Η αρχική ιδέα ήταν να φτιάχναμε ένα αμπέλι με χαμηλά κλαδεμένα Σαββατιανό, δηλαδή έτσι όπως ήταν όλα τα αμπέλια στην περιοχή της Μεσογαίας, με τελικό σκοπό τη ρετσίνα.
Τελικά το σχέδιο άλλαξε και το αμπέλι ψήλωσε λίγο, το κάθε κλήμα στηρίχθηκε σε γωνιά (ενισχυμένη) ο κορμός και, ενώ κάποια κλήματα αναπτύσσονται με τη μορφή «κυπέλλου», κάποια άλλα «ρίχτηκαν» στο σύρμα με σκοπό μια άτυπη κρεβατίνα.
Οι καλλιεργητικές φροντίδες είναι:
- Κλάδεμα τον Ιανουάριο – Φεβρουάριο («γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ξετάζεις» Φανούρης)*
- Ράντισμα με βοδριγάλιο πολτό (προαιρετικό) στο τέλος του χειμώνα
- Ράντισμα με θειάφι από όταν ο βλαστός φθάσει στους 10 πόντους, 1 φορά τη βδομάδα για 3 βδομάδες
- Πότισμα γερό την Άνοιξη (ανάλογα με τις βροχές)
- Κορφολόγημα – Ξεφύλλισμα (1-2 φορές – όσες χρειαστεί)
- 1-2 ποτίσματα αν παραείναι ξερό το καλοκαίρι
- τρύγος το φθινόπωρο (συνήθως 15 Σεπτέμβρη αλλά μάλλον πρέπει πιο αργά)
- λίπανση με κοπριά (1/2 σακί στο κάθε κλήμα), βίκο (χλωρή λίπανση) ή κομπόστ
* Ο «Γενάρης» εννοείται ως ο «παλαιός Γενάρης» (με το παλιό ημερολόγιο), δηλαδή μετά τις 12 Ιανουάριου. «Το κλάδεμα κανονικά γίνεται όταν το φεγγάρι είναι άδειο γιατί τότε τα φυτά έχουν μαζέψει τα υγρά τους και οι κληματόβεργες έχουν λιγότερη υγρασία (σαπίζουν δύσκολα)».
Πρόσφατα σχόλια