Η εκπαίδευση είναι πρώτα απ? όλα επικοινωνία και αλληλεπίδραση, ανάμεσα σε πολλούς και διαφορετικούς εμπλεκόμενους: τους μαθητές, τους δασκάλους, τα βιβλία, τα μέσα, τους θεσμούς, τη γνώση, την κοινωνία, την ιστορία, την εποχή. Σε κάθε εκπαιδευτικό συμβάν, ανταλλάσσονται πολλαπλά μηνύματα, γνωστικά, κοινωνικά, εξουσίας και ελέγχου, συναισθηματικά. Οι στιγμές της σχολικής ζωής του καθενός, στις οποίες συναρθρώθηκαν αποτελεσματικά πολλά απ? τα παραπάνω, δημιούργησαν ίχνη που μας συνοδεύουν ακόμα, επηρεάζοντας πολλές φορές τη στάση μας μέσα κι έξω από τις σχολικές τάξεις.
Αλλά δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε -ανεξάρτητα αν το συνειδητοποιούμε πάντα ή όχι- κομμάτι ενός πολύ μεγάλου πάζλ, σχεδόν χωρίς όρια, που το βιώνουμε, το κριτικάρουμε, το συντηρούμε και ταυτόχρονα προσπαθούμε να το αλλάξουμε, σε συνθήκες μιας μεταβατικής εποχής, όντας οι ίδιοι μέρος της. Ωστόσο, αν δεν αποδεχθούμε ότι είμαστε μέρος του εκπαιδευτικού προβλήματος, τότε είναι μάλλον απίθανο να γίνουμε και μέρος της λύσης…
Έτσι λοιπόν, ψάχνοντας χώρους πραγματικούς και εικονικούς για να επικοινωνούμε, φτιάξαμε αυτό το blog, σαν απόπειρα επικοινωνίας ανάμεσα στους καθηγητές πληροφορικής στη Δωδεκάνησο και όχι μόνο, σαν ένα πεδίο συνεισφοράς και ανταλλαγής ιδεών για την εκπαίδευση, διδακτικών εμπειριών, εκπαιδευτικού και επιμορφωτικού υλικού, σχεδίων μαθημάτων, σημειώσεων και όποιων άλλων θεωρεί ο καθένας πως μπορεί να διεγείρουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων της εκπαίδευσης.
Πορευόμαστε αναζητώντας το καινούργιο, αυτό που θα κάνει το σχολείο ελκυστικό, που θα μπορεί να πείσει πως η μάθηση είναι μια περιπέτεια που αξίζει κανείς να τη ζει, σταθερά ακολουθώντας την ιδέα πως ο καλύτερος δάσκαλος είναι αυτός που μένει για πάντα μαθητής?.
Τσαμπίκα Καράκιζα
Άρθρα (RSS)