Τεκές

Χώρος όπου πήγαινε ο κόσμος (πριν την απαγόρευση του χασισιού) να καπνίσει ναργιλέ.

Τεκέδες έλεγαν οι τούρκοι τα μαυσωλεία πασάδων, ντερβίσηδων, ή στρατηγών, και τα μοναστήρια (φωτογραφία 1). … Μέσα στους τεκέδες επικρατεί τάξη, ησυχία, ιεραρχία. Εκεί οι νεώτεροι σέβονται τους παλαιούς. Τα σημαντικότερα πρόσωπα είναι ο τεκετζής και ο τζακτσής, δηλαδή αυτός που με τον αντίχειρα πατάει τους λουλάδες και τους σερβίρει. Ο Τσιτσάνης σε ένα απαγορευμένο τραγούδι του παρομοιάζει τον τεκέ με εκκλησία. …
Ο τεκές αναμφιβόλως είναι ένα από τα λίκνα του ρεμπέτικου τραγουδιού, ή, τουλάχιστον, μιας κατηγορίας ρεμπέτικων τραγουδιών. … (Πετρόπουλος Ηλίας, «Ρεμπέτικα Τραγούδια» ? δες πηγές)

Η λέξη «τεκές» σημαίνει στα τουρκικά ιερό των δερβίσηδων οι οποίοι ήταν μουσουλμάνοι μοναχοί, στη συνέχεια αυτή η λέξη σήμαινε το χώρο στον οποίο μαζεύονταν για να καπνίσουν χασίσι.
Συνήθως οι τεκέδες ήταν παράγκες ή μικρά δωματιάκια με σκαμνάκια και ντιβάνια πολύ χαμηλά, βαλμένα μ’έναν τρόπο ώστε να σχηματίζουν κύκλο. Πολλές φορές δεν υπήρχαν ούτε καν σκαμνάκια και αυτοί που κάπνιζαν κάθονταν καταγής. Στη μέση είχαν ένα μαγκάλι γεμάτο κάρβουνα αναμένα. Με αυτά τα καρβουνάκια ανάβανε τους αυτοσχέδιους ναργιλέδες από κονσερβοκούτια ή ξερές κολοκύθες με κομάτια καλάμια για στόμιο. Αυτοί οι αυτοσχέδιοι ναργιλέδες ήταν οι λεγόμενοι λουλάδες. (Μαρία Κωνσταντινίδου, «Κοινωνιολογία του ρεμπέτικου» ? δες πηγές)