Δημήτρης Ατραίδης

Γεννήθηκε στο Κασαμπό -κωμόπολη κοντά στη Σμύρνη- το 1900. Η οικογένειά του ήταν αγροτική και μέχρι το 1922 ασχολιόταν με τη γεωργία.
Μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου βγήκε αντάρτης στα βουνά της πατρίδας του. Στην Ελλάδα έφτασε αργά, το 1923, και έμεινε στο εργοστάσιο του Κλωναρίδη στα Πατήσια, όπου είχαν εγκαταστήσει προσωρινά πολλούς πρόσφυγες. Εκεί γνώρισε τη γυναίκα του Ευαγγελία και επειδή οι δικοί της δεν τον θέλανε πήρε μια βραδιά μερικούς φίλους του και την έκλεψε.
Τον πρώτο χρόνο για να ζήσει έκανε πολλές δουλειές όπως, οικοδόμος, μικροπωλητής, κατασκευαστής σάμαλι κ.ά. Το 1924 αποφάσισε να μάθει σαντούρι. Πήρε τα πρώτα του μαθήματα από τον Βαγγέλη Σαλάβαρη, παλιό Μικρασιάτη μουσικό. Ήταν τέτοιο το μεράκι του για να μάθει σαντούρι που για πολύ καιρό έπαιζε είκοσι ώρες τη μέρα.
Στο τέλος του 1924 ανέβηκε στο πάλκο σαν τραγουδιστής και μουσικός. Από την ημέρα εκείνη μέχρι το θάνατό του, 12/9/1970, δε σταμάτησε να δουλεύει με είδους λαϊκό συγκρότημα.
Μετά το 1930 αντικατάστησε το σαντούρι με κιθάρα που στο μεταξύ είχε μάθει. Παρ’ όλον ότι δεν πήγε ούτε μια μέρα σχολείο κατάφερε, χωρίς τη βοήθεια κανενός, να μάθει να διαβάσει και να γράφει κι ακόμα να γράφει μουσική.
Πολλά από τα τραγούδια του έχουν κυκλοφορήσει στο όνομα άλλων. Όλα του τα τραγούδια είναι πάνω σε δικούς του στίχους και τα τραγούδησε σε δίσκους ο ίδιος, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Συνθέσεις του:

• Αλεξάνδρεια
• Απ΄ ένα αμπέλι πέρασα
• Βαριά είναι τα ξένα
  Δερβίσης και Ρίτα με Αμπατζή, Μοντανάρη (1934)
• Έγιν΄ αλανιάρης
• Είσαι της καρδιάς μου τ΄ αγόρι
• Έτσι το θελ΄ η τύχη μου
• Ζεμζέμ μανές
• Ζωντοχήρα
• Η μικρή τσιγγάνα
• Θα κλειστώ στον εαυτό μου
• Θα πιάσω φιλενάδα
• Μανές ραστ μαχούρ
• Μένα με λένε Κωνσταντή
• Ο γιατρός χτυπάει την πόρτα
• Όλα τα χάδια σου ήταν ψέμα
• Όλη η γη είναι δική μου
• Όσα έχω θα τα φάμε
• Ο φθισικός
• Ο χάρος είναι ο γιατρός
• Σαμπάχ μανές
• Τι  είν΄ αυτό που μου ζητάς
• Το καλό κορίτσι