Πως να ζήσουμε ήρεμα και πολλά χρόνια

Details

Published on Monday, 09 September 2013 16:02

Hits: 1393

από το βιβλίο του αρχ. Βασιλείου Π. Μπακογιάννη

Η στέρηση φέρνει ευτυχία

Στη φτώχεια και τα ψίχουλα των πλουσίων είναι περιζήτητα. Αυτό δηλαδή που ο πλούσιος περιφρονεί, ο φτωχός το αναζητεί. Και άμα το αποκτήσει, χαίρεται! Νοιώθει πως κάτι έχει.

Στην πατρίδα μας , μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπήρχε φτώχεια. Έτσι και τα ψίχουλα έπαιρναν αξία.

Ας ρίξουμε μια ματιά στη σκληρή ζωή των πατέρων και των μητέρων μας.

Γυρνούσαν με μπαλωμένα παντελόνια και παλιοπάπουτσα ή ακόμα και ξυπόλητοι. Έτσι, αν κάποιος αγόραζε καινούρια παπούτσια (προπαντός το παιδί), είχε χαρά μεγάλη! Τα φορούσε και καμάρωνε!

Το πρώτο που έκανε ήταν να τα εγκαινιάσει πηγαίνοντας στην εκκλησιά! Και εκεί απέξω στο προαύλιο του εύχονταν «με ‘γειά και τα καινούρια σου παπούτσια». Και χαιρόταν! (Και τι χαρά!) Το ίδιο συνέβαινε και όταν αγόραζε καινούριο σακκάκι ή παντελόνι.

Φαγητό; Που τότε η πολυτέλεια! Ιδιαίτερα στην αγροτιά ένα ξεροκόμματο , λίγες ελιές και λίγο κρεμμύδι , ήταν ένα ωραίο γεύμα. Κρέας ‘ετρωγαν σπανιώτατα. Χριστούγεννα και Πάσχα. Έτσι ένοιωθαν τη νοστιμιά του, αλλά και την αναγκαιότητα!

Τότε τα αναψυκτικά ήταν πράγματι αναψυχή. «Βρε αυτή η λεμονάδα , ανασταίνει άνθρωπο», έλεγε ένας κατακουρασμένος πατέρας , που ρουφούσε μια λεμονάδα, (ήμουν αυτόπτης μάρτυρας).

Σήμερα οι γονείς μαλώνουν τα παιδιά τους , για να φάνε όλο τους το φαγητό. Τότε γινόταν το αντίστροφο, οι γονείς μάλωναν τα παιδιά τους , για να μη φάνε όλο το φαγητό, (έπρεπε να φάνε κι άλλοι).

Όταν οι γριούλες έστελναν για «θέλημα» κάποιο μικρό παιδάκι , προκειμένου να το ευχαριστήσουν , το φίλευαν λίγη ζάχαρη, και αυτό έτρεχε χοροπηδώντας από τη χαρά του!

«Ψυχή δε ενδεεί και τα πικρά γλυκύτερα φαίνεται»(Παρ. 27,7). Όποιος πεινά , και τα πικρά του φαίνονται γλυκά. Έτσι η πάμφτωχη ζωή των πατέρων μας ήταν γεμάτη από νοστιμιές. Απολάμβαναν τις ελιές , το κρεμμύδι, το σκόρδο. Η φτώχεια έδινε χρώμα στη ζωή τους.

Η καλοπέραση σκοτώνει τη χαρά!

«Ψυχή εμπεπλησμένη κηρίοις εμπαίζει» (Παρ. 27,7). Τι είναι γλυκύτερο από το μέλι; Και όμως , όταν είσαι χορτάτος , το μέλι δεν σου φαίνεται σα μέλι. Το ίδιο ιχύει και για τα φαγητά, όσο καλά και αν είναι αυτά. Όταν είσαι χορτάτος, δεν απολαμβάνεις την ευχαρίστηση του φαγητού.

Πως θα καταλάβεις την αξία του ψωμιού, όταν ουδέποτε έμεινες νηστικός, αλλά είσαι πάντοτε χορτάτος;

Πως θα καταλάβεις την αξία του ελαίου , όταν ουδέποτε το έχεις στερηθεί;

Πως θα εκτιμήσεις το τυρί , το αυγό, το κρέας, όταν κάθε μέρα τα απολαμβάνεις;

Η λαιμαργία σου , η απληστία σου «σκότωσε» την ευχαρίστηση που προσφέρουν τα δώρα του Θεού!

Η σύγχρονη ζωή εξαιτίας της χλιδής κατάντησε «άνοστη». «Πάει! Ξανόστησε ο κόσμος», έλεγε πριν καιρό μια εκατοντάχρονη γριούλα.

Ο Μ.Βασίλειος έλεγε: « Η δίψα κάνει γλυκό το νερό. Η πείνα κάνει γλυκό το τραπέζι. Έτσι και η νηστεία μας κάνει να απολαμβάνουμε τα φαγητά. Όπως η υγεία είναι πιο επιθυμητή μετά την αρρώστια , έτσι και το τραπέζι είναι πιο ευχάριστο μετά τη νηστεία. Αν λοιπόν θέλεις να φτιάξεις ορεκτικό τραπέζι, νήστεψε! Η νηστεία γίνεται αφορμή ευφροσύνης» (περί Νηστείας, Α’8).

Λοιπόν; Ποιος απολαμβάνει τα δώρα του Θεού; Και ποιος καλοπερνά; Αυτός που εγκρατεύεται ή αυτός που συνεχώς το ρίχνει στο φαγοπότι;

Πολυφαγία και υγεία

Έλεγε ένας γιατρός: «Οι καλοφαγάδες σκάβουν τον τάφο τους με τα πηρούνια και τα κουτάλια τους».

Η μηχανή του αυτοκινήτου για να κινηθεί χρειάζεται απαραιτήτως καύσιμα. Η μηχανή δεν είναι για τα καύσιμα , αλλά για να κινείται. Κάτι παρόμοιο γίνεται και με την υπερσύγχρονη «μηχανή», που λέγεται ανθρώπινο σώμα. Για να κινηθεί χρειάζεται τροφή. Δηλαδή: Το σώμα δεν είναι για να τρώει , αλλά για να κινείται. Τρώμε για να ζούμε.

Ορθόδοξη πνευματικότητα και σωματική άσκηση

Ένας πρωτότυπος τρόπος σωματικής άσκησης: οι «μετάνοιες».

Εκτός από τη νηστεία, βασικό στοιχείο της ορθοδόξου ασκήσεως και πνευματικότητας είναι και οι «μετάνοιες» το να πέφτουμε δηλαδή στα γόνατα ακουμπώντας το μέτωπο στη γη, (προσκύνηση στον Εσταυρωμένο Ιησού), και πάλι ξανά το ίδιο , και δέκα και είκοσι , και τριάντα φορές κ.ο.κ.

Θεωρούνται (οι «μετάνοιες») σαν μία από τις καλύτερες σωματικές ακήσεις.

Που βρίσκεται η χαρά;

Στον έρωτα; Στη δόξα; Στα πλούτη; Στις διασκεδάσεις;

Το μυστικό: Πως ο γέροντας Παΐσιος έκανε την καρδιά του παράδεισο , ενώ οι άλλοι την κάνουν κόλαση; Επειδή την πρόσφερε εξ ολοκλήρου στον Θεό! Άρα η ευτυχία δεν εξαρτάται από τα υλικά πράγματα, αλλά από την σχέση σου με τον Θεό. «Όποιος ζητάει τον Θεό , ζητάει την χαρά» λέει από την πείρα του ο άγιος Αυγουστίνος, που έψαχνε για την χαρά στα «καλά» του κόσμου αυτού.

«Η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε έξω , ούτε μέσα μας, αλλά στον Θεό , που είναι μέσα μας και έξω μας» (Πασκάλ).

Το καλύτερο φάρμακο για το άγχος

Υπάρχει τρόπος να εξαλειφθεί το άγχος και να ησυχάσει ο άνθρωπος;

Να αλλάξουμε τον σύγχρονο ρυθμό ζωής, δεν μπορούμε. Ένα απομένει: Να αλλάξουμε εμείς μέσω της προσευχής!

Όσο και να μας φαίνεται παράξενο , το καλύτερο φάρμακο στην περίπτωση αυτή , είναι το «δόξα Σοι ο Θεός»! Όχι μόνο , επειδή είναι προσευχή-δοξολογία προς τον Θεό , αλλά και επειδή μέσω της προσευχής αυτής , αποδεχόμαστε τα πράγματα ως έχουν , οπότε δεν αγχωνόμαστε.

«Δεν κουράζεται κανείς από τη ζωή , αλλά από τον εαυτό του» , έλεγε ο Αλεξ. Καρρέλ. Σαν να λέει: Έχουμε προβλήματα, γιατί ο εαυτός μας είναι κενός, άδειος , χωρίς πνευματικό περιεχόμενο, γιατί δεν ασχολούμαστε με θέματα πνευματικά, αλλά με επίγεια, φθαρτά.

«Έχει ο Θεός»! Έτσι λέει ο λαός μας , όταν βρίσκεται στο «μηδέν». Λόγια γεμάτα ελπίδα! Γιατί ,όντως «έχει ο Θεός», και αυτό που έχει , δεν το έχει για τον Εαυτόν Του , αρκεί να Τον εμπιστευόμαστε.

Αγάπη , μίσος και συγχώρηση

Ο δρ. Bernie Siegel χειρουργός, καθηγητής στο YaleMedicalSchool, (U.S.A) έγραφε: «Η αγάπη είναι το πιο ισχυρό διεγερτικό του ανοσολογικού συστήματος. Αν διδάξω τους αρρώστους να αγαπάνε ολόψυχα τους άλλους , θα γίνουν στον οργανισμό τους ριζικές μεταβολές. Μια είναι η αλήθεια: η αγάπη θεραπεύει».

Συμπληρώνει άλλος Αμερικανός ο Dale Carnegie : «Όταν ο Χριστός μας λέει «αγαπάτε τους εχθρούς σας» δεν παραθέτει απλά μια υπέροχη ηθική διδασκαλία , αλλά δίνει ταυτόχρονα και μάθημα υγιεινής».

Αν η αγάπη φέρνει υγεία , το μίσος φέρνει αρρώστια , όχι μόνο στην ψυχή , αλλά και στο σώμα.

«Η εκδίκηση είναι γλυκιά, αλλά αν αφήσεις τον θυμό να περάσει , αν μπορέσεις να συγχωρέσεις αυτόν , που προσπαθεί να «στη βγει» είσαι σε έξυπνο δρόμο για την καλή υγεία!» («Newsweek» , Ελευθεροτυπία, 14.10.07).

«Να συγχωράτε! Κάνει καλό στην υγεία, αλλά και αργούμε να γεράσουμε. Και σε προχωρημένη ηλικία διατηρούμε τις δυνάμεις μας. Να λέτε λοιπόν το Πάτερ ημών» συμβουλεύει ομάδα Αμερικανών γιατρών-ερευνητών.

Παραθέτουμε , τέλος, την άποψη του ψυχιάτρου Κ. Γιούνγκ: «Όλοι οι ασθενείς , ηλικίας άνω των τριανταπέντε ετών , είχαν πρόβλημα καθαρά θρησκευτικό. Όλοι τους αρρώστησαν , επειδή αποκόπηκαν από τη θρησκεία. Κανένας από αυτούς δεν έγινε καλά , χωρίς να γίνει «ον θρησκευτικό».