Στη σελίδα αυτή γίνεται μια πρώτη παρουσίαση της ελληνικής αγγειογραφίας.
Η κλασική αγγειογραφία αρχίζει με το τέλος των περσικών πολέμων και τελειώνει περίπου το 320 π.Χ.
Η περίοδος αυτή χωρίζεται σε τέσσερις υποπεριόδους:
1. 480 - 450 π.Χ. Πρώιμη κλασική αγγειογραφία
2. 450 - 420 π.Χ. Κλασική αγγειογραφία
3. 420 - 390 π.Χ. Πλούσιος ή Στολισμένος ρυθμός - Ύστερη Κλασική Ι
4. 390 - 320 π.Χ. Κλασική αγγειογραφία - Ύστερη Κλασική ΙΙ
Πλούσιος ή Στολισμένος ρυθμός (Ύστερη Κλασική Ι) 420 - 390 π.Χ.
Τα γενικά χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου, κατά την οποία η Αθήνα νικιέται στον Πελοποννησιακό πόλεμο, είναι τα εξής:
Οι μορφές αποδίδονται με λεπτά καμπύλα περιγράμματα, σε χαριτωμένες στάσεις.
Τα ρούχα είναι πλούσια διακοσμημένα και φαντάζουν σαν διαφανή.
Χρησιμοποιούνται "επίθετα" χρώματα, κυρίως λευκό λλά και γαλάζιο, κίτρινο, ρόδινο ή και χρυσό.
Αναπτύσσεται το "διακοσμητικό στυλ" που αποτελείται από μεγάλες πολυπρόσωπες συνθέσεις, με τις μορφές τοποθετημένες σε διάφορα επίπεδα, με καταστόλιστες ενδυμασίες.
Στα θέματα της εικονογραφίας υπερτερούν αυτά που αναφέρονται σε σκηνές της οικογενειακής ζωής, της ζωής της γυναίκας, της διονυσιακής λατρείας ή αυτά που σχετίζονται με τον κόσμο της Αφροδίτης.
Ενδεικτικοί εκπρόσωποι
Ο ζωγράφος του Μειδία
Ονομάστηκε έτσι από το επώνυμο αγγείο του, που είναι έργο του αγγειοπλάστη Μειδία. Εμπνέεται τα θέματά του από τον κόσμο των γυναικών, του Διονύσου και της Αφροδίτης. Η γραμμή του σχεδίου του είναι λεπτή και ιδιαίτερα διακοσμητική. Ζωγραφίζει τις μορφές του κατά τρία τέταρτα και καταφέρνει να δημιουργήσει μια αίσθηση προοπτικής. Διακρίνονται οι ανατομικές λεπτομέρειες των μορφών του μέσα από τα διάφανα ρούχα τους, τα οποία αποδίδονται με λεπτές πυκνές γραμμές. Χρησιμοποιεί επίθετα χρώματα, κυρίως λευκό και χρυσό. Η δράση του χρονολογείται στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 5ου αιώνα π.Χ.
Διόσκουροι και Λευκιππίδες, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.30 / E224
Έρωτας, άνδρας, γυναίκα, Boston, mfa, 00.353
Γυναίκα που αρωματίζει ρούχα, Νέα Υόρκη, met, 75.2.11
Με τον τρόπο του Ζωγράφου του Μειδία
Αφροδίτη στους κήπους, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, 1856,0512.15 / E697
Προετοιμασία νύφης, Boston, mfa, 95.1402
Γυναίκες με τον Έρωτα, Boston, mfa, 10.183
Αριστοφάνης
Είναι σύγχρονος του συνονόματου ποιητή. Γνωρίζουμε πολύ λίγα έργα, μόλις πέντε, με τα τρία ενυπόγραφα. Φαίνεται να συνεργάζεται με τον αγγειοπλάστη Εργίνο. Ζωγραφίζει σκηνές μάχης πιο μνημειακές από τις Μειδιακές και κατά κάποιο τρόπο πιο "οπισθοδρομικές". Οι μορφές του, που συχνά συνοδεύονται από επιγραφές, συγκρίνονται και με έργα της σύγχρονης πλαστικής, όπως με μορφές από τον γλυπτό διάκοσμο του ναού της Αθηνάς Νίκης στην Ακρόπολη. Η δράση του τοποθετείται στην τελευταία δεκαετία του 5ου αι. π.Χ.
Ο Νέσσος αρπάζει τη Δηιάνειρα, τη σύζυγο του Ηρακλή, Boston, mfa, 00.344
Ο Ποσειδώνας επιτίθεται στον Γίγαντα Πολυβώτη, Βερολίνο, Antikenmuseum F 2531
Η ζωγραφική του παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες με έργα της Ομάδας του Πολυγνώτου, αλλά η γραμμή του είναι πολύ πιο πλούσια. Οι μορφές του χαρακτηρίζονται από σωστές αναλογίες, ακριβή περιγράμματα και συχνά υποδηλώνεται ο όγκος τους. Διακρίνονται για τις ψηλόλιγνες αναλογίες τους, τη χάρη των κινήσεών τους και εν γένει για την κομψότητά τους. Σε ορισμένες παραστάσεις του είναι εμφανείς κάποιες επιδράσεις από έργα της σύγχρονης μεγάλης ζωγραφικής όσο και από φειδιακές πλαστικές δημιουργίες. Θεωρείται μαθητής του Ζωγράφου του Μειδία, αν και έχει υποστηριχτεί ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο.
Ο Θησέας σέρνει τον Μινώταυρο έξω από τον Λαβύρινθο, Madrid, Museo Arqueologico Nacional 11265 (L 196)
Συνάντηση Οδυσσέα - Ναυσικάς, Boston, mfa 04.18a-b
Ζωγράφος του Πάρη της Καρλσρούης
Ακόμη ένας αγγειογράφος του κύκλου του Μειδία. Ο Beazley χαρακτηρίζει τα έργα του «βαριά αντίγραφα» του Μειδία.
Κρίση Πάριδος (επώνυμο αγγείο), Karlsruhe, Badisches Landesmuseum, 259
Ζωγράφος του Γάμου των Αθηνών
Ακόμη ένας αγγειογράφος του κύκλου του Μειδία. Ο Beazley του έδωσε την ονομασία αυτή από παράσταση γάμου σε καλυκωτό κρατήρα του Ε.Α.Μ. Αθηνών. Χρησιμοποίησε δύο επίπεδα για την απόδοση του χώρου.
Εργάστηκε περίπου στα 410-400 π.Χ.
Γαμήλια πομπή (επώνυμο αγγείο) Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 1388
Ο καλλωπισμός της Ελένης Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1856,1001.140/E226
Κρίση Πάριδος Βιέννη, Kunst Historisches Museum IV 1771
Ζωγράφος της Ληκύθου της Φρανκφούρτης (Frankfort Acorn)
Ακόμη ένας αγγειογράφος του κύκλου του Μειδία. Ο Beazley του έδωσε την ονομασία αυτή από λήκυθο σε σχήμα βελανιδιού που βρίσκεται στη Φρανκφούρτη. Εργάστηκε περίπου στα 420-400 π.Χ.
Καθιστή γυναίκα και Έρωτας (επώνυμο αγγείο) Frankfurt, Liebieghaus, 538
Άδωνης, Έρωτας, Ευνομία, Εύκλεια Berlin, Antikensammlung F 2705
Ερωτευμένοι Malibu, The J. Paul Getty Museum 91.AE.10
Πολίων
Κλασικός καλλιτέχνης, υπογράφει με το όνομά του, ικανός σε αφηγηματική φαντασία και χάρη, εξελιγμένος στην τεχνοτροπία του. Εργάστηκε περίπου στα 420-410 π.Χ.
Αναχώρηση πολεμιστή Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 14498
Σάτυρος και Σφίγγα Malibu, The J. Paul Getty Museum 86.AE.257
Έρωτας Νέα Υόρκη, met 56.171.57
Επιστροφή του Ήφαιστου στον Όλυμπο Ferrara, Museo Nazionale di Spina, T127
Ζωγράφος της Ειμαρμένης
Ασχολήθηκε με μυθολογικά θέματα. Εργάστηκε περίπου στα 430-410 π.Χ.
Ελένη, Πάρης, Αφροδίτη Βερολίνο, Antikenmuseen Nr. 30036
Ζωγραφίζει μεγάλου μεγέθους αγγεία με μυθολογικές σκηνές. Προσπαθεί να αποδώσει διαφορετικά επίπεδα εδάφους. Οι μορφές του είναι σκληρές και μάλλον ασήμαντες. Οι επιγραφές του προδίνουν κάποια δωρική τάση, που μπορεί να σχετίζεται με την καταγωγή του ή με την τεχνοτροπία του. Αυτήν την τεχνοτροπία ο Μπόρντμαν τη χαρακτηρίζει παλιομοδίτικη αν όχι επαρχιώτικη.
Ιπποδάμεια, Έρως, Αστερία, Ιασώ, Ευρυνόη, Πόθος, Boston, mfa, 03.821
Κρίση Πάριδος, Απόλλων και Διόνυσος, Αγ. Πετρούπολη, The State Hermitage Museum, ЮО.-28
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στο Βρετανικό Μουσείο. Του αποδίδεται ένα αγγείο.
Τριπτόλεμος, Δήμητρα, Περσεφόνη, Εκάτη, Πλούτων, (επώνυμο αγγείο) Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1868,0606.8/E183
Πήρε το όνομά του από τον κεραμέα Νικία. Ζωγραφίζει σκηνές θυσιών, τοπικών λατρειών και μύθων. Χαρακτηρίζεται από μια αρκετά ήρεμη τεχνοτροπία και μια αίσθηση του χιούμορ.
Θυσία, Νέα Υόρκη, met 41.162.4
Ηρακλής - Νίκη - Σάτυροι, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου, N 3408
Σκηνή συμποσίου, Madrid, Museo Arqueologico Nacional, 11020
Η γέννηση του Εριχθόνιου, Richmond (VA), Museum of Fine Arts, 81.70
Πήρε το όνομά του από την απεικόνιση του ομώνυμου Θηβαίου αυλητή σ' έναν ελικωτό κρατήρα του. Το στιλ της ζωγραφικής του παρουσιάζει ομοιότητες με αυτό του Ζωγράφου του Δίνου και του Ζωγράφου του Μειδία, ενώ ο Ζωγράφος του Μελεάγρου υπήρξε πιθανόν μαθητής του. Οι συμμετρικές του συνθέσεις διακρίνονται από μεγαλοπρέπεια και ισορροπία.
Διόνυσος - Αριάδνη, Θεατρική παράσταση, Napoli, Museo Nazionale Archeologico, 81673 / 3240
Πήρε το όνομά του από την απεικόνιση του ομώνυμου ήρωα σ' έναν κρατήρα του. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους αγγειογράφους του τέλους του 5ου και των αρχών του 4ου αιώνα π.Χ. Έχουν σωθεί λίγα έργα του, μόλις επτά κατά τον Beazley. Προτιμάει ιδιαίτερα τα μεγάλα αγγεία στα οποία απεικονίζει μεγάλες μορφές με πολυποίκιλτο στιλ, χρησιμοποιώντας λευκό επίθετο χρώμα σε μεγάλες ποσότητες. Φροντίζει ιδιαίτερα την απόδοση της σωματικής διάπλασης των μορφών του, χρησιμοποιώντας σκιά για την καλύτερη απόδοση του όγκου. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη μετέφερε στην αγγειογραφία τις κατακτήσεις της μεγάλης ζωγραφικής. Πρέπει να υπήρξε μαθητής του Ζωγράφου του Μειδία, στον οποίο ίσως οφείλει και την προτίμησή του να αποδίδει τα πρόσωπα των μορφών του σε όψη τριών τετάρτων.
Ο θάνατος του Τάλω, Ruvo, Museo Jatta, 1501
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από την τοποθεσία (Suessula) όπου βρέθηκαν κάποια από τα αγγεία που του αποδόθηκαν. Χαρακτηρίζεται από μια ελευθερία στη διάταξη των μορφών και στις λεπτομέρειες της σκίασης. Η παραγωγή του τοποθετείται γύρω στο 400 π.Χ.
Σκηνή μάχης, Σάτυρος-Μαινάδα, Boston, mfa, 03.833
Διαγωνισμός Μαρσύα-Απόλλωνα, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.323/E490
Αμαζονομαχία, Νέα Υόρκη, met 44.11.13
Αμαζονομαχία, Νέα Υόρκη, met 44.11.12
Γιγαντομαχία, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου MNB 810
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από την τοποθεσία (Suessula) όπου βρέθηκαν κάποια από τα αγγεία που του αποδόθηκαν. Χαρακτηρίζεται από μια ελευθερία στη διάταξη των μορφών και στις λεπτομέρειες της σκίασης. Η παραγωγή του τοποθετείται γύρω στο 400 π.Χ.
Η γέννηση του Διόνυσου, (επώνυμο αγγείο) Berkeley, Ph. Apperson Hearst Museum of Anthropology 8-3316
Είναι κοινότυπος οπαδός του Ζωγράφου του Κάδμου, με μερικές σκηνές με μύθους που συνδέονται με την Αττική.
Θυσία ταύρου, Αγώνας λαμπαδηδρομίας, Νέα Υόρκη met 56.171.49
Πήρε το όνομά του από ορισμένα αγγεία με ήσυχες ομάδες κυνηγών, στους οποίους περιλαμβάνεται και μία γυναίκα, η Αταλάντη και ο εραστής της Μελέαγρος. Οι κιονωτοί και κωδωνόσχημοι κρατήρες του απεικονίζουν κυρίως διονυσιακές σκηνές και τρέφει μια προτίμηση για μορφές με ανατολίτικη ενδυμασία. Στα μετάλλια των κυλίκων του παρουσιάζει μεμονωμένες σπουδές θεών ή ομάδων θεών, συγκαταλέγονται όμως στα καλύτερα αυτής της εποχής. Στην εξωτερική όψη των αγγείων του οι μορφές είναι γενικά πολύ φτωχές και η καλύτερη εργασία του μόλις και μετά βίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ικανοποιητική. Όπως και οι σύγχρονοί του αποδίδει τα ενδύματα με ανατολίζοντα χαρακτηριστικά. Σώζονται 177 αγγεία, ολόκληρα ή θραύσματα.
Μαινάδες και Σάτυροι, Τρεις νέοι, Νέα Υόρκη met 06.1021.214
Ποσειδώνας - Αμυμώνη, Νέα Υόρκη, met 56.171.56
Απόλλωνας, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, 1917,0725.2
Διόνυσος-Αριάδνη, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, 1867,0508.1221 - E129
Αθλητές, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου, G 639
Ζωγράφος της Κενταυρομαχίας της Νέας Υόρκης
Ο Μπίζλι τον ονόμασε έτσι από θραύσμα αγγείου με την Κενταυρομαχία στο met της Νέας Υόρκης. Του αποδίδονται περίπου 13 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται γύρω στο 400 π.Χ.
Γυναίκα και νέοι, Παρίσι, Cabinet des Medailles 825
Δεν αποκλείεται να ταυτίζεται με τον αγγειοπλάστη Ξενόφαντο. Πρέπει να δούλεψε και στο Παντικάπαιον (σημερινό Κερτς, στην περιοχή της Κριμαίας). Έτσι εξηγείται γιατί στα δύο ενεπίγραφα αγγεία του, που βρίσκονται στο Μουσείο Ερμιτάζ, την υπογραφή του συνοδεύει το επίθετο ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Φαίνεται να ίδρυσε το πρώτο μετά την αρχαϊκή εποχή κεραμικό εργαστήριο που έφτιαχνε αγγεία με πολύχρωμη ανάγλυφη διακόσμηση, χρησιμοποιώντας μήτρες. Το στιλ της ζωγραφικής του θυμίζει το πρώιμο στιλ του Ζωγράφου του Μελεάγρου. Η δράση του τοποθετείται στις πρώτες δεκαετίες του 4ου αι. π.Χ.
Περσικό βασιλικό κυνήγι, Αγία Πετρούπολη, The State Hermitage Museum, П.1837-2
Πήρε την ονομασία του από αγγείο που βρέθηκε στην Τήλο. Είναι μάλλον κακότεχνος εκείνο όμως που τον διαφοροποιεί είναι η χρήση επίθετου λευκού στους ενήλικες άνδρες. Ζωγράφισε κυρίως κωδονόσχημους κρατήρες με διονυσιακές σκηνές. Η δράση του τοποθετείται στις πρώτες δεκαετίες του 4ου αι. π.Χ.
Διόνυσος και Αριάδνη, Κοπεγχάγη, Nationalmuseets Samlinger ChrVIII291
Διονυσιακός θίασος, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1978,0414.4/F76
Διονυσιακός θίασος, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.489/F80
Διόνυσος και Αριάδνη, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1824,0501.17/F4
Σάτυροι ξαπλωμένοι, The Los Angeles County Museum of Art 50.8.37
Ζωγράφος της Γρυπομαχίας της Οξφόρδης
Πήρε την ονομασία του από κωδονόσχημο κρατήρα στην Οξφόρδη με θέμα τη Γρυπομαχία. Είναι ο πρώτος που εισήγαγε αυτό το θέμα που θα γινόταν πολύ δημοφιλές στα επόμενα χρόνια. Η δράση του τοποθετείται στα 380-360 π.Χ.
Αριάδνη και διονυσιακός θίασος, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.10/F72
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία επειδή ζωγράφιζε μαύρο το πάνω μέρος του θύρσου. Ζωγράφισε κυρίως διονυσιακά θέματα με Σάτυρους και Μαινάδες. Η δράση του τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Διόνυσος-Σάτυροι-Μαινάδες-Έρως, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1950,0426.1
Έρωτας και Μαινάδα, Νέα Υόρκη, met X.21.20
Διόνυσος-Σάτυροι-Μαινάδες, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου G511
Ζωγράφος των Διάστροφων Οφθαλμών
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από τον τρόπο που ζωγράφιζε τα μάτια των μορφών του. Του αποδίδονται πάνω από 60 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Διονυσιακός θίασος, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.105/F79
Διονυσιακός θίασος, Sydney, University, Nicholson Museum 46.39
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στο Μουσείο του Λούβρου. Του αποδίδονται περίπου 12 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Αποθέωση του Ηρακλή, (επώνυμο αγγείο) Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου G 508
Διόνυσος, Ερμής, Σάτυρος, Μαινάδα, San Francisco, Fine Arts Museum of San Francisco 24876
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στο Μουσείο της Uppsala. Του αποδίδονται περίπου 25 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Συμπόσιο, Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 11559
Ο Μπίζλι της έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βουδαπέστης. Της αποδίδονται περίπου 5 αγγεία. Η δράση της τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Διόνυσος, Νίκη, Σάτυροι, Μαινάδες, Βουδαπέστη, Museum of Fine Arts 50.568
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στη Φεράρα με την Ιφιγένεια. Η δράση του τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Η Ιφιγένεια στην Ταυρίδα, Ferrara, Museo Nazionale di Spina, T1145
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Του αποδίδονται περίπου 12 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 360-350 π.Χ.
Οινόμαος, Πέλοπας, Ιπποδάμεια, (επώνυμο αγγείο) Νάπολη, Museo Archeologico Nazionale M2731
Αποθέωση του Ηρακλή, Μαδρίτη, Museo Archeologico Nazionale 11017
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από αγγείο στο Musee Auguste Rodin. Του αποδίδονται 6 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 350-320 π.Χ.
Αφροδίτη, Έρωτας, Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη M2731
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από την τοποθεσία ενός από τα αγγεία του. Του αποδίδονται περίπου 25 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 400-380 π.Χ.
Διόνυσος, Απόλλωνας, Σάτυροι, Μαινάδες, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.32.+/F77
Σάτυροι, Μαινάδες, (σύμφωνα με την τεχνοτροπία) Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1772,0320.28.+/F75
Ποσειδώνας-Αμυμώνη, Νέα Υόρκη, met 56.171.55
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από κωδωνόσχημο κρατήρα στο Βρετανικό Μουσείο. Του αποδίδονται περίπου 27 αγγεία. Η δράση του τοποθετείται στα 390-370 π.Χ.
Αποθέωση του Ηρακλή, (επώνυμο αγγείο) Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1978,0414.1/F64
Συμφιλίωση Ηρακλή Απόλλωνα, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1924,0716.1
Είναι σημαντικός κυλικογράφος των αρχών του τέταρτου αιώνα. Τα περισσότερα από τα αγγεία του βρέθηκαν στον Κεραμεικό. Αρκετά από αυτά είχαν εξαχθεί στην Ετρουρία ή στη Βόρεια Αφρική. Τα μετάλλιά του είναι συχνά διακοσμημένα με στεφάνια από κισσό. Η εξωτερική όψη των κυλίκων του είναι διακοσμημένη πολύ φτωχά, όχι πάντα από το ίδιο χέρι, και είναι φανερό ότι αυτός υπήρξε η ψυχή ενός μεγάλου εργαστηρίου που παρήγαγε, γενικά, αγγεία φτωχής ποιότητας. Ο ίδιος ο αγγειογράφος εντούτοις μπορούσε να σχεδιάζει καλά και παρουσίασε ενδιαφέροντα θέματα και μορφές που αντισταθμίζουν τις μονότονες ορδές νεαρών γυναικών, σατύρων και μαινάδων που "συνωστίζονται" στις περισσότερες από τις κύλικές του.
Ο Ηρακλής (;) δεχόμενος προσφορές, Boston, mfa 21.272
Αριμασπείς εναντίον γρυπών - Αθλητές
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν την ονομασία από κύλικα με τον Διομήδη να αρπάζει το Παλλάδιον από την Τροία. Η δράση του τοποθετείται στα 400-390 π.Χ.
Σάτυροι και Μαινάδες, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1856,1226.93/E131
Ο Διομήδης και το Παλλάδιο της Τροίας, Oxford, Ashmolean Museum AN1931.39
Ο Μπίζλι του έδωσε αυτήν τη φαντστική ονομασία. Ήταν κυλικογράφος, μέλος του εργαστηρίου του Ζωγράφου της Jena, του οποίου τη δουλειά αντέγραψε, χωρίς όμως υψηλή ποιότητα. Η δράση του τοποθετείται στα 390-370 π.Χ.
Σάτυροι και Μαινάδες, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1867,0512.33
Άντρας και Νέοι, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο 1978,0411.14/F122
Νέος με ταύρο, Malibu, The J. Paul Getty Museum 79.AE.202
Μιχάλης Τιβέριος, Ελληνική Τέχνη, Αρχαία Αγγεία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1996
John Boardman, Αθηναϊκά Ερυθρόμορφα Αγγεία - Κλασική Περίοδος, Ινστιτούτο του Βιβλίου - Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα, 1995
Προσεκτικές Ματιές στα Ελληνικά Αγγεία, επιμέλεια Tom Rasmussen & Nigel Spivey, εκδ. Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα, 1997
Pierre Grimal, Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1991
L. D. Caskey, J. D. Beazley, Attic Vase Paintings in the Museum of Fine Arts, Boston
Diana Buitron-Oliver, Attic Vase Painting in New England Collections
The Metropolitan Museum of Art
MoMA, The Museum of Modern Art
Louvre Museum Official Website
Βερολίνο, Antikensammlung der Staatlichen Museen
Βικιπαίδεια