Ο Κώστας Βραδέλης είναι συνταξιούχος γιατρός. Ήταν διευθυντής στην Ορθοπαιδική Κλινική Νοσοκομείου Δράμας.  Στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσω τα ίδια τα λόγια του γιατρού, όπως αυτά περιέχονται στο βιβλίο που ο ίδιος έγραψε για τη δική του ιστορία και της οικογένειάς του. (Ολόκληρο μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ)

 Οι γονείς του κατάγονταν από την Ανατολική Θράκη, η μάνα του από το Λουλέ Μπουργκάζ (Παλαιά Αρκαδιούπολη) και ο πατέρας του από ένα διπλανό χωριό, το Αχμέτ Μπέη. Η μάνα του από πολύ φτωχή οικογένεια, ο πατέρας  από πολύ πλούσια. Όπως του έλεγε συχνά η μάνα του, οι γονείς του έζησαν δύο προσφυγιές. Η πρώτη ήταν το 1912-14 κατά τους Βαλκανικούς πολέμους που απελευθερώθηκε η Μακεδονία και Θεσσαλονίκη. Τότε εκδιώχθηκαν από τους Νεότουρκους του Κεμάλ Ατατούρκ από την Ανατολική Θράκη και πήγαν στην Κατερίνη. Εκεί έμειναν μέχρι το 1919 και επέστρεψαν στην Ανατολική Θράκη, όταν τα στρατεύματά μας κατέλαβαν τη Θράκη και τα παράλια της Μ. Ασίας. Δηλαδή την αρχαία Ιωνία, με την ωραία και ξακουστή για τον πλούτο της και τα γράμματα Σμύρνη.  Δυστυχώς όμως η παραμονή τους στις πατρογονικές εστίες ήταν λιγόχρονη. Το 1922 με τη Μικρασιατική καταστροφή ξεσπιτώθηκαν πάλι, τώρα με χειρότερο τρόπο, απειλούμενοι και καταδιωκόμενοι, και κακήν κακώς έφθασαν και εγκαταστάθηκαν στις Σάπες (Σαψί) Ροδόπης.

  Για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του γράφει:

"Από  την οικογένεια μας που ήμασταν οκτώ άτομα, πατέρας, μητέρα, έξι παιδιά και με την Ντίνα εννέα, μείναμε εγώ και η αδελφή μου Δόμνα που ζει στην Αλεξανδρούπολη. Οι υπόλοιποι χάθηκαν με την παρακάτω σειρά: ο πατέρας (Στέργιος) μου το 1940, ο Αλέκος το 1978, ο Άγγελος το 1983, ο Δημήτρης το 1990, η μητέρα μας (Δέσποινα) το 1994, η Ντίνα (σύζυγος του Κώστα) το 2005 και η Λαμπρινή το 2009. Η κακότυχη μητέρα μου, πριν πεθάνει, έθαψε τα τρία παλικάρια της. Έλεγε λοιπόν γι’ αυτό ότι ήταν κακογραμμένη. Το ίδιο έλεγε και για την Ντίνα, την νύφη της που υπεραγαπούσε, γιατί ήταν καλή μαζί της. Τώρα (2012) στην Κομοτηνή ζει η χήρα του μεγάλου μου αδελφού του Αλέκου, η Φρόσω, και η χήρα του Δημήτρη (Βάσω) που έχει έναν γιο γιατρό το Στέργιο. Στην Αλεξανδρούπολη είναι η μικρή μας αδελφή Δόμνα, με δυο παιδιά τον Πάρη και τη Δέσποινα. Τέλος, στη Γερμανία ζει η χήρα του Αγγέλου η Καρλόττα με δυο παιδιά, τη Δέσποινα και τον Παύλο. . (2020: πέθανε η Δόμνα, 87 ετών)

Σάπες, γύρω στα 1949. Στο κρεοπωλείο του Νίκου Καραθανάση. Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του γιατρού και ο ίδιος γράφει τα εξής: " Στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού θυμάμαι δούλεψα τσιράκι στο κρεοπωλείο του Νίκου Καραθανάση και η δου­λειά μου ήταν να διώχνω τις μύγες από τα κρέατα με την αλογοουρά. Την Παρασκευή μετά το παζάρι, όσα κρέατα περίσσευαν, τα δίναμε στον διπλανό φούρνο του Θεμελή και τα που­λούσαμε την άλλη εβδο­μάδα σαν ψητό. Γιατί δεν υπήρχαν ψυ­γεία για να διατηρούνται τα κρέατα. Τα μαθήματά μου τα διάβαζα το βράδυ ή τα ξημερώματα που σηκω­νόταν η μάνα μου για δουλειές με την γκαζόλαμπα κοντά στο τζάκι, γιατί ηλεκτρικό ρεύμα τα πρώτα χρόνια του Γυμνασίου δεν είχαμε."

1953:  Mοναδική φωτογραφία από την εποχή του 1953. Τότε που ο προσκοπισμός αποτελούσε μέρος της καθημερινής ζωής των νέων. Ο προσκοπισμός τους μάθαινε να αγαπούν και να συνεργάζονται ο ένας με τον άλλο. Φίλοι στο σχολείο, φίλοι στη ζωή, φίλοι και στον προσκοπισμό! Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του Κώστα Βραδέλη. Τα άλλα πρόσωπα από αριστερά είναι οι: Αργύρης Βαλασιάδης, Ηλίας Γεωργιτσόπουλος, Γιώργος Καζάκος, Κώστας Βραδέλης, Γιάννης Κελέσης, Γιώργος Φωτακάκης και Παναγιώτης Βεζυρίδης. Οι πρόσκοποι ποζάρουν με καμάρι στο παλιό γήπεδο των Σαπών, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Υγείας Σαπών. (από εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ).

1931: Δημοτικό Σχολείο Σαπών: από τις πιο σημαντικές φωτογραφίες του αρχείου μου. Τη φωτογραφία αυτή την έχω από το 1996 και τη βρήκα από την οδοντίατρο Λίλια Ιωακειμίδου, της οποίας η μητέρα Άννα Ιωακειμίδου, είναι στη φωτογραφία ως μαθήτρια (άκρη δεξια των καθημένων σε καρέκλες). Πρόσφατα (14/9/2012) την ίδια φωτογραφία δημοσίευσε και η εφημερίδα "Ελεύθερη Άποψη" από το αρχείο του Κώστα Βραδέλη, του οποίου   δύο αδέλφια του εικονίζονται. Είναι ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος Βραδέλης (από τους όρθιους και από αριστερά, όπως βλέπουμε ο πρώτος και ο πέμπτος). Ιδιαίτερη αξία δίνω στη φωτογραφία και για τα δύο πρόσωπα- τους δασκάλους - που υπάρχουν. Είναι η Βενετία Γουναροπούλου, με καταγωγή από τη Βάρνα και ο Λεόντιος Κεφαλάς, διευθυντής τότε του σχολείου. Η δεύτερη καθήμενη δίπλα στη δασκάλα είναι η Γεωργία Καπζάλα, (πληροφορία από Ανθή Μαζαράκη, ανεψιά της) μητέρα του Νίκου Σκοπιανού (διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΑΣ Ροδόπης). Κάτω αριστερά η Χρυσούλα Πενηντάρη και η Μαρίκα Τσαβδάρη. Έχω την ισχυρή υποψία ότι η μαθήτρια δεξιά (όρθια) του δασκάλου είναι η Σοφία, αργότερα σύζυγος Ι.Χαστά.

Σάπες 1947, στη σκληρή περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, που ίσως τα παιδιά αυτά δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τη σκοπιμότητα των γεγονότων! Τρεις φίλοι φωτογραφίζονται εκφράζοντας τα φιλικά τους αισθήματα με ένα αυθόρμητο αγκάλιασμα στον ώμο. Είναι ο Κώστας Βραδέλης, ο Άγγελος Τζανίδης και ο Δημήτρης Τεφτσίδης. Διακρίνω δυο καρότσια που είτε τυχαία βρίσκονταν εκεί ή εκτελούσαν κάποια εργασία. Το σπίτι που βλέπετε πίσω υπάρχει ακόμη και ήταν του Κιρκινέζη Ιωάννη. Παλιά ήταν σιδηρουργείο (Ιωάννης) και μετά ξυλουργείο (Αλέκος) που έφτιαχνε εξαρτήματα για κάρα. Σήμερα ανήκει στη Βίκυ, κόρη του Αλέκου Κιρκινέζη. Στο ισόγειο λειτουργεί το κτηνιατρείο του Αλή Νουρή.  Δεξιά στη φωτογραφία διακρίνεται ένα κτίσμα. Από πληροφορίες έμαθα ότι για κάποια περίοδο εκεί αποθηκεύονταν πυρομαχικά του στρατού!

H φωτογραφία είναι από το 1951, στο παλιό γήπεδο.Πίσω από τα πρόσωπα διακρίνουμε το πρώτο παλιό δημοτικό πάρκο των Σαπών. Εκεί, το 1955, χτίστηκε το Γυμνάσιο Σαπών. Τη φωτογραφία δανείστηκα από την "Ελεύθερη Άποψη" και ανήκει στο αρχείο του Κώστα Βραδέλη, ο πρώτος στη σειρά από αριστερά. Ακόμη αναγνωρίστηκαν οι: Κώστας Ευσταθόπουλος, Θεοδόσης Κηπουρός, Κίμων Μπακιρτζής, Θεόδωρος Παπαδόπουλος, Γιώργος Τσιαντούκας Σταύρος Γιαννόπουλος. Κάτω ο Κιρκινέζης Βενιζέλος (ιερέας), Βασίλης Μαλλίδης, Γιάννης Σεραφειμίδης και Λάκης Σταυρίδης. Με τις τιράντες πρέπει να είναι με σιγουριά ο Νίκος Μαυρίδης, που τον έχουμε συναντήσει και στον προσκοπισμό. Εκείνο που απομένει να ξεκαθαρίσω είναι αν πρόκειται για την Ελπίδα ή τον Ορφέα Σαπών, ή κάποια ανεπίσημη ομάδα παιδιών, που είναι το πιθανότερο.  

1952: Η Ελπίδα και ο Ορφέας Σαπών Παρατηρώντας τις φανέλες των παικτών και συγκρίνοντάς τες με αυτές προηγούμενων φωτογραφιών, βγάζω το προσωπικό μου συμπέρασμα ότι πρόκειται για τις δύο ομάδες των Σαπών. Οι φανέλες των όρθιων παικτών μοιάζουν με αυτές της Ελπίδας και αυτές των καθιστών με του Ορφέα. Αν δε μετρήσεις τους ποδοσφαιριστές και οι δυο ομάδες έχουν από έντεκα. Αναπληρωματικοί δεν υπήρχαν. Πολλά γνωστά πρόσωπα μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκαν οι: Παναγιώτης Ευσταθόπουλος, Σεφετίν, Χουσεΐν Χατζή Χασάν, Μουσταφά (ράφτης), Αλέκος Κιρκινέζης, Γιόγκατζης Θεόδωρος, Φεΐμ Μπερμπέρ, Τάκος Πασχαλίδης, Γιάννης Πέτρογλου, Νίκος Τσιαντούκας, Σταύρος Γιαννόπουλος, Γρηγόρης Χαριτόπουλος, Κώστας Βραδέλης, Χρήστος Μυλωνάς, Παναγιώτης Τραμπίδης, Λάκης Σταυρίδης, Μίμης και Γιώργος Ψαθάς. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στην "Ελεύθερη Άποψη" και προέρχεται από το αρχείο του Κώστα Βραδέλη.

1952: Από την κατασκήνωση των προσκόπων Σαπών στην Αγία Παρασκευή. Έντονες αναμνήσεις δημιουργούν εικόνες σαν κι αυτή, όχι μόνο για τα πρόσωπα που εικονίζονται σ' αυτές (για όσους ζουν βέβαια), αλλά και για μας και για τα συγγενικά τους πρόσωπα. Η φωτογραφία αυτή ανήκει στο γιατρό Kώστα Βραδέλη (4ος από αριστερά). Τα άλλα πρόσωπα είναι οι: Γιώργος Πολυχρονιάδης, Κώστας Κρυστάλλης, Σταύρος Αγγελίδης, Κώστας Βραδέλης, Χάρης Κωνσταντινίδης και Ηλίας Αντωνιάδης. Οι πρόσκοποι τότε έστηναν μόνοι τους τα αντίσκηνα και οργάνωναν το καθημερινό τους πρόγραμμα στηριζόμενοι στην εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία και στην καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος! Όλη μέρα μέσα στη φύση, στον ήλιο και τη θάλασσα!  ( από εφημερίδα: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ)

Koμοτηνή 1953:  Σε μια αναμνηστική φωτο μαθητές και μαθήτριες της αθλητικής ομάδας του Γυμνασίου Σαπών από τους Παμμαθητικούς Αγώνες του 1953 στην Κομοτηνή. Διακρίνονται οι: Μιχάλης Εμμανουηλίδης, Γεωργία Γκαϊντατζίδου, Βικτώρια Βασιλειάδου, Φανή Αλμπανίδου, Μαίρη Σιδηροπούλου, Όλγα Συμεωνίδου, Μιχάλης Καλαϊτζίδης, Κώστας Βραδέλης, Ηλίας Αντωνιάδης, Γιώργος Πέτρογλου. Για κάποια πρόσωπα που δεν αναγνωρίστηκαν ζητώ τη βοήθειά σας. Η φωτογραφία ανήκει στο αρχείου του Κώστα Βραδέλη και δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Άποψη.

H  ΕΛΠΙΔΑ ΣΑΠΩΝ το 1954. Η φωτογραφία είναι παρμένη από το βιβλίο του Κώστα Βραδέλη, 2ος από αριστερά.  Ο ίδιος γράφει:  "Ως ποδοσφαιριστής της «Ελπίδας» πήγαινα για παιχνίδια σε διάφο­ρες πόλεις της Θράκης και θυμάμαι πως η αμοιβή μας ήταν μετά τον αγώνα ένα γλυκό από κάποιο ζαχαροπλαστείο."

1954: Στο παλιό Γυμνάσιο Σαπών. Όμορφη φωτογραφία εποχής! Είναι οι μαθητές του Γυμνασίου Σαπών, που αποτελούν την ομάδα βόλεϊ του σχολείου. Πίσω φαίνεται το οίκημα (εκεί που σήμερα υπάρχει το Πολύκεντρο", όπου στεγαζόταν το Γυμνάσιο, ένα κτίριο με μικρές αίθουσες, δωμάτια καλύτερα, που δεν μπορούσαν να χωρέσουν τη δυναμικότητα των παιδιών της εποχής εκείνης. Οι μαθητές είναι οι: επάνω: Δημήτριος Πάπος, Ηλίας Αντωνιάδης, Κώστας Βραδέλης, κάτω: Γιώργος Ψαθάς, Πάνος Δημητριάδης και Μιχάλης Εμμανουηλίδης. (αρχείο: Κ.Βραδέλης-δημοσιεύτηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ").

ΕΛΠΙΔΑ ΣΑΠΩΝ 1955: Μια μοναδική φωτογραφία των παικτών της Ελπίδας Σαπών σε μια στάση που μόνο μεγάλες Εθνικές ομάδες έπαιρναν! Όλη η ομάδα σε όρθια στάση και σε μια σειρά. Δεν είναι στο γήπεδο το δικό μας. Τα βουνά που φαίνονται στο βάθος δε μου θυμίζουν με σιγουριά κάποιο μέρος. Υπάρχουν δέντρα στη σειρά που προφανώς κάποιο ποτάμι περνούσε από εκεί. ίσως είναι σε κάποιο χωριό της Ροδόπης ή της Ξάνθης.Τα ονόματα των ποδοσφαιριστών Χουσεΐν Χατζηχασάν-Κ,ώστας Βραδέλης-Ηλίας Αντωνιάδης-Μιχ. Καλαϊτζίδης-Νίκος Γκαγκατσάς, Παράσχος Ταμουρίδης-Μιχ. Χατζόπουλος-Γιώργος Ψωμιάδης- Πάνος Δημητριάδης-Κ.Κοσετζής-Ηλίας Γιαννόπουλος. Κάποια από τα ονόματα το ανακαλύπτω για πρώτη φορά. Η φωτογραφία ανήκει στο αρχείο του Κώστα Βραδέλη και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερη Άποψη".

Σελίδες που σχετίζονται με τον ίδιο:

2: Αναμνήσεις από το Δημοτικό Σχολείο.

3: Αναμνήσεις από το Γυμνάσιο Σαπών.