Η αντωνυμία αὐτός, αὐτή, αὐτό, άλλοτε είναι οριστική και άλλοτε επαναληπτική.
Οριστική είναι, όταν χρησιμοποιείται για να ορίσει κάτι, δηλαδή για να το ξεχωρίσει από άλλα, π.χ. Αὐτὸς (και όχι ο άλλος) δὲ τὸ πεζὸν ἀπῆγεν εἰς τὴν Μήθυμναν τὸ στρατόπεδον ἐμπρήσας.
Επαναληπτική είναι, όταν επαναλαμβάνει κάτι για το οποίο έχει ήδη γίνει λόγος. Με τη σημασία αυτή χρησιμοποιείται στις πλάγιες πτώσεις (γεν.,δοτ.,αιτ.) και αντικαθιστά τύπους της προσωπικής αντωνυμίας γ΄ προσώπου, π.χ. Παραλαβοῦσα γὰρ τοὺς Ἕλληνας ἀνόμως ζῶντας καὶ σποράδην οἰκοῦντας, καὶ τοὺς μὲν ὑπὸ δυναστειῶν ὑβριζομένους, τοὺς δὲ δι’ ἀναρχίαν ἀπολλυμένους, τούτων τῶν κακῶν αὐτοὺς (όσους προανέφερα) ἀπήλλαξεν.
Η αντωνυμία αυτή κλίνεται σαν τρικατάληκτο επίθετο β΄ κλίσης σε -ος, -η, -ον:
- χωρίς το τελικό -ν στους τύπους του ενικού στο ουδέτερο γένος,
- χωρίς κλητική:
| αὐτός, αὐτή, αὐτό |
| Ενικός αριθμός |
| | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο |
| Ονομαστική | αὐτός | αὐτή | αὐτό |
| Γενική | αὐτοῦ | αὐτῆς | αὐτοῦ |
| Δοτική | αὐτῷ | αὐτῇ | αὐτῷ |
| Αιτιατική | αὐτόν | αὐτήν | αὐτό |
| Κλητική | - | - | - |
| Πληθυντικός αριθμός |
| Ονομαστική | αὐτοί | αὐταί | αὐτά |
| Γενική | αὐτῶν | αὐτῶν | αὐτῶν |
| Δοτική | αὐτοῖς | αὐταῖς | αὐτοῖς |
| Αιτιατική | αὐτούς | αὐτάς | αὐτά |
| Κλητική | - | - | - |