Τα αγριοβότανα και η σημασία τους για το έδαφος

«Ένα απο τα σπουδαιότερα προβλήματα που απασχόλησαν και απασχολούν το γεωργό, είναι τα αγριοβότανα ή ζιζάνια που φυτρώνουν στα χωράφια και στον κήπο του. Ο γεωργός προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταπολεμήσει τα ζιζάνια, χωρίς να γνωρίζει τη σημασία και τη σπουδαιότητά τους για την παραγωγικότητα του εδάφους του, για τη ζημιά που προκαλεί στο φυσικό περιβάλλον και για το ότι βλάπτει μέχρι εξαφάνιση σπάνια είδη όπως είναι το αγρόστεμμα (δες φωτο), το μπλουέ (μάλλον εννοεί την Centaurea cyanus), η παπαρούνα, διάφορα είδη άγριας βρώμης κ.α.» (Πηγή: 12 καθώς και όλα τα υπόλοιπα)

Ο βιολογικός καλλιεργητής οφείλει να παρακολουθεί συστηματικά τα αγριοβότανα που βγαίνουν στο χωράφι του και να δουλεύει έτσι ώστε «να σχηματιστεί μαζί με τα καλλιεργούμενα φυτά μια κοινωνία άριστα εξοικειωμένη». Παλιά οι γεωργοί άφηναν κάθε 3 ή 4 χρόνια τα χωράφια τους χέρσα (αγρανάπαυση). Τα χωράφια, στο διάστημα αυτό, αναπαύονταν, δυνάμωναν και ήταν έτοιμα για την επόμενη σπορά, με αισθητά μεγαλύτερη απόδοση. Η φυτοκοινωνία του χωραφιού θα πρέπει να έχει, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερη βιοποικιλότητα (περισσότερα είδη) καθώς σε κάποια αγριοβότανα γίνεται η αναπαραγωγή ορισμένων εντόμων, ενώ άλλα προσελκύουν τα βλαβερά εις όφελος των κηπευτικών μας. Τέλος τα αγριοβότανα είναι πολύ καλοί δείκτες του εδάφους:

Φυτά που δηλώνουν έδαφος με μεγάλη υγρασία: Mentha arvensis (δες Μέντα), Ranunculus repens (δες Μικρο χελιδόνιο), Equisetum είδη (δες Πολυκόμπι), Tussilago farfara (δες Βήχιο), Fumaria officinalis (δες καπνόχορτο), Lamium purpureum (κάτι σα νεροτσουκνίδα).

Φυτά που δηλώνουν ξηρά και πετρώδη εδάφη: Legousia speculum veneris (δες φωτο), Erodium Cicutarium (δες Βελονίδα – Πηρουνιά), Falcaria vulgaris (δες φωτο)

Φυτά που δηλώνουν ελαφρύ και χουμώδες έδαφος: Stellaria media (δες Στελλάρια), Mercurialis annua (δες Σκαρόχορτο), Urtica urens (δες Τσουκνίδα), Galinsoga parviflora (δες φωτο), Euphorbia είδη (δες Ευφορβία).

Φυτά που δηλώνουν άζωτο στο έδαφος: Galium aparine (δες Γάλιο (Κολλητσίδα)), Chenopodium album (δες Βρωμόχορτο), Echinochloa crus-galli (δες Μουχρίτσα), Lamiaceae είδη (δες Λαμιίδες ή Χειλανθή), Urtica Dioica (δες Τσουκνίδα), Mercurialis annua (δες Σκαρόχορτο), Senecio vulgaris (δες Μαρτιάκος).

Φυτά που δηλώνουν οξύτητα πάνω απο 7 (αλκαλικό): Salvia pratensis (ένα είδος Φασκόμηλο), Onobrychis viciaefolia (δες φωτο), Viola tricolor (δες φωτο), Sinapis arvensis (δες Σιναπιά), Euphorbia chamaesyse (δες φωτο).

Φυτά που δηλώνουν οξύτητα κάτω απο 7 (όξινο): Veronica officinalis (δες Βερόνικα), Stachys arvensis (δες φωτο), Galeopsis tetrahit (δες φωτο).