιδόσεις στο γυμνάσιο και το λύκειο παίζουν κρίσιμο ρόλο για την ύπαρξη καλύτερης υγείας σε όλη τη ζωή του ενήλικου.
Οι ερευνητές που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη  μελέτησαν περισσότερους από 10.000 μαθητές, που αποφοίτησαν από το σχολείο το 1957, και κατέγραψαν την πορεία της υγείας τους κατά τα επόμενα 53 χρόνια, μέχρι δηλαδή το 2010. Η έρευνα έδειξε ότι όσο καλύτεροι ήταν οι βαθμοί με τους οποίους αποφοίτησε ένας μαθητής, τόσο μικρότερη ήταν η πιθανότητα να επιδεινωθεί η υγεία του μελλοντικά, κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησής του.
Μια πιθανή εκτίμηση (που όμως δεν προκύπτει από τα δεδομένα), σύμφωνα με τους ερευνητές, θα μπορούσε να είναι ότι το αίσθημα ευσυνειδησίας, που χαρακτηρίζει τους καλούς μαθητές, έχει ευεργετική επίδραση και στην κατοπινή υγεία τους, γιατί ως ενήλικοι αποφεύγουν με μεγαλύτερη ευκολία τις ανθυγιεινές συνήθειες στη ζωή τους.
Πόσο καλά τα πάει κανείς στο σχολείο, μετράει, όχι μόνο σε πράγματα όπως η εργασία και τα εισοδήματα, αλλά και στην υγεία, όπως αποδεικνύεται πλέον. Η ευεργετική επίδραση στην υγεία μπορεί να γίνει φανερή χρόνια ή και δεκαετίες μετά την αποφοίτηση από το σχολείο.

http://www.tovima.gr/

Back 2 School but i’m stay cool

 

back2sch
back 2 skool cause i'm not a fool

Επιτέλους έφτασε η ώρα να ζωντανέψουν ξανά τα σχολεία μας. Αν και όλα δείχνουν ότι φέτος θα έχουμε μια δύσκολη χρονιά ας κάνει ο καθένας από μας ότι περνάει από το χέρι του ώστε το κάθε σχολείο να μπορέσει να προσφέρει όσο το δυνατό περισσότερα στους μαθητές του και στη κοινωνία μας γενικότερα. Κι όταν λέω ο καθένας από εμάς προφανώς εννοώ καθηγητές, μαθητές και γονείς γιατί απ΄ότι φαίνεται από κανέναν άλλο δεν πρέπει να περιένουμε τίποτα. Καλή Σχολική Χρονιά λοιπόν εύχομαι σε όλους. Και για να έχουμε μια καλή αρχή νομίζω ότι θα χρειαστούμε τολάχιστον τα βιβλία μας για να δουλέψουμε.

 

Κατεβάστε λοιπόν από εδώ (σε μορφή zip, άρα θέλουν αποσυμπίεση):

  1. τα Σχολικά Βιβλία της Α΄ Γυμνασίου
  2. τα Σχολικά Βιβλία της Β΄ Γυμνασίου
  3. τα Σχολικά Βιβλία της Γ΄ Γυμνασίου
  4. τα Σχολικά Βιβλία της Α΄ Λυκείου
  5. τα Σχολικά Βιβλία της Β΄ Λυκείου
  6. τα Σχολικά Βιβλία της Γ΄ Λυκείου

Όσοι είναι μέλη του ιστότοπου αυτού μπορούν να βρουν στο forum και βοηθήματα για όλα τα μαθήματα Γυμνασίου και Λυκείου με θεωρία-λυμένα παραδείγματα-λυμένες τις ασκήσεις των σχολικών βιβλίων κ.α.(επειδή το υλικό είναι πολύ κι ο χρόνος που έχω είναι λίγος τα αρχεία θα ανεβαίνουν στο forum σταδιακά, γι’ αυτό μείνετε συντονισμένοι).

Όσοι δεν είστε μέλη μπορείτε να εγγραφείτε κάνοντας κλικ εδώ συμπληρώνοντας το email σας, ένα όνομα χρήστη της αρεσκείας σας. Θα σας σταλεί στο mail σας ένας κωδικός που θα χρησιμοποιήσετε για να συνδεθείτε. Με την πρώτη σας είσοδο μπορείτε να τον αλλάξετε με έναν κωδικό που έσεις επιθυμείτε.

Oops!… I Did It Again

Στα τέλη του 19ου αιώνα, στις έρευνες που πραγματοποιούσε για τη χολέρα σε κοτόπουλα, ο Λουί Παστέρ μόλυνε τα πειραματόζωα με βακτήρια, πιστεύοντας ότι θα τα σκοτώσει. Εκανε λάθος, όχι μόνο τα κοτόπουλα επέζησαν, αλλά επιπλέον ενισχύθηκε το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Κάνοντας, όμως, αυτό το λάθος ανακάλυψε ένα εμβόλιο. Από ένα λάθος του Αλέξανδρου Φλέμινγκ, γεννήθηκε η πενικιλίνη και σε ένα λάθος οφείλουμε την ύπαρξη του φούρνου μικροκυμάτων, των ελαστικών των αυτοκινήτων αλλά και της τηγανιτής πατάτας. Από τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν. Από τα 180 επιστημονικά άρθρα που δημοσίευσε τουλάχιστον καμιά σαρανταριά περιείχαν σημαντικά λάθη.
Γιατί λοιπόν πρέπει να στερείται η δυνατότητα στα παιδιά να κάνουν λάθη; Για να προσεγγίσουν οι νέοι την επιστήμη δεν πρέπει να μάθουν από μικρότερη ηλικία να τολμούν, να πειραματίζονται να προτείνουν νέες ιδέες, να τους δοθούν τελικά περιθώρια στο λάθος; Γιατί πρέπει να διδάσκονται ότι «λάθος» σημαίνει απόκλιση από τον ορθό δρόμο και τίποτε περισσότερο; Αυτά τα ερωτήματα βρίσκονται πίσω από το «Φεστιβάλ του Λάθους» που άνοιξε προχθές τις πύλες του στο Παρίσι.
Το μότο αυτού του πρωτότυπου φεστιβάλ είναι ότι κανένας επιστήμονας δεν έφτασε σε μια μεγάλη ανακάλυψη χωρίς να διασχίσει πρώτα μια θάλασσα από λανθασμένες υποθέσεις και λανθασμένα συμπεράσματα.
Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ μαθαίνουν ότι ο υγιής σκεπτικισμός είναι καλοδεχούμενος ακόμη και για τα πιο προφανή πράγματα και ότι σε ένα σωστό συμπέρασμα μπορεί να φτάσει κανείς μέσα από διαφορετικούς δρόμους.
«Για την πλειονότητα των αντικειμένων που μας περιβάλλουν δεν υπάρχει μια «ορθή χρήση» και μόνο.
Η φαντασία και η ικανότητα στην καινοτομία είναι προσόντα που πρέπει να καλλιεργήσουμε, εξηγεί στην εφημερίδα La Repubblica ο Τζιρόλαμο Ραμούνι, ένας από τους εμπνευστές του Φεστιβάλ και καθηγητής στο γαλλικό Εργαστήρι Τεχνών και Επαγγελμάτων. Η είσοδος στο «Φεστιβάλ του Λάθους» είναι δωρεάν για τους επισκέπτες.Σκοπός των διοργανωτών στη φετινή έκδοση είναι να σπάσουν το λογικό κρίκο που συνδέει τα λάθη με τους κακούς βαθμούς στα διαγωνίσματα και να αποδείξουν ότι μια λανθασμένη απάντηση δεν έχει μόνο μια όψη.
Η διοργάνωση του Φεστιβάλ κρίθηκε απαραίτητη έπειτα από έρευνα του ΟΑΣΕ που έδειξε ότι Γάλλοι μαθητές προτιμούν να μην σηκώνουν το χέρι τους για να απαντήσουν σε μια ερώτηση όταν φοβούνται ότι θα κάνουν λάθος. «Ως επιστήμη – διευκρινίζει ο Τζιρόλαμο Ραμούνι – δεν εννοούμε μόνο τα μαθηματικά και τη φυσική αλλά και τους ανθρωπιστικούς κλάδους. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουν τα λάθη τους χωρίς να ντρέπονται, να λένε «έκανα λάθος, πρέπει να αλλάξω δρόμο». Ο διάλογος, η συζήτηση και η σύγκριση είναι οι βασικοί πυλώνες της επιστήμης, αλλά και ένα από τα βασικά συστατικά της κοινωνικής συμβίωσης».
Πολύ συχνά, προσθέτει, η διδασκαλία στα σχολεία επικεντρώνεται στην επανάληψη του «σωστού ορισμού» και τα κουίζ των πολλαπλών απαντήσεων που χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά στην εκπαίδευση είναι μια πραγματική φυλακή για τη δημιουργική φαντασία.
Γι’  αυτό στο φεστιβάλ του λάθους και των παραδόξων της λογικής τίποτε δεν είναι αδύνατο για τα παιδιά.

πηγή: http://www.express.gr

Ναι ή Όχι στα βιντεοπαιχνίδια;

Και όμως, τα βιντεοπαιχνίδια με την καταιγιστική δράση μπορεί να κάνουν (και) καλό αναφέρει Το Βήμα (15/9/2010). Για πολλούς γονείς, τέτοια βιντεογκέιμ είναι πηγή μόνιμης ανησυχίας για την ψυχική υγεία των παιδιών τους. Λένε ότι εξαιτίας τους οι μικροί γίνονται δύστροποι, επιθετικοί και κλείνονται στο δωμάτιό τους με τις ώρες, παραμελώντας τα μαθήματά τους.

Να όμως που μετά τις πολυάριθμες έρευνες οι οποίες προειδοποιούν για τις αρνητικές συνέπειες του να περνάει κανείς ατελείωτες ώρες μπροστά σε μια κονσόλα, νέα μελέτη αποκάλυψε ότι τα βιντεοπαιχνίδια με έντονη δράση σε καταιγιστικούς ρυθμούς μάς εκπαιδεύουν να παίρνουμε ταχύτερες και καλύτερες αποφάσεις. Προσοχή όμως: αυτό δεν ισχύει για παιδιά μικρότερα των 15 ετών. Για αυτά, ο κίνδυνος από τη συστηματική έκθεση στην ψηφιακή βία παραμένει. Επιστήμονες του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη διεξήγαγαν μία σειρά από δοκιμασίες για να εκτιμήσουν τον βαθμό στον οποίο μπορούν να βελτιώνουν τις γνωστικές ικανότητες των παικτών τέτοια βιντεοπαιχνίδια.

Οι ερευνητές εξέτασαν δεκάδες άτομα ηλικίας 18 ως 25 ετών που γενικά δεν έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια και τους χώρισαν σε δύο ομάδες. Από την πρώτη ομάδα ζήτησαν να παίξει ένα παιχνίδι που ανεβάζει την αδρεναλίνη, όπως για παράδειγμα το «Call of Duty 2», όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να «τρέχουν» σε διάφορες πίστες στο Διαδίκτυο πυροβολώντας ο ένας τον άλλον. Στη δεύτερη ομάδα δόθηκε το παιχνίδι «Sims 2», ένα πολύ πιο ήρεμο βιντεοπαιχνίδι στρατηγικής, το οποίο ακολουθεί τους ρυθμούς της καθημερινής ζωής. Υστερα από 50 ώρες παιχνιδιού, και στις δύο ομάδες δόθηκε μια σειρά από τεστ με σκοπό να διαπιστωθεί ποια θα απαντούσε πιο γρήγορα. Όσοι είχαν εκπαιδευτεί στο παιχνίδι δράσης απάντησαν κατά 25% πιο γρήγορα και είχαν τον ίδιο αριθμό σωστών απαντήσεων με όσους έπαιζαν το παιχνίδι στρατηγικής.

Βρήκαμε ότι οι παίκτες βιντεοπαιχνιδιών καταιγιστικής δράσης έλαβαν περισσότερες σωστές αποφάσεις ανά μονάδα χρόνου… Αν είσαι χειρουργός ή αν βρίσκεσαι στο μέσον μιας μάχης,αυτό μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά » λέει η επικεφαλής της έρευνας, η οποία μελετά για περισσότερο από μία δεκαετία τις επιπτώσεις των βιντεοπαιχνιδιών στα μάτια και στον εγκέφαλο. Παίρνουμε αποφάσεις με βάση πιθανότητες τις οποίες αξιολογούμε συνεχώς στο μυαλό μας… Φάνηκε ότι τα βιντεοπαιχνίδια με γρήγορη δράση βελτιώνουν τις δεξιότητες του εγκεφάλου να λαμβάνει μια σειρά από αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Πέρυσι, η ίδια ερευνητική ομάδα είχε διαπιστώσει την ευεργετική δράση των βιντεοπαιχνιδιών στον συντονισμό ματιού και χεριού και στην ικανότητά μας να εντοπίζουμε χρωματικές αντιθέσεις. Αν και δεν πρόκειται για την πρώτη έρευνα η οποία δείχνει ότι τα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να έχουν οφέλη για τη σωματική και την ψυχική υγεία, μέχρι προσφάτως οι έρευνες επικεντρώνονταν στις αρνητικές συνέπειές τους, όπως είναι ο εθισμός και το γεγονός ότι περιορίζουν τις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών.

πηγή: e-Paideia

Πρακτορείο ειδήσεων στα… αρχαία ελληνικά!

Ισπανός καθηγητής δημιούργησε το Αcropolis World Νews στο Ίντερνετ.

Η αγάπη του για τα αρχαία ελληνικά γεννήθηκε στο γυμνάσιο και από τότε του έχει γίνει δεύτερη φύση, όπως την αποκαλεί. «Στο ισπανικό γυμνάσιο είχαμε την επιλογή να επιλέξουμε και τα αρχαία ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα. Αυτό έκανα και μαγεύτηκα». Άρχισε να διαβάζει τους Έλληνες φιλοσόφους στο πρωτότυπο, τις τραγωδίες, την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου και τον Ηρόδοτο.
«Ο Περικλής ίσως αποτελεί την αγαπημένη μου προσωπικότητα από την Αρχαία Ελλάδα και ειδικά την Αθήνα του Χρυσού Αιώνα. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που με ενθουσιάζει στην αρχαιότητα είναι πως το μεγαλείο το δημιούργησαν οι Έλληνες πολίτες και οι πολιτικοί τους ήταν απλώς το ΄΄κεφάλι΄΄ αυτού του κόσμου, το οποίο φαινόταν»λέει ο 41χρονος καθηγητής Juan Coderch.

Η απάντησή του στην ερώτηση τι ξεχωριστό έχουν τα αρχαία ελληνικά,  «Είναι μια γλώσσα που παίζει συνεχώς με το μυαλό σου. Σε βοηθάει να σκεφτείς με τη λογική. Η χρήση του υποθετικού λόγου, η ξεκάθαρη διαφοροποίηση μεταξύ του παρατατικού, του αορίστου και του ενεστώτα. Είναι σαν να συμμετέχεις σε ένα εγκεφαλικό άθλημα. Είναι η γλώσσα της λογικής».

 

 

Άρση βαρών για μαθητές

Μυϊκή καταπόνηση προκαλεί στους μαθητές η κακή θέση του σώματος στο θρανίο και η μεταφορά της βαριάς σχολικής τσάντας. Ο πιο συχνά εμφανιζόμενος πόνος εντοπίζεται στη ράχη και στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Οι γονείς δεν πρέπει να αδρανούν όταν το παιδί παραπονιέται για πόνο. Καλό είναι να συμβουλεύονται έναν ειδικό, καθώς υπάρχει πάντα κάποια αιτία. Εάν το παιδί χρειάζεται βοήθεια για να σηκώσει την τσάντα, σκύβει μπροστά κατά τη μεταφορά της ή λαχανιάζει μετά από λίγη ώρα περπάτημα με την τσάντα, αυτά αποτελούν ενδείξεις είτε υπερφόρτωσης είτε λάθος τρόπου μεταφοράς από το παιδί. Xρησιμοποιώντας μια πολύ βαριά σχολική τσάντα οι μαθητές αναγκάζουν τη σπονδυλική τους στήλη να αντέξει περισσότερο βάρος από ό,τι θα έπρεπε. Το βάρος αυτό λειτουργεί ως δύναμη που τραβάει τον μαθητή προς τα πίσω. Για να διατηρήσει την ισορροπία του, ο μαθητής αλλάζει τη στάση του σώματός του καμπουριάζοντας ή σπρώχνοντας τη λεκάνη προς τα εμπρός.

Η στάση

Η λανθασμένη αυτή στάση για μεγάλα χρονικά διαστήματα, σε συνδυασμό με τουπερβολικό βάρος της τσάντας, μπορεί να δημιουργήσει παρεκκλίσεις ή και ασυμμετρία στη σπονδυλική στήλη. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται από τους μαθητές και στον τρόπο που κάθονται. Η πλάτη τους πρέπει να ακουμπάει στην πλάτη της καρέκλας. Να αποφεύγουν να κυρτώνουν τους ώμους προς τα εμπρός. Να τοποθετούν τη σάκα στον γάντζο του θρανίου και όχι επάνω στην καρέκλα.
Αν δεν χωράει επειδή είναι μεγάλη, να την αφήνουν στο πάτωμα. Βάζουμε τα βιβλία στην τσάντα λυγίζοντας τα πόδια και έχοντας ίσια την πλάτη.
Φέρνουμε την τσάντα στο στήθος και την τοποθετούμε στο θρανίο. Ολο το βάρος της σάκας πηγαίνει στα πόδια. Στη συνέχεια τοποθετούμε τον έναν ιμάντα στην πλάτη και μετά τον άλλο. Οι ιμάντες πρέπει να έχουν ρυθμιστεί έτσι ώστε η τσάντα να φτάνει στη μέση του μαθητή και όχι στους γλουτούς του.

Οδηγίες για επιλογή τσάντας

  • Το βάρος της σχολικής τσάντας δεν πρέπει να υπερβαίνει το 10% του βάρους σώματος του παιδιού.
  • Πρέπει να έχει δύο ιμάντες και βάτες για την πλάτη, ώστε να κατανέμεται το βάρος ομοιόμορφα στις δυο πλευρές του σώματος.
  • Να βρίσκεται στο κέντρο της μέσης του παιδιού και να εφαρμόζει όσο το δυνατόν καλύτερα στην πλάτη.
  • Η ταξινόμηση του περιεχόμενου της πρέπει να γίνεται ομοιόμορφα, για καλύτερη κατανομή του βάρους.
  • Βαριά αντικείμενα πρέπει να τοποθετούνται στο κέντρο. Εάν είναι δυνατό, καλό είναι να επιλέγεται μια τσάντα με τροχούς.
  • Η χρήση ατομικών ερμαρίων στο σχολείο, εφόσον υπάρχουν, είναι αρκετά βοηθητική, γιατί τοποθετούνται πράγματα που δεν χρειάζονται στο σπίτι.
πηγή: e-paideia

Γίνε κι εσύ Mentalist

Μπορείτε να εντυπωσιάσετε φίλους και συμμαθητές με ένα εύκολο «μαγικό» κόλπο που θα δούμε στο σημερινό μας άρθρο. Πιστεύω να γνωρίζετε ότι πολλά από αυτά τα «μαγικά» δεν είναι τίποτ’ άλλο από εφαρμογές της θεωρίας που μαθαίνουμε στο σχολείο στα διάφορα μαθήματα (Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία κ.α.). Ειδικά το σημερινό μας «μαγικό» το μόνο που προϋποθέτει για να μπορέσει να το κάνει κάποιος είναι η πράξη της αφαίρεσης που μάθαμε στο Δημοτικό, ενώ για να το εξηγήσει είναι αρκετά τα κριτήρια διαιρετότητας που μαθαίνουμε ήδη από την Α΄ Γυμνασίου.

Για να το δούμε αναλυτικά:

Continue reading «Γίνε κι εσύ Mentalist»

2,7 τρισεκατομμύρια ψηφία για το π

Ένας επιστήμονας της πληροφορικής έσπασε το ρεκόρ υπολογισμού των ψηφίων μιας διάσημης μαθηματικής σταθεράς, του αριθμού «π», υπολογίζοντας σχεδόν 2,7 τρισεκατομμύρια ψηφία που ακολουθούν μετά το 3,14, κάπου 123 δισεκατομμύρια περισσότερα ψηφία σε σχέση με το προηγούμενο ρεκόρ.
Ο Φαμπρίς Μπελάρντ, σύμφωνα με το BBC, χρησιμοποίησε έναν απλό επιτραπέζιο υπολογιστή για να κάνει το νέο υπολογισμό, που του πήρε 131 μέρες συνολικά. Ο νέος αριθμός-ρεκόρ του «π» χρειάζεται πάνω από ένα terabyte για να αποθηκευτεί σε σκληρό δίσκο.

Τα προηγούμενα ψηφία-ρεκόρ του «π» είχαν βρεθεί με τη βοήθεια τεράστιων υπερ-υπολογιστών, όμως ο Μπελάρντ υποστηρίζει ότι η δική του μέθοδος υπολογισμού είναι 20 φορές πιο αποτελεσματική. Το προηγούμενο ρεκόρ με περίπου 2,6 τρισ. ψηφία κατείχε, από τον Αύγουστο του 2009, ο Νταϊσούκε Τακαχάσι του πανεπιστημίου Τσουκούμπα της Ιαπωνίας και του είχε πάρει 29 ώρες, αλλά με την υποστήριξη ενός σούπερ-κομπιούτερ 2.000 φορές πιο γρήγορου και χιλιάδες φορές πιο ακριβού από τον κοινό υπολογιστή που χρησιμοποίησε ο Μπελάρντ.

Εκτιμάται ότι αν χρειάζεται περίπου ένα δευτερόλεπτο για να εκφωνηθεί ένας αριθμός, η πλήρης απαρίθμηση φωναχτά όλων των ψηφίων του «π» θα απαιτούσε πάνω από 49.000 χρόνια!

Ο Μπελάρντ δήλωσε ότι διάβασε το πρώτο του βιβλίο του για τον αριθμό «π» όταν ήταν 14 ετών και έκτοτε παρακολουθούσε ανελλιπώς τις προσπάθειες υπολογισμού όλο και περισσότερων ψηφίων του. Όπως είπε, τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πρακτική πλευρά του ζητήματος, καθώς ορισμένοι από τους αλγόριθμους που απαιτούνται για τον υπολογισμό του «π», είναι χρήσιμοι για άλλα πράγματα στους υπολογιστές.

Όπως ανέφερε, σχεδιάζει να δημοσιοποιήσει μια έκδοση του προγράμματος που χρησιμοποίησε για τον υπολογισμό του «π», ενώ δεν απέκλεισε να επιμείνει για την ανακάλυψη και άλλων ψηφίων στο μέλλον. Όπως δήλωσε ο Άιβαρς Πίτερσον, διευθυντής της Μαθηματικής Ένωσης της Αμερικής, το νέο αποτέλεσμα αποτελεί τον τελευταίο κρίκο σε μια μακρά αλυσίδα προσπαθειών να διευρυνθεί το μήκος των γνωστών ψηφίων του «π». Μεταξύ άλλων, ο Νεύτων είχε περάσει αρκετό χρόνο προσπαθώντας να βρει και άλλα ψηφία. Στην εποχή μας, πέρα από το γόητρο, τη διασκέδαση και την καθαρή περιέργεια, η αναζήτηση του «π» έχει χρησιμοποιηθεί ως «όχημα» για τον έλεγχο αλγορίθμων και υπολογιστών.

πηγή: το Βήμα

Eμβοές προκαλεί η καθημερινή 10λεπτη χρήση κινητού

Οι επιστήμονες του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης ανέλυσαν στοιχεία που συνέλεξαν από 200 άτομα, εκατό από τα οποία έπασχαν από εμβοές. Όπως διαπιστώθηκε, η εμφάνιση του ενοχλητικού ήχου ήταν κατά 70% πιθανότερη σε όσους μιλούσαν περισσότερο από δέκα λεπτά ημερησίως στο κινητό τους αναφέρει ηΚαθημερινή (22/7/2010). Μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί ότι εμβοές προκαλούνται από δυνατούς θορύβους, τραυματισμούς στο κεφάλι και κάποια φάρμακα.
Οι Αυστριακοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι δικές τους διαπιστώσεις μπορεί να μην αποδεικνύουν την ευθύνη του κινητού αλλά καθιστούν αναγκαία την περαιτέρω έρευνα.

Όπως υπογραμμίζουν, ακόμα και αν το κινητό προκαλεί εμβοές σε μικρό ποσοστό των χρηστών, ο κίνδυνος είναι σημαντικός για τη δημόσια υγεία λόγω της διάδοσης της μικρής συσκευής. Επίσης επισημαίνουν ότι αν και πολλοί πιστεύουν ότι οι εμβοές είναι ασήμαντο πρόβλημα, είναι δυνατό να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Εκτός όμως από την αύξηση κατά 70% των εμβοών που προκαλεί η δεκάλεπτη καθημερινή χρήση του κινητού, διαπιστώθηκε ότι όσοι είχαν χρησιμοποιήσει συνολικά το κινητό τους για περισσότερες από 160 ώρες είχαν κατά 60% περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από τέτοιες ακουστικές ενοχλήσεις.

Ο συντονιστής της μελέτης, δρ Χανς Πέτερ Χούτερ, τόνισε ότι υπάρχουν βιολογικοί μηχανισμοί που εξηγούν γιατί τα κινητά τηλέφωνα προκαλούν προβλήματα στην ακοή. Πιθανώς η κυκλοφορία του αίματος στο κεφάλι να μεταβάλλεται από τη χρήση του τηλεφώνου όταν περπατάμε. Επίσης, ο κοχλίας του αυτιού και ο δρόμος που ακολουθούν τα ηχητικά σήματα βρίσκονται σε μια περιοχή του εγκεφάλου που απορροφά σημαντική ποσότητα ακτινοβολίας από το κινητό.

πηγή: e-paideia