Δημητρακάκης Κων/νος M. ed.

Σύμβουλος Εκπ/σης ΠΕ 70 - τ. Αναπληρωτής Δ/ντής Π.Ε. Φθιώτιδας - τ. Δ/ντής ΠΕΚ Λαμίας

Επιλογές

Υλικό ανά γνωστικό αντικείμενο

Γενικό υποστηρικτικό υλικό

 

Ενδεικτική παρουσίαση εκπαιδευτικής αξιοποίησης κινηματογραφικών ταινιών.


Τα δελφινάκια του Αμβρακικού

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντίνος Δημόπουλος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Σταύρος Δογιάκος Ντίνα Ανδριοπούλου Σπύρος Πανταζής Αλέξης Ρήγας ΧρήστοςΖορμπάς Γιώργος Κροντήρης Φώτης Γκαβέρας Κωνσταντίνα Αλευρά Νικήτας Χρόνης

ΥπόθεσηΗ ιστορία μας μεταφέρει εξήντα χρόνια πίσω, στο Κοχύλι, ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Κεντρικής Ελλάδας, στο βάθος του Αμβρακικού Κόλπου. Η ζωή ήταν δύσκολη τότε. Η φτώχια ήταν πολλή και η ελονοσία και η φυματίωση θέριζαν. Σε αυτή την εποχή και σε αυτούς τους τόπους, ζει και μεγαλώνει, μακριά από τον πολισμό, ο μικρός Πέτρος, ο οχτάχρονος γιός του τελωνοφύλακα του Κοχυλιού. Παράξενο παιδί. Ξύπνιο, επιτήδειο και ονειροπαρμένο. Σκαλίζει με τα χέρια του φιγούρες από χαρτόνι για τον περίεργο θίασο Σκιών, τον Καραγκιόζη του, ή πάει στο Φάρο που είναι το καράβι του. Και με αυτό ταξιδεύει, με τη φαντασία του, στις μεγάλες θάλασσες και στους απέραντους ωκεανούς, και γνωρίζει τις παράξενες μυθικές χώρες που βρίσκονται στην άλλη άκρη του Κόσμου.

Φύλλα εργασίας

 


 

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)

 

Σενάριο, σκηνοθεσία: Αλέκος Σακελλάριος
Πρωταγωνιστούν: Β. Αυλωνίτης, Μ. Φωτόπουλος, Τ. Καρέζη

Υπόθεση: Το επάγγελμα του λατερνατζή στην Αθήνα έχει χάσει την αίγλη του. Έτσι, οι δυο λατερνατζήδες της ιστορίας μας παίρνουν το δρόμο για την επαρχία. Στα πανηγύρια, τις γιορτές και γενικά στα χωριά παίζουν μουσική για να κερδίσουν τον επιούσιο. Μια μέρα, καθ' οδόν προς κάποιο πανηγύρι, και κουρασμένοι από το βάρος της λατέρνας που κουβαλάνε στην πλάτη, συναντούν μια όμορφη κοπέλα, την Καίτη. Η Καίτη, ένα χαριτωμένο κορίτσι, απελπισμένη από τη ζωή της, έχει πάρει τα βουνά. Ο πατέρας της, πλούσιος επιχειρηματίας, θέλει να την παντρέψει με κάποιον πολύ μεγάλο σε ηλικία, αλλά εκείνη είναι ερωτευμένη με κάποιον νεαρό υπάλληλό του. Έτσι το σκάει από το σπίτι της και καθώς περιπλανάται χωρίς σκοπό συναντάει τους δύο λατερνατζήδες, τον Παυλάρα και τον Πετράκη. Εκείνοι τυχαία διαβάζουν σε κάποια εφημερίδα για τη μεγάλη αμοιβή που δίνει ο πατέρας της σε όποιον βρει την κόρη του και... η κατάσταση περιπλέκεται...

Ατάκες/διάλογοι:
- Κάτσε βρε αδερφέ μου, γιατί από το σκύψε σκύψε, κοντεύω να διπλώσω σαν εφημερίδα. Εδώ που τα λέμε, έχει τις οκάδες της.
- Εμένα μου λες; Σαράντα χρόνια την έχω στην πλάτη.
- Βαριά και ασήκωτη, αδελφέ μου.
- Πολύ βαριά. Και μετά σου λέει "ελαφρά μουσική"!


- Αν δεν υπήρχαν οι λατερνατζήδες, οι χελώνες θα ήταν τα πιο δυστυχισμένα ζώα της γης.
- Έλα ρε. Ακούμπα την εδώ, να ανασάνεις λίγο.
- Έγω ξέρεις τί λέω; Εδώ που είναι και δροσιά, να σκάψουμε δυό λάκκους και να μπούμε μέσα να πεθάνουμε.
- Πετράκη σου 'χω πει ότι ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να απογοητεύεται.


- Μόνο που ξέρεις το χούι μου. Δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δε διαβάσω λίγο.
- Να σου δώσω το απολυτήριο του στρατού μου να διαβάσεις;
- Να διαβάσω είπα ρε Παυλάρα, όχι να μελετήσω αρχαία ελληνική ιστορία...


- Εμείς είμαστε καλλιτέχνες.
- Τί καλλιτέχνης, μωρέ. Μ'έχεις πρήξει. Είμαστε καλλιτέχνες επειδή γυρίζουμε το χερούλι της λατέρνας και βγάζει μουσική; Ε, λατέρνα είναι, μουσική θα βγάλει. Αν ήταν μηχανή του κιμά, θα έβγαζε κρέας!


- Κοίτα ρε μια επιταγή με φουστάνια, που βρήκαμε στο δρόμο!
- Κοίτα πώς πίνουνε νερό, πενήντα... χιλιάρικα!
- Αδελφέ μου, πρώτη φορά βλέπω πενήντα χιλιάρικα μαζεμένα.


- Τί έπαθες, ρε;
- Γλίστρησα και έπεσα.
- Γιατί δε σηκώνεσαι;
- Γιατί να σηκωθώ; Εδώ έπεσα, εδώ θα κοιμηθώ. Να μου πεις κύριε, σήκω από χάμω, να πας να πέσεις στο κρεββατάκι σου, το καταλαβαίνω. Αλλά να σηκωθώ από χάμω, για να πάω να πέσω πάλι χάμω... δεν υπάρχει λόγος.


- Δεσποινίς, η λατέρνα άμα την αγαπάς, δεν σε κουράζει. Άμα δεν την αγαπάς, σε κουράζει.
- Εσείς την αγαπάτε;
- Πλατωνικώς!


- Μαέστρο. Διάλλειμα 5 δραχμές... 5 λεπτά ήθελα να πω.
- Γιατί;
- Αρχίζει η ταληροθεραπεία.
- Δεν το κατάλαβα;
- Το ταληροντούζ που λέγαμε! (του αδειάζει την κανάτα στο κεφάλι)
- Αμάν, αδελφέ μου, δροσά που πήρα! Δροσά που πήρα, αδελφάκι μου!

 

Φύλλα εργασίας

 


 

Το Σωφεράκι 1953

 

Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβέλλας
Πρωταγωνιστούν: Μίμης Φωτόπουλος, Σμαρούλα Γιούλη, Νίκος Ρίζος

Υπόθεση: Ο Βάγγος, ένας φουκαράς ταξιτζής, βγάζει το μεροκάματο οδηγώντας το ??γούρι?? του όπως το λεει ο κυρ Νέστορας (Γ. Ιωαννίδης) σε νυχτερινά κέντρα. Κάποια μέρα, γίνεται αιτία ενός δυστυχήματος, που θύμα του είναι η Λέλα (Σμαρούλα Γιούλη), μια απλή κοπέλα, που εργάζεται στη δεσποινίδα Βιργινία. Ο Βάγγος επισκέπτεται τη Λέλα, ενδιαφερόμενος για την υγεία της, την ερωτεύεται και τη ζητάει σε γάμο. Όμως οι αντιρρήσεις της μαμάς και οι οικονομικές δυσχέρειες δημιουργούν προβλήματα.

 

Ιστορία αυτοκινήτου: Το πρώτο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε το 1908 από τον Χένρι Φόρντ.Την αρχή έκανε στην Γαλλία, το 1769, ο Νικολά Κουνιό (Nicolas Jοseph Cugnot), δημιουργώντας το πρώτο αυτοκίνητο όχημα, ένα ατμοκινούμενο αμάξι, το fardier. Το ασταθές αυτό όχημα ανετράπη και χτύπησε σε ένα τοίχο, αποτελώντας έτσι και το πρώτο ατύχημα με αυτοκινούμενο όχημα στην ιστορία. Το 1770, ο Γερμανο-Αυστριακός εφευρέτης Ζίγκφριντ Μάρκους (Siegfried Marcus) συναρμολόγησε ένα μηχανοκίνητο αμαξίδιο. Το όχημα του Marcus έχει ήδη ξεπεράσει το μηχανικό κινητήρα του Κουνιό σε μηχανική ενέργεια. 92 χρόνια αργότερα, ο Ετιέν Λενουάρ (Etienne Lenoir) έφτιαξε το πρώτο αυτοκίνητο με μηχανή εσωτερικής καύσης και ένα χρόνο αργότερα ο Λενουάρ πραγματοποίησε το 1-ο ταξίδι με αυτοκίνητο στον κόσμο καλύπτοντας κυκλική διαδρομή 19,3 χλμ. με μέση ταχύτητα 6,4 χλμ/ώρα και ισχύ μόλις 0,5 ίππους.
Το αυτοκίνητο, με κινητήρα του Νικολάους Όττο (Nikolaus Otto) εσωτερικής καύσης και καύσιμο τη βενζίνη, παρήχθη στη Γερμανία το 1885 από τον Καρλ Μπεντς (Karl Benz). Ο Μπεντς κατέθεσε τα σχέδια αυτού του αυτοκινήτου στο Μάνχαϊμ (Mannheim) της Γερμανίας. Παρότι στον Μπεντς αποδόθηκε η εφεύρεση του αυτοκινήτου (κακώς αφού ο Λενουάρ το είχε εφεύρει), αρκετοί άλλοι Γερμανοί, Γάλλοι και άλλων εθνικοτήτων μηχανικοί προσπαθούσαν να κατασκευάσουν παρόμοια οχήματα την ίδια εποχή. Το 1886 οι Γκότλιμπ Ντάιμλερ (Gottlieb Daimler) και Βίλχελμ Μάιμπαχ (Wilhelm Maybach) στην Στουτγκάρδη κατέθεσαν αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την μοτοσυκλέτα, κατασκευασμένη και δοκιμασμένη επίσης το 1885. Αργότερα,τα αυτοκίνητα εξελίχτηκαν και πλέον μπορούσαν να καλύπτουν μεγαλύτερες αποστάσεις σε λιγότερο χρόνο.

 

Φύλλα εργασίας

Περισσότερες  ελληνικές ταινίες για αξιοποίηση από τους εκπαιδευτικούς.

Πηγές:wikipedia, 3ο Δ.Σ. Μεγάρων