Aπό το γάμο της κόρης του Αλέξανδρου και της Δέσποινας Σκοπιανού και αδελφής του Τάκη στη Θεσσαλονίκη. Η νύφη Φεβρωνία (Νίτσα) δίπλα  στη γιαγιά της Φεβρωνία. Δυο ονόματα που το ένα αποτελεί τη συνέχεια του άλλου στο διάβα της ζωής!  Βλέμματα χαράς και συγκίνησης. Η γιαγιά χαίρεται για τους νέους απογόνους, μετά από τόσες πίκρες που γνώρισε η ίδια! Άλλα πρόσωπα που αναγνωρίστηκαν: Αθηνά Μπακιρτζή (δίπλα στη νύφη), Αλέξανδρος , Δημήτρης, Δέσποινα Σκοπιανού. Σταματία Ζαμπογιάννη Τολούδη, πίσω ο Πέτρος Λεοντιάδης και δίπλα της η Αρτεμισία Μπακιρτζή, η μητέρα της Παρασκευή Ζαμπογιάννη Αμπατζή, κόρη της γιαγιάς Φεβρωνίας. Η κυρία με τα λευκά είναι η Μαρίκα Αμπατζή Μαντίδου, επίσης κόρη της Φεβρωνίας.

Θεσσαλονίκη λίγα χρόνια μετά. Η Φεβρωνία Σκοπιανού με το σύζυγό της Δημήτριο Χρυσοχόου και τα παιδιά της, τον Παναγιώτη και τον Αλέξανδρο. 

Σάπες: οδός Παπαδήμα, ο κεντρικός δρόμος. Είναι το 1962. Ο Αλέξανδρος Σκοπιανός (στο φόντο της φωτογραφίας), γκρεμίζει τα παλιά κτίσματα (πολλών χρόνων) και στη θέση τους αρχίζει την ανέγερση του νέου μαγαζιού. Από ότι θυμάμαι στην αρχή κτίστηκε το ισόγειο με ένα μαγαζί για τις δικές του ανάγκες και ένα δεύτερο που νοικιάστηκε και λειτουργεί από τότε ως Εθνική Τράπεζα. Αργότερα κτίστηκε και ο πρώτος όροφος, γύρω στα 1978, που αποτελεί τις κατοικίες των δυο οικογενειών. Στο βάθος ξεχωρίζει το τζαμί.

Στο τυροκομείο γύρω στα 1970. Για πολλά χρόνια η οικογένεια λειτούργησε μια μονάδα τυροκομείου. Οι εγκαταστάσεις βρισκόταν στα νοτιοανατολικά των Σαπών, κοντά στη γέφυρα, που οδηγεί από το δημοτικό σχολείο προς το "Δεντράκι".  Ήταν ακόμη η εποχή που οι δραστήριοι και εργατικοί άνθρωποι μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης, στηριζόμενοι στις  δυνατότητες της τοπικής γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής.  Η τυροκομική μονάδα του Σκοπιανού συγκέντρωνε το γάλα από τους ντόπιους κτηνοτρόφους και παρήγαγε τυρί φέτα. Στη συνέχεια αυτό το διέθετε στην αγορά του τόπου αλλά και παραπέρα. Το αποτέλεσμα; Ένας μεγάλος αριθμός κτηνοτρόφων και και τυροκόμων είχε εισόδημα για την επιβίωσή τους.  Οι Σάπες, τα παλιά εκείνα χρόνια, ήταν ένας παραγωγικός τόπος σε πολλά είδη προϊόντων!  Ενώ σήμερα;   Στη φωτογραφία  είναι από αριστερά όρθιοι: Χαϊρουλάς Οσμάν από το Αρσάκειο, Τάσος Γκόγκος, Βασίλης Νικολάου και Δημήτρης Σκοπιανός. Κάτω ο  Μιλτιάδης Τσιροζίδης που ασχολείται με τη σφράγισμα των δοχείων με καλάι. Στη συνέχεια τα δοχεία αυτά τοποθετούνταν σε δωμάτια-ψυγεία για την ωρίμανσή του, που διαρκούσε περίπου τρεις μήνες.  Η διαδικασία μετατροπής του γάλακτος σε φέτα ήταν αρκετά επίπονη και χρειαζόταν ιδιαίτερη προσοχή.

Στον "Εθνικό Παιδικό Σταθμό", στις 27 Φεβρουαρίου 1971. Αναμνηστική φωτογραφία από την αποκριάτικη γιορτή στον Παιδικό. Πολλές φατσούλες αναγνώρισα που όσοι δουν αυτή τη φωτό θα γελάνε και οι ίδιοι με το πώς ήταν πριν από 43 χρόνια!  Τις επόμενες ημέρες θα προσθέσω με βεβαιότητα πολλά από τα ονόματα των παιδιών. Ψάξτε κι εσείς!!!

Από το γάμο του Αλέξανδρου Σκοπιανού με την Ειρήνη Καρακιουλάχη. (4-9-1993).  Φωτογραφία χωρίς χρονική σειρά με τις υπόλοιπες. Μετρώ τον τρίτο γάμο της οικογένειας στην ίδια εκκλησία, κάθε τρεις δεκαετίες!   1934 / 1966 / 1993 .  Αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη της ζωής. Οι μικρότεροι να διαδέχονται τους μεγαλύτερους. Η γιαγιά Δέσποινα (1910-1995) (από τη Βήγα), καμαρώνει συγκινημένη μπροστά στα εγγόνια της,  τη νέα γενιά που έρχεται. Πίσω της, ο γιος της και πατέρας του γαμπρού Δημήτρης.  Πιο πίσω διακρίνεται λίγο η αδερφή του γαμπρού Δέσποινα. 

1980. Αρκετά χρόνια μετά, παρέα επαγγελματιών στου Βύρωνα για ουζάκι και συζήτηση. Από αριστερά: Ελ.Κεραμιδάς, Δημ. Σκοπιανός, Γ. Πάππος και Στ. Αγγελίδης.

Σάπες 1980: Ο εγγονός Αλέξανδρος, γιος του Δημήτριου Σκοπιανού,  με τη μικρότερη αδελφή του Δέσποινα και τη θεία τους Δήμητρα(Τούλα)Μπιμπέρογλου,  σε μια αναμνηστική φωτογραφία μπροστά από τη μοναδική τοξωτή γέφυρα, που κατασκεύασε γύρω στα 1950, ο τότε εργολάβος Αλέκος Σταυρίδης. Στο χώρο αυτό, για αρκετά χρόνια, λειτουργούσε  ένα τυροκομείο, ιδιοκτησίας του Δημητρίου Σκοπιανού. Σήμερα, ο Αλέξανδρος Σκοπιανός, αποτελεί την τρίτη γενιά της συνέχειας  της επιχείρησης του παππού του  συμμετέχοντας σε μια προσπάθεια αναζωογόνησης της τοπικής κοινωνίας..

Σάπες στην οδό Αντ. Παπαδήμα. Φωτογραφία που δείχνει την κατοικία του Αλέξανδρου Σκοπιανού, σχεδόν όπως είναι σήμερα. Από τις πιο παλιές των Σαπών που διατηρείται με ελάχιστες παρεμβάσεις. Η κατοικία αυτή από το 1922 ήταν ιδιοκτησίας του Γρηγόρη Λεοντιάδη, πρόσφυγα από την Κιουτάχεια.  Στις Σάπες παντρεύτηκε την Κατερίνα Αμπατζή, μεγαλύτερη κόρη της Φεβρωνίας. Μαζί της απέκτησε δυο αγόρια, τον Πέτρο και τον Τάκη. Ο Γρηγόρης Λεοντιάδης, αν και άνθρωπος αγράμματος, ήταν πολύ δραστήριος και εργατικός. Ασχολούνταν με ό,τιδήποτε σκεφτόταν. Οι παλιοί τον θυμούνται με το προσωνύμιο "καραγκιόζ".  Από τα χρόνια εκείνα, πριν από τη Βουλγαρική Κατοχή, είχε ως βοηθούς του τα μικρά τότε παιδιά του, αλλά και άλλα, που τους έστελνε στα χωριά για να μαζεύουν κότες, αυγά, ακόμη και χελώνες και τα μεταπωλούσε σε καταστήματα της Κομοτηνής. Την περίοδο του 1930 εμπορευόταν το χαρτί το οποίο χρησιμοποιούσαν όσοι ήθελαν να καπνίσουν τσιγάρα. Τότε τα τσιγάρα δεν ήταν όπως σήμερα. Οι καπνιστές αγόραζαν τον καπνό χύμα και τον "εστριβαν" μέσα σε αυτά τα χαρτάκια που προανέφερα, το οποία όμως, για λόγους φορολογικούς, δεν μπορούσε ο καθένας ελεύθερα να τα πωλήσει. Χρειαζόταν ειδική άδεια. Ο ίδιος για να έχει μεγαλύτερο εμπορικό κέρδος, αγόρασε κοπτικό μηχάνημα με το οποίο έκοβε σε μικρά τεμάχια το χαρτί που άγοραζε σε μεγάλο μέγεθος και ποσότητες.

Λίγο πριν από την κατοχή έφυγε από τις Σάπες και εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή, όπου κι εκεί ασχολήθηκε με το εμπόριο. Το σπίτι αυτό, το επώλησε στον Αλέξανδρο Σκοπιανό, που ήταν και "πατζανάκια".  Δικό του επίσης ήταν και το διώροφο οίκημα όπου σήμερα έχει χτιστεί η κατοικία και καταστήματα του Χαρ. Τσαβδάρη, (κρεοπωλείο, κλπ).  Ο γιος του Πέτρος, ίσως ζει ακόμη, σε μεγάλη ηλικία στη Θεσσαλονίκη.