Μπάτης - περιστατικό 2

Κάθε βράδυ πήγαινε στο κέντρο και τους άκουγε ένας λεβεντάνθρωπος Κρητικός. Όμως πάντα φαινόταν στενοχωρημένος. Ό Μπάτης το κατάλαβε και την τελευταία βραδιά τον ρώτησε τι είχε. Ό Κρητικός του είπε τον πόνο του. Είχε ένα πουλάρι, γέννημα της αγαπημένης του φοράδας που ήταν αδύνατον να το πλησιάσει άνθρωπος. Ήτανε συνεχώς αφηνιασμένο. Πήδαγε, και με τα πισινά του πόδια  χτύπαγε το ταβάνι. Το είχε κλείσει σ’ ένα στάβλο με σιδερένιες πόρτες και πλησίαζε μόνο για να του ρίξει φαί από κάποιο σιδερόφραχτο παράθυρο. Αυτόματα το μυαλό του Μπάτη δούλεψε. Κοίταξε τον Κρητικό και γέλασε. Ό Κρητικός αγρίεψε.
- Σύντεκνε Μπάτη, εσυ ο μάγκας γελάς με τον πόνο μου.
Ο Μπάτης ξαναγέλασε, τον χτύπησε στον ώμο και του είπε:
- Γελάω αδέρφι, γιατί τέτοιους πόνους μακάρι να ‘χεις κάθε μέρα. Το πρωί θάρθω στο κτήμα σου να κάνω βόλτα καβάλα στο πουλάρι. Ο Κρητικός έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα και υποσχέθηκε στον Μπάτη πώς έτσι και ημέρευε το πουλάρι, θα του έκανε δώρο ένα χιλιάρικο.
Την άλλη μέρα κατά το μεσημέρι -κατά τις τέσσερις θα φεύγανε – ο Μπάτης πήρε τους άλλους και τράβηξε για το χτήμα του Κρητικού, που ήταν λίγο έξω από την πόλη. Οι άλλοι προσπαθούσαν να μαντέψουν τι είχε σκαρφιστεί ο Μπάτης αλλά αυτός κράταγε το στόμα του κλειστό. Ο Κρητικός τους καλωσόρισε κι ο Μπάτης του ζήτησε να του δείξει το στάβλο που ‘χε κλεισμένο το πουλάρι. Μετά τους είπε να πάνε όλοι μακρύτερα και πώς αυτός θα πήγαινε να τους συναντήσει καβάλα στο πουλάρι. Έτσι κι έγινε. Οι άλλοι ξεμάκρυναν κι ο Μπάτης  πλησίασε το σιδερόφραχτο παράθυρο. Το πουλάρι κόντεψε να γκρεμίσει το στάβλο. Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά και οι άλλοι βλέπουν από μακριά ν’ ανοίγει την πόρτα και να μπαίνει μέσα. Ο Κρητικός απ’ το φόβο του μήπως το πουλάρι σκοτώσει τον Μπάτη κόντεψε να πάθει συγκοπή. Σε λίγο στην πόρτα του στάβλου φάνηκε ο Μπάτης καμαρωτός-καμαρωτός να κάνει τσαλιμάκια καβάλα στο πουλάρι. Τους πλησίασε και έβαλε τον Κρητικό ,να κάνει κι αυτός μία μικρή βόλτα με το πουλάρι. Κατόπιν το πήρε και το ξανάκλεισε στο στάβλο. Είδε ότι ή ώρα ήταν δύο και τότε λέει στον Κρητικό :
- Άστο να ξεκουραστεί κάνα δύο ώρες και ύστερα κάντου καμιά βόλτα.
Ήθελε να προφτάσουν να φύγουν απ’ το Ηράκλειο. Ο Κρητικός σταυροκοπήθηκε και έδωσε στον Μπάτη το χιλιάρικο που του ‘χε υποσχεθεί. Ο Μπάτης με την παρέα του γύρισαν στο Ηράκλειο, μάζεψαν τα πράγματά τους και μπήκαν στο καράβι για να φύγουν. Τη στιγμή που το καράβι έλυνε, βλέπουν από μακριά ναρχεται τρέχοντας σαν τρελός καβάλα σ’ ένα άλογο ο κρητικός. Έφτασε στην προκυμαία, κι ενώ το καράβι απομακρυνόταν, ξεπέζεψε κι άρχισε να ρίχνει με την καραμπίνα του στον Μπάτη που τον είδε στο κατάστρωμα. Ήθελε να τον σκοτώσει. Τι είχε συμβεί όμως; Τότε μόνον το μάθανε οι υπόλοιποι. 0 Μπάτης, τη στιγμή πο πλησίασε στο παράθυρο του στάβλου άναψε με τρόπο μία τσίκα χασίσι και την πέταξε μέσα. Ο στάβλος ντουμάνιασε κυριολεκτικά και το πουλάρι σε λίγο είχε μαστουριάσει. Όταν το είδε ο Μπάτης να παραπατάει μπήκε μέσα και το καβάλησε. Σαν όμως πέρασε η ώρα και το πουλάρι ξεμαστούριασε και σύμφωνα με τη συμβουλή του Μπάτη πήγε ο κρητικός να το ξανακαβαλήσει, λίγο και θα τον πέταγε στον αέρα. Είχε κάνει πάλι το θαύμα του. Μόλις φτάσανε στον Πειραιά φρόντισε και επέστρεψε το χιλιάρικο στον Κρητικό, γιατί ήταν πλακαντζής όχι όμως απατεώνας. Αργότερα ο Κρητικός ήρθε στον Πειραιά και καλόκαρδος και παλικάρι όπως ήταν συνάντησε τον Μπάτη και από τότε γίνηκαν αδερφικοί φίλοι. Αυτός ήταν ο Μπάτης ο άνθρωπος.

Πίσω στη βιογραφία του Μπάτη.

Πίσω στην αρχική σελίδα του «Ρεμπέτικου«