Παντάκης Γιώργος

Γεννήθηκε στη Σάμο το 1912. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1930. Από μικρός ασχολήθηκε με το λαϊκό μας τραγούδι σαν τραγουδιστής και μουσικός -μπουζούκι και κιθάρα - και σαν συνθέτης. Συνεργάστηκε για μεγάλο διάστημα με τον Παπαϊωάννου και όλους τους παλιούς.
Υποστήριζε ότι «Το ρεμπέτικο, το λαϊκό μας τραγούδι, μπορεί να πήρε μυρωδιά από τα Σμυρνέϊκα αλλά είναι ντόπιο. Είναι σπόρος ελληνικός«.

Συνθέσεις του:

Αγάπησα, αγάπησα
Αλήτης με καρδιά
Αλλιώς μας τάλεγες εχθές
Αν ήσουνα εν τάξει
Ας φεύγουν τα καράβια
Γιά να κερδίσω τη ζωή
Γύρισε, γύρισε
Γυρισμός
Εγώ θα πίνω, θα γλεντώ
Εσύ θα μετανοιώσεις
Η καλύβα
Η σκληρή καρδιά
Θα το ξενυχτήσω απόψε
Καθημερινώς με τυρανάς
Κάποιο δειλινό
Κούκλα μου να σε χαρώ
Με τα μαύρα είσαι τρέλα
Νησιώτικος μπάλος (1)
Ο γέρο μάγκας
Όλα της Σάμου τα βουνά
Ο Σωτήρης
Ό Σωτήρχαινας
Όταν θ΄ ανάψει η φωτιά
Όταν ραγίσει το γυαλί
Ο χάρος ετρελλάθηκε
Παιδιά ξενητεμένα
Πέντε ψαράδες
Περασμένα, ξεχασμένα
Σαν πας στη βρύση γιά νερό
Σου το ΄χω πει πολλές φορές
Στις γραμμές του φουστανιού σου
Στου Αναπλιού τα σίδερα
Τα μάτια σου με βάζουνε
Τη θάλασσα την αγαπώ
Την τύχη μας την κυβερνάς
Το κορίτσι π΄ αγαπώ
Τσαχπίνικα μάτια
Φίλε μας βγαίνεις άσχημα

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1893 από πατέρα Ιταλικής καταγωγής και μητέρα Ελληνίδα και πέθανε το Δεκέμβρη του 1965.
Έπαιζε πολύ καλά σαντούρι, τσέμπαλο, κιθάρα και ούτι. Ανήκει στην κατηγορία των μορφωμένων μουσικών. Ήταν γνωστός ως Γιακουμής.
Εκτός από μουσικός υπήρξε και πολύ καλός συνθέτης. Το τραγούδι που τον καθιέρωσε ήταν το «Η κακούργα πεθερά» που έγραψε απ αφορμή τη δολοφονία του Αθανασόπουλου.

Συνθέσεις του:

Αρμενάκι με την Νίκη Καλαιτζοπούλου (1936)
Αρχόντισσα με Κ. Ρούκουνα (1931)
Δεν σε θέλω πια
Δύο χρόνια μακρυά μου
Η κακούργα η πεθερά μου ή καημένε Αθανασόπουλε τραγούδι: Φραντζεσκοπούλου
Θύμα της αγάπης
Καρδιοκλέφτρα (1)
Μαναβάκι
Μάνα μου το στήθος μου πονεί με Κ. Ρούκουνα (1935) κιθάρα Περιστέρης, Σκαρβέλης βιολί Δραγάτσης (Ογδοντάκης)
Μαστούρα
Ντερβίσης
Ο Αμερικάνος με τη Στέλλα Βογιατζή (1935)
Οι μάγγες με τον Αντ. Νταλγκά
Ο φθισικός (1)
Τα κορίτσια
Τρίγκι, τρίγκι τα ποτήρια
Χαράμισα τα νιάτα μου με Κώστα Ρούκουνα

Γεννήθηκε στην Πόλη το 1924. Το 1935 πήγε, με την οικογένειά του, στο Βόλο και το 1937 στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές του 1939 κατέβηκε στον Πειραιά.
Ο Μητσάκης είναι καταπληκτικός μπουζουξής και από τους σημαντικότερους συνθέτες και στιχουργούς. Από τους πρώτους αγνόησε πολλές φορές τον κλασσικό δεκαπεντασύλλαβο και χρησιμοποίησε ελεύθερο στίχο σε τραγούδια του χωρίς μέτρο. Ο Μητσάκης, εκλεπτυσμένος σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης, εξακολουθεί επάξια να βρίσκεται στην πρώτη σειρά των λαϊκών δημιουργών.
Τα πρώτα του τραγούδια ο «Λουλάς», «Φτωχό κομπολογάκι» κ.ά. το έγραψε το 1941 και φωνογραφήθηκαν το 1945.

Συνθέσεις του:

Αγάπη δεν πιστεύω πιά
Αγάπη που σκοτώνει
Αδικία
Αθήνα και Πειραιά μου
Αλή-Μπαμπά με Νίκο Γιουλάκη
Αν δεν με θέλεις γι΄ άντρα σου
Αν ζούσαν οι Αρχαίοι (Οι Αρχαίοι)
Αν μιλούσαν τα σύννεφα
Απόψε είναι βαριά με Γιάννη Τατασόπουλο
Ας είναι καλά το γινάτι σου
Άσε με γιατρέ μου να πεθάνω
Άσε με να ησυχάσω
Άσε με να κοιμηθώ
Αυτός είσαι
Βαλεντίνα με Νίνου, Τατασόπουλο και τον ίδιο
Βάρκα με πανί
Βράδιασε στο Γεντί-Κουλέ με Καζαντζίδη
Γειά σου άντρα μου
Γειά σένα
Γιατί
Γιώργο μου ποιά σε χαίρεται
Γιώργος είναι τ΄ όνομα
Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη (Ποτηράκι, ποτηράκι)
Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου
Δεν έχω εσένα δεν έχω τίποτα
Δος μου φαρμάκι
Δραπέτης του Γεντί-Κουλέ (Τα κάστρα του Γεντί Κουλέ) με Νίκο Γιουλάκη (1960)
Δύο κορμάκια ενωμένα
Είμαι ζηλιάρης
Είμαι μιά απελπισμένη
Είναι κρίμα
Είν΄ όλα μαύρα με Καζαντζίδη και Ρένα Στάμου
Είσαι γυναίκα δυνατή
Είσαι χτικιό
Είχα ένα μεράκι
Έναν άντρα αγαπούσα
Ένα Σάββατο βράδυ
Έπεσα έξω
Έφυγες και είν΄ όλα μαύρα
Έχεις δίκηο
Η αιτία θάσαι συ
Η άπιστη
Η θάλασσα του Πειραιά
Η κατσιβέλα
Η Κρυστάλλω
Η μάννα του ναύτη
Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ με Καζαντζίδη
Ήταν Απρίλης μήνας
Η Φρόσω
Θα σε τιμωρήσω
Θα σου φύγω με καιρό
Θα το ΄γραψε η μοίρα μου
Θέλω στα μπουζούκια, απόψε να με πας με Νίνου και τον ίδιο
Θλιμμένο δειλινό
Θυμήσου
Και η ζωή συνεχίζεται
Και συ δεν έχεις μπέσα
Κακούργα τύχη
Καπετάνιε κάνε στοπ
Καπηλειό
Καπριτσόζα
Καράβια ταξιδιάρικα
Καυγαδάκι, καυγαδάκι με Μαίρη Λίντα και τον ίδιο
Κλάψε χλωμό φεγγάρι
Κλείσε την πόρτα στο Βορρά
Μας έκλεισαν την στράτα μας
Μαυρομάτα
Μέγαρα και πολυκατοικία
Μεταξωτό το στρώμα σου
Με τριγυρίζει μιά φωτιά
Μη κοιτάξεις άλλα μάτια
Μη πικράνεις την γυναίκα
Μήπως είσαι ερωτευμένος
Μιά γυναίκα δύο άνδρες με Αννα Χρυσάφη, Μητσάκη, Ζαμπέτα live!!! απο έργο.
Μιά γυναίκα καταριέμαι
Μιά θέση και γιά μένα
Μιά φορά και έναν καιρό
Μούφαγες τα δαχτυλίδια με Έλλη Σωφρονίου, Περπινιάδη και τον ίδιο
Να πας, να πας (Το διαζύγιο)
Νάχεις χάρη που σε αγαπώ
Νίτσα, Ελενίτσα με Καζαντζίδη, Μαρινέλλα
Ξελόγιασες τον άντρα μου
Ο αναπτήρας
Ο βιαιπαλαιστής
Ο γιατρός χτυπάει την πόρτα (1)
Ο Γολογοθάς
Ο Δημητράκης
Ο δρόμος είναι σκοτεινός
Οι καλοί πεθαίνουν νέοι
Οι μπατήρηδες
Ο λαγός (1)
Ο Μητσάκης
Ο Μπάρμπα-Θωμάς με Μαίρη Λίντα
Ο ναύτης με Πόλυ Πάνου
Ο Νικόλας ο ψαράς με Τσαουσάκη, Νίνου και Τσιτσάνη
Ο ξενητεμένος (1)
Ο πατέρας
Ο πειρασμός
Όποιος πει κακό γιά σένα
Όπου Γιώργος και μάλαμα με Νίκο Καρανικόλα και Βούλα Γκίκα
Όπου δούλεψα ως τώρα
Ο πρώτος άντρας που αγάπησα
Όσο βαριά είν΄ τα σίδερα με τον ίδιο και την Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Όταν καπνίζει ο λουλάς (Λουλάς) με τον ίδιο και την Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Όταν μιλάει το κρασί
Όταν χορεύω παλαμάκια να χτυπάς (Παλαμάκια, παλαμάκια) με Νίνου
Ο τσιγγάνος
Ο χαρτοπαίκτης
Ο χορός των παληκαριών
Ο ψαράς με Παγιουμτζή!!
Πάλι θα σμίξουμε
Πάρε το δαχτυλίδι μου με Πόλυ Πάνου
Πέντε και πέντε
Πέφτουν τα φύλλα απ΄ τα κλαριά
Πικρά θα κλάψεις
Ποιό είναι το παράπονο σου
Σούρουπο με συννεφιά
Στα Τρίκαλα
Στην αμυγδαλιά από κάτω
Στην εποχή του Πάγκαλου
Στην καλύβα την δική μου (Το πάπλωμα) με τον Μητσάκη (live!), Ρένα Στέλλα, Τάκη Καραολή
Στον Πειραιά συννέφιασε
Στο φτωχό μου το χαγιάτι
Συννέφιασε, συννέφιασε με Ιωάννα Γεωργακοπούλου και τον ίδιο
Συννεφιές με Λίτσα Διαμάντη
Τα πιό καλά μου χρόνια
Τα σκαλοπάτια της ζωής
Τα ψηλά τα παραθύρια
Τα χαστούκια με Κουλουκάκη, Ρουμελιώτη (1957)
Της βροχούλας το νεράκι
Της Λαρίσης το ποτάμι
Το αίμα νερό δεν γίνεται
Το γράμμα
Το δαχτυλίδι
Το καπηλειό με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου live! με συνοδεία τον Δημήτρη Κοντογιάννη.
Το κουρέλι
Το λιμάνι
Το μαράζι
Το μεράκι της καρδιάς μου
Το μεροκάματο
Το μπαγλαμαδάκι
Το μπουζούκι της καρδιάς
Το οργανάκι με Στράτο Παγιουμτζή (1946)
Τ΄ ορφανό παιδί
Το παιδί που μπήκε μέσα
Το παιδί του δρόμου με Τατασόπουλο (1953)
Το παλτό με Μπέλλου, Στελλάκη και Μητσάκη (1948)
Το παράπονο του πατέρα
Το περιστεράκι
Το πιό πικρό ψωμί
Το πρωτοβρόχι
Το ρομάντσο μας με Αννα Χρυσάφη (1958)
Τόσα βράδια
Το σβηστό φανάρι
Το σήμερα χειρότερο απ΄ το χτες
Το συρτάκι της αγάπης
Το σφάλμα
Το τραίνο
Το τρελλόπαιδο
Του καμπούρη η καρδιά
Το φανταράκι
Το φουρώ η πρώτη εκτέλεση με τους Τριο-κιτάρα
Το φτωχόσπιτο της Ρένας
Τρία αδέλφια
Τρία παιδιά απ΄ τα Γιάννενα
Τώρα που θα πας φαντάρος
Υπέφερα εγώ γιά σένα τόσο
Φαίνεται πως η μοίρα μου
Φτωχό κομπολογάκι μου με Λίτσ Διαμάντη
Χτυπώ νεκροί κι ανοίξτε μου
Ψιλοβρέχει

Γεννήθηκε στην Αίγινα το 1907 και από παιδί εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος του λαϊκού τραγουδιού, ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια 1930 – 1936. Υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους στιχουργούς του λαϊκού μας τραγουδιού. Πολλά τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Πέθανε στις 27 Απριλίου του 1975.

Συνθέσεις του:

Άτιμο ζάρι που κυλάς
Η γάτα
Η μάνα δίνει την ευχή της
Μας κυνηγούν τον αργιλε
Με λεν μπεκρή
Μες στου Νικήτα τον τεκέ (1)
Ο γεωργός
Ο Νίκος ο τρελάκιας (1)
Ο Νοικοκύρης
Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Στου Πειραιά τα λιμάνια

Γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλα, στον Πειραιά το 1907. Πέθανε το 1977. Ο πατέρας του είχε δικά του καϊκια και εμπορευότανε κάρβουνα. Η μητέρα του, που έπαιζε  μαντολίνο, όταν ήταν ακόμα πολύ μικρός, του χάρισε ένα μπουζούκι.
Το 1930 παράτησε τη θάλασσα και ασχολήθηκε αποκλειστικά με το μπουζούκι. Πενήντα χρόνια δούλεψε επαγγελματικά σε ρεμπέτικα πάλκα. Αυθόρμητος και πηγαίος στάθηκε φανατικά πιστός στο παραδοσιακό λαϊκό τραγούδι.

Συνθέσεις του:

Αφου δε με κατάλαβες
Βγάλε τη προσωπίδα σου
Γνώρισα κόσμο και ντουνιά
Δάγκωσα τη λαμαρίνα
Δίκοπο μαχαίρι
Είμαι ένας άντρας απογοητευμένος
Είναι φρικτή η ξενητειά
Έλα στο θείο
Έμπα μες στην κούρσα
Ένας λεβέντης φυλακισμένος
Η μάνα η πονεμένη
Η μεγάλη αδικία
Η ώρα πέρασε (1)
Κλαίνε απόψε τα μπουζούκια
Μάγκες μου κάτσετε καλά
Μ΄ έφαγε η ξενητειά
Ο καλός χορευταράς
Ο Ξενητεμένος
Πες μου γιατρέ μου να χαρείς

Γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1924. Ήρθε στην Αθήνα το 1943, όταν τελείωσε το γυμνάσιο, γιά να σπουδάσει γεωπόνος. Όμως αντί γιά σπουδές ασχολήθηκε με το λαϊκό τραγούδι.
Ήταν πολύ καλός συνθέτης, μπουζουξής και τραγουδιστής. Τις περισσότερες από τις συνθέσεις του τις τραγούδησε ο ίδιος στους δίσκους και πολλές απ΄ αυτές γίνηκαν μεγάλες επιτυχίες.

Από τ'αριστερά: Γιάννης Παπαϊωάννου, Στράτος Παγιουμτζής, Μάρκος Βαμβακάρης, Γ.Λαύκας.

Συνθέσεις του:

Ανεμόμυλος
Αν μ΄ αγαπάς, θα σε λατρεύω
Άντε στο καλό κυρά μου
Αρρώστησα μανούλα μου
Αυτό που μου ΄κανες
Αφού με πρόδωσες
Γιά μένα μη κλάψεις
Γιατί δεν μου μιλάς
Γλυκές πενιές
Δέκα φορές μπατίρησα ( Θα πάρω μιά πέτρα)
Δεν με πλήγωσες ποτέ
Δεν αντέχω μες στον πόνο
Δεν υπάρχει αμφιβολία
Έλα-έλα
Εξωτική σειρήνα με Γεωργακοπούλου
Έπήρε φωτιά ο πόνος μου
Έστρωσα το κρεβάτι
Ζωή  μου θλιμένη
Η αγάπη δεν είναι ντροπή
Η βέρα σου στο χέρι μου
Η κακία θα τους μείνει
Η μεγάλη μας αγάπη
Ηλιοβασίλεμα σωστό
Θα πάρω τον όρκο μου πίσω
Θέλω να σε ξεχάσω
Ίσως να ζήσεις ευτυχισμένη (1)
Καρδιά πληγωμένη
Κελί βαρύ και σκοτεινό
Κλείσε την πόρτα
Λάθος πίστεψα σε σένα
Λόγια του κόσμου
Μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα λάβεις
Με βαρέθηκες
Μεσάνυχτα βαθειά με Σταύρος Τζουανάκο & Γιάννης Κυριαζή
Με τι κουράγιο
Μη κλάψεις καρδιά μου
Νυχτερινό παράπονο
Ο θεός έπλασε την γυναίκα
Όλα τα ξέχασες
Ο μελλοθάνατος
Όμορφη Αθηναίισσα
Όμορφη ζωή
Ο ξενητεμένος
Ο πόνος ποτέ δεν θα σβύσει (1960)
Όταν με χάσεις
Όταν μου λείπεις σε ζητάω
Ό,τι αγάπησα σ΄ αυτή τη πλάση
Παίξε μάγκα το μπουζούκι
Πεταλούδα
Πέτα την μάσκα
Ποιός σου πήρε την καρδιά
Πόνεσα
Ποτέ δεν θα ξεχάσω
Ποτέ δε θα λησμονήσω
Ποτέ δεν είναι αργά
Πως να ζήσω μες στη ζωή
Σεβιλιάνα με Στέλλα Χασκίλ (1947)
Σκαλί-σκαλί
Σκαλοπάτι, σκαλοπάτι
Στο 13 το κελί
Στους γονείς μου στέλνω γράμμα
Τα ψεύτικα φιλιά
Την πόρτα μην μου κλείνεις
Τι σου λείπει
Το καπηλιό
Το κλάμα του τσιγγάνου
Το μοναστήρι νάν΄ καλά
Το παιδί και η μάνα
Το στοιχειωμένο σπίτι
Το ταξίδι της ζωής
Το τελευταίο δάκρυ
Το χρήμα δεν το λογαριάζω
Ψεύτρα κοινωνία (1977)

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1915. Μέχρι το 1937, που εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, παράλληλα με το σχολείο που πήγαινε, σπούδαζε κλασική κιθάρα. Αποφάσισε για την πάρα πέρα ζωή του Κυριαζή στάθηκε ή γνωριμία του με τον Παπαϊωάννου το 1937. Στην Αθήνα ήρθε μετά τον πόλεμο (1946).
Ο Κυριαζής πρόσφερε στο λαϊκό μας τραγούδι τόσα πολλά, όσο λίγοι. Σ΄όλη του ζωή του στάθηκε τίμιος, ασυμβίβαστος, αυθόρμητος, και αγνός. Ίσως τούτες οι ιδιότητες του να γίνηκαν ώστε πολλά από τα τραγούδια του να μείνουν αγραμμοφώνητα.

Ο Γιάννης Κυριαζής

Συνθέσεις του:

Γιατί χτυπά η καμπάνα (Στο YouTube λέει ότι είναι του Ευσταθίου)
Έφυγες κάποιο δειλινό β΄φωνή: Θύμη
θα πεθάνω
Μάνα μου γιά δες πως έχω γίνει
Να φύγεις, να φύγεις
Το μινόρε
Το ναυάγιο
Τον Περικλή χτυπήσανε
Χαμογέλασε λιγάκι

Γεννήθηκε στο Βαϊνάδρο της Σμύρνης το 1903 και πέθανε στην Αθήνα τι 1973. Ήρθε στην Ελλάδα το 1922. Έπαιξε σάζι και μπουζούκι, και με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία. Έργάστηκε εδώ από το 1923 σε συγροτήματα που έπαιζαν Μικρασιάτικη μουσική και αργότερα σε ρεμπέτικα, λαϊκά δημοτικά.
Ο Κοσμαδόπουλος είχε σπουδάσει στη Σμύρνη, Βυζαντινή μουσική και ήταν εξαιρετικός ψάλτης. Έγραψε λαϊκά τραγούδια που έγιναν επιτυχίες.

Συνθέσεις του:

Έλενάκι
Ιπποδρόμειο (Ποντάρω όλα τα ψιλά) με Παγιουμτζή, Κηρομύτη (1940)
Μια Μυτιλινιά
Μικρό παντρεμενάκι μου
Πάνω στο λόφο Σκουζέ (νεότερη εκτέλεση (2012))
Ρήνα με τη Νότα Καλλέλη
Τα νησιά του παραδείσου
Το Θησείο

Κατάγεται από τη Νάξο και γεννήθηκε στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, το 1914. Με το λαϊκό τραγούδι ασχολείται από το 1932, όταν άρχισε να παίζει μπουζούκι και να γράφει.
Ο Κλουβάτος είναι άριστος μουσικός και δεξιοτέχνης μπουζουξής. Σ’ όλη την ζωή του στάθηκε συνεπής λαϊκός δημιουργός και γνήσιος εκπρόσωπος της ανόθευτης λαϊκής μουσικής.
«… Οι πιο ωραιότεροι άνθρωποι, οι πιο αισθηματικοί, οι πιο ανθρώπινοι ήσαν οι παλιοί και δεν θα ξαναγεννηθούν τέτοιοι.»

Συνθέσεις του:

Αγάπη, ζήλεια, πόνος
Άναψε το τσιγάρο
Άνθρωπε γλέντα τη ζωή
Απανθρωπιά
Απόψε έχεις σουξέ
Αριστοκράτισα
Άσε με στον πόνο μου
Ατσιγάνες με πανέρια
Ατσιγάνες μες στη στράτα
Αχ, πως κατάντησα
Βάλε μπρος σωφέρ τ΄ αμάξι
Βύθησε μου το μαχαίρι
Γειά σου Αγγέλω του παπά
Γιουλαλάμ
Γύρισε ξανά, γύρισε ξανά
Δεν αξίζουν τα παλάτια
Δύο πονεμένες ψυχές
Δώστου νάνι νάνι
Είναι κόλαση τα ξένα
Είσαι κορίτσι ανήλικο
Είσαι της νύχτας η γυναίκα
Έλα αγάπη μου στα λογικά σου
Έλα μαζί μου
Έξω φτώχεια (1)
Έσβησα, έσβησα
Έφυγες και σ΄ έχασα
Η αγάπη δεν πουλιέται με το χρήμα
Η ζωή σου είναι η ζωή μου
Η μέλισσα και η γυναίκα
Ήταν σφάλμα μου βαρύ
Η ώρα πέρασε
Θέλω να ζω μποέμικα
Κάθε σπίτι κι ένας πόνος
Καίγομαι, καίγομαι
Κάνω τον αδιάφορο
Κέννεντυ
Κράτα το χέρι μου σφιχτά
Μας χώρισαν οι θάλασσες (Ακούστε το στο YouTube)
Με έκαψες με κατέστρεψες
Με ιδρώτα βγαίνει το ψωμί
Μες στη φυλακή γιά σένα
Μονάχα ένας θάνατος
Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει
Μπανάνα
Όλα εδώ πληρώνονται (1)
Όταν μιά μάνα αναστενάζει
Ότι κάνω της αξίζει
Ο υπόδικος
Πάει το φιλότιμο
Παιδεύομαι ο δυστυχής
Παραπανιάρικο
Πασουμάκια κεντημένα
Πες μου τι σου ζήλεψα
Πέφτει σιγανή βροχούλα
Ποιός ξέρεις που να πήγες
Πόνεσα μες στην καρδιά
Πόσα σπιτάκια έκλεισες
Ποτέ την μάνα μην πικράνεις
Που καταντάει ο άνθρωπος
Πυροφάνι
Σαν σε δουν να κάνεις μπαμ
Σάπιο σανίδι πάτησα
Σε ποιόν να πω τον πόνο μου (1)
Σήκω να χορέψεις λίγο
Σιγά, σιγά
Το ανήλικο
Το πικραμένο βλέμμα
Το ποτήρι είν΄ ο γιατρός
Το τραγουδάκι
Το χαμένο παιδί
Χίλιοι καημοί σαν στεναγμοί
Φταίει το φουστάνι (Το Φουστάνι)
Χριστέ και Παναγιά μου

Γεννήθηκε στη γούβα του Βάβουλα στον Πειραιά το 1903. Ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο από το 1926 που γνώρισε τον Βαμβακάρη. Κατά καιρούς συνεργάστηκε μ’ όλους τους λαϊκούς καλλιτέχνες και σαν τραγουδιστής και σαν μπουζουξής και ιδιαίτερα για πολλά χρόνια με το Βαμβακάρη.
Σ’ αντίθεση με τους περισσότερους ρεμπέτες που αδιαφορούσαν για την εμφάνισή τους, αυτός ήταν πάντοτε άψογα ντυμένος και σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν το 1935 πήγε στην Κολούμπια για να κάνει την πρώτη του ηχογράφηση, οι υπεύθυνοι όταν τον είδαν είπαν: » Αυτός δεν μπορεί να είναι μπουζουξής. Μοιάζει με δικηγόρο». Τραγούδησε σε δίσκους πολλά τραγούδια δικά του και άλλων συνθετών.

Συνθέσεις του:

Δύο φίλοι μ΄ ανταμώσανε
Η φθισικιά
Η Κλεισούρα
θα πάρω το ντουφέκι μου
Μες στου Βάβουλα την γούβα
Μπαμπέσικα με τράβηξες
Ναζιάρα μ΄ έχεις μπλέξει
Ντυμένη σαν αρχόντισα
Οι φρατέλοι
Ο Παμεινώντας
Παίξε το μπαγλαμαδάκι
Πάψε να κλαίς
Πειραιά μου σ΄ αφήνω  γειά
Στους όρκους σου βασίστηκα ένα βράδι
Τα πεύκα της Πεντέλης
Το λάθος μου αισθάνομαι
Το μανητάρι
Το μελτεμάκι
Το ραντεβού μας ήταν στο Πειραιά
Τόσα χρόνια σ΄ έχω στα δικά μου χέρια
Φύγε μόρτη από μένα

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1922 και πέθανε στην Αθήνα το 1977, όπου είχε εγκατασταθεί από το 1945. Άρχισε να παίζει μπουζούκι και να τραγουδάει το 1940. Στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του συνεργάστηκε, στη Θεσσαλία και τη Θεσσαλονίκη, με τον Καλδάρα, τον Μπακάλη και τον Πέδη. Ασχολήθηκε με όλες τις μορφές του λαϊκού τραγουδιού και πολλές συνθέσεις του γίνηκαν επιτυχίες.

Βασ. Καψάλης ή Καραπατάκης (πρώτος αριστερά), Μπουλ-Μπουλ (Ντραμς) και ο Στ.Κηρομύτης (πρώτος δεξιά), στ'Αραπάκια.

Συνθέσεις του:

Αδιαφορία
Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη
Από την πρώτη τη βραδιά (1)
Για μιά Σπανιόλα
Γονιού ευχή
Γύρισε κοντά μου
Είναι γνήσια τσιγγάνα
Έπαψες γι΄ αγάπη να μιλάς
Θα πέσω σε γκρεμό
Θα σε περιμένω (1)
Ίσως να ζήσεις ευτυχισμένη
Κι εκείνος π΄ αγαπούσα
Μ΄ αγαπάς όπως εγώ
Μάνα μην κλαίς θα ξανάρθω
Μες στο γλυκό της αγάπης το κρασί
Μες στο κλάμμα ξαγρυπνώ
Μη σε τρομάζει πούμαι εργάτης
Μιά καλημέρα στον πόνο μου θα πω
Νοστάλγησα λίγη χαρά
Οι περασμένες μου χαρές
Όσο αξίζει αυτή η νύχτα
Όταν κοιμάται ο δυστυχής
Παιδί μου μη μου φύγεις
Πονάς καρδιά μου
Πριν σε γνωρίσω
Σαμιωτοπούλα μου
Σ΄ έχω συνηθίσει
Σκότωσέ με μα μη μου φύγεις
Στη χειμωνιάτικη βροχή
Συνομωσία (1)
Τιμωρία σκληρή
Το πεζοδρόμιο (1)
Φεύγει το καράβι
Φεύγω να γλυτώσω
Φτωχό κορίτσι

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1896. Με την λαϊκή μουσική ασχολήθηκε από παιδί (1910) και είκοσι χρονών εμφανίστηκε στο κέντρο της Σμύρνης «ΠΟΣΕΙΔΟΝ» σαν μέλος του περίφημου συγκροτήματος (ΤΑ ΠΟΛΙΤΑΚΙΑ), πλάϊ στον Δημ.Χριστοδούλου, τον Νούρο, τον Ομπερτάκη, τον Τζινιόλη, τον Μπρασάμη, κ.α. Τότε έπαιζε μαντολίνο. Το 1922 πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους μαζί με τον Φυστιξή, τον Ογδοντάκη, τον Σωφρονίου κ.α.
Στην Ελλάδα ήρθε στις αρχές του 1923 και από τον ίδιο χρόνο δούλεψε με λαϊκά συγκροτήματα. Από τότε μέχρι το 1965 που πέθανε δούλεψε συνέχεια πότε με Σμυρνεϊκά, πότε με δημοτικά και πότε με ρεμπέτικα συγκροτήματα είτε σαν τραγουδιστής, είτε σαν κιθαρίστας. Το 1929 φωνογράφησε τον πρώτο του δίσκο (το καλογεράκι θα γενώ) ένα λαϊκό τραγούδι, φωνογράφησε νωρίτερα και στην Αμερική, που μετά από είκοσι χρόνια και το παρουσιάσε σαν δικό του ο Τσαουσάκης και το (Ειρηνάκι), που το έγραψε για την γυναίκα του.

Συνθέσεις του:

Αντελικιώτισα
Δεν με τουμπάρεις (Πατείστε εδώ για να το ακούσετε στο YouTube)
Ερηνάκι
Η γκόμενα μ΄ απάτησε
Καραγκούνα
Μεγαρείτισα
Μεσ΄στου Νότη τον τεκέ
O Mεμέτης
Ο ψαράς  με το γρι-γρί
Ποιά δόλια μάνα θλίβεται
Το Μοραβά, το Πογράδετς

Γεννήθηκε στην Κων/πολη το 1865 και πέθανε στην Αθήνα το 1944. Όταν έφτασε στην Ελλάδα, το 1922, είχε συμπληρώσει σαράντα χρόνια καλλιτεχνικής ζωής. Ήταν περίφημος κιθαρίστας και τραγουδιστής.
Ήταν αγαθός, απονήρευτος και γεμάτος αγάπη για όλους και γι’ αυτό και όλοι τον αγαπούσαν. Από νέος δεν έβλεπε πολύ καλά κι αυτό σε σύνδεση με τη μοναδική του αδυναμία, τον ποδόγυρο, έδωσε αφορμή πολλές φορές στους συνεργάτες του να του σκαρώσουν όμορφες φάρσες.
Έτσι κάποιο βράδυ τον ειδοποίησαν την ώρα που ήταν πάνω στο πάλκο πως μια νέα και όμορφη χήρα που ήταν ερωτευμένη μαζί του τον παρακαλούσε να πάει στη γωνία που καθότανε, στο μισοσκόταδο, να τον γνωρίσει. Εκεί η χήρα, που ήταν κάποιος μουσικός που φορούσε γυναικείο καπέλο, άρχισε με προσποιητή φωνή να του μιλάει για την αγάπη της. Αυτός την άκουγε ενθουσιασμένος. Όταν μετά από ώρα κατάλαβε το πάθημά του, από τα γέλια των διπλανών, γέλασε κι αυτός με την καρδιά του και το μόνο που είπε ήταν : «άντε μπρε, μου την σκάσατε».
Σαν συνθέτης ασχολήθηκε μ’ όλα τα είδη της λαϊκής μουσικής και πολλά από τα τραγούδια που έγραψε γίνηκαν επιτυχίες της εποχής.

Συνθέσεις του:

Δεν σε θέλω πιά
Ελένη, Ελενάκι
Εσύ μ΄ αυτά τα πείσματα
Η Αρμενίτσα
Η Κούλα
Η μόρτισα της Κοκκινιάς
Κατινάκι (1)
Όλοι με λένε φθισικό
Πες μου ποιός είν’ ο πόνος σου
Πες το ναι κι ας είναι ψέμα
Σβήνω από τον καημό σου
Τι το λες και δεν το κάνεις
Τον Βενιζέλο χάσαμε
Τον πόλεμο μας κήρυξες
Τράβα στον ίσιο αμαξά
Υπέφερα γιά σένα τόσο
Φόρα τα μαύρα φοράτα

Γεννήθηκε στη Χίο το 1921. Νέος ήταν κουρέας και παράλληλα έπαιζε ερασιτεχνικά μπουζούκι.  Εμφανίστηκε σαν μπουζουξής επαγγελματικά, όταν ήρθε στην Αθήνα, στην περίοδο της κατοχής. Γλυκός και μελωδικός διακρίνεται για την ποιότητα και την ιδιομορφία της μουσικής του. Πολλά τραγούδια του γίνηκαν επιτυχίες.

Συνθέσεις του:

Γιά ένα χαμόγελο
Γιά σένα έγινα μπατήρης
Γιατί σ΄ αρέσει να με παιδεύεις
Δεν σε νοιάζει
Είμαι απόψε στα μεράκια
Ένας αλήτης πέθανε
Έπαψα να σ΄ αγαπώ
Εσύ τα πίνεις κι εγώ πληρώνω
Έφυγες κάποιο δειλινό
Θα γυρίσω κοντά σου ξανά
Θολώνεις τα νερά
Κλάψε μπουζούκι μου
Μας ζηλεύουνε
Μεγάλος καημός
Μοντέρνες γυναίκες
Να ΄ρχοσουνα στα αλήθεια
Ο καϊξής
Ο κάπελας
Ο κόκκορας
Ο μπατίρης
Ο μυστήριος
Όνειρα δεν ξανακάνω
Ο φυματικός
Πάνε κι έρχονται απ΄ τα ξένα (Κάτω στο γυαλό)
Παραστράτησα γιά σένα
Σώθηκε το παλικάρι
Τελευταία καληνύχτα
Το κακόμοιρο παιδί
Το πικρό ποτήρι
Το τραγούδι της Πειραιώτισας (Πειραιώτισα)
Τώρα τα παίρνω κι έρχομαι
Φέρε κάπελα κρασί
Χτυπά η καμπάνα
Ψιλή βροχή

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1902 και πέθανε στην Αθήνα το 1959. Τραγούδησε σε δίσκους τα περισσότερα τραγούδια του Γιοβάν Τσαούς.
Όλη του η καριέρα βάσταξε ενάμισι χρόνο κι αυτή μόνο σε δίσκους. Σταμάτησε ύστερα από απαίτηση των δικών του.

Ο Αντώνης Καλυβόπουλος

Μικρασιάτης στην καταγωγή, ο πατέρας του ήταν απο την Πόλη και η μητέρα του απο το Αιδίνι, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1923. Άρχισε να παίζει μπουζούκι και να τραγουδάει στο τέλος του 1939 στη Ν.Ιωνία.
Ανήκει στην κατηγορία των «εξευγενισμένων» παλιών μπουζουξήδων και θεωρείται πλέον «κλασσικός». Συγχρόνως είναι και αξιόλογος συνθέτης. Στη διάρκεια της, σχεδόν, σαραντάχρονης καλλιτεχνικής του ζωής στάθηκε πιστός στο γνήσιο λαϊκό μας τραγούδι και ταυτόχρονα τίμιος σ’όλες τις πλευρές της ζωής του.

Συνθέσεις του:

Αγάπη και μουρμούρα
Αθήνα τα παιδιά σου
Αν δεν έχεις τέτοια μάτια
Αν σ΄ αρέσω και θελήσεις
Από σένα εξαρτάται
Απ΄ τα κιτάπια μου θα σε ξεγράψω
Άσε τον όρκο τον βαρύ
Αύριο το πρωί
Βαγγελίτσα, Βαγγελίτσα
Γειά σου Ελλάδα μου γλυκιά
Γιαλέλι
Γιλντίζ
Δεν χορταίνω να σε βλέπω
Δύο μάτια, μάτια μου
Έλα, Έλα
Ένα τηλεφώνημα έχω πάρει
Η κόρη του ψαρά
Η τσιγγάνα
Ή τώρα ή ποτέ
Κοντά σου βρήκα τη χαρά
Μάγκα μου σε θέλω κάου-μπόϋ
Μ΄ αν θα γυρίσεις
Μονάχα όποιος αγαπά μανίστα μου ζηλεύει (Ζήλε
Ξημέρωσε, ξημέρωσε
Όλα τα παιδιά μέσα στην πιάτσα
Ο ξένος (Θέλω να κλάψω μα δεν μπορώ)
Όταν περπατάς μαζί μου
Παναγιά μου ένα παιδί
Πες καρδιά μου τι φταίω
Σκέφτομαι τα χωρισμό μας
Σκοτείνιασε
Το δειλινό που έφεύγες
Το έξυπνο πουλί
Φεύγω απ΄ τα χέρια σου
Φλόγα θα γίνω και φωτιά

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλονίκης το 1922. Σαν μαθητής του γυμνασίου έπαιζε στην αρχή κιθάρα και μετά μπουζούκι. Γιά ένα διάστημα πήρε μαθήματα Βυζαντινής μουσικής.
Όταν εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, το 1945, είχε γράψει ήδη τα πρώτα του τραγούδια. Μέχρι το 1965 που διέκοψε εργάστηκε πλάι στους μεγάλους του λαϊκού μας τραγουδιού. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μιλούσε με ευγνωμοσύνη γιά τον άνθρωπο Καλδάρα που της συμπαραστάθηκε όσες φορές τον χρειάστηκε.
Αποφασιστικό ρόλο στην καριέρα του έπαιξε η γνωριμία του με τον Γιάννη Παπαϊωάννου.
Σ΄ όλη του ζωή ο Καλδάρας στέκεται τίμιος και με συνέπεια τραγούδησε τους καημούς του λαού μας. Η μουσική του, που τη χαρακτηρίζει ιδιαίτερη μελωδικότητα, ευγένεια και πολυμορφία, στάθηκε πάντα μέσα στα πλαίσια του αυθεντικού λαϊκού μας τραγουδιού.

Συνθέσεις του:

Αιχμάλωτός σου
Άλλαξε ο κόσμος
Άλλαξε το δάσκαλο σου
Αλλοτινές μου εποχές
Άμα θες να κλάψεις κλαψε
Ανάθεμα την τύχη μου
Αναποδιές και βάσανα
Ανεβαίνω σκαλοπάτια
Αν είναι η αγάπη έγκλημα
Ανεμώνα
Αν ξαναρχόσουν
Από που ν΄ αρχίσω
Από την πρώτη τη βραδιά
Απόψε πούχω συννεφιά
Απ΄ τα Τρίκαλα στο Βόλο
Απ΄ τα ψηλά στα χαμηλά
Άσε πρώτα να ξεχάσω
Ας με κρίνει η κοινωνία
Ας μη ξημερωνόμουνα
Ας παν στην ευχή τα παλιά
Αυτά έχει η ζωή
Αφού αμάρτησαν τα δυό σου χείλη
Αχ να μπορούσα
Βάσανα και πόνοι
Βρε ζωή
Βρήκα αγάπη μου εσένα
Βυζαντινός εσπερινός
Γιατί γλυκειά μου κλαίς
Γιατί πατέρα
Γιατί πονάς και βασανίζεσαι
Γυάλινος κόσμος
Γυναίκα απ΄ το σωρό
Γύφτικη διαθήκη
Δάκρυα θολωμένα
Δεν είσαι η αγάπη που ονειρεύτηκα
Δεν με νοιάζει αν δεν είσαι ωραίος
Δεν μετανοιώνω που σ΄ αγάπησα πολύ
Δεν ξέρεις να με κάνεις θύμα
Δεν ξέρω πόσο σ΄ αγαπώ
Δεν σου πρέπει να γκρινιάζεις
Δεν υπάρχει γιά μας χωρισμός
Δεν φτάνει η αγάπη σου
Δε σε θέλω γιά γυναίκα
Δικαίωμα μου είναι να σ΄ αγαπώ
Δύο γαμπρούς μου προξενεύουν
Εβίβα ρεμπέτες
Εγώ γράμματα δεν ξέρω
Εγώ είμαι ένας προδομένος
Εγώ θα ζω με το όνειρο
Εγώ ποτέ δεν αγαπώ
Είδα πολλές που κλάψανε
Είμαι ένα κορμί χαμένο
Είπα να σβήσω τα παλιά
Είσαι δειλός
Είσαι η μοίρα μου εσύ
Εκεί που σμίγει η θάλασσα
Έκτακτο παράρτημα
Εμείς θα ξανασμίξουμε
Εμείς ταιριάξαμε
Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει
Ένα πουλί πληγώθηκε
Ένας σκύλος και μιά γυναίκα
Ένα τραγούδι απ΄ τ΄ Αλγέρι (Μπαρμπαριά)
Ένα φύλλο μαραμένο
Έπεσες σε χρυσό παιδί
Εσένα και μιά καλύβα
Εσύ που μου λείπεις
Εύχομαι να ευτυχήσεις
Ζητώ να βρω αγάπη
Η γυναίκα που ψηφίζει
Η ξενητειά
Η περιπέτεια
Η πρώτη νύχτα πούχεις φύγει
Η φαντασία
Θα ΄βρω μουρμούρη μπαγλαμά
Θα δεις ποιός ξερει πιό πολλά
Θα χτύσω εκκλησιά
Θέλεις μ΄ αγαπάς, θέλεις με μισείς
Θέλω  να σε λησμονήσω
Θλιμένα βράδια
Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
Καλή τύχη
Κάντε τόπο να περάσω
Καημένη μάνα
Κάψε με, κάψε με
Κόκκινο, μαύρο
Λάθος μεγάλο κάνεις
Λάθος χτύπησα, λάθος μ΄ άνοιξες
Λάσπωμένα όνειρα
Λες και τους τρώμε το ψωμί
Λες και οργώνω μες στα βράχια
Λίγι-λίγο θα συνηθίσεις
Μάγκας βγήκε γιά σεργιάνι
Μάνα και ξενητειά
Μαύρη η ώρα που σ΄ αντάμωσα
Μαυρομάνικο μαχαίρι
Μεγάλος είναι ο Θεός
Με δέρνουν χίλιοι πόνοι
Μείν΄ εδώ που πας
Μένα με λένε Περικλή
Με πήρε η νύχτα αγκαλιά
Με πήρε πάλι το πρωί
Με την αγάπη μου έχω μαλώσει
Μην περιμένεις πιά
Μη τα φιλάς τα μάτια μου
Μη τα φιλάς τα χείλη μου
Μιά στενοχώρια πούχω απόψε
Μικρά Ασία
Μόνο εσύ με κράτησες
Μπράβο σου μπράβο σου
Μυαλά δεν άλλαξες
Να φύγεις
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
Ξανά σε μένα θάρθεις
Ο γκρεμός
Ο εργάτης
Ο κόσμος όλος σε κατακρίνει
Όλο το κρίμα τόχεις εσύ
Όνειρο απατηλό
Ο όμορφος αλήτης
Όποια και νάσαι
Όποιος δεν έχει βάσανα
Όπου δεις φωτιά να καίει
Όσα μούπες με τα χείλη
Όση γλύκα έχουν τα χείλη σου
Όσο αξίζεις εσύ
Όσο κρασί φθηνό κι αν πιώ
Όταν θυμάμαι εκείνη
Όταν περάσει ο πόθος
Όταν πέσεις σ΄ άλλα χέρια
Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
Ό,τι βρέχει ας κατεβάσει
Όχι πιά χίλιες φορές
Πάλι εδώ θα ΄ρθείς
Πάνου στου τοίχου το καρφί
Παραστρατήματα
Περιφρόνα με γλυκειά μου
Πέσε στην αγκαλιά μου
Πες μας αρχηγέ
Πετραδάκι-πετραδάκι
Πέτρα θα ρίξω πίσω
Πέτρινη καρδιά
Πήραμε την κάτω βόλτα
Πικρή ζωή
Πιό λίγο να μ΄ αγαπάς
Πλάϊ μου στάσου στη ζωή
Ποδαράδες και Κοκκινιά
Ποιός θα με πληροφορήσει
Ποιός σούπε πως δε σ΄ αγαπώ
Πόσα ποτήρια ξέχειλα
Πόσο δίκαιο έχουν τα παιδιά
Πόσο πονώ και καίγομαι
Πότε θα νυχτώσει
Ποτήρι κάνε τα χείλη σου
Που να πάω να βρω
Που να πω τους καημούς μου
Πριν μου φύγεις γλυκειά μου
Πρόσεξε καρδιά μου
Πρώτη νύχτα πούχεις φύγει
Πυρετός
Ρε φίλε μου χαλάλι θα τόβρεις από άλλη
Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι
Σ΄ αγάπησα και πόνεσα
Σ΄ αφήνω τώρα λεύτερη
Σ΄ ένα βράχο φαγωμένο
Σούβαλα στεφάνι
Σου βάζω την καρδιά μου φυλακή
Σου δίνω την ανάσα μου
Στα βουνά δεν παν οι πόνοι
Στα Πετράλωνα
Στ΄ Αποστόλη το κουτούκι
Στάσου στο 14
Στέφανε θέλω στεφάνι
Στην Παναγιά μου ορκίστηκα
Στο πλάι σου έχεις εμένα
Στο τραπέζι που τα πίνω
Στον κάτω κόσμο
Συ μου χάραξες πορεία
Τ΄ άγριο πρωτοβρόχι
Τα δυό σου μάτια με ξεκουράζουν
Τα δώρα
Τα καινούργια σκαλοπάτια (Τζάμπα ανεβοκατεβαί
Τα καλά όλου του κόσμου
Ταπείνωση
Τ΄ ασημένια κροτάφια
Τέλος δεν έχει ο ουρανός
Τέτοιος είμαι δυστυχώς
Της αμαρτίας το σκαλί
Τι να πρωτοξεχάσω
Τι να το κάνω πως είσαι ωραίος
Τι σου είπανε γιά μένα
Τι τραβάω, τι τραβάω
Το αγκάθι
Το άγριο πρωτοβρόχι
Το απάτητο βουνό
Το δρόμο πήρα της ξενητιάς
Το θυμάμαι … σε γνώρισα
Το καινούργιο μου κορίτσι
Το καινούργιο τ΄ αγοράκι μου
Το λημέρι
Το μισό αν μ΄ αγαπούσες
Το μπερτάκι
Το πεζοδρόμιο
Το ποτάμι
Τόσα χρόνια σαν τυφλός
Το τραγούδι της ορφάνειας
Του φτωχού ο πόνος
Το φτωχό αγόρι
Το φτωχόπαιδο
Το χαμένο κορμί
Τρομαγμένο περιστέρι
Τσιγγάνικα είναι τα μάτια σου
Τώρα κλαίς, γιατί κλαίς
Τώρα πούρχονται τα χιόνια
Φέρτε μιά κούπα με κρασί
Φευγάτες ομορφιές
Φεύγεις καλέ μου
Φεύγω απ΄ τον δρόμο σου
Φορτώθηκα  τις τύψεις μου
Χρυσό κλουβί κι αγάπη

Γεννήθηκε στα Άνω Πετράλωνα της Αθήνας το 1907. Μέχρι το 1928 έπαιζε κιθάρα και λιγο μπουζούκι. Από το 1928 ασχολήθηκε με το μπουζούκι και με το τραγούδι παλιών ρεμπέτικων όπως τα είχε ακούσει από τους παλιούς και δικών του συνθέσεων. Δεν δούλεψε ποτέ σε πάλκο μ΄ εξαίρεση 2-3 μήνες. Είναι και αυτός ένας από τους αφανείς εργάτες του ρεμπέτικου.
Έχει γράψει πολλά ρεμπέτικα, όλα σε δικούς του στίχους, λίγα όμως έχουν γραμμοφωνηθεί ενώ αρκετά έχουν παρουσιαστεί σαν τραγούδια άλλων.

Συνθέσεις του:

Αρχόντισσα
Εκεί που σπούν΄ τα κύματα
Νταχτίρι
Σε θυμάμαι από μικρούλα
Συριανό χασάπικο

Υπήρξε μιά ξεχωριστή φυσιογνωμία του λαϊκού μας τραγουδιού γιά την περίοδο 1923 – 1940. Γεννήθηκε στην Κασταμονή του Ικονίου της Μ. Ασίας από Έλληνες γονείς το 1896. Δεκαοχτώ χρονών είχε γίνει γνωστός σ΄ όλη την Μ. Ασία σαν εξαιρετικός μουσικός.
Έπαιζε μόνο για το κέφι των φίλων του. Δεν ανέβαινε στο πάλκο γιατί έλεγε: «Δεν παίζω εγώ γιά να χορεύουν οι πουτάνες». Σ΄ όλη του ζωή μία – δύο φορές παρέβηκε την αρχή του όπως το 1933 που δούλεψε στου Γιώργου Τζελαλίδη στις παράγγες της Κοκκινιάς.
Αν και ήταν αυτοδίδακτος έπαιζε περίφημα πιάνο, βιολί, τζουρά, ούτι, γόνατο, μπουζούκι, μπαγλαμά και κυρίως ταμπούρ. Στα όργανα του είχε παθολογική αδυναμία και τα ήθελε πάντα άβαφτα.
Έγραψε πολλά τραγούδια αλλά λίγα είναι στο όνομα του, που κι αυτά αργότερα διάφοροι τα παρουσίασαν γιά δικά τους. Τους στίχους των τραγουδιών, σχεδόν όλους τους έγραφε η γυναίκα του Αικατερίνη.
Πέθανε τον Οκτώβρη του 1942 από δηλητηρίαση. Ο Γιοβάν Τσαούς είναι αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους ρεμπέτες δημιουργούς.

Συνθέσεις του:

Βλάμισα
Γελασμένος
Γιοβάν Τσαούς
Διαμάντω παιχνιδιάρα
Δραπετσώνα (Μέρες και νύχτες περπατώ)
Η Δροσάτη Πελοπόννησος
Η Ελένη η ζωντοχήρα
Η Μάγκισα
Κατάδικος
Μάγισα
Ο πρεζάκιας
Παραπονιούνται οι μάγκες μας
Πέντε μάγκες μας
Πέντε μάγκες του Περαία

Σμύρνη 1886 – Αθήνα 1958. Έπαιζε βιολί και ήταν περίφημος μουσικός. Ήξερε, έλεγαν, πάνω απο 65 «δρόμους». Απο το 1923,που ήρθε στην Ελλάδα, εως το 1952 εργάστηκε σε μικρασιάτικα, δημοτικά και λαϊκά συγκοτήματα.
Συνέθεσε μεγάλες επιτυχίες. Διετέλεσε διευθυντής στην Κολούμπια και υπήρξε συνεπής δημοκράτης.Το 1917 πήγε στην Θεσσαλονίκη και πήρε μέρος εθελοντικά στο κίνημα της εθνικής άμυνας του Βενιζέλου. Μετά γύρισε στην Μ.Ασία. Πολλά χρόνια οι μουσικοί τον εκλέγανε σύμβουλο του σωματείου τους. Ο Δραγάτσης προσέφερε πολλά στο λαίκό μας τραγούδι και σαν συνθέτης και σαν μουσικός.

Πάνω στο καράβι, στο γυρισμό από την Αίγυπτο. Διακρίνονται, ο μαέστρος Ζαχαρόπουλος (πατέρας της Νινής Ζαχά), η Νινή Ζαχά, η Αλεξανδρινή χορεύτρια Μπεχίκα, ο Γ. Δραγάτσης (πρώτος αριστερά καθιστός) και ο μεγάλος Αττίκ.

Συνθέσεις του:

Αθήνα-Λάρισα
Από παντού φωτιές
Γιά σένα πίνω
Δουλεύω χρόνια θερμαστής
Είν΄ η αγάπη μιά ματιά
Ξέχασες
Όλος ο κόσμος είσαι εσύ
Στο Ντόβερ
Τρελή μικρή
Φοβάμαι

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1910. Ήρθε στην Ελλάδα μετά την καταστροφή. Άριστος μουσικός παίζει βιολί, πιάνο, ακορντεόν και αρμόνιο. Σαν συνθέτης έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής και έχει γράψει πολλά ελαφρά, δημοτικά, λαικά τραγούδια και 15 οπερέτες που παίχτηκαν στο «θέατρο Χρυσοστομίδη».
Συμπεριλαμβάνεται στην ρεμπέτικη ιστορία γιατί έχει γράψει πολλά ρεμπέτικα τραγούδια, αν και οι εταιρίες καθότι τον θέλουνε «ελαφρολαϊκό» δεν ηχογράφησαν πολλά ωραία τραγούδια του.

Συνθέσεις του:

Αγαπώ μανούλα μου
Αλάνης
Αλήτης
Εγώ είμαι χασαπάκι
Η καμωματού
Κατινές
Μάνα μου τα λουλούδια σου
Μανές σαμπάχ (Ο κόσμος όπως έγινε)
Μανώλης ο χασικλής με τον Γιώργο Βιδάλη (1930)
Μάτια μαχμούρικα
Μαυρομάτα με Βιδάλη (1926)
Μαυροφόρα χήρα
Μέρα νύχτα μεθυσμένος
Μες στη γειτονιά μου
Μες στου Νικήτα τον τεκέ
Μπελαλής
Νησιώτικος μπάλος
Ο γάμος
Ο γκρινιάρης
Οι γαμπίτσες
Σμυρνεϊκος μπάλος
Τσακπίνα (1)
Ύμνος στον Βενιζέλο

Γεννήθηκε στην Πόλη το 1892. Έπαιζε ούτι και μέχρι το 1922 που ήρθε στην Έλλάδα και εργάστηκε σαν τραγουδιστής. Συνεργάστηκε με λαϊκά και ρεμπέτικα συγκροτήματα και άρχισε να γράφει τα δικά του τραγούδια. Απο το 1930 εως το 1945 που πέθανε αντικατέστησε το ούτι με κιθάρα και τραγούδησε καντάδες, τραγούδια του Αττίκ και παλιά ρεμπέτικα. Στην Πόλη, με αφορμή τα όμορφα τσακίσματα που είχε στην φωνή τον λέγανε Νταλγκά.
Μαζί με τον Ρούκουνα, τον Σωφρονίου, το Στελλάκη, το Στράτο αποτελεί την κορυφή των λαϊκών ερμηνευτών της περιόδου 1922-1940.

Συνθέσεις του:

Άντε να πεθάνεις
Βαρεμλή Σαμπάχ μανές
Έλα στ΄ Ανάπλι
Έξω φτώχεια
Έχω μεράκι, έχω νταλγκά
Η άπονη Τουρκάλα
Η σαραντάρα
Η χήρα (1)
Κακούργα μου γειτόνισσα
Κατεργάρα μου Ειρήνη
Καροτσιέρης
Κούλα
Μάτια μου
Μελανούρι μου
Μελαχρινό (1)
Μόρτισα
Μπάρμπα Γιαννάκης
Μπαρμπουνάρα μου (Ελένη, Ελενάρα μου)
Ντερμπεντέρισα του Ψυρή)
Ντουντού (1)
Οι αβάντες του σωφέρ
Ο νταβατζής της Μαίρης
Πολίτικο ζεϊμπέκικο
Πολίτισσα (Από την Πόλη ήρθε μιά)
Προσφυγοπούλα (1)
Σμυρνιοτοπούλα μου γλυκιά
Στους ποδαράδες μιά Πολίτισα
Συριανή μου όμορφη
Τα μάτια σου τ΄ αράπικα (1)
Τέτοια πληγή
Τέσσερα χρόνια φυλακή (Παλιά στρατώνα)
Το μελανούρι
Το φθισικό κορίτσι

Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Βόλου το 1922. Σπούδασε βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική και επί δεκαπέντε χρόνια ασχολήθηκε με την ψαλτική. Με την λαϊκή μουσική ασχολείται από το 1936, όταν άρχισε να παίζει λαούτο. Παίζει ακόμα με ιδιαίτερη επιτυχία μαντολίνο, μαντόλα, μπάντσο τενόρο, μπουζούκι κ.α.
Σαν μπουζουξής εργάστηκε επαγγελματικά απ’ το 1950. Τελευταία του εμφάνιση ήταν στο κέντρο Αστέρας, του Παράσχου Κονδύλη, στην Κοκκινιά, το 1959, όπου εμφανιστήκε με τον Καζαντζίδη. Αμέσως μετά ίδρυσε τη γνωστή σχολή του λαϊκής μουσικής, που είναι πραγματική αξιόλογη προσφορά στο λαϊκό μας τραγούδι. Αγνός, πηγαίος, αυθόρμητος είναι κεφάλαιο για την λαϊκή μας μουσική. Ακέραιος και σαν μουσικός και σαν άνθρωπος, αρνείται να υποκύψει στον όποιο εκβιασμό και γι’ αυτό τελευταία δεν εμφανίζονται επιτυχίες του σε δίσκους.
Πολλών τραγουδιών του οι στίχοι ανήκουν στην Ε. Παπαγιαννοπούλου και στους Χ. Βασιλειάδη ή Τσάντα, Χρ. Κολοκοτρώνη , Κ. Κοφινιώτη, Κ. Μάνεση, Μουρκάκο, και στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στον Κ. Βίρβο.
«Το πρώτο όργανο που ‘πιασα στα χέρια μου, όταν ήμουν πιτσιρίκος ήταν το λαούτο του παππού μου, Θόδωρου Δερβενιώτη. Ο παππούς μου, έπαιζε καλό λαούτο πενήντα χρόνια και πρίν γεννηθώ εγώ. Όμως σε κείνον που χρωστάω πολλά ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος ο Ιωάννης Βισβίκης. Μ ‘αυτόν ο παππούς είχε κομπανία 45 ολόκληρα χρόνια (1890-1935)και δε χωρίσανε ούτε μια μέρα».
«Ο Μπαρπά-Γιάννης, όπως ήταν γνωστός ο δάσκαλος μου, έπαιζε κλαρίνο και βιολί. Αυτός δε ήταν ένας ιδιόρρυθμος τύπος. Γεροντοπαλίκαρο, δεν παντρεύτηκε ποτέ, ζούσε σε έναν παλιό μύλο μόνος, στη Ζαγορά. Όλος ο μύλος ήταν γεμάτος από σπάνια βιβλία και διάφορα όργανα που τα κατασκεύαζε μόνος του. Σ ‘αυτόν χρωστάω τις πρώτες γνώσεις τόσο της βυζαντινής  όσο  και  της ευρωπαϊκής μουσικής. Ήταν ένας σπουδαίος μουσικός και ήξερε όλους τους δρόμους».
«Στην κατοχή αγωνίστηκα κι ‘εγώ μέσα από τις γραμμές των Εθνικο-απελευθερωτικών οργανώσεων για την λευτεριά της πατρίδας μας. Αυτό μου κόστισε αργότερα εξορία, φυλακή, Μακρόνησο και άλλες ταλαιπωρίες. Πολεμήσαμε, βλέπεις τους Γερμανό-Ιταλούς και το πληρώσαμε».
«Στην Μακρόνησο ήμουν δεύτερος μαέστρος στη χορωδία, πρώτος ήταν ο Παν. Ακράτης. Από χορωδούς είχαμε  διαλέξει τριάντα πέντε και είχαμε φτιάξει μαντολινάτα που διεύθυνα εγώ».
«Τραγούδια είχα γράψει αρκετά πρίν εγκαταστηθώ στην Αθήνα το 1950. Όμως το πρώτο μου που φωνογραφήθηκε το 1953 ήταν το «Μόνο ψέμα κι απιστία», σε στοίχους του Χαρ.Βασιλειάδη ή Τσάντα και το τραγούδησε ο Γιάννης Τζιβάνης. Πούλησε 1.900 δίσκους. Τότε ο γερό-Μηλιόπουλος έλεγε πως άμα πούλαγες 2.500 δίσκους ήσουν φτασμένος συνθέτης. Το ρεκόρ σε πωλήσεις από δίσκους το έχει ο δίσκος με τον Βοσκόπουλο με τα τραγούδια «Ψύλλοι στ ‘αυτιά μου μπήκανε» και «Σε ικετεύω» που ξεπέρασε τις 150.000 κομμάτια. Και τα δύο είναι πάνω σε στοίχους του Κώστα Βίρβου. Από τα τραγούδια μου που είπε ο Καζαντζίδης τους περισσότερους δίσκους πούλησε το «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι», που πέρασε τις 100.000 κομμάτια. Κι αυτό πάνω σε στίχους του Κώστα Βίρβου».
«To  1969 εγκατέλειψα οριστικά το πάλκο. Σιχάθηκα την κατάσταση που άρχισε τότε να  δημιουργείται και αίτια ήταν τα μεροκάματα. Δυό τρείς αφεντάδες και δέκα σκλάβοι. Δούλευα κείνη τη χρονιά σα μαέστρος στο κέντρο Αστέρας στη Κοκκινιά του Παράσχου Κονδύλη. Τα μεροκάματα είχαν οριστεί έτσι: Ο Καζαντζίδης 1300 δρχ. η Μαρινέλα 600 δρχ., εγώ ο συνθέτης, ο μαέστρος και μουσικός 300 δρχ. Το μεγαλύτερο μεροκάματο από τους μουσικούς το έπερνε ο πιανίστας 90 δρχ. ,ενώ το δεύτερο μπουζούκι έπερνε 65 δρχ. Είχε γίνει η κακή αρχή για τα σημερινά  μεροκάματα των 20 και 30 χιλιάδων. Ο συνθέτης, ο στιχουργός, ο μουσικός ας πεθάνουν. Αγανάχτησα με την αδικία τα βρόντησα χάμω και απ’ τότε δεν ξανέβηκα σε πάλκο».

Συνθέσεις του:

Αγάπη μου περαστική
Αγαπώ την Αννούλα
Αγιαζίν
Αίμα και δάκρυα
Ανάθεμα τον έρωτα
Ανάμεσα σε δύο αγάπες
Αναστενάζει ο μπαγλαμάς
Αν πεθάνω σήμερα
Αν μ΄ αγαπάς αληθινά
Άνοιξε μάνα άνοιξε
Απαντάς στις δέκα εντολές
Απορώ
Από το ρόδο βγαίνει αγκάθι
Αυτά μου κάνεις και σ΄ αγαπώ
Αφήστε με στον πόνο μου
Αφού θα φύγεις αύριο
Βγάλτε το παλικάρι
Βίρα τις άγκυρες
Βλέπε, άκου, σώπα
Βρήκες και τα κάνεις
Βροντούν οι πόρτες
Γιά μένα φταίει ο χειμώνας
Γιατί να φύγεις
Γλυκοχαράζει
Γόησσα
Γυναίκα αμαρτωλή
Δάκρυα, ντροπή και πόνος
Δέκα νύχτες, δέκα βράδια
Δέκα συμβουλές
Δεν είσαι ο τύπος μου
Δε με φοβίζει το άγνωστο
Δεν μετάνιωσα
Δε ρωτάς, δε ρωτάς
Δίχως λόγο χωρίσαμε
Διώξε μανούλα τους γιατρούς
Δώσε μου λίγη αγάπη
Δώσ΄ μου την καρδιά μου πίσω
Δώστε μου μιά συμβουλή
Εδώ παπάς, εκεί παπάς
Είμαι ένα τίποτα
Είμαι μιά ένοχη
Είσαι μιά άψυχη βιτρίνα
Είσαι φωτιά και λάβρα
Είχα καρδιά σα σίδερο
Έκανα το δάκρυ μου μελάνι
Εμείς μαζί θα ζήσουμε
Ένα πιάτο αδειανό στο τραπέζι
Ένα πικρό παράπονο
Ένας άπονος πατέρας
Ένας μπαγλαμάς μουρμούρης
Ένα σφάλμα έκανα
Έπαιξα, έχασα και θα πληρώσω
Έφυγες, έφυγες
Έχεις μιά γλύκα στο φιλί
Έχω δικαίωμα
Έχω εχθρούς γιατί αξίζω
Έχω πικρό παράπονο
Η αμαρτωλή
Ήλιε που βγαίνεις σήμερα
Η αμαρτωλή (1)
Ήλιε που βγαίνεις σήμερα (1)
Η νέα ντόλτσε βίτα
Η πεθερά μου
Η πικραμένη μάνα
Θάλασσα πως με πίκρανες
Θα ξανατραγουδήσω
Θα πεθάνω όρθιος
θα ΄ρθω μιά νύχα σκοτεινή
Θα σε πάρει άλλος
Θα σε περιμένω
Θέλω τα μάτια μου να κλείσω
Θυμήσου, θυμήσου
Κάθε άσπρη τρίχα που ‘χω στα μαλλιά μου
Κάθε δειλινό
Καθένας με τον πόνο του
Καίγομαι και σιγολιώνω
Και τώρα μ΄ αφήνεις
Κάλλιο καλά γεράματα
Καλύτερα γελάει ο τελευταίος
Καλώς όρισες καλέ μου
Κατεδαφίζεται
Κέρνα με γλυκειά μου αγάπη
Κι ενώ το ήξερα
Κινδυνεύω, κινδυνεύω
Κλαίνε μαζί μου τα βουνά
Λεφτά που βγαίνουνε με αίμα
Λίγο ξύλο άμα φας
Μαθημένα τα βουνά
Μάνα μου γλυκιά
Μαρινέλλα
Μάτια μου αγαπημένα
Μάχαιρα έδωσες
Μ΄ έκαψες, μ΄ έκαψες
Μελαγχολία  και μοναξιά
Μες στης αγάπης μας το τζάκι
Μη με ξεχνάς
Μην πληγώνεις τον πατέρα
Μην πονάς μη μαραζώνεις
Μιά βαλίτσα στο χέρι
Μιά γυφτοπούλα αγάπησα
Μιά μάνα απόψε χαίρεται
Μιά μοιραία συνάντηση
Μοίρες, μοίρες
Μόνο ψέμα κι απιστία
Μπορεί
Να βραδιάσει στην ξενιτιά
Να καεί το πελεκούδι
Να ΄χα μιά πέτρα μιά καρδιά
Νησί μου ασπρογάλαζο
Νοσταλγία
Ντόλτσε βίτα (Γλυκιά ζωή)
Ο δάσκαλος
Οι αναμνήσεις
Οι πετεινοί λαλήσανε
Ο κόσμος ο αχάριστος
Όλοι με λένε τυχερή
Όλοι πεθαίνουν μιά φορά
Όπου σταθείς κι όπου σταθώ
Ο πρόδρομος
Ορφανός
Ο σταθμός
Ούτε μιλάει ούτε λαλάει
Παιδί μου να προσέχεις
Παλαμάκια, παλαμάκια
Παναγιά μου κάνω τάμα
Παπούτσι απ΄ τον τόπο σου
Παράπονα και κλάματα
Παράθυρα κλειστά
Παραπονιάρα μου
Πάρε τ΄ αχνάρια σου
Πάρτε βουνά τον πόνο μου
Πέρασε ένας χρόνος
Πλήγωσε με
Ποιός είδε γλάρο στα βουνά
Ποιός μου χτυπάει την πόρτα
Πόσο μου ΄λειψες
Ποτέ σου δεν πίκρανες
Σ΄ αγαπώ και παιδεύω
Σαν μου φύγεις και σε χάσω
Σαν σήμερα χωρίσαμε
Σ΄ αυτόν τον ψεύτη τον ντουνιά
Σβήσε το φώς
Σε ικετεύω
Σήμερα φίλοι δεν υπάρχουν
Σκλάβα της ανατολής
Σκοτεινιασμένε ουρανέ
Στα μάτια είχε την βροχή
Στενοχώριες
Στη ζούγκλα που λέγεται ζωή
Στην κοινωνία δεν βρίσκεις άκρη
Στην παιδική μου γειτονιά
Στης Κορίνθου τον Ισθμό
Στις φάμπρικες της ξενιτιάς
Στον Πειραιά χαράματα
Στο παλιό μου το σεντούκι
Στου θωμά το ταβερνάκι
Στο ‘πα μιά, στο ΄πα δυό
Τα σοφεράκια
Τα τελευταία τα σκαλιά
Τα χρυσά κλειδιά
Της κοινωνίας ναυαγός
Της νύχτας ο διαβάτης
Τι άλλο θα ζητήσεις
Τι να σου πω και τι να κάνω
Το διαβατήριο
Το διαζύγιο
Το δροσερό χειλάκι σου
Το καρναβάλι
Το κορίτσι των ονείρων μου
Το παιχνίδι του πολέμου
Το πρόγραμμα της εβδομάδας
Το συνέδριο
Το ταξίδι το στερνό μου
Το τελευταίο μήνυμα
Το τελευταίο μας φιλί
Το τραγούδι γιά την μάνα
Του καταδίκου η μάνα
Το χρήμα πάντοτε νικά
Τρεις αγάπες
Τσιγκάνε σπάνε το βιολί
Φάτε πλούσιοι παράδες
Φέρτον θάλασσα κοντά μου
Φίλα με, φίλα με
Φύγε κι άσε με
χαδιάρα μου
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά
Χτύπα με μοίρα, χτύπα με
Ψύλλοι στ΄ αυτιά μου  μπήκανε

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912 και πέθανε στην Αθήνα στις αρχές της Κατοχής (1941). Ο πατέρας του ήταν περίφημος μουσικός – έπαιζε σαντούρι - φημισμένος σ’ όλη τη Μικρά Ασία. Ανήκει στους πρωτοπόρους εκείνους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη πορεία του ρεμπέτικου στη δεκαετία 1930 – 1940. Στην αρχή έπαιζε κιθάρα -ήρθε στην Ελλάδα μετά το 1922 και εμφανίστηκε το 1928- και μετά το 1930 μπουζούκι. Ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Μπάτη, του Στράτου, του Βαμβακάρη και άλλων. Πήρε μέρος στην πρώτη ρεμπέτικη μπουζουξίδικη κομπανία, μαζί με τον Μ.Βαμβακάρη, Στράτο και Μπάτη, που εμφανίστηκε το 1934 στου Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά.
Στη ζωή του έπαιξε μοιραίο πόλο μία πόρνη, η Σ. (ζει ακόμη) τον έριξε στην πρέζα. Το Ανεστάκι την αγαπούσε. Δεν την εκμεταλλευόταν. Ήταν πέρα απ’ αυτά. Για ένα διάστημα κατόρθωσε να αποκοπεί με τη βοήθεια του Στράτου και Μπαγιαντέρα (ο Στράτος, μάλιστα, για να τον βοηθήσει, τον φιλοξένησε αρκετό καιρό σπίτι του, του έδωσε ρούχα και τον βοήθησε οικονομικά). Δυστυχώς, μετά από συνεχή πίεσή της ξαναδέθηκε μαζί της, λίγο πριν τον πόλεμο, ξανάρχισε την πρέζα, με συνέπεια να τον βρουν πεθαμένο σ’ ένα καροτσάκι στο Βαρβάκειο. Έτσι χάθηκε άδικα ένα σπουδαίο παιδί, ένας ωραίος ρεμπέτης, ένα πραγματικό παλικάρι.

Αυθεντική φωτογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη. Είναι στα 1934, στου Σαραντόπουλου. Όρθιοι: Ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Ανέστης. Καθιστοί: Στράτος και Μπάτης.

Συνθέσεις του:

Αθηναίισα
Για ένα παλιό σακάκι ή το σακάκι
Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα
Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου
Μάγκα μου το μαχαίρι σου  (Φιγουρατζής) (Το κ
Μάγκες πιάστε τα βουνά
Μέσα στης Πόλης το χαμάμ (Το χαρέμι στο χαμάμ
Ο Νίκος ο τρελάκιας
Ο πρεζάκιας (ο Πόνος του πρεζάκια)
Όταν μπουκάρω στον τεκέ
Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου

Γεννήθηκε το 1918 στον Πειραιά, όπου από τότε μένει. Παίζει πιάνο, κιθάρα, τζουρά και μπουζούκι. Ασχολείται επαγγελματικά με το μπουζούκι από το 1937 και έχει συνθέσει αρκετά τραγούδια – όλα σε στίχους δικούς του – μερικά από τα οποία έγιναν και επιτυχίες. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους του λαϊκού τραγουδιού (Βαμβακάρη, Μπάτη, Μπαγιαντέρα, Παπαϊωάννου, Μαρινάκη, Γενίτσαρη, Δασκαλάκη, Χατζηχρήστο, Χρυσίνη, Λαύκα, Στράτο, κ.ά.).
Ο Γουναρόπουλος είναι ένας από τους αφανείς εργάτες του ρεμπέτικου.

Συνθέσεις του:

Μπαμπεσιά
Στ΄ Άγιου Νείλου τα σκαλάκια
Στο βράχο του Παλαμηδιού
Στην Τρούμπα τα μεσάνυχτα
Στου Λευτέρη την ταβέρνα
Στο Χατζηκυριάκειο τα βράδια
Τα μπλε τα παράθυρα σου
Τα Πειραιωτάκια