Καλλιέργεια συκιάς

Επειδή η συκιά είναι δένδρο επιπολαιόριζο οι καλλιεργητικές φροντίδες πρέπει να περιορίζονται σε σκαλίσματα και σβαρνίσματα για την καταστροφή των ζιζανίων (Πηγή: 1).  (Εμείς δεν σκαλίζουμε ούτε σβαρνίζουμε και όλα πάνε μια χαρά).

Η λίπανση με κοπριά, ασβέστιο και κάλιο βελτιώνει την παραγωγή και την ποιότητα.

Προσβάλλεται σπάνια από φυτικά και ζωϊκά παράσιτα και μόνον όταν οι εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες είναι δυσμενείς (προτιμά δροσερά και καλά στραγγιζόμενα εδάφη, ενώ στα χωρίς πόρους αργιλώδη εδάφη προσβάλλεται από σηψιρριζίες και ξυλοφάγους μύκητες που την καταστρέφουν). Προσβάλλεται όμως από ψώρα που οφείλεται στο κοκκοειδές ημίπτερο Κηροπλάστης (Ceroplastes rusci). Αυτό προκαλεί φυλλόροια και καταστροφή των σύκων. Καταπολεμείται βιολογικά απο το μικροκολεόπτερο Χιλόκορος (Chilocorus bipustulatus) που τρώει τα αυγά του. (Κάποιος παραγωγός μου είπε ότι απο παλιά καταπολεμούσαν την ψώρα με πετρέλαιο και τώρα που πήρε πιστοποίηση για βιολογικά το αντικατέστησαν με ένα άλλο «βιολογικό» πετρέλαιο). Ιδιαίτερα επιβλαβές για τα αποθηκευμένα ξερά σύκα είναι το άκαρι Γλυκιφάγος (Glyciphagus domesticus) καθώς και διάφορες μύγες.

Σύμφωνα με μια άποψη η συκιά (Ficus carica) περιλαμβάνει 3 κύριες ποικιλίες:

• Ποικ. άγρια (var sylvestris). Κοινή ονομασία: ορνός, ορνιός ή αγριοσυκιά ή ερινεός (στα αρχαία). Ο καρπός της δεν τρώγεται αλλά χρησιμοποιείται για το όρνιασμα.
• Ποικ. σμυρναική (var smyrniaca). Όλες οι μορφές της δίνουν άριστης ποιότητας σύκα αλλά επειδή δεν έχουν σχεδόν καθόλου άρρενα άνθη δε γονιμοποιούνται και δεν καρποφορούν χωρίς όρνιασμα. Η επικονίαση γίνεται με τη βοήθεια του μικρού υμενόπτερου Βλαστοφάγος ο ψην (Blastophaga psenes). Τα υμενόπτερα αυτά ζουν κατά εκατοντάδες μέσα στα άγρια σύκα. Το όρνιασμα γίνεται με το κρέμασμα μερικών αγριόσυκων, την κατάλληλη εποχή, πάνω στις ήμερες συκιές ή καλύτερα με το φύτεμα μερικών αγριοσυκιών μέσα στο συκώνα (1 κάθε 100 ήμερες).
• Ποικ. κηπευτική (var hortensis). Η ποικιλία αυτή δε χρειάζεται επικονίαση και καρποφορεί 2-3 φορές το χρόνο με πρώτη σοδειά τον Ιούνιο.

Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με μοσχεύματα το χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη επιτόπου ή σε φυτώρια και η μεταφύτευση τον επόμενο χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη στις μόνιμες θέσεις και σε απόσταση 5-8 μέτρα. Η απόδοση είναι πλήρης από το 10 ο χρόνο και διατηρείται 50-60 χρόνια οπότε τα δέντρα πρέπει να ανανεώνονται. Τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται με κόψιμο απο τη ρίζα και αντικατάσταση απο παραφυάδες (κολορίζια). (Ο Πέτρος λέει ότι είναι καλύτερα να βάζεις καινούργιο φυτό γιατί αυτά απο τα κολορίζια αργούν περισσότερο και δεν δίνουν τον ίδιο καρπό).