Βιολί

Παλιά βιολιά: Τα όργανα με δοξάρι του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης ήταν οι πρόδρομοι του σύγχρονου βιολιού. Οι δυο κύριοι τύποι τους ήταν: το λαϊκό βιολί και το rebec (ρεμπέκ), το οποίο εξελίχθηκε από το αραβικό rebab, και έγινε γνωστό στην Ευρώπη τον 13ο αιώνα. Είχε σώμα σε σχήμα αχλαδιού με κυρτή πλάτη, κοντό μανίκι και λοξά κλειδιά.
Λαϊκά βιολιά: Κατατάσσονται στα λαούτα με δοξάρι. Λαϊκά βιολιά πολλών σχημάτων και μεγεθών είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στην Αφρική, Ασία και Ευρώπη. Υπάρχουν δύο βασικές μορφές: βιολιά με στήριγμα και μακριά «μανίκια» και κοντομάνικα βιολιά. Τα βιολιά με στήριγμα είναι κοινά στην Μέση Ανατολή, Ασία και Βόρεια Αφρική, απαντώνται όμως σπάνια και αλλού. Τα κοντομάνικα λαϊκά βιολιά είναι συνηθέστερα στην Ευρώπη.
Στην Ελλάδα το βιολί είναι έγχορδο όργανο με μία, δύο ή τέσσερις χορδές, που κατασκευάζεται όπως και στη Δύση αλλά κουρδίζεται και παίζεται διαφορετικά. Στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι αντικατέστησε παλιότερα τοπικά έγχορδα (π.χ. λύρες). Ονομάζεται ακόμα διολί, βιολάριν κ.α.

Για να δείτε και άλλα όργανα πατείστε εδώ.

Για να επιστρέψετε στην εισαγωγή της Μουσικολογίας πατείστε εδώ.