Στέλιος Χρυσίνης

Κρανιδιώτης στην καταγωγή, γεννήθηκε στου Σερφιώτη, στον Πειραιά, το 1916 και πέθανε το 1970. Εξι μηνών μωρό τυφλώθηκε και παρέμεινε τυφλός σ’όλη του τη ζωή.
Η αναπηρία του δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί με τη μουσική και να εξελιχθεί σε άριστο μουσικό. Επαιζε με εξαιρετική δεξιοτεχνία βιολί (το πρώτο του όργανο), πιάνο, κιθάρα, μπουζούκι, μπαγλαμά, μαντολίνο, λαούτο, μαντόλα. Επίσης ήταν πολύ καλός λαϊκός ενορχηστρωτής.
Από δώδεκα χρονών άρχισε να δουλεύει, μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη, σε κινηματογράφους όπου έπαιζε μουσική υπόκρουση στις τότε βουβές ταινίες και στα καμπαρέ της Τρούμπας. Από το 1936 συμμετείχε σε λαϊκά συγκροτήματα. Το 1937 φωνογράφησε στην «Κολούμπια» τα πρώτα του τραγούδια. Στην ίδια εταιρία, στα χρόνια 1950-56, ήταν μαέστρος.
Εγραψε μεγάλο αριθμό τραγουδιών – ρεμπέτικα, λαϊκά, δημοτικά – που πολλά από αυτά γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία. Αρκετοί καθιερωμένοι συνθέτες κατέφευγαν σ’αυτόν για να τους «χτενίσει» τα τραγούδια τους. Για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεργάστηκε με τον Σέμση ή Σαλονικιό. Ο Χρυσίνης υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα του λαϊκού μας τραγουδιού και η προσφορά του σ’αυτό αναμφίβολα ήταν εξαιρετικά σημαντική.

Συνθέσεις του:

Ο χωρισμός με πλήγωσε με Βαμβακάρη και Ρένα Στάμου.