Διάφορα θρησκευτικά 1

Details: Published on Saturday, 06 January 2018 18:09; Hits: 532

10 τρόποι για να έχετε μια ευλογημένη ημέρα

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε ανήμποροι, ακόμη και απελπισμένοι. Κάθε ημέρα, όμως, είναι ευλογημένη από τον Θεό και καλούμαστε να της δώσουμε την αξία που της πρέπει. Όσο καταβεβλημένοι και αν νιώθουμε υπάρχει τρόπος, για να «φτιάξουμε« τη διάθεσή μας.

Ακολουθείστε τους 10 τρόπους και θα αλλάξει η ψυχολογία σας!

Αυτή η μέρα είναι ευλογημένη από το Θεό, ανήκει στο Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή. Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού. Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θεού. Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού, η παρουσία του Χριστού, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του Ευαγγελίου. Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.”

1. Τό πρῶτο πού θά σκεφθεῖς, ὅταν ξυπνᾶς εἶναι ἡ σκέψη τοῦ Χριστοῦ. Νά στρέψουμε τόν νοῦ μας στόν Χριστό. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἔλεγε: “Μήν ἀσχολεῖσαι μέ τό σκοτάδι, ἄνοιξε τό παράθυρο στό φῶς”.

2. Προσευχή. Μπορεῖς νά προσεύχεσαι ἀκόμη κι ὅταν κάνεις ἁπλά καθημερινά πράγματα. Γιά παράδειγμα, ὅπως ἔλεγε ἕνας μοναχός ὅταν κατέβαινε τά σκαλιά τοῦ μετρό, πού τοῦ θύμιζαν κατάβαση στά ἔγκατα τῆς γῆς, μπορεῖς νά λές τό “Κύριε Ἐλέησον” κατεβαίνοντας κάθε σκαλί. Τόσα πολλά σκαλιά πού εἶναι, σκέψου πόσες φορές θά τό ἔχεις πεῖ!

3. Κάθε μέρα νά μήν τήν βλέπουμε σάν ρουτίνα. Ἡ κάθε μέρα ἔχει μία ἔκπληξη γιά τούς Χριστιανούς. Ὡς τό βράδυ κάτι θά γίνει καί ὁ Θεός κάποιο μήνυμα θά σοῦ στείλει. Ἡ ζωή δέν κυλάει ἐπίπεδα καί μονότονα σάν καρδιογράφημα…

4. Νά πλησιάσουμε λίγο περισσότερο τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Ὅποιος ἀγαπάει , γιά νά τοῦ ποῦν εὐχαριστῶ, θά ἔχει πάντα ἄγχος.

5. Κάθε μέρα νά βρίσκεις λίγο χρόνο νά ἡρεμεῖς. Ἔστω καί δέκα λεπτά. Νά δεῖς λίγο τή ζωή χωρίς τήν βιασύνη της. Καί τότε θά ἀκούσεις τή φωνή τοῦ ἐσωτερικού σου κόσμου. Γιατί “ὅταν ὑπάρχει τρικυμία, δέν μπορεῖς νά δεῖς τό βυθό τῆς θάλασσας”.

6. Τό ἄγχος φεύγει μέ τήν μνήμη θανάτου. Ἅμα σκεφθεῖς τό τέλος, ἀποφορτίζεις τήν ζωή σου ἀπό τά ἀσήμαντα. Αὐτή ἡ σκέψη μᾶς προσγειώνει καί μᾶς ἀπογειώνει ταυτόχρονα. Προσγειώνεσαι καί ταπεινώνεσαι καί τό ἄγχος φεύγει.

7. Νά σκεφτόμαστε ὅτι δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔχουμε τούς Ἁγίους. Μποροῦμε νά προσευχόμαστε καί νά τούς ἐπικαλούμαστε. “Ἅγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν”. Κάποιος προσευχόταν στούς Ἀγίους Σαράντα Μάρτυρες. Καί τότε ἕνα δαιμόνιο ἀκούστηκε νά λέει, “ἄ, ὄχι σ’ αὐτούς, αὐτοί μᾶς μαστιγώνουν περισσότερο ἀπ’ ὅλους”.

8. Νά σκεφτόμαστε πῶς κυλάει ἡ ζωή μας κάθε μέρα, γιά νά κάνουμε ἕναν ἀπολογισμό τῆς ἡμέρας. Ὅπως ὁ Ἅγιος Δωρόθεος, πού κατέγραφε κάθε μέρα ποιόν πλήγωσε , και προσπαθούσε να επανορθώσει.

9. Κάθε μέρα βλέπε τά δῶρα τοῦ Θεοῦ καί λέγε “Εὐχαριστῶ” στόν Θεό.Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος,“Εὐχαριστεῖς τόν Θεό πού μπορεῖς νά περπατᾶς;”. Ακόμα και αυτό το απλό , υπάρχουν άλλοι που δεν το έχουν.

10. Κάθε μέρα νά σκεφτόμαστε ὅτι Κάποιος πρίν ἀπό 2000 χρόνια σταυρώθηκε γιά μᾶς.Σοῦ δίνει τήν αἴσθηση ὅτι κάποιος σέ ἀγαπᾶ πάρα πολύ. Ἄν ἡρεμήσει ἡ ψυχή σου καί ταπεινωθεῖ, ἔστω καί στό παρά πέντε, θά φανερωθεῖ καί θά σε βοηθήσει ὁ Χριστός.

” Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.”

Αρχιεπίσκοπος Anthony Bloom

Πηγή:Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου Θηβών

Στις εξετάσεις που δίνουμε μέχρι την δύση αυτής της ζωής, για να πετύχουμε την είσοδό μας στην άλλη την παραδείσια ζωή, υπάρχει μια άσκηση που πέφτει πάντα.

Είναι η άσκηση της υπομονής.

Μητρ. Νικόλαος Χατζηνικολάου - Φίλοι

11 ώρες · Σπάτα, Attica ·

Eίναι μια μήτρα ο γάμος που γεννά ζωή…γεννάει τα παιδιά
Σκοπός είναι η αγάπη να δώσει ένωση. Για να γίνει ψυχοσωματική ένωση, πρέπει να είναι συμπληρωματικοί οι άνθρωποι, όχι ίδιοι.

Δεν ενώνονται δύο άνδρες μαζί , ούτε δύο γυναίκες. Συμπληρωματικοί ανατομικά, είναι ένας άνδρας και μία γυναίκα.

Δεύτερο πράγμα, η φυσιολογία τους.
Όλα τα συστήματα των ανθρώπινων σωμάτων είναι ίδια στον άνδρα και στη γυναίκα. Η μόνη διαφορά είναι στο αναπαραγωγικό σύστημα.
Η αναπαραγωγική λειτουργία δεν μπορεί να λειτουργήσει για τον ίδιο τον άνθρωπο, και ένα τρίτο, όλες οι λειτουργίες γίνονται αντανακλαστικά, αυτή η λειτουργία υπόκειται στον ανθρώπινο έλεγχο.

Άρα λοιπόν μπορεί ο άνθρωπος αυτεξουσίως να την ελέγξει, και δεύτερο, απαιτεί και άλλον άνθρωπο συμπληρωματικής φυσιολογίας και ανατομίας, και βιολογίας. Όλα τα κύτταρα είναι ίδια περίπου, τα γενετικά διαφέρουν.
Άρα η ετεροφυλικότητα είναι απαραίτητος όρος για την ένωση των ανθρώπων, σωματικά, και ψυχικά μετά…….

Οι άνθρωποι συνήθως εννοούν θαύμα το να περπατάς στο νερό ή να πετάς στον αέρα. Όμως νομίζω πως το πραγματικό θαύμα είναι να περπατάς πάνω στη γη. Κάθε μέρα παίρνουμε μέρος σ' ένα θαύμα, που ούτε καν αναγνωρίζουμε: γαλανός ουρανός, άσπρα σύννεφα, πράσινα φύλλα και τα λαμπερά, όλο περιέργεια μάτια ενός παιδιού -τα δικά μας μάτια. Όλα είναι ένα θαύμα...

P. Andreas Konanos

8 ώρες ·

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΦΙΛΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΚΑΙ ΠΟΡΝΩΝ...
Έχω διαρκώς προσκλήσεις για φαγητό με πολύ αξιόλογα και σπουδαία πρόσωπα.
Αξιοπρεπείς άνθρωποι, οικογενειάρχες, εργαζόμενοι, τίμιοι, νομοταγείς, άξιοι, ωραίοι τύποι.
Με καλούν για φαγητό ιερείς, φιλικά ζευγάρια, γείτονες, επιστήμονες, συγγενείς, φίλοι.
Άνθρωποι απ' όλα τα επαγγέλματα.

Όμως, είναι φοβερό αυτό που λέει στο Ευαγγέλιο,
ότι ο Χριστός έτρωγε με πόρνες και αμαρτωλούς.
Το λέμε, μα δεν ξέρω αν μπορούμε να νιώσουμε
τι σημαίνει
να τρως με μια πόρνη.
Να κάθεσαι και να κάνεις παρέα
με έναν τέτοιο άνθρωπο.
Να είναι η συντροφιά σου μια γυναίκα
που δίνει το κορμί της σε 7-10 άτομα κάθε μέρα.
Κι εσύ, να τρως μαζί της.
Και να είσαι ο αναμάρτητος Χριστός!
Και να τρως χωρίς κριτική, χωρίς απόρριψη,
χωρίς να της προκαλείς άγχος,
ούτε να έχεις άγχος ή να νιώθεις αμήχανα ή άβολα.
Απλά και φυσικά.
Ήρεμα, ειρηνικά και αθώα.
Με αγάπη.
Και, ξέρεις, είναι άλλο να πεις σε μια πόρνη ένα απλό ¨γεια¨,
κάνοντας μια υπόκλιση στο δρόμο,
κι άλλο να κάτσεις να φας.
Κάτι που συνεπάγεται χρόνο,
διάρκεια, εγγύτητα,
οικειότητα.
Να κάτσεις, να παραγγείλεις,
να περιμένεις,
να πιεις, να φας, να μιλάς,
να κοιτάς,
να κουβεντιάζεις.
Δεν είναι υπόθεση 5 λεπτών όλο αυτό.
Θέλει μια αφιέρωση χρόνου...

Τι να ένιωθαν τα μάτια τους όταν κοιτάζονταν;
Τι έλεγαν όταν συζητούσαν;
Πώς μασούσε την τροφή της αυτή η γυναίκα
και δεν ξεροκατάπινε
ή δεν πνιγόταν από φόβο μπροστά στο Χριστό;
Πώς δεν έλεγε να ανοίξει η γη να την καταπιεί,
καθώς αντίκριζε έναν τόσο άγιο Άνθρωπο;
Τον ίδιο το Θεό!
Ο Χριστός έλεγε
ότι είναι φίλοι του αυτοί οι άνθρωποι.
Όχι απλά τους ανεχόταν,
μα τους ονόμαζε και οικείο Του περιβάλλον.
Ήρθε γι' αυτούς.
Να τους αλλάξει. Ώστε να χαρούν.
Να τους διορθώσει, να τους ανορθώσει.
Για να ανασάνουν.
Όχι να τους τσακίσει, ούτε να τους τιμωρήσει.
Ο τρόπος Του, μια μεγάλη επιείκεια.
Η παιδαγωγική Του, η προσέγγιση της αγάπης.
Όπλο Του, η αθωότητά Του.
Σιγά σιγά, μπαίνοντας στην καρδιά τους πρώτα.
Κερδίζοντας την εμπιστοσύνη κι εκτίμησή τους.
Για το καλό τους και μόνο.

Είναι υπέροχος αυτός ο Χριστός,
που αγάπησε την πόρνη...

Προσεύχομαι σημαίνει ακουμπάω στο Θεό. Περνώ χρόνο μαζί Του. Του δίνομαι και περιμένω την επίσκεψη Του. Καταθέτω όλο τον εαυτό μου με τις αμαρτίες και τα προβλήματα του στο έλεος και την αγάπη Του. Αναπνέω πνευματικά. Βγαίνω από το εγώ μου.

Απελευθερώνομαι. Χαίρομαι την παρουσία Του, απολαμβάνω την δόξα Του, συγκλονίζομαι από ευγνωμοσύνη για τις ευλογίες Του, θαυμάζω τη δημιουργία Του, αντικρίζω στον άνθρωπο το χάραγμα της εικόνας Του και στα γεγονότα τη σφραγίδα της σοφίας και αγάπης Του. Φέρνω το Θεό στην καθημερινότητα μου και ζω μέσα στη βασιλεία Του.

Toυ Μεσογαίας Νικόλαου

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΨΥΧΕΣ...
Το Θεό τις μέρες αυτές, Τον νιώθουν οι απλές ψυχές.
Που έχουν χιούμορ και ξέρουν να χαμογελούν
με απλά πράγματα.
Που μπορούν να αυτοσαρκάζονται και να τσαλακώνουν το φοβερό τους κύρος και το υψηλό τους επίπεδο.
Που δεν σφίγγονται να κάνουν τους καλούς και ευσεβείς,
μα ζουν αβίαστα την αγάπη του Θεού.
Που δεν νιώθουν σπουδαίοι και φτασμένοι χριστιανοί,
μα αμαρτωλοί που ελπίζουν στο Χριστό το νεογέννητο.
Που δεν ντρέπονται την όποια υπαρξιακή γύμνια τους,
μιας κι αυτή τους κάνει οικείους του γυμνού θείου Βρέφους.
Είναι αυτοί που κοιτούν τη γυναίκα τους, τον άντρα τους,
τα παιδιά τους, με ζεστά μάτια,
και λένε λέξεις που μαλακώνουν την καρδιά του άλλου.
Αυτοί που ξαπλώνουν στον καναπέ,
και χαϊδεύουν τα μαλλιά του ανθρώπου τους,
με ευγνωμοσύνη που ζουν, που αναπνέουν,
που χαίρονται την απλή καθημερινότητά τους.
Δεν είναι φαντασμένοι.
Δεν είναι υποκριτές και διπλοπρόσωποι.
Είναι αυτοί οι πολλοί νέοι, αλήτες, ναρκομανείς,
περιθωριακοί, αμαρτωλοί, άγνωστοι κι ανώνυμοι του δρόμου,
που μου δίνουν το χέρι λέγοντας ¨γεια σου, κύριε πάτερ¨,
μα έχουν μια λάμψη στο βλέμμα,
ένα βάθος ειρήνης,
μια ήσυχη σκέψη.
Δεν περιμένουν τίποτα.
Τα έχουν χάσει όλα...
Κι απλά, αφήνονται.
Όπου πάει, όπου βγει.
Και κυρίως, είναι αυτοί,
που αγνοούν όλη αυτή την ομορφιά
που τους στολίζει αυθόρμητα και φυσικά.
Αγνοούν την παράδοξη αγιοσύνη τους.
Δεν ξέρουν ότι είναι σπουδαίοι και εκλεκτοί,
και ότι τραβούν πάνω τους
τα μάτια του Μεγάλου Θεού,
που γίνεται πάλι Παιδί.