Όπως ερχόμαστε από το Μαρκόπουλο, λίγο μετά τη στροφή για Βραυρώνα, στο πρώτο S, είναι ένα γεφυράκι, και δεξιά μια κρήνη μέσα στις λεύκες και πιο πάνω η Αγ.Τριάδα. Το μέρος αυτό η Μαρία το λέει «Νεραϊδότοπο». Το Φλεβάρη είναι ανθισμένος ο αμυγδαλεώνας, τον Απρίλη οι κουτσουπιές, έχει και φυστικιές παρακάτω και άλλα πολλά…
Κάποιος στο googleEarth έχει βάλει μια φωτογραφία στο σημείο αυτό και την ονομάζει «river». Έτσι μούρθε το «Ποτάμι Μαρκοπούλου». Κάποτε (πολύ παλιά) ήταν κατεβασιά νερού σίγουρα, ένας υδάτινος δρόμος χαραγμένος με σοφία από το πέρασμα των αιώνων. Δεν ξέρω τι σόι διευθέτηση έχει σχεδιάσει η αρμόδια υπηρεσία πάντως έχω κάποιες υποψίες… Όταν η ιδιοκτησία σου συνορεύει με το δρόμο, τότε εσύ μπορείς να κάνεις ότι θέλεις για να έρθεις στο ίδιο επίπεδο με το δρόμο. Ακόμα και να μπαζώσεις ολόκληρη ρεματιά…
- H πιθανή κοίτη
- φυστικιές στο βάθος, μια γκορτσά και ένα κόκκινο χαλάκι
- βατομουριές, μάραθοι (τα ξερά) και ελιές στο βάθος.
- το τείχος του αίσχους. Δίπλα ετοιμάζεται και ο γείτονας.
- οι αμυγδαλιές
- η φωτογραφία τις αδικεί
- η κρήνη
- αγριοαχλαδιά (γκορτσά)
- γκορτσά (άνθος)
- νεροκαταστάσεις (η κοίτη?)
- Anemone pavonina
- τελικά το κόκκινο χαλάκι δεν ήταν παπαρούνες.
- Vicia hybrida
- ασφόδελος
- άγνωστο
- ελιά και αμυγδαλιά
- ρεζεντά
- τραγοπώγων
- ???
Πρόσφατα σχόλια