Απόστολος Καλδάρας

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλονίκης το 1922. Σαν μαθητής του γυμνασίου έπαιζε στην αρχή κιθάρα και μετά μπουζούκι. Γιά ένα διάστημα πήρε μαθήματα Βυζαντινής μουσικής.
Όταν εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, το 1945, είχε γράψει ήδη τα πρώτα του τραγούδια. Μέχρι το 1965 που διέκοψε εργάστηκε πλάι στους μεγάλους του λαϊκού μας τραγουδιού. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μιλούσε με ευγνωμοσύνη γιά τον άνθρωπο Καλδάρα που της συμπαραστάθηκε όσες φορές τον χρειάστηκε.
Αποφασιστικό ρόλο στην καριέρα του έπαιξε η γνωριμία του με τον Γιάννη Παπαϊωάννου.
Σ΄ όλη του ζωή ο Καλδάρας στέκεται τίμιος και με συνέπεια τραγούδησε τους καημούς του λαού μας. Η μουσική του, που τη χαρακτηρίζει ιδιαίτερη μελωδικότητα, ευγένεια και πολυμορφία, στάθηκε πάντα μέσα στα πλαίσια του αυθεντικού λαϊκού μας τραγουδιού.

Συνθέσεις του:

Αιχμάλωτός σου
Άλλαξε ο κόσμος
Άλλαξε το δάσκαλο σου
Αλλοτινές μου εποχές
Άμα θες να κλάψεις κλαψε
Ανάθεμα την τύχη μου
Αναποδιές και βάσανα
Ανεβαίνω σκαλοπάτια
Αν είναι η αγάπη έγκλημα
Ανεμώνα
Αν ξαναρχόσουν
Από που ν΄ αρχίσω
Από την πρώτη τη βραδιά
Απόψε πούχω συννεφιά
Απ΄ τα Τρίκαλα στο Βόλο
Απ΄ τα ψηλά στα χαμηλά
Άσε πρώτα να ξεχάσω
Ας με κρίνει η κοινωνία
Ας μη ξημερωνόμουνα
Ας παν στην ευχή τα παλιά
Αυτά έχει η ζωή
Αφού αμάρτησαν τα δυό σου χείλη
Αχ να μπορούσα
Βάσανα και πόνοι
Βρε ζωή
Βρήκα αγάπη μου εσένα
Βυζαντινός εσπερινός
Γιατί γλυκειά μου κλαίς
Γιατί πατέρα
Γιατί πονάς και βασανίζεσαι
Γυάλινος κόσμος
Γυναίκα απ΄ το σωρό
Γύφτικη διαθήκη
Δάκρυα θολωμένα
Δεν είσαι η αγάπη που ονειρεύτηκα
Δεν με νοιάζει αν δεν είσαι ωραίος
Δεν μετανοιώνω που σ΄ αγάπησα πολύ
Δεν ξέρεις να με κάνεις θύμα
Δεν ξέρω πόσο σ΄ αγαπώ
Δεν σου πρέπει να γκρινιάζεις
Δεν υπάρχει γιά μας χωρισμός
Δεν φτάνει η αγάπη σου
Δε σε θέλω γιά γυναίκα
Δικαίωμα μου είναι να σ΄ αγαπώ
Δύο γαμπρούς μου προξενεύουν
Εβίβα ρεμπέτες
Εγώ γράμματα δεν ξέρω
Εγώ είμαι ένας προδομένος
Εγώ θα ζω με το όνειρο
Εγώ ποτέ δεν αγαπώ
Είδα πολλές που κλάψανε
Είμαι ένα κορμί χαμένο
Είπα να σβήσω τα παλιά
Είσαι δειλός
Είσαι η μοίρα μου εσύ
Εκεί που σμίγει η θάλασσα
Έκτακτο παράρτημα
Εμείς θα ξανασμίξουμε
Εμείς ταιριάξαμε
Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει
Ένα πουλί πληγώθηκε
Ένας σκύλος και μιά γυναίκα
Ένα τραγούδι απ΄ τ΄ Αλγέρι (Μπαρμπαριά)
Ένα φύλλο μαραμένο
Έπεσες σε χρυσό παιδί
Εσένα και μιά καλύβα
Εσύ που μου λείπεις
Εύχομαι να ευτυχήσεις
Ζητώ να βρω αγάπη
Η γυναίκα που ψηφίζει
Η ξενητειά
Η περιπέτεια
Η πρώτη νύχτα πούχεις φύγει
Η φαντασία
Θα ΄βρω μουρμούρη μπαγλαμά
Θα δεις ποιός ξερει πιό πολλά
Θα χτύσω εκκλησιά
Θέλεις μ΄ αγαπάς, θέλεις με μισείς
Θέλω  να σε λησμονήσω
Θλιμένα βράδια
Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
Καλή τύχη
Κάντε τόπο να περάσω
Καημένη μάνα
Κάψε με, κάψε με
Κόκκινο, μαύρο
Λάθος μεγάλο κάνεις
Λάθος χτύπησα, λάθος μ΄ άνοιξες
Λάσπωμένα όνειρα
Λες και τους τρώμε το ψωμί
Λες και οργώνω μες στα βράχια
Λίγι-λίγο θα συνηθίσεις
Μάγκας βγήκε γιά σεργιάνι
Μάνα και ξενητειά
Μαύρη η ώρα που σ΄ αντάμωσα
Μαυρομάνικο μαχαίρι
Μεγάλος είναι ο Θεός
Με δέρνουν χίλιοι πόνοι
Μείν΄ εδώ που πας
Μένα με λένε Περικλή
Με πήρε η νύχτα αγκαλιά
Με πήρε πάλι το πρωί
Με την αγάπη μου έχω μαλώσει
Μην περιμένεις πιά
Μη τα φιλάς τα μάτια μου
Μη τα φιλάς τα χείλη μου
Μιά στενοχώρια πούχω απόψε
Μικρά Ασία
Μόνο εσύ με κράτησες
Μπράβο σου μπράβο σου
Μυαλά δεν άλλαξες
Να φύγεις
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
Ξανά σε μένα θάρθεις
Ο γκρεμός
Ο εργάτης
Ο κόσμος όλος σε κατακρίνει
Όλο το κρίμα τόχεις εσύ
Όνειρο απατηλό
Ο όμορφος αλήτης
Όποια και νάσαι
Όποιος δεν έχει βάσανα
Όπου δεις φωτιά να καίει
Όσα μούπες με τα χείλη
Όση γλύκα έχουν τα χείλη σου
Όσο αξίζεις εσύ
Όσο κρασί φθηνό κι αν πιώ
Όταν θυμάμαι εκείνη
Όταν περάσει ο πόθος
Όταν πέσεις σ΄ άλλα χέρια
Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
Ό,τι βρέχει ας κατεβάσει
Όχι πιά χίλιες φορές
Πάλι εδώ θα ΄ρθείς
Πάνου στου τοίχου το καρφί
Παραστρατήματα
Περιφρόνα με γλυκειά μου
Πέσε στην αγκαλιά μου
Πες μας αρχηγέ
Πετραδάκι-πετραδάκι
Πέτρα θα ρίξω πίσω
Πέτρινη καρδιά
Πήραμε την κάτω βόλτα
Πικρή ζωή
Πιό λίγο να μ΄ αγαπάς
Πλάϊ μου στάσου στη ζωή
Ποδαράδες και Κοκκινιά
Ποιός θα με πληροφορήσει
Ποιός σούπε πως δε σ΄ αγαπώ
Πόσα ποτήρια ξέχειλα
Πόσο δίκαιο έχουν τα παιδιά
Πόσο πονώ και καίγομαι
Πότε θα νυχτώσει
Ποτήρι κάνε τα χείλη σου
Που να πάω να βρω
Που να πω τους καημούς μου
Πριν μου φύγεις γλυκειά μου
Πρόσεξε καρδιά μου
Πρώτη νύχτα πούχεις φύγει
Πυρετός
Ρε φίλε μου χαλάλι θα τόβρεις από άλλη
Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι
Σ΄ αγάπησα και πόνεσα
Σ΄ αφήνω τώρα λεύτερη
Σ΄ ένα βράχο φαγωμένο
Σούβαλα στεφάνι
Σου βάζω την καρδιά μου φυλακή
Σου δίνω την ανάσα μου
Στα βουνά δεν παν οι πόνοι
Στα Πετράλωνα
Στ΄ Αποστόλη το κουτούκι
Στάσου στο 14
Στέφανε θέλω στεφάνι
Στην Παναγιά μου ορκίστηκα
Στο πλάι σου έχεις εμένα
Στο τραπέζι που τα πίνω
Στον κάτω κόσμο
Συ μου χάραξες πορεία
Τ΄ άγριο πρωτοβρόχι
Τα δυό σου μάτια με ξεκουράζουν
Τα δώρα
Τα καινούργια σκαλοπάτια (Τζάμπα ανεβοκατεβαί
Τα καλά όλου του κόσμου
Ταπείνωση
Τ΄ ασημένια κροτάφια
Τέλος δεν έχει ο ουρανός
Τέτοιος είμαι δυστυχώς
Της αμαρτίας το σκαλί
Τι να πρωτοξεχάσω
Τι να το κάνω πως είσαι ωραίος
Τι σου είπανε γιά μένα
Τι τραβάω, τι τραβάω
Το αγκάθι
Το άγριο πρωτοβρόχι
Το απάτητο βουνό
Το δρόμο πήρα της ξενητιάς
Το θυμάμαι … σε γνώρισα
Το καινούργιο μου κορίτσι
Το καινούργιο τ΄ αγοράκι μου
Το λημέρι
Το μισό αν μ΄ αγαπούσες
Το μπερτάκι
Το πεζοδρόμιο
Το ποτάμι
Τόσα χρόνια σαν τυφλός
Το τραγούδι της ορφάνειας
Του φτωχού ο πόνος
Το φτωχό αγόρι
Το φτωχόπαιδο
Το χαμένο κορμί
Τρομαγμένο περιστέρι
Τσιγγάνικα είναι τα μάτια σου
Τώρα κλαίς, γιατί κλαίς
Τώρα πούρχονται τα χιόνια
Φέρτε μιά κούπα με κρασί
Φευγάτες ομορφιές
Φεύγεις καλέ μου
Φεύγω απ΄ τον δρόμο σου
Φορτώθηκα  τις τύψεις μου
Χρυσό κλουβί κι αγάπη