Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη, τα βαριά της τα σίδερα σπα Kαι σαν πρώτα χτυπιέται - χτυπά και γοργή κατεβαίνει. Με μεγάλο θεόρατο δόρυ, όλη νιάτα πετά και ζωή, Και σε τόση φωτιά και βοή, τρέμουν δάση και όρη. Χτύπα! Χτύπα, της θάλασσας Σούλι! Χτύπα, κόρη γλυκιά του γιαλού. Εδώ, άντρες παλεύουν. Αλλού, ζουν γυναίκες ή δούλοι. Από δω Σελινιώτες, Λακκιώτες, από κει στη φωτιά, οι Σφακιανοί. Να βουίζει παντού μια φωνή: Στις σπαθιές σας τις πρώτες! Γεώργιος Παράσχος